De uitspraak van de Raad van 2 april 2019 berust op de overwegingen dat het hogerberoepschrift niet tijdig is ingediend en dat redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat appellante niet in verzuim is geweest.

De laatste dag waarop tijdig een hogerberoepschrift kon worden ingediend, was 11 januari 2019. Appellante heeft op 15 januari 2019 hoger beroep ingesteld. Daarmee staat vast dat het hogerberoepschrift niet tijdig is ingediend.

In verzet voert appellante aan dat zij gewacht heeft met het instellen van hoger beroep op het besluit dat de gemeente ter uitvoering van de aangevallen uitspraak van de rechtbank moest nemen. De gemeente heeft pas na afloop van de hogerberoepstermijn het besluit naar appellante toegezonden. Appellante kon pas na ontvangst van dat besluit beoordelen of zij hoger beroep wilde instellen. Ter zitting heeft appellante ook nog te kennen gegeven dat de gemeente haar niet op de hoogte heeft gesteld dat het nieuwe besluit niet binnen zes weken zou worden genomen. Volgens appellante heeft de gemeente bewust na afloop van de beroepstermijn het besluit naar haar toegezonden. Ook laat appellante nog weten dat zij door deze situatie voor haar gevoel in een vicieuze cirkel terecht is gekomen.

De Raad is van oordeel dat appellante in verzet geen feiten of omstandigheden heeft aangevoerd op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat appellante niet in verzuim is geweest. Dat appellante het besluit van de gemeente wilde afwachten kan, hoe sympathiek ook, niet leiden tot verschoonbaarheid van de termijn overschrijding. Appellante had voor de zekerheid pro forma hoger beroep kunnen instellen om de termijn veilig te stellen, teneinde op een later moment te bepalen of aanleiding bestaat tot aanvulling van de gronden of tot intrekking van het hoger beroep.

Dit betekent dat het verzet ongegrond wordt verklaard.

Voor een proceskostenveroordeling van het verzet is geen aanleiding.