Uitspraken

De man stelt onweersproken dat de omstandigheden zijn gewijzigd sinds de aanvang van het gezamenlijk gezag. Ook stelt de man onweersproken dat wijziging van het gezag anderszins in het belang van de minderjarige noodzakelijk is. Gelet daarop ligt het verzoek in beginsel voor toewijzing gereed. Er zijn voor de rechtbank geen redenen om – ambtshalve oordelend – van dat beginsel af te wijken. De rechtbank wijst in dit verband op het advies dat de raad geeft tijdens de mondelinge behandeling. Volgens de raad is het in het belang van de minderjarige dat zij met beide ouders regelmatig contact heeft en dat, gelet op de weigerachtige houding van de vrouw om mee te werken aan een zorgregeling, het in het belang van de minderjarige is de man alleen met het ouderlijk gezag over haar te belasten. Dit is een begrijpelijk advies. Hoewel er al vaker een zorgregeling tussen de man en de minderjarige is afgesproken en door de rechtbank is vastgesteld, wordt die, ook na het tot tweemaal toe opleggen van dwangsommen, door toedoen van de vrouw niet nagekomen. Ook tijdens deze mondelinge behandeling verschijnt de vrouw niet. Volgens de man zijn gerechtelijke uitspraken voor de vrouw geen reden om contact tussen de man en de minderjarige tot stand te laten komen. De man onderbouwt zijn stelling met productie 14; een e-mail waarin de vrouw aangeeft dat zij ‘niet schrikt van boetes of uitspraken van de rechter’. De vrouw verwijst in deze e-mail bovendien naar ‘de uitspraken van de rechter boven ons’, waarmee zij niet de Nederlandse rechtspraak bedoelt. Inmiddels is de vrouw niet meer bereikbaar voor de man op de hem bekende vaste verblijfplaats van de vrouw. Ogenschijnlijk is dit een extra poging van de vrouw om omgang tussen de man en de minderjarige onmogelijk te maken.

Daartegenover stelt de man gemotiveerd dat hij ook bij eenhoofdig gezag, nog steeds omgang tussen de vrouw en minderjarige zal laten plaatsvinden.

Daarnaast heeft de man verklaard dat hij al onderzoek heeft gedaan naar een school voor de minderjarige bij hem in de buurt en dat zijn familie bereid is de minderjarige op te vangen wanneer dat nodig is. Er is dus niet gebleken van de situatie dat de ontwikkeling van de minderjarige in het gedrang komt door eenhoofdig gezag bij de man en daarop volgend, een wijziging van zijn hoofdverblijfplaats.

Het verzoek zal dan ook worden toegewezen.

De man verzoekt te bepalen dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarige bij hem zal zijn.

Omdat in deze beschikking zal worden bepaald dat de man met het eenhoofdig gezag over de minderjarige wordt belast, heeft de man geen toestemming van de vrouw of vervangende toestemming van de rechtbank meer nodig om de hoofdverblijfplaats van de minderjarige te wijzigen. De man heeft hierdoor geen belang meer bij zijn verzoek zodat het verzoek wordt afgewezen.

De man verzoekt wijziging van de beschikking van de rechtbank Amsterdam van 14 november 2018, in die zin, dat de in die beschikking vastgestelde bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige met ingang van 1 oktober 2019 wordt bepaald op nihil.

Omdat de man met ingang van deze beschikking het eenhoofdig gezag over de minderjarige zal uitoefenen en om die reden de hoofdverblijfplaats van de minderjarige bij hem zal bepalen, zal het verzoek tot nihilstelling worden toegewezen.

De man verklaart tijdens de mondelinge behandeling dat hij zich erin kan vinden als de ingangsdatum van de nihilstelling wordt bepaald op de datum van deze beschikking en dus zonder verplichting van de vrouw om eerder betaalde bedragen terug te betalen, omdat hij erop vertrouwt dat de vrouw de al betaalde kinderbijdragen ten goede heeft laten komen aan de minderjarige.