Uitspraken

Uit artikel 7:681 lid 1 sub a BW volgt dat de kantonrechter op verzoek van de werknemer de opzegging van de arbeidsovereenkomst door de werkgever kan vernietigen of op zijn verzoek aan hem ten laste van de werkgever een billijke vergoeding kan toekennen, indien de werkgever de werknemer ten onrechte op staande voet heeft ontslagen. Hieruit volgt dat de werknemer, die van mening is dat het ontslag op staande voet geen stand kan houden, een keuze moet maken tussen het verzoek tot vernietiging van de opzegging en terugkeer bij de werkgever enerzijds en het verzoek tot toekenning van een billijke vergoeding, in het geval van berusting in het einde van de arbeidsovereenkomst per datum van het ontslag op staande voet, anderzijds.

Hoewel in het verzoekschrift is vermeld dat [verzoeker] verzoekt om het gegeven ontslag op staande voet te vernietigen, begrijpt de kantonrechter uit het petitum van het verzoekschrift dat [verzoeker] berust in de beëindiging van het dienstverband en dat hij verzoekt om aan hem ten laste van Controco een billijke vergoeding van € 5.000,- toe te kennen. Daarnaast is door [verzoeker] verzocht om toekenning van de transitievergoeding en een vergoeding wegens onregelmatige opzegging.

Gelet op het bepaalde in artikel 7:671 BW kan de werkgever de arbeidsovereenkomst niet rechtsgeldig opzeggen zonder schriftelijke instemming van de werknemer. Op grond van artikel 7:671 lid 1 sub c BW geldt die eis niet wanneer de opzegging geschiedt op grond van artikel 7:677 lid 1 BW, waarin is bepaald dat ieder der partijen bevoegd is de arbeidsovereenkomst onverwijld op te zeggen wegens een dringende reden, onder onverwijlde mededeling van die reden aan de wederpartij. Beoordeeld dient dan ook te worden of Controco [verzoeker] op goede gronden op staande voet heeft ontslagen op
17 augustus 2021. In dat verband wordt het volgende overwogen.

Ingevolge artikel 7:678 lid 1 BW worden voor een werkgever als dringende redenen beschouwd zodanige daden, eigenschappen of gedragingen van de werknemer, die ten gevolge hebben dat van de werkgever redelijkerwijs niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Voor de beoordeling van de vraag of sprake is van een dringende reden die een beëindiging van de arbeidsovereenkomst rechtvaardigt, moeten alle omstandigheden van het geval - in onderling verband en samenhang - in aanmerking worden genomen, zoals de aard en de ernst van hetgeen de werkgever als dringende reden aanmerkt, de aard van de dienstbetrekking, de duur ervan en de wijze waarop de werknemer de dienstbetrekking heeft vervuld, alsook de persoonlijke omstandigheden van de werknemer, zoals zijn leeftijd en de gevolgen die het ontslag op staande voet voor hem hebben.

Uit de hiervoor in rechtsoverweging 2.3 geciteerde ontslagbrief blijkt naar het oordeel van de kantonrechter dat Controco als dringende reden aan het ontslag op staande voet ten grondslag heeft gelegd, het door [verzoeker] plegen van valsheid in geschrifte om daarmee te trachten Controco te misleiden en niet, zoals door [verzoeker] gesteld, het door hem niet naleven van de re-integratieverplichtingen. Beoordeeld dient dan ook te worden of door [verzoeker] al dan niet valsheid in geschrifte is gepleegd om Controco te misleiden, en zo ja, of dit in de gegeven omstandigheden een dringende reden oplevert en een ontslag op staande voet rechtvaardigt.

