Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 11 januari 2010, 09/1276 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellante] (appellante)

het college van burgemeester en wethouders van Sittard-Geleen (college)

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

1.1. Appellante heeft op 12 februari 2009 een langdurigheidstoeslag aangevraagd als bedoeld in artikel 36 van de Wet werk en bijstand (WWB).

1.2. Bij besluit van 5 maart 2009 heeft het college deze aanvraag afgewezen.

1.3. Bij besluit van 26 juni 2009 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van appellante tegen het besluit van 5 maart 2009 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep tegen deze uitspraak gekeerd. Ter zitting van de Raad is gebleken dat tussen partijen uitsluitend in geschil is de vraag of appellante op 15 augustus 2005 beschikte over een vermogen boven de voor haar geldende vermogensgrens. Indien deze vraag bevestigend wordt beantwoord kan appellante, naar haar gemachtigde ter zitting heeft verklaard, zich vinden in het bestreden besluit.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1. Ingevolge artikel 36, eerste lid, aanhef en onder a, van de WWB en de Verordening langdurigheidstoeslag Wet werk en bijstand van de gemeente Sittard-Geleen, verleent het college op aanvraag een langdurigheidstoeslag aan een persoon van 23 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar die gedurende een ononderbroken periode van 60 maanden een inkomen heeft dat niet hoger is dan de bijstandsnorm en geen in aanmerking te nemen vermogen als bedoeld in artikel 34 van de WWB heeft.

4.2. In de tussen partijen gegeven uitspraak van heden, 10/1149, 10/1172, 12/2606 en 12/2607, is geoordeeld dat appellante in de periode van 15 augustus 2005 tot en met 30 juni 2008 beschikte over vermogen dat meer bedroeg dan de van toepassing zijnde vermogensgrens als bedoeld in artikel 34, vierde lid en onder b, van de WWB. Deze periode bestrijkt een gedeelte van de in dit geval in aanmerking te nemen referteperiode van 60 maanden. Dit betekent dat in zoverre niet wordt voldaan aan de voorwaarden voor toekenning van langdurigheidstoeslag zoals neergelegd in de onder 4.1 genoemde bepaling.

4.3. Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.C.F. Talman, in tegenwoordigheid van J.M. Tason Avila als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 20 augustus 2012.

(getekend) J.C.F. Talman

(getekend) J.M. Tason Avila

HD