Uitspraken

Tussen partijen staan de volgende feiten vast:

De heer [naam 1] (hierna te noemen: [naam 1] ) is op 3 december 2015 onder bewind gesteld. Bij latere beschikking is Dichtbij met ingang van 1 augustus 2018 benoemd als bewindvoerder. [naam 1] huurt van WonenBreburg de woning staande en gelegen aan de Kleine Doornbos 8 te Breda. [naam 1] heeft deze woning vanaf 1 september 2017 tot 1 september 2019 gehuurd op basis van een tijdelijke huurovereenkomst, die gekoppeld was aan een tijdelijke begeleidingsovereenkomst tussen SMO Breda als begeleider en [naam 1] als cliënt. De tijdelijke huurovereenkomst is per 1 september 2019 stilzwijgend verlengd en omgezet in een reguliere huurovereenkomst voor onbepaalde tijd. De ambulante hulpverlening aan [naam 1] vanuit SMO is doorgelopen na 1 september 2019, maar per 19 april 2020 beëindigd. Vanaf deze datum zijn Bemoeizorg en Amarant als hulpverleningsinstanties betrokken bij [naam 1] . Op de reguliere overeenkomst zijn de Algemene Huurvoorwaarden woonruimte van 1 februari 2015 van toepassing verklaard.

Omwonenden van [naam 1] klagen sinds oktober 2019 over ernstige overlast.

WonenBreburg heeft aan haar vordering het volgende ten grondslag gelegd.

Sinds oktober 2019 is sprake van overlast voor direct omwonenden. [naam 1] en zijn bezoekers veroorzaken sindsdien ernstige en herhaaldelijke overlast en hinder. Het gaat onder andere om geluidsoverlast, vervuiling, stankoverlast, het onder invloed zijn in en om het gehuurde en de gemeenschappelijke ruimte, vernielingen in de gemeenschappelijke ruimte en het creëren van een onveilige situatie.

Er zijn vele waarschuwingsgesprekken gevoerd door WonenBreburg. De buurtbeheerder heeft [naam 1] diverse keren aangesproken.

Op 13 februari 2020 heeft in het gehuurde een overleg plaatsgevonden tussen medewerkers van WonenBreburg, [naam 1] en een aantal familieleden van hem. De bewindvoerder van [naam 1] is ondanks uitnodiging niet verschenen. Tijdens dat gesprek heeft [naam 1] erkend dat hij tekort is geschoten in de nakoming van zijn verplichtingen als huurder. Het gesprek heeft geresulteerd in het ondertekenen door partijen van een zogenaamde gedragsaanwijzing, waarin [naam 1] zich heeft verbonden de voorwaarden uit de gedragsaanwijzing, waaronder het niet toelaten in het gehuurde van de vriendin van [naam 1] en haar vrienden, stipt na te komen.

Er hebben drie overleggen plaatsgevonden met hulpverlening om te trachten [naam 1] te bewegen zich als goed huurder te gedragen, te weten op 20 januari 2020, 11 februari 2020 en 20 mei 2020.

Een aantal dagen na het ondertekenen van de gedragsaanwijzing ontving WonenBreburg echter weer meldingen van direct omwonenden van overlast en/of hinder. Sindsdien ontvangt WonenBreburg bijna dagelijks overlastmeldingen. De buurtbeheerder, de politie en begeleiding weten niet langer tot [naam 1] door te dringen. [naam 1] verleent geen medewerking meer aan begeleiding.

Bij brief van 20 maart 2020 heeft WonenBreburg [naam 1] laten weten dat zij juridische stappen zal ondernemen om te komen tot ontbinding van de huurovereenkomst en ontruiming van het gehuurde.

Gezien de aard, de ernst en de omvang van de klachten ziet WonenBreburg zich genoodzaakt om ontruiming van het gehuurde te vorderen.

Dichtbij heeft als verweer het volgende aangevoerd.

Dichtbij was niet bij het gesprek van 13 februari 2020, omdat zij niet – volgens afspraak – gebeld is om haar erop te attenderen dat [naam 1] bij dit gesprek – anders dan de vorige keren – wel verschenen was. Zij heeft als bewindvoerder van [naam 1] geen toestemming gegeven voor het ondertekenen van de gedragsaanwijzing. Deze is dan ook niet rechtsgeldig op grond van artikel 1:438 van het Burgerlijk Wetboek.

[naam 1] is bekend met een aantal verschillende psychische stoornissen, zoals een angststoornis, en heeft een licht verstandelijke beperking. [naam 1] heeft de afgelopen periode voor overlast gezorgd, omdat hij de regie kwijt was over zijn eigen leven en het op verschillende gebieden niet goed verliep/verloopt. Dit is onder andere het gevolg van het beëindigen van de voormalige hulpverlening door SMO, waarbij [naam 1] geen aansluiting meer vond. Vanaf 19 april 2020 is de hulpverlening opgeschaald en is men druk doende de juiste vorm van hulpverlening voor [naam 1] te vinden. De begeleidster vanuit Bemoeizorg, mevrouw [naam 4] , heeft aangegeven dat [naam 1] een specifieke benadering nodig heeft vanwege zijn LVB problematiek. Mevrouw [naam 4] heeft aansluiting kunnen vinden bij [naam 1] , waardoor zij hem goed kan benaderen en [naam 1] naar haar luistert. Er is al een goed begin gemaakt om [naam 1] weer terug op het goede pad te krijgen.

[naam 1] gebruikt geen drugs meer. Een test die onlangs is uitgevoerd, bevestigt dit. Desondanks was tot 13 juni 2020 de insteek van de hulpverlening om [naam 1] op korte termijn te laten opnemen in een kliniek om van zijn drugsverslaving af te komen, waarna hij er groot belang bij heeft om daarna in zijn vertrouwde leefomgeving te kunnen terugkeren. Indien [naam 1] uit zijn woning wordt gezet, zouden de problemen zich opstapelen. [naam 1] zou dan zijn moeder of zijn partner, [naam 5] , gaan lastig vallen om bij hen te slapen. Als hij geen woonadres heeft, wordt de hulpverlening bemoeilijkt of in het ergste geval teniet gedaan.

Aangezien [naam 1] , los van de vraag of hem dat kan worden toegerekend, tekort is geschoten in zijn verplichtingen als goed huurder, zal Dichtbij, in haar hoedanigheid van bewindvoerder van [naam 1] , worden veroordeeld tot het betalen van de proceskosten. Deze kosten bestaan uit de explootkosten van € 102,96, het griffierecht van € 656,- en een tegemoetkoming van € 633,- in het salaris van de advocaat van WonenBreburg, maakt tezamen € 1.391,96.

De gevorderde rente over de proceskosten zal worden toegewezen indien en voor zover Dichtbij de proceskosten niet binnen veertien dagen na de betekening van het vonnis zal hebben voldaan. Daarbij overweegt de voorzieningenrechter dat aan Dichtbij, indien deze door de betekening van het vonnis kennis heeft kunnen nemen van de inhoud daarvan, de gelegenheid moet worden geboden om binnen een redelijke termijn aan de proceskostenveroordeling in dit vonnis te voldoen, waarbij een termijn van veertien dagen als een redelijke termijn voor nakoming wordt gezien.