Vooropgesteld wordt dat [verzoeker] met betrekking tot de aan het ontslag ten grondslag gelegde dringende reden bij verzoekschrift slechts heeft volstaan met een blote ontkenning, in die zin dat hij heeft betwist aan Controco een dringende reden voor ontslag te hebben gegeven alsook dat hij voor wat betreft het gesprek dat op 16 augustus 2021 heeft plaatsgevonden, de inhoud van het schrijven van Controco d.d. 26 augustus 2021 heeft betwist. [verzoeker] heeft echter nagelaten zijn lezing van de feiten naar voren te brengen. Niet geconcretiseerd is door hem welke onderdelen uit de e-mail d.d. 26 augustus 2021 hij exact betwist en evenmin is toegelicht wat er in het gesprek dat op 16 augustus 2021 heeft plaatsgevonden, volgens hem dan wel zou zijn besproken. In het verzoekschrift leest de kantonrechter bovendien ook geen expliciete betwisting van het door Controco aan het adres van [verzoeker] gemaakte verwijt, dat hij valsheid in geschrifte heeft gepleegd, laat staan dat daarin een verklaring wordt gegeven voor de door Controco met betrekking tot het testbewijs geconstateerde onregelmatigheden. Gelet op al hetgeen door Controco is gesteld en ter onderbouwing daarvan aan stukken is overgelegd, had het naar het oordeel van de kantonrechter echter wel op de weg van [verzoeker] gelegen om (op zijn minst) toe te lichten hoe zijn ontkenning valt te rijmen met de door Controco gestelde onregelmatigheden. Die toelichting ontbreekt echter en bovendien is [verzoeker] zonder bericht van verhindering niet ter zitting verschenen en heeft hij ook de geboden mogelijkheid om ter zitting zijn standpunt te verduidelijken ongebruikt voorbij laten gaan

Op basis van hetgeen door partijen naar voren is gebracht alsmede de door Controco overgelegde stukken is naar het oordeel van de kantonrechter voldoende komen vast te staan dat het door [verzoeker] aan Controco verstrekte testbewijs is vervalst. In dit kader wordt van belang geacht dat Controco aandacht heeft gevraagd voor diverse onregelmatigheden in het testbewijs, die wijzen op een vervalsing. [verzoeker] heeft voor die onregelmatigheden, zowel voorafgaande aan de onderhavige procedure als gedurende de onderhavige procedure inhoudelijk geen verklaring (kunnen) (ge)geven, terwijl tevens van belang is dat ook door het Corona Test Center, de instantie die op het testbewijs is vermeld als degene die het testbewijs heeft afgegeven, is bevestigd dat sprake is van een niet authentiek certificaat .

Het valselijk opmaken of vervalsen van een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken, geldt als valsheid in geschrifte en is strafbaar gesteld. Daarnaast is ook het opzettelijk gebruik maken van een door iemand anders vervalst geschrift strafbaar. Door het zich schuldig maken aan een dergelijk misdrijf teneinde te trachten Controco te misleiden, heeft [verzoeker] het vertrouwen van Controco begrijpelijkerwijze geschaad. Door op deze wijze te handelen is [verzoeker] het vertrouwen van Controco onwaardig geworden en kon van haar in redelijkheid niet gevergd worden het dienstverband met [verzoeker] nog langer te laten voortduren. In dit kader wordt mede van belang geacht dat [verzoeker] nog maar zeer kort in dienst was bij Controco en hij ook nadat Controco hem had geconfronteerd met de door haar geconstateerde onregelmatigheden, hij is blijven volharden in zijn standpunt dat het om een authentiek testbewijs ging. Het handelen van [verzoeker] levert onder de gegeven omstandigheden een dringende reden op voor ontslag op staande voet.

[verzoeker] heeft zich op het standpunt gesteld dat Controco in strijd heeft gehandeld met de AVG en artikel 8 EVRM en dat er sprake is geweest van het door Controco op onrechtmatige wijze verkrijgen van bewijs. Volgens [verzoeker] dient dit (mogelijke) bewijs in de onderhavige procedure buiten beschouwing te worden gelaten.

Vooropgesteld wordt dat een inbreuk op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer in beginsel onrechtmatig is. De aanwezigheid van een rechtvaardigingsgrond kan aan een dergelijke inbreuk echter het onrechtmatige karakter ontnemen. Of zulk een rechtvaardigingsgrond zich voordoet, dient te worden beoordeeld in het licht van de omstandigheden van het geval door tegen elkaar af te wegen enerzijds de ernst van de inbreuk op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en anderzijds de belangen die met de inbreuk makende handelingen redelijkerwijs kunnen worden gediend (HR 31 mei 2002, ECLI:NL:HR:2002:AD9609, NJ 2003/589).

