Uitspraken

4.3.1.1. [naam aangever 3]

is zoals vermeld op 23 april 2018 aangehouden in een MediaMarkt-filiaal. Hij had op dat moment de Samsung I bij zich, waarop de ING Mobiel betalen app was geïnstalleerd die gekoppeld was aan de bankrekening van aangever [naam aangever 3] . [naam medeverdachte 1] heeft ter zitting bekend dat hij daarmee aankopen wilde doen.

[naam aangever 3] heeft aangifte gedaan omdat zij na contact met een potentiële koper via Marktplaats op 22 april 2018 een Tikkie-link had ontvangen en dacht één cent te hebben overgemaakt naar die koper. In afwachting van de beloofde overschrijving door de koper zag zij op 23 april 2018 dat er € 4.000,- van haar spaarrekening was ontspaard. De potentiële koper maakte gebruik van het telefoonnummer [telefoonnummer 1] toen hij de Tikkie-link verzond. Dit telefoonnummer schrijft de rechtbank aan de verdachte [naam medeverdachte 2] toe (zie paragraaf 4.3.3.1.).

4.3.1.2. [naam aangever 2]

[naam medeverdachte 1] heeft verder bekend dat hij ook de persoon is die op 21 april 2018 een aankoop bij MediaMarkt heeft gedaan. Die aankoop werd gedaan door middel van de Samsung I op kosten van aangever [naam aangever 2] . Aangever [naam aangever 2] had ook contact met het telefoonnummer van de Samsung I.

4.3.1.3. [naam aangeefster 1]

[naam medeverdachte 1] is tevens herkend op camerabeelden van MediaMarkt van 16 april 2018 toen hij samen met [naam medeverdachte 3] op kosten van aangever [naam aangeefster 1] een frauduleuze aankoop deed. Ook in deze zaak werd betaald met behulp van de Mobiel Bankieren app die op de Samsung I was geïnstalleerd.

Door de verdediging is bepleit dat de aan [naam medeverdachte 1] toegeschreven betalingen met de Samsung I (of de poging daartoe inzake [naam aangever 3] ) niet een zodanige wezenlijke bijdrage opleveren dat daardoor bewezen kan worden dat hij de feiten heeft medegepleegd. Er is slechts sprake van medeplichtigheid. De rechtbank verwerpt dat verweer en overweegt dat de bijdrage van [naam medeverdachte 1] essentieel is om de Tikkie-fraude te laten slagen en financieel voordeel te behalen. De rol van [naam medeverdachte 1] in het geheel is derhalve van voldoende gewicht om van medeplegen te spreken. Daarnaast wordt aangenomen dat de samenwerking met anderen nauw en bewust is geweest omdat steeds kort na het verkrijgen van de gegevens van de slachtoffers en het inloggen op hun bankrekeningen [naam medeverdachte 1] zijn weg naar de winkel had gevonden om de frauduleuze aankopen te doen.

4.3.1.4. Vrijspraak overige zaaksdossiers

De officier van justitie heeft daarnaast gevorderd tot een bewezenverklaring voor de strafbare feiten jegens [naam aangever 5] , [naam aangever 7] , [naam aangever 9] , [naam aangever 8] en [naam aangever 6] , omdat de Samsung I eveneens in die zaken is gebruikt. Nu echter niet vastgesteld kan worden dat de Samsung I enkel en met uitsluiting van anderen werd gebruikt door [naam medeverdachte 1] en overigens geen bewijs is voor betrokkenheid van [naam medeverdachte 1] bij de strafbare feiten jegens genoemde aangevers, zal hij daarvan worden vrijgesproken. Daarbij is meegewogen dat [naam medeverdachte 1] op 29 maart 2018 uit detentie kwam.

4.3.1.5. Deelconclusie

Het voorgaande betekent dat [naam medeverdachte 1] wordt veroordeeld voor het medeplegen van de tenlastegelegde strafbare feiten jegens [naam aangever 3] , [naam aangever 2] en [naam aangeefster 1] . Vrijspraak volgt voor de tenlastegelegde strafbare feiten jegens [naam aangever 5] , [naam aangever 7] , [naam aangever 9] , [naam aangever 8] en [naam aangever 6] .

Aan [naam medeverdachte 3] is ten laste gelegd dat hij zich ten aanzien van aangevers [naam aangever 2] en [naam aangeefster 1] heeft schuldig gemaakt aan Tikkie-fraude.

De verdediging heeft betoogd dat door plaatsbepaling aan de hand van een mobiel nummer een telefoon mogelijk in een bepaald gebied gebracht kan worden, maar dat op basis daarvan niet zonder meer kan worden bewezen dat een persoon ook in een winkel is geweest. Bovendien gaat het om het IP-adres van de kapperszaak van de buren, die ook bijvoorbeeld door klanten werd gebruikt. [naam medeverdachte 3] moet daarom van deze zaak worden vrijgesproken.

