Nadat [gedaagde partij] zich bij antwoord op verjaring heeft beroepen, heeft VGZ erkend dat de vordering ter zake van genoemde premies wegens verjaring niet langer – met succes – in rechte gevorderd kunnen worden en heeft zij haar eis dienovereenkomstig verminderd. Het resterende deel van de vordering (dat dus betrekking heeft op de niet verjaarde declaraties) is door [gedaagde partij] niet dan wel onvoldoende gemotiveerd betwist. De enkele opmerking dat hij niet snapt hoe er nog openstaande bedragen kunnen zijn, is daartoe niet toereikend. De verschuldigdheid van de declaraties alsook het gegeven dat [gedaagde partij] ze onbetaald gelaten heeft, staan daarom in deze procedure tussen partijen vast. De gevorderde hoofdsom (na eisvermindering) zal daarom worden toegewezen, inclusief de rente zoals gevorderd.

Het in de veertiendagen brief van 3 augustus 2020 (productie 2 bij exploot) gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten is hoger dan het in het Besluit bepaalde tarief dat hoort bij de uiteindelijk toe te wijzen hoofdsom. Nu dat het gevolg is van een niet voorzienbare omstandigheid (te weten dat de hoofdsom slechts deels toegewezen wordt omdat [gedaagde partij] zich met succes op verjaring heeft beroepen), zal de kantonrechter de vergoeding niet afwijzen, maar de vergoeding toewijzen tot het wettelijke tarief dat aansluit bij (de omvang van) de toewijsbaar geoordeelde hoofdsom, derhalve € 181,11 (zoals VGZ correct berekende).

[gedaagde partij] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld tot betaling van de proceskosten, aan de zijde van VGZ tot de datum van dit vonnis begroot op € 849,96, bestaande uit € 248,00 aan salaris gemachtigde, € 499,00 aan griffierecht en € 102,96 aan explootkosten.

De gevorderde nakosten zullen op de hierna in de beslissing weergegeven wijze worden toegewezen.