Het middel klaagt dat de verdachte niet het recht is gelaten het laatst te spreken, wat op grond van het vierde lid van art. 311 Sv tot nietigheid leidt.

Uit de processen-verbaal van de terechtzittingen in hoger beroep waarvan de inhoud – voor zover voor de beoordeling van het middel van belang – is weergegeven in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 3.1 en 3.2 en de overige stukken van het geding, blijkt dat

- op de terechtzitting van 23 mei 2016 de verdachte het recht is gelaten het laatst te spreken en vervolgens het onderzoek is onderbroken tot de terechtzitting van 24 mei 2016 waar de formele sluiting zou plaatsvinden,

- op de terechtzitting van 24 mei 2016 het onderzoek is hervat in de stand waarin het zich op het tijdstip van de onderbreking op 23 mei 2016 bevond,

- de raadsman vervolgens aldaar een beroep heeft gedaan op de nietigheid van de dagvaarding wat betreft het onder 3 tenlastegelegde en de Advocaat-Generaal heeft geconcludeerd tot verwerping van dat verweer, waarna het onderzoek is gesloten,

- het Hof bij eindarrest het gevoerde verweer heeft gehonoreerd en de dagvaarding wat betreft het onder 3 tenlastegelegde nietig heeft verklaard,

- het cassatieberoep blijkens de daarvan opgemaakte akten niet is gericht tegen die (gedeeltelijke) nietigverklaring van de dagvaarding.

Onder de zo-even geschetste omstandigheden heeft de verdachte in dit geval geen in rechte te respecteren belang bij zijn klacht, ook al blijkt uit het proces-verbaal niet dat hem op de terechtzitting van 24 mei 2016 het recht is gelaten het laatst te spreken.

Het middel is vruchteloos voorgesteld.

De Advocaat-Generaal heeft zich niet uitgelaten over de overige voorgestelde middelen. De Hoge Raad is van oordeel dat de Advocaat-Generaal daartoe alsnog in de gelegenheid behoort te worden gesteld. Met het oog daarop dient de zaak naar de rolzitting te worden verwezen.