Uitspraken

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te Sint-Oedenrode,

tegen de uitspraak van de rechtbank 's-Hertogenbosch van 15 april 2009 in zaak nr. 08/1422 in het geding tussen:

[appellant]

en

het college van burgemeester en wethouders van Sint-Oedenrode.

1. Procesverloop

Bij besluit van 22 oktober 2007 heeft het college van burgemeester en wethouders van Sint-Oedenrode (hierna: het college) geweigerd aan [appellant] bouwvergunning te verlenen voor het vernieuwen van een carport aan de [locatie] te Sint-Oedenrode.

Bij besluit van 11 maart 2008 heeft het college het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 25 mei 2009, hoger beroep ingesteld. De gronden van het hoger beroep zijn aangevuld bij brief van 20 juli 2009.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 24 november 2009, waar [appellant], bijgestaan door [gemachtigde], en het college, vertegenwoordigd door J.A.F.M. Vorstenbosch, ambtenaar in dienst van de gemeente, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.1. Het college heeft geweigerd bouwvergunning te verlenen, omdat de reeds gerealiseerde carport - een voormalige veldschuur - wat betreft het maximaal toegestaan oppervlak aan bijgebouwen in strijd is met het geldende bestemmingsplan "Buitengebied 1997" (hierna: het bestemmingsplan). Voorts komt de carport volgens het college geen overgangsrechtelijke bescherming toe.

2.2. [appellant] betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat voor de carport bouwvergunning kan worden verleend omdat deze onder de werking van het overgangsrecht van het bestemmingsplan valt.

2.2.1. Ingevolge artikel 21, eerste lid, sub a, van de planvoorschriften mogen bouwwerken, welke bestaan op het tijdstip van de tervisielegging van het ontwerp van het plan dan wel indien nog kunnen worden opgericht met het bepaalde bij of krachtens de Woningwet en die qua bestemming afwijken van het plan, op voorwaarde dat de bestaande afwijking van het plan naar aard noch omvang wordt vergroot en behoudens onteigening gedeeltelijk worden vernieuwd of veranderd in verband met het onderhoud van het bouwwerk.

2.2.2. [appellant] heeft gedurende een periode van tien jaar een gedeelte van de carport gesloopt, te weten de gesloten metselwand en twee kolommen, waardoor de carport is ingekort met ongeveer twee meter. Verder zijn de houten staanders vervangen door stalen staanders, is de houten draagconstructie van het dak vervangen door een stalen draagconstructie, is het dak vernieuwd door de golfplaten te vervangen door dakpannen en is de nok met tenminste 30 centimeter verhoogd. Zowel de oppervlakte als de inhoud van de carport zijn daarmee gewijzigd ten opzichte van de oude veldschuur. Voorts is de uiterlijke verschijningsvorm gewijzigd.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank tot de juiste slotsom gekomen dat het college terecht heeft geconcludeerd dat sprake is van een algehele vernieuwing van de voormalige veldschuur tot carport en het overgangsrecht, zoals opgenomen in artikel 21, eerste lid, sub a, van de planvoorschriften, [appellant] niet kan baten. De door [appellant] naar voren gebrachte omstandigheid dat de verbouwing van de veldschuur tot carport in ongeveer tien jaar heeft plaatsgevonden doet aan het voorgaande oordeel niet af. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 8 februari 2006 in zaak nr. 200504403/1), kan een overgangsbepaling die gedeeltelijke vernieuwing toestaat er niet toe strekken dat aanspraak zou bestaan op volledige vernieuwing van het bouwwerk langs de weg van een aantal gedeeltelijke vernieuwingen door de jaren heen. Dat betekent niet dat een eenmaal plaatsgevonden hebbende gedeeltelijke vernieuwing iedere volgende vernieuwing uitsluit, maar wel dat, gegeven de omvang van de verschillende vernieuwingen en het tijdsverloop daartussen, er een ogenblik komt waarop van een gedeeltelijke uitvoering van een gehele vernieuwing moet worden gesproken en het overgangsrecht daarom niet langer toepassing kan vinden. Daarvan is in dit geval sprake. Het betoog van [appellant] dat enkele verrichte werkzaamheden mogelijk geen bouwvergunning behoeven, leidt evenmin tot een ander oordeel. Dit doet niet af aan het feit dat alle verrichte werkzaamheden tezamen maken dat niet langer sprake is van een gedeeltelijke vernieuwing.

Het betoog faalt.

2.3. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.4. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. H. Troostwijk, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. P. Lodder, ambtenaar van Staat.

Uitgesproken in het openbaar op 16 december 2009

17-552.