De rechtbank stelt het volgende vast.

De aankoop op 21 april 2018 vond plaats bij MediaMarkt Alexandrium om 17:17 uur, terwijl tussen 17:51 en 17:55 uur is geprobeerd om die aankoop te retourneren bij MediaMarkt aan het Binnenwegplein in Rotterdam. Op basis van de telefoongegevens kan slechts worden afgeleid dat de telefoons die aan de verdachte worden toegeschreven in de buurt van genoemde filialen masten hebben aangestraald. De politie heeft ook onderzoek gedaan naar camerabeelden uit de genoemde filialen van MediaMarkt van 21 april 2018. Op die beelden is bij de transacties slechts één persoon te zien. De rechtbank gaat er op basis van de beelden van uit dat deze persoon niet [naam medeverdachte 3] is geweest. De rechtbank concludeert dan ook dat het op basis van het dossier niet mogelijk is om een concrete bijdrage van [naam medeverdachte 3] aan het strafbare feit op 21 april 2018 vast te stellen. Het gebruikte IP-adres van de buren van [naam medeverdachte 3] is daarvoor onvoldoende, nu dit IP-adres ook door anderen uit de dadergroep kan zijn gebruikt. Niet bewezen kan worden dat [naam medeverdachte 3] betrokkenheid had bij de strafbare feiten ten aanzien van aangever [naam aangever 2] .

4.3.2.3. Deelconclusie

Het voorgaande betekent dat [naam medeverdachte 3] wordt veroordeeld voor het medeplegen van de tenlastegelegde strafbare feiten jegens [naam aangeefster 1] . Vrijspraak volgt voor de tenlastegelegde strafbare feiten jegens [naam aangever 2] .

Aan [naam medeverdachte 2] is ten laste gelegd dat hij zich ten aanzien van aangevers [naam aangever 3] (MediaMarkt), [naam aangeefster 3] (Nike) en [naam aangeefster 5] (SNS Bank/Regiobank) schuldig heeft gemaakt aan Tikkie-fraude. Gelet op het verweer van [naam medeverdachte 2] ten aanzien van de onder hem in beslag genomen telefoons zullen genoemde zaaksdossiers niet in aparte paragrafen, maar gezamenlijk worden behandeld.

Het telefoonnummer [telefoonnummer 1] is zoals eerder vermeld gebruikt voor het versturen van een Tikkie-link aan aangever [naam aangever 3] op 22 april 2018.

Datzelfde telefoonnummer is op 2 mei 2018 ook gebruikt in het contact met aangeefster [naam aangeefster 3] (zaaksdossier Nike). Zij ontving van de gebruiker van dat nummer een Tikkie-link en zag later dat er vanaf haar rekening frauduleuze aankopen waren gedaan bij een Shell-tankstation te Gouda. Van die aankopen zijn de camerabeelden veiliggesteld. Twee verbalisanten herkennen verdachte [naam medeverdachte 2] op die beelden.

Aangever [naam aangeefster 4] (zaaksdossier Adidas) ontving op 12 mei 2018 een Tikkie-link van de gebruiker van het nummer [telefoonnummer 1] . [naam aangeefster 4] vertrouwde de Tikkie-link echter niet. De gebruiker van het nummer [telefoonnummer 1] meldde via de app dat hij [naam aangeefster 4] wel even zou bellen om het uit te leggen. Die avond vond er tussen [naam aangeefster 4] en de gebruiker van nummer [telefoonnummer 5] een telefoongesprek. Dit wijst erop dat beide nummers door dezelfde persoon werden gebruikt.

Aangeefster [naam aangeefster 5] heeft aangifte gedaan van onbevoegd gebruik van haar bankrekening. De werkwijze wijkt af van de eerder beschreven Tikkie-fraude, maar ook deze aangeefster had contact met de gebruiker van nummer [telefoonnummer 5] en verstrekte aan hem de inloggegevens van haar internetbankieren-account. Het WhatsApp-gesprek met de aangeefster op 9 april 2018 is ook daadwerkelijk aangetroffen op de eerdergenoemde iPhone 6S met het nummer [telefoonnummer 5] . Uiteindelijk werd onder andere een bedrag van € 240,- overgeschreven van haar rekening naar een bankrekening van verdachte [naam verdachte] .

Tot slot is uit het onderzoek naar de inhoud van de onder [naam medeverdachte 1] in beslag genomen Samsung I gebleken dat de gebruiker van het nummer [telefoonnummer 5] in de periode van 15 tot en met 23 april 2018 bijna dagelijks WhatsApp-gesprekken over Tikkie-fraude heeft gehad met de gebruiker van de Samsung I.

