Uitspraken

Gezien de verwevenheid van de vorderingen in conventie en reconventie zullen deze hierna gezamenlijk worden behandeld.

Voldoende is gebleken dat RC en [persoon A] een spoedeisend belang hebben bij hun vorderingen, zodat zij in zoverre ontvankelijk zijn in hun vorderingen over en weer.

In dit kort geding dient, mede op basis van hetgeen partijen naar voren hebben gebracht, te worden beoordeeld of de in deze zaak aannemelijk te achten omstandigheden een ordemaatregel vereisen dan wel of de vorderingen van RC en [persoon A] in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen hebben dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals door ieder van hen gevorderd. Het navolgende behelst dan ook niet meer dan een voorlopig oordeel over het geschil tussen partijen.

Waar het in deze procedure met name om gaat, is de vraag in hoeverre [persoon A] zich dient te houden aan het overeengekomen concurrentiebeding. Het beding verbiedt [persoon A] (kort gezegd) om binnen één jaar na het einde van de arbeidsovereenkomst in heel Nederland op enigerlei wijze werkzaam te zijn voor een onderneming die gelijk, gelijksoortig of aanverwant is aan die van RC.

In conventie vordert RC in feite ‘slechts’ naleving van het concurrentiebeding. Daarvoor is van belang dat het beding is opgenomen in de arbeidsovereenkomst die door [persoon A] is getekend, terwijl hij meerderjarig was. Daarmee is voldaan aan de vereisten van artikel 7:653 lid 1 BW. Voor zover [persoon A] niet wist wat hij tekende, zoals door hem gesteld, komt dat voor zijn rekening en risico. Dit geldt temeer nu zowel in de arbeidsovereenkomst van mei 2011 als in de overeenkomst van december 2015 een concurrentiebeding was opgenomen. Die laatste overeenkomst is door [persoon A] ondertekend, terwijl hij al bij RC, althans haar rechtsvoorgangster, in dienst was, zodat ook geen vrees bestond dat hij niet in dienst kon treden als hij niet akkoord zou gaan met het concurrentiebeding. In beginsel is [persoon A] dan ook gehouden het concurrentiebeding na te komen en is de conventionele vordering dus toewijsbaar. Echter heeft [persoon A] in reconventie gehele of gedeeltelijke schorsing van dit beding gevorderd. Daarom zal eerst over de reconventionele vordering worden geoordeeld, voordat op de conventionele vordering wordt beslist.

In het kader van de reconventionele vordering is het volgende kader van belang. Voor schorsing van een concurrentiebeding dient een belangenafweging in het kader van artikel 7:653 lid 3 sub b BW plaats te vinden. De vraag die daarbij moet worden beantwoord is of het in hoge mate aannemelijk is dat de bodemrechter het beding geheel of gedeeltelijk zal vernietigen omdat [persoon A] , in verhouding tot het te beschermen belang van RC, door dat beding onbillijk wordt benadeeld. Als dat het geval is, kan er aanleiding zijn het beding geheel of gedeeltelijk te schorsen.

De kantonrechter overweegt dat een concurrentiebeding is bedoeld om het bedrijfsdebiet (opgebouwde knowhow en goodwill) van de werkgever te beschermen. Het enkele feit dat een ex-werknemer naar een concurrent vertrekt of een concurrerende onderneming start betekent nog niet dat het bedrijfsdebiet wordt aangetast. Van zo’n aantasting is pas sprake als de ex-werknemer ongerechtvaardigd voordeel heeft in zijn concurrentiestrijd met de ex-werkgever door de kennis die hij heeft over bedrijfsgeheimen en andere essentiële, concurrentiegevoelige informatie, over bijvoorbeeld producten, werkprocessen, prijsafspraken en relaties.

Zoals volgt uit het voorgaande is het concurrentiebeding niet bedoeld om werknemers te binden en te voorkomen dat zij zich bijvoorbeeld inschrijven als zzp-er. Dit argument van RC kan dan ook niet meewegen in de belangenafweging. Hetzelfde geldt voor het argument dat RC veel in [persoon A] geïnvesteerd heeft, aangezien dit op zichzelf evenmin maakt dat hij op een onredelijke wijze met RC kan concurreren. Ook de door RC tijdens de mondelinge behandeling aangevoerde omstandigheid dat [persoon A] in 2013 inzicht had op de financiële cijfers van het bedrijf, weegt niet mee, aangezien dergelijke gedateerde ervaring moeilijk als actueel concurrentiegevoelige informatie kan worden gezien. Wel heeft RC tijdens de mondelinge behandeling onbetwist aangevoerd dat [persoon A] in zijn relatief lange dienstverband veel kennis heeft opgebouwd van de interne werkprocessen en contactpersonen van RC en dat hij binding heeft met klanten van RC. Het laatste heeft [persoon A] zelfs min of meer erkend, aangezien hij in de conclusie van antwoord aanvoert dat hij wil profiteren van zij ‘opgebouwde credit’ in de sector. In zoverre heeft RC dus aannemelijk gemaakt dat er wel in zekere mate sprake is van een concurrentiegevoelige positie van [persoon A] . Aannemelijk is dus ook dat RC enig belang heeft bij handhaving van het beding.

