Uitspraken

Partijen zijn het niet eens over de tussen hen gemaakt afspraken. Welke afspraken er tussen partijen gelden moet worden vastgesteld aan de hand van wat zij hebben bedoeld en wat zij op grond van elkaars verklaringen en gedragingen redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten1. De (meest voor de hand liggende) taalkundige betekenis van een door partijen ondertekend stuk is niet doorslaggevend.

Partijen zijn het erover eens dat de bedoeling was dat [eiseres] gedurende de laatste vier jaar voor zijn pensioen € 750,- per maand extra zou krijgen. De oude afspraken over de variabele beloning zouden daarmee komen te vervallen. Partijen hebben er echter geen rekening mee gehouden dat het dienstverband tussentijds zou eindigen. Ook in zo’n geval, waarin partijen een bepaalde uitkomst niet hebben voorzien, moet worden beoordeeld wat zij op dit punt over en weer redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten en moet de overeenkomst zo nodig worden aangevuld met wat redelijk en billijk is2.

Als vaststaand moet worden aangenomen dat de betaling van de extra € 750,- per maand voor een groot deel diende ter compensatie van de variabele beloning waarop [eiseres] nog recht had. Brownpaper Company stelt dat deze afspraak in 2018 is komen te vervallen, waardoor [eiseres] geen beloning had opgebouwd dan wel hoogstens voor een bedrag van € 2.035,92, maar dat standpunt heeft zij onvoldoende onderbouwd. Partijen hebben bij het op schrift zetten van de tussen hen geldende afspraken immers expliciet opgenomen dat [eiseres] nog recht had op een beloning van € 24.431,- bruto. Zij hebben verder opgenomen dat rekening is gehouden met het feit dat sprake is van een uitgestelde betaling en met inflatie. Brownpaper Company heeft niet uitgelegd waarom zij dit expliciet heeft opgenomen terwijl dat volgens haar niet juist was. Daar komt bij dat [eiseres] bij het aangaan van de nieuwe afspraken geen nieuwe verplichtingen op zich heeft genomen. Partijen hebben slechts vastgesteld waarop [eiseres] recht had en zij hebben afspraken gemaakt over welke wijze dit bedrag zou worden betaald. De reden dat niet een bedrag ineens is betaald, was onder meer gelegen in de financiële situatie van Brownpaper Company, zo blijkt uit de door Brownpaper Company niet weersproken inhoud van het gesprek van 16 april 2019.

Onder deze omstandigheden hoefde [eiseres] niet te verwachten en mocht Brownpaper Company er niet op vertrouwen dat het recht op reeds opgebouwde beloning zou komen te vervallen als het dienstverband eerder zou eindigen dan waar partijen van uitgingen. De extra vergoeding van € 750,- per maand was immers niet een tegenprestatie voor de in die periode door [eiseres] verrichte arbeid maar het was een uitgestelde compensatie voor de bonus waarop [eiseres] al recht had.

[eiseres] mocht er daartegenover niet op vertrouwen dat bij voortijdige beëindiging van het dienstverband de regeling volledig zou worden nagekomen. Partijen zijn niet alleen een regeling overeengekomen ter vergoeding van reeds opgebouwde rechten maar tevens een aanvullende vergoeding. Deze aanvulling (van € 250,- per maand) was ter compensatie van het feit dat niet ineens werd betaald en er stond tegenover dat [eiseres] geen aanspraak meer kon maken op een loonsverhoging. [eiseres] lijkt zelf ook van oordeel dat hij op deze aanvulling geen aanspraak meer kan maken, aangezien hij deze niet in zijn vordering heeft opgenomen.

Brownpaper Company had er kennelijk belang bij dat de vergoeding niet ineens maar over een periode van vier jaar zou worden betaald. Partijen hebben er nu echter beide weinig belang meer bij om de huidige betalingsregeling voort te zetten in die zin dat aan de overeengekomen termijnen wordt vastgehouden. [eiseres] is immers uit dienst en aangenomen moet worden dat partijen van elkaar af willen. Uit de eisen van redelijkheid en billijkheid volgt daarom dat het bedrag waarop [eiseres] nog recht heeft ineens moet worden betaald. Brownpaper Company wordt hierdoor niet onbillijk benadeeld aangezien zij de aanvulling van € 250,- per maand niet hoeft te betalen.

[eiseres] gaat er blijkens punt 8 van de dagvaarding zelf van uit dat hij recht had op een beloning van € 24.000,-. De kantonrechter zal daar ook van uitgaan. [eiseres] gaat er verder van uit dat hiervan reeds een bedrag van € 4.000,- is betaald (8 x € 500,-). Naar het oordeel van de kantonrechter brengt Brownpaper echter terecht naar voren dat rekening gehouden moet worden met de volledige extra betaling van € 750,- per maand. In het onderhavige geval is dit redelijk, omdat door de voortijdige beëindiging van het dienstverband de compensatie waarvoor deze extra € 250,- was bedoeld niet (geheel) meer aan de orde is. Zoals al overwogen lijkt ook [eiseres] van oordeel dat hij geen aanspraak kan maken op dit bedrag. Daarom zal ervan worden uitgegaan dat Brownpaper Company reeds een bedrag van € 5.000,- heeft betaald, zodat € 19.000,- resteert. In zoverre zal de vordering van [eiseres] worden toegewezen.

De wettelijke rente zal worden toegewezen vanaf de datum van beëindiging van het dienstverband. Niet valt in te zien op grond waarvan [eiseres] recht heeft op wettelijke rente vanaf een eerdere datum. De wettelijke verhoging zal worden gematigd tot nihil. Het geschil had betrekking op een extra vergoeding terwijl op grond van de gemaakte afspraken niet direct duidelijk was of en in hoeverre Brownpaper Company deze vergoeding nog moest voldoen. Een verhoging is onder deze omstandigheden niet op zijn plaats.

Aan buitengerechtelijke kosten wordt, gelet op de hoogte van de toegewezen hoofdsom, toegewezen een bedrag van € 965,-.

Brownpaper Company zal tot slot worden veroordeeld om voor het bedrag van € 19.000,- een deugdelijke bruto/netto specificatie te verstrekken op straffe van een dwangsom zoals hierna vermeld.

Brownpaper Company zal als de overwegend in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld.