Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

26 januari 2017 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechter in eerste aanleg opgelegd.

Hetgeen in hoger beroep is aangevoerd, in het bijzonder namens de verdachte over diens persoonlijke omstandigheden en de op te leggen straf, heeft het hof niet tot andere inzichten gebracht dan de politierechter.

Nu de verdachte, net als tegenover de politierechter op 26 juli 2016, ter zitting in hoger beroep het subsidiair tenlastgelegde heeft bekend en ook door de raadsman geen vrijspraak is bepleit, zal het hof het vonnis van de politierechter, waarmee het hof zich verenigt, bevestigen, met dien verstande dat de onder 3.1. vermelde woorden “niet….weerlegd” worden vervangen door de woorden “niet als onaannemelijk terzijde kan worden geschoven”.