gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Den Haag van 7 november 2019 in de strafzaak tegen de verdachte:

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1984,

adres: [woonadres] te [woonplaats].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van dit hof.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte naar voren is gebracht.

Procesgang

In eerste aanleg is de verdachte ter zake van het onder 1, 2 en 3 tenlastegelegde veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 84,00 en een geheel voorwaardelijke taakstraf voor de duur van 40 uren, subsidiair 20 dagen hechtenis, onder oplegging van algemene en bijzondere voorwaarden, inhoudende – kort gezegd – een meldplicht, ambulante behandeling en het zich onthouden van het gebruik van alcohol en/of drugs en dat hij ten behoeve van de naleving van dit verbod zal meewerken aan adem- en urineonderzoek.

De verdachte heeft tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd:

Vordering van de advocaat-generaal

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de zaak dient te worden teruggewezen naar de rechtbank Den Haag.

Geldigheid van de inleidende oproeping

Het hof is – met de advocaat-generaal – van oordeel dat de inleidende oproeping nietig dient te worden verklaard ten aanzien van de onder 1, 2 en 3 tenlastegelegde feiten, nu de tenlastelegging onvoldoende feitelijk is omschreven en derhalve niet voldoet aan de vereisten van artikel 261 van het Wetboek van Strafvordering.

In de tenlastelegging is voor de opgave van de feiten slechts volstaan met een omschrijving als bedoeld in artikel 257a, zesde lid, van het Wetboek van Strafvordering. Deze opgave van de feiten had – gelet op het bepaalde in artikel 314a, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering – alsnog in overeenstemming moeten worden gebracht met de gestelde eisen in artikel 261, eerste en tweede lid van het Wetboek van Strafvordering. Nu zulks niet heeft plaatsgevonden en artikel 314a, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering niet van toepassing is op de behandeling van de zaak in hoger beroep, is het hof van oordeel dat de inleidende oproeping nietig behoort te worden verklaard.

Dit brengt mee dat het vonnis waarvan beroep moet worden vernietigd.