Daar staan de evidente belangen van [persoon A] tegenover. [persoon A] heeft namelijk onbetwist aangevoerd dat hij binnen RC geen mogelijkheden had tot promotie of salarisverhoging. Hij heeft dan ook belang bij het zoeken van een functie elders. Het concurrentiebeding is echter erg ruim geformuleerd, aangezien het [persoon A] in feite een jaar lang wordt verboden om in geheel Nederland een gelijksoortige functie uit te oefenen. Het wordt [persoon A] door het beding dus erg moeilijk gemaakt om een nieuwe baan te vinden. [persoon A] heeft namelijk onbetwist aangevoerd dat hij vrijwel zijn hele werkzame leven bij RC heeft gewerkt en dat hij dus vrijwel alleen kennis heeft van de branche, waarin hij op basis van het beding een jaar lang niet mag werken.

De kantonrechter acht het belang van [persoon A] bij schorsing van het beding groter dan belang van RC bij ongewijzigde handhaving ervan. Daarbij is met name van belang dat RC wel aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van een zekere mate van concurrentiegevoelige kennis, echter niet dat die dermate gevoelig is dat daar zo’n verstrekkend beding voor vereist is, dat het [persoon A] praktisch onmogelijk maakt zijn werkervaring in te zetten op een andere plek binnen de periode waarin het concurrentiebeding geldt. Daarnaast acht de kantonrechter van belang dat in de arbeidsovereenkomst een breed geformuleerd geheimhoudingsbeding is opgenomen, met daaraan gekoppeld een boetebeding, dat eveneens de belangen van RC kan dienen. Ook weegt de kantonrechter mee dat [persoon A] onbetwist heeft aangevoerd dat het overstappen naar een concurrent in deze branche in het algemeen, waaronder bij RC, veel voorkomt en doorgaans niet tot bezwaren leidt, zodat ook in zoverre niet valt in te zien waarom in dit geval het verstrekkende concurrentiebeding in volle omvang gehandhaafd dient te worden.

Op grond van het voorgaande is voldoende aannemelijk dat de bodemrechter zal oordelen dat [persoon A] onbillijk wordt benadeeld door ongewijzigde handhaving van het beding. Daarom zal het beding (gedeeltelijk) worden geschorst, in afwachting van de uitkomsten van een eventuele bodemprocedure. [persoon A] heeft een gehele schorsing van het beding gevorderd dan wel een beperking tot 6 maanden en tot een reikwijdte van 20 kilometer. Nu [persoon A] wel beschikt over een zekere mate van concurrentiegevoelige informatie, wordt de werking van het beding niet geheel geschorst. De kantonrechter ziet wel aanleiding om de werking van het concurrentiebeding te beperken tot 6 maanden (dus tot en met 31 augustus 2021). Gelet op de hiervoor bedoelde belangenafweging tussen partijen acht de kantonrechter op die manier de belangen van RC voldoende gediend. De conventionele vordering van RC zal met het oog hierop worden toegewezen op de wijze zoals hierna in het dictum van deze beslissing vermeld, waarbij de dwangsom als onbetwist zal worden toegewezen op de wijze zoals door RC gevorderd. Voor de door [persoon A] gevorderde geografische beperking van de reikwijdte van het beding bestaat naar het oordeel van de kantonrechter geen aanleiding, nu het beding vanaf het moment waarop dit vonnis wordt gewezen, nog slechts enkele weken geldt.

[persoon A] heeft de vergoeding van artikel 7:653 lid 5 BW (in reconventie) slechts gevorderd voor zover het beding in de huidige vorm in stand blijft. Aangezien daarvan geen sprake is, behoeft die vordering in het kader van dit kort geding geen beoordeling.

[persoon A] vordert verder RC te veroordelen tot het opmaken en uitbetalen van de eindafrekening van € 1.375,30, te vermeerderen met de wettelijke rente en de wettelijke verhoging. RC heeft aangevoerd dat zij de afrekening heeft verrekend met de boete die [persoon A] verschuldigd is geworden door schending van verschillende bedingen. Tijdens de mondelinge behandeling is gebleken dat zij daarbij in ieder geval doelt op de schending van het concurrentiebeding op 25 februari 2021. Nu de betreffende schending van het concurrentiebeding door [persoon A] is erkend en hij geen beroep heeft gedaan op matiging van die boete, heeft RC de bevoegdheid om die boete van € 5.000,- te verrekenen met de eindafrekening. De vordering tot uitbetaling van de eindafrekening wordt daarom afgewezen. Voor zover de vordering ook afzonderlijk is gericht op het opmaken van de eindafrekening wordt deze als onbetwist en op artikel 7:626 BW gegrond toegewezen.

Beide partijen hebben in de processtukken de nodige aandacht besteed aan de vraag of [persoon A] al dan niet alle bedrijfseigendommen van RC heeft ingeleverd. Nu RC op dat punt geen concrete vordering heeft geformuleerd, behoeft de kwestie van het inleveren van de bedrijfseigendommen in het kader van dit kort geding geen verdere beoordeling.

Aangezien beide partijen over en weer in het ongelijk zijn gesteld ziet de kantonrechter aanleiding om de proceskosten zowel in conventie als in reconventie te compenseren, in die zin dat beide partijen de eigen kosten dragen.