Uitspraken

a. [opkoper] exploiteert een onderneming die zich voornamelijk bezighoudt met het verpakken en leveren van eieren. [opkoper] levert eieren aan supermarkten en aan industriële verwerkingsbedrijven in Nederland en Duitsland. [opkoper] koopt de eieren in bij ongeveer 175 leveranciers.

b. [pluimveehouder] is pluimveehouder. Zijn legbedrijf heeft vier locaties, te weten de locatie [locatienaam 1] , de locatie [locatienaam 2] (met een hok 1 en een hok 3), de locatie [locatienaam 3] (met een hok 1, een hok 2 en een hok 3) en de locatie [locatienaam 4] .

c. [pluimveehouder] levert eieren aan [opkoper] . Die leveringen zijn gebaseerd op een reeks eieraankoopovereenkomsten met een looptijd voor bepaalde tijd. Naar aanleiding van elke levering maakt [opkoper] een afrekening op, waarna het berekende bedrag door [opkoper] aan [pluimveehouder] wordt betaald.

d. In april 2017 heeft [pluimveehouder] de hokken 1 en 2 op de locatie [locatienaam 3] laten reinigen door het bedrijf [bedrijfsnaam] . Naderhand is aan het licht gekomen dat dit bedrijf bij het schoonmaken gebruik heeft gemaakt van het verboden middel fipronil. Sporen van dat middel zijn terug te vinden in de eieren die in de betreffende hokken zijn gelegd.

e. Op of omstreeks 20 juli 2017 is in Nederland de fipronil-crisis uitgebroken. Uit voorzorg heeft de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (hierna: NVWA) de levering van eieren vanuit de locaties [locatienaam 3] en [locatienaam 1] geblokkeerd. De blokkade is opgeheven op 22 september 2017.

f. [pluimveehouder] heeft tot en met 19 juli 2017 eieren geleverd aan [opkoper] . De leveringen in de weken 29 en 30 van 2017 hebben een berekende waarde van

€ 99.159,28. Verkerend in de veronderstelling dat [pluimveehouder] in die weken besmette eieren aan haar heeft geleverd, heeft [opkoper] dat bedrag niet aan [pluimveehouder] betaald.

g. Bij brief van 10 augustus 2017 heeft [opkoper] [pluimveehouder] aansprakelijk gesteld voor alle kosten en schade die [opkoper] heeft geleden en nog zal lijden als gevolg van levering van besmette eieren en van de blokkade van het productieproces.

h. Vanaf eind september 2017 heeft [opkoper] nieuwe eieraankoopovereenkomsten gesloten met [pluimveehouder] . De daarop gebaseerde leveringen van [pluimveehouder] zijn door [opkoper] betaald.

i. In een gesprek op 23 januari 2018 met [pluimveehouder] heeft de directeur van [opkoper] gesteld dat zijn schade, geleden als gevolg van de fipronil-crisis en toe te rekenen aan leveringen door [pluimveehouder] , een bedrag van € 131.000,- bedroeg. [pluimveehouder] heeft gevraagd om een nadere onderbouwing van dat bedrag.

j. De leveringen door [pluimveehouder] in de weken 9 en 10 van 2018 zijn door [opkoper] berekend op een waarde van € 216.852,95. Ondanks diverse aanmaningen heeft [opkoper] dat bedrag tot op heden niet voldaan.

k. Bij brief van 27 maart 2018 aan [pluimveehouder] heeft [opkoper] haar schade naar aanleiding van de levering van met fipronil besmette eieren door [pluimveehouder] nader berekend op een bedrag van € 432.477,08. Het op dat moment aan [pluimveehouder] toekomende bedrag heeft [opkoper] berekend op een bedrag van

€ 324.703,88. [opkoper] heeft zich tevens beroepen op een aan haar toekomend opschortingsrecht, ook wat betreft toekomstige vorderingen van [pluimveehouder] .

l. Bij brief van 25 mei 2018 heeft [opkoper] haar schade toegelicht met nadere berekeningen en documenten. Het berekende schadebedrag bedraagt dan

€ 436.862,70, welk bedrag als volgt is opgebouwd:

€ 151.251,81 retour eieren t.g.v. fipronil

€ 188.788,50 schade t.g.v. fipronil / niet nakomen overeenkomst

€ 75.000,00 opeisbaar voorschot

€ 19.300,00 terugbetalen logistieke middelen.

m. Bij brief van 27 september 2018 aan [pluimveehouder] heeft [opkoper] de leveringen c.q. eieraankoopovereenkomsten die ten grondslag liggen aan de eierleveringen in de weken 29 en 30 van 2017 buitengerechtelijk ontbonden.

