conclusie inzake

[De moeder]

tegen

[De vader]

1. De moeder heeft tijdig, met een op 1 maart 2010 bij de griffie van de Hoge Raad binnengekomen verzoekschrift, cassatieberoep ingesteld tegen de beschikking van het gerechtshof te Leeuwarden van 1 december 2009. Bij deze beschikking heeft het hof een omgangsregeling vastgesteld en daarbij bepaald dat de vader het kind, [de zoon], bij de moeder haalt en terugbrengt.

2. Het middel kan naar mijn mening niet tot cassatie leiden en noopt niet tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling, zodat het cassatieberoep zich leent voor verwerping met toepassing van artikel 81 RO. De zaak komt daarom in aanmerking voor een verkorte conclusie.

3. Het p-v. van de mondelinge behandeling bij het hof bevindt zich bij de stukken. Eiseres heeft geen gebruik gemaakt van het voorbehoud de klachten aan te vullen of te verbeteren na ontvangst van dit p.-v. Ik lees in het verzoekschrift twee klachten.

4. Voor zover randnummers 4.2 en 4.3 erover klagen dat het hof onvoldoende zou hebben onderkend dat (ook) van de man aangepast gedrag kan worden verwacht, faalt het omdat het hof hieraan uitdrukkelijk aandacht heeft besteed in rov. 10, slot.

5. Nr. 4.4 klaagt dat het hof de stellingname uit het rapport van de Raad voor de Kinderbescherming d.d. 14 juni 2007 (blz. 9) - dat het "op dit moment" niet mogelijk en niet in het belang van het kind is om een definitieve omgangsregeling vast te stellen - niet kenbaar in zijn beschouwingen en oordeelsvorming heeft betrokken, hetgeen te meer klemt gezien de reactie van de vrouw op dat rapport. De klacht faalt. Op verzoek van de rechtbank is namelijk een vervolgrapportage van de Raad voor de Kinderbescherming d.d. 12 september 2008 uitgebracht.

7. Gezien de conclusie van het vervolgrapport valt niet in te zien waarom het hof afzonderlijk aandacht had moeten besteden aan de genoemde conclusie van het eerdere rapport. Uit de beschikking blijkt dat het hof zich terdege bewust is geweest van het conflict tussen de ouders (rov. 11) en van de angsten van de moeder (rov. 10). Het hof heeft gemotiveerd waarom het voor de houding van de moeder geen rechtvaardiging kan vinden in de beschikbare gegevens (rov. 9-10). Het hof heeft de beide ouders, en nadrukkelijk óók moeder (rov. 12), aangespoord zich in het belang van [de zoon] in te zetten voor contact tussen [de zoon] en zijn vader (rov. 11).

8. De uitspraak van het hof komt mij niet onjuist of onbegrijpelijk voor. Volgens de wet omvat het ouderlijk gezag van de moeder mede de plicht de ontwikkeling van de band van het kind met de vader te bevorderen (vgl. het per 1 maart 2009 geldende artikel 1:247 lid 3 BW). De niet-verzorgende ouder heeft recht op omgang met het kind, tenzij zwaarwegende belangen van het kind zich daartegen verzetten (vgl. artikel 1:377a BW). Het hof heeft in overeenstemming hiermee geoordeeld.

Conclusie

De conclusie strekt tot verwerping van het cassatieberoep.

A-G