[naam medeverdachte 2] heeft verklaard dat de iPhone 5 niet zijn telefoon is. Hij heeft dat toestel alleen voor [naam verdachte] bewaard. De iPhone 6S was wel zijn eigen toestel, maar dat toestel zou hij vaak hebben uitgeleend. Hij heeft verklaard dat hij zijn toestel op alle momenten in april en mei 2018 waarop daarmee Tikkie-fraude is gepleegd aan [naam verdachte] heeft uitgeleend. Hij was niet op de hoogte van de Tikkie-fraude en heeft nooit berichten daarover gezien of verstuurd. De rechtbank dient de vraag te beantwoorden of de handelingen met genoemde nummers aan [naam medeverdachte 2] toegeschreven kunnen worden.

De rechtbank overweegt dat de iPhone 6S niet alleen bij [naam medeverdachte 2] is aangetroffen, maar dat op het telefoonnummer [telefoonnummer 5] ook een telefoontap was aangesloten in de periode van – voor zover van belang – 12 tot en met 15 mei 2018. In die periode is een deel van de Tikkie-fraude gepleegd. Aangever [naam aangeefster 4] heeft bijvoorbeeld op 12 mei 2018 een Tikkie-link ontvangen (via [telefoonnummer 1] ) en heeft telefonisch gesproken met de gebruiker van nummer [telefoonnummer 5] . In de periode dat de telefoontap was aangesloten, heeft de politie alleen de stem van [naam medeverdachte 2] gehoord. Zij hebben niet gehoord dat er in die periode ook andere personen gebruik hebben gemaakt van dat nummer. De verklaring van [naam medeverdachte 2] dat hij deze telefoon veelvuldig heeft uitgeleend, is om die reden niet aannemelijk geworden. De rechtbank gaat er dan ook vanuit dat [naam medeverdachte 2] in de tenlastegelegde periode de (enige) gebruiker van de iPhone 6S met nummer [telefoonnummer 5] was en de daarmee verrichte handelingen in de zaak [naam aangeefster 5] (en [naam aangeefster 4] ) heeft verricht.

Ook de iPhone 5 met nummer [telefoonnummer 1] is bij [naam medeverdachte 2] aangetroffen. Hierover heeft [naam medeverdachte 2] verklaard dat hij die telefoon sinds een paar weken voor zijn aanhouding (medio mei 2018) bewaarde voor [naam verdachte] . Op dat toestel is echter een selfie aangetroffen van [naam medeverdachte 2] . Uit de achterliggende technische informatie (Exif informatie4) van de foto blijkt dat de foto met een iPhone 5 is gemaakt op 16 september 2017. Aan [naam medeverdachte 2] is gevraagd waarom er een selfie van hem op de iPhone 5 staat die een aantal maanden voordat hij het toestel voor [naam verdachte] zou zijn gaan bewaren, is gemaakt. [naam medeverdachte 2] heeft verklaard dat die foto met een andere iPhone 5 moet zijn gemaakt en dat die foto mogelijk van zijn (openbare) Facebook-profiel is gehaald. In een aanvullend proces-verbaal van 10 oktober 2019 is beschreven dat Exif informatie wordt verwijderd als een foto wordt geüpload naar bijvoorbeeld Facebook. Daarnaast wijzen de bestandsnaam van de foto en de map waarin de foto op het toestel is aangetroffen erop dat de foto wel met de in beslag genomen iPhone 5 is gemaakt. De verklaring van [naam medeverdachte 2] over deze telefoon is dan ook niet aannemelijk geworden.

Bovendien heeft [naam medeverdachte 2] erkend dat hij de betaling bij het tankstation ten laste van aangever [naam aangeefster 3] heeft gedaan. De rechtbank gaat er op basis van het voorgaande vanuit dat [naam medeverdachte 2] de gebruiker van de iPhone 5 met nummer [telefoonnummer 1] was en de daarmee verrichte handelingen in de zaak [naam aangever 3] , [naam aangeefster 3] (en [naam aangeefster 4] ) heeft verricht.

Aan [naam verdachte] is ten laste gelegd dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan Tikkie-fraude ten aanzien van de slachtoffers [naam aangever 1] (MediaMarkt), [naam aangeefster 5] (SNS), [naam aangeefster 6] (Lederen jas) en [naam aangeefster 2] (CD speler). Nu in een aantal van deze zaken de telefoons van [naam verdachte] een rol spelen, zal eerst het verweer van de verdediging met betrekking tot deze telefoons worden behandeld.

De rechtbank stelt het volgende vast.

Uit het dossier blijkt dat de doorzoeking ter inbeslagneming in de woning van de verdachte op 29 mei 2019 op vordering van de officier van justitie door de rechter-commissaris heeft plaatsgevonden. De toen aangetroffen Samsung II en iPhone (IBN-code D.01.01.002) zijn dus op grond van artikel 104 Sv door de rechter-commissaris in beslag genomen. In deze bevoegdheid tot inbeslagneming