201001037/1/V1.

Datum uitspraak: 6 juli 2010

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris),

appellant,

2. Overwegingen

2.1. In de grief klaagt de staatssecretaris dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat hij, doordat hij het gehele vonnis van 14 april 2008 heeft betrokken bij zijn beoordeling, in strijd met de Regeling ook een misdrijf heeft tegengeworpen dat niet als drugs-, zeden- of geweldsmisdrijf is te kwalificeren.

Daartoe voert de staatssecretaris aan dat de omstandigheid dat in ieder geval een deel van de straf ziet op een geweldsmisdrijf voldoende grondslag biedt om de veroordeling in het kader van de Regeling tegen te werpen.

2.2. De verblijfsvergunning op grond van de Regeling wordt niet verleend indien de vreemdeling een gevaar vormt voor de openbare orde. Dit is, voor zover hier van belang, het geval indien wegens een drugs-, zeden- of geweldsmisdrijf één of meerdere taakstraffen zijn opgelegd en de vervangende hechtenis van het onvoorwaardelijk ten uitvoer te leggen gedeelte daarvan in totaal ten minste één maand bedraagt. De termijn gedurende welke de veroordeling een contra-indicatie vormt voor vergunningverlening bedraagt tien jaren.

2.3. De vreemdeling is bij vonnis van de politierechter te Haarlem van 30 juni 2006 veroordeeld tot 50 uren werkstraf subsidiair 25 dagen hechtenis voor twee geweldsmisdrijven. Voorts is de vreemdeling bij vonnis van de politierechter te Haarlem van 14 april 2008 veroordeeld tot 120 uren werkstraf waarvan 60 uren voorwaardelijk subsidiair 60 dagen hechtenis waarvan 30 voorwaardelijk. Dit vonnis heeft betrekking op een geweldsmisdrijf en op een misdrijf dat niet als een drugs-, zeden- of geweldsmisdrijf is te kwalificeren.

Ingevolge artikel 88 van het Wetboek van Strafrecht wordt onder een maand verstaan een periode van 30 dagen.

2.4. De staatssecretaris heeft terecht opgemerkt dat uit een veroordelend strafvonnis dat betrekking heeft op verschillende strafbare feiten, niet valt op te maken welk deel van de straf ziet op welk strafbaar feit. Deze omstandigheid noopt de staatssecretaris ertoe in gevallen waarin een taakstraf is opgelegd wegens het plegen van zowel een drugs-, zeden-, of geweldsmisdrijf als een misdrijf dat niet als zodanig kan worden aangemerkt, nader te bepalen hoe het in de Regeling neergelegde beleid in die gevallen moet worden toegepast. In aanmerking nemend dat de Regeling een restrictief op te vatten aanvulling op het vreemdelingenbeleid vormt en een overwegend categoriaal karakter draagt, bestaat geen grond voor het oordeel dat de staatssecretaris niet in redelijkheid tot een toepassing van de Regeling heeft kunnen komen die tot uitgangspunt heeft dat in voorkomend geval de straf in haar geheel wordt toegerekend aan het in de veroordeling betrokken drugs-, zeden- of geweldsmisdrijf. De door de vreemdeling gestelde omstandigheden betreffende zijn situatie en de door hem gepleegde strafbare feiten kunnen niet als zodanig bijzonder worden aangemerkt dat zij tot afwijking van bedoeld uitgangspunt kunnen nopen. De rechtbank heeft dit niet onderkend.

2.5. Het hoger beroep is kennelijk gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het beroep van de vreemdeling tegen het besluit van 25 februari 2009 van de staatssecretaris alsnog ongegrond verklaren.

2.6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

I. verklaart het hoger beroep gegrond;

II. vernietigt de uitspraak van de rechtbank 's-Gravenhage, nevenzittingsplaats Maastricht, van 30 december 2009 in zaak nr. 09/7201;

III. verklaart het in die zaak ingestelde beroep ongegrond.

w.g. Lubberdink

voorzitter w.g. De Groot

ambtenaar van Staat

210.

Verzonden: 6 juli 2010

Voor eensluidend afschrift,

de secretaris van de Raad van State,