Gelet op het bepaalde in artikel 6:52 en artikel 6:262 van het Burgerlijk Wetboek (BW) kunnen alleen tegenover elkaar staande verplichtingen worden opgeschort. Daarvoor is nodig dat er sprake is van voldoende samenhang tussen de vordering van [opkoper] en de hoofdverbintenis van [opkoper] tot betaling van geleverde eieren. Die samenhang bestaat er alleen ten aanzien van de schade die [opkoper] als een direct gevolg van de levering van met fipronil besmette eieren door [pluimveehouder] heeft geleden. [opkoper] berekent die schade op een bedrag van thans € 334.160,25, maar in dat bedrag zitten ook posten die niet in direct verband staan tot de levering van besmette eieren, zoals machinestilstand door ongestempelde eieren (welke leveringen al door [opkoper] betaald zijn) en devaluatieschade betreffende onbesmette eieren (welke leveringen al door [opkoper] betaald zijn).

Verder moet de tegenvordering opeisbaar zijn. Dat betekent dat de voorzieningenrechter zich in dit kort geding een voorlopig oordeel moet vormen over de deugdelijkheid van de schadevordering van [opkoper] . De voorzieningenrechter constateert dat die schadevordering door [pluimveehouder] op alle onderdelen gemotiveerd wordt betwist. Zo wil [pluimveehouder] om te beginnen niet betalen voor onbesmette eieren die [opkoper] van haar afnemers teruggenomen en vervolgens vernietigd heeft. Dergelijke verweren leiden ertoe dat er meer bewijslevering nodig is om de deugdelijkheid van de schadevordering van [opkoper] te beoordelen. Dit kort geding leent zich daar niet voor.

Tot slot moet de opschorting gerechtvaardigd zijn. Ook dat vraagt om een beoordeling van de deugdelijkheid van de vordering van [opkoper] , waarbij zich dezelfde obstakels voordoen als hiervoor aangestipt.

Dat betekent dat de deugdelijkheid van de schadevordering van [opkoper] onvoldoende aannemelijk is geworden, zodat haar beroep op opschorting niet wordt gehonoreerd.

Ingevolge artikel 6:127 BW is het mogelijk om een opeisbare geldvordering te verrekenen met een verplichting tot betaling van een geldsom. [pluimveehouder] betwist echter gemotiveerd de deugdelijkheid van de tegenvordering van [opkoper] , niet alleen ten aanzien voor voornoemde schadevordering maar ook ten aanzien van het in 2016 door [opkoper] aan [pluimveehouder] betaalde voorschot van € 75.000,- en ten aanzien van de vordering betreffende de logistieke middelen. Met betrekking tot het in 2016 betaalde voorschot stelt [pluimveehouder] dat die een andere grondslag heeft dan door [opkoper] wordt gesteld en dat hij dat voorschot niet terug hoeft te betalen. Met betrekking tot de verdwenen logistieke middelen is de vordering van [opkoper] gebaseerd op een (niet-onderbouwde) telling van geleverde en niet teruggekomen trays aan twee locaties van [pluimveehouder] , waarna [opkoper] die uitkomst simpelweg heeft geëxtrapoleerd naar alle locaties van [pluimveehouder] , hetgeen betekent dat deze vordering is gebaseerd op een ruwe schatting van het aantal trays dat is verdwenen. Verder betwist [pluimveehouder] de prijs van de verdwenen trays. Ten aanzien van de geleverde pulptrays betwist [pluimveehouder] dat hij daarvoor moet betalen. Ook deze verweren vragen om nadere bewijslevering door [opkoper] , waarvoor dit kort geding zich niet leent.

Voorshands is de deugdelijkheid van elk onderdeel van de vordering van [opkoper] onvoldoende aannemelijk geworden. De voorzieningenrechter zal daarom gebruik maken van de in artikel 6:136 BW genoemde mogelijkheid om, in weerwil van het beroep van [opkoper] op verrekening, de vordering van [pluimveehouder] toe te wijzen.

Als de in het ongelijk te stellen partij zal [opkoper] worden veroordeeld in de proceskosten. De kosten aan de zijde van [pluimveehouder] worden begroot op:

- dagvaarding € 85,79

- griffierecht 1.565,00

- salaris advocaat 980,00

totaal € 2.630,79.