Het enkele feit dat bewijs onrechtmatig is verkregen, heeft daarnaast niet zonder meer tot gevolg dat dit bewijs moet worden uitgesloten. Uit artikel 152 Rv volgt immers dat bewijs door alle middelen kan worden geleverd en dat de waardering van het bewijs aan het oordeel van de rechter is overgelaten, tenzij de wet anders bepaalt. In een civiele procedure geldt niet als algemene regel dat de rechter op onrechtmatig verkregen bewijs geen acht mag slaan. In beginsel wegen het algemene maatschappelijke belang dat de waarheid in rechte aan het licht komt, alsmede het belang dat partijen erbij hebben hun stellingen in rechte aannemelijk te kunnen maken (welke belangen mede aan artikel 152 Rv ten grondslag liggen) zwaarder dan het belang van uitsluiting van bewijs. Slechts indien sprake is van bijkomende omstandigheden, is terzijde legging van dat bewijs gerechtvaardigd (HR 7 februari 1992, ECLI:NL:HR:1992:ZC0500, NJ 1993/78, en HR 12 februari 1993, ECLI:NL:HR:1993:ZC0860, NJ 1993/599).

Hoewel [verzoeker] zich aanvankelijk op het standpunt heeft gesteld dat Controco hem niet om overlegging van een testbewijs had mogen vragen, heeft zijn gemachtigde tijdens de mondelinge behandeling desgevraagd bevestigd dat het testbewijs door [verzoeker] uit eigener beweging bij het hiervoor onder 2.4 genoemde e-mailbericht aan Controco is verstrekt. Van het “zonder rechtsgrond vragen naar medische informatie” door Controco, is dan ook in ieder geval geen sprake geweest, terwijl evenmin sprake is van onrechtmatig verkregen bewijs.

Aan het vereiste van de dringende reden is dus voldaan. Dat geldt ook voor de overige twee vereisten voor het ontslag op staande voet. Controco heeft voldoende aangetoond dat zij naar aanleiding van de ontvangst van het testbewijs en de bij haar gerezen twijfels voortvarend te werk is gegaan door [verzoeker] eerst schriftelijk en daarna in het gesprek van 16 augustus 2021 om opheldering te vragen, nadien nader onderzoek te doen, [verzoeker] opnieuw te horen en vervolgens tot ontslag over te gaan. Ook de ontslagbrief is voldoende duidelijk over de feiten die [verzoeker] worden verweten. Gelet op de door Controco overgelegde stukken en bij gebreke van een concrete onderbouwing van de zijde van [verzoeker], kan voorts niet worden geconcludeerd dat er geen hoor en wederhoor heeft plaatsgevonden. Het op 17 augustus 2021 door Controco aan [verzoeker] gegeven ontslag op staande voet is dan ook rechtsgeldig.

Nu het ontslag op staande voet op goede gronden gegeven is en van een opzegging in strijd met artikel 7:671 BW geen sprake is, bestaat voor toekenning van een billijke vergoeding aan [verzoeker] geen grond.

De partij die opzegt tegen een eerdere dag dan tussen partijen geldt is ingevolge het bepaalde in artikel 7:672 lid 11 BW aan de wederpartij een vergoeding verschuldigd gelijk aan het bedrag van het in geld vastgestelde loon over de termijn dat de arbeidsovereenkomst bij regelmatige opzegging had behoren voort te duren. Nu aan de vereisten voor ontslag op staande voet is voldaan moet het er voor gehouden worden dat Controco geen opzegtermijn in acht behoefde te nemen en [verzoeker] dus geen aanspraak kan maken op de vergoeding wegens onregelmatige opzegging.

De transitievergoeding is niet verschuldigd indien het eindigen van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer (artikel 7:673 lid 7, aanhef en onder c, BW). Hiervoor is geoordeeld dat het ontslag op staande voet terecht is gegeven, omdat daarvoor een dringende reden aanwezig was. Een dringende reden valt niet zonder meer en in alle gevallen samen met ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werknemer. In het onderhavige geval is de kantonrechter echter van oordeel dat het handelen van [verzoeker] eveneens als ernstig verwijtbaar is aan te merken, zodat voor toekenning van de transitievergoeding geen grondslag bestaat.

[verzoeker] wordt als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten veroordeeld.