Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te [woonplaats],

tegen de uitspraak van de rechtbank te 's-Hertogenbosch van 7 maart 2002 in het geding tussen:

appellant

en

het college van burgemeester en wethouders van Eindhoven.

1. Procesverloop

Bij besluit van 11 oktober 2000 heeft het college van burgemeester en wethouders van Eindhoven (hierna: het college) aan de Dienst Algemene en Publiekszaken van de gemeente Eindhoven vergunning verleend voor het rooien van acht bomen op het bij de gemeente in eigendom zijnde perceel aan de [locatie] te [plaats].

Bij besluit van 26 maart 2001, waarin naar het advies van de commissie voor bezwaren en ombudszaken van 9 februari 2001 wordt verwezen, heeft het college het daartegen door appellant gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard.

Bij uitspraak van 7 maart 2002, verzonden op 8 maart 2002, heeft de rechtbank te 's-Hertogenbosch (hierna: de rechtbank) het daartegen door appellant ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft appellant bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 19 april 2002, hoger beroep ingesteld. De gronden zijn aangevuld bij brief van 21 juni 2002. Deze brieven zijn aangehecht.

Bij brief van 22 juli 2002 heeft het college van antwoord gediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 27 januari 2003, waar appellant in persoon, bijgestaan door mr. M.A.R. Schuckink Kool, advocaat te Den Haag, en het college, vertegenwoordigd door mr. L.A. Sluiter, ambtenaar der gemeente, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.1. Appellant woont als kraker in het pand op het perceel waar zich ook de tuin bevindt met de acht bomen, voor het rooien waarvan vergunning op grond van artikel 4.5.2 van de Algemene Plaatselijke Verordening van de gemeente Eindhoven is verleend. Vast staat dat deze bomen inmiddels zijn gerooid.

2.2. Appellant betoogt dat hij niettemin belang heeft bij het hoger beroep teneinde een principiële uitspraak te verkrijgen over het oordeel van de rechtbank dat het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat appellant als kraker niet als belanghebbende in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht kan worden aangemerkt. Appellant betoogt voorts dat ook in verband met de door hem gemaakte proceskosten en betaalde griffierechten het belang aan het hoger beroep niet is ontvallen.

2.3. Ofschoon betwijfeld kan worden of het oordeel van de rechtbank juist is – appellant had immers zicht op de gerooide bomen en was in de directe nabijheid daarvan woonachtig –, kan aan een inhoudelijke beoordeling van de aangevallen uitspraak niet worden toegekomen, nu van de rechter geen uitspraak kan worden gevraagd uitsluitend vanwege de principiële betekenis ervan. Het gestelde belang vanwege de door appellant gemaakte proceskosten en betaalde griffierechten biedt volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling – bijvoorbeeld de uitspraak van 9 april 1998 in zaak nr. H01.97.0219 (JB 1998/116, NA 1998, 240 en Gst. 1999, 7092, 4) – op zichzelf onvoldoende aanleiding om tot die beoordeling over te gaan.

2.4. Aangezien in hetgeen appellant overigens heeft betoogd evenmin is gebleken van een rechtens te beschermen belang, is het hoger beroep niet-ontvankelijk.

2.5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

verklaart het hoger beroep niet-ontvankelijk.

Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins-de Vin, Voorzitter, en mr. P.A. Offers en mr. J.E.M. Polak, Leden, in tegenwoordigheid van mr. J.J. Schuurman, ambtenaar van Staat.

Uitgesproken in het openbaar op 19 maart 2003

282-424.