Het eerste verzoek strekte tot het verkrijgen van verlof om conservatoir derdenbeslag te mogen leggen ten laste van Tromp voor een begrote vordering van € 61.932,92. Dat verlof is niet verleend. De voorzieningenrechter heeft verzoekster gevraagd om de vordering nader te onderbouwen en aan te voeren, waarom het noodzakelijk was dat er voor de gestelde vordering conservatoir beslag zou moeten worden gelegd. In een aanvullend verzoekschrift zijn beide punten nader toegelicht.

Verzoekster stelt dat Tromp niet tot volledige betaling van de facturen is overgegaan en dat verzoekster daarom genoodzaakt is om Tromp in rechte te betrekken om zo betaling van de facturen af te dwingen. Dat is juist, maar nog geen grond om conservatoir beslag te mogen leggen.

Verzoekster stelt dat zij groot belang heeft bij het treffen van conservatoire maatregelen, omdat zij “uit de markt heeft vernomen dat Tromp nog altijd in financieel zwaar weer zou verkeren”. Allereerst is dat standpunt te vaag om zonder nadere onderbouwing grond voor conservatoire maatregelen te kunnen opleveren. Daarnaast rijmt het niet met het feit dat partijen al regelmatig zaken met elkaar hebben gedaan en er voor verzoekster in februari 2017 kennelijk nog geen aanleiding was voor twijfels over de kredietwaardigheid van Tromp. Ten slotte is het niet zo dat Tromp in het geheel niet betaalt; het grootste deel van de gefactureerde bedragen heeft zij immers voldaan.

Gelet op het vorenstaande is de voorzieningenrechter van oordeel dat de noodzaak om het verhaal voor de gestelde vordering door middel van een conservatoir beslag te verzekeren onvoldoende is onderbouwd.
Het verzoek zal daarom worden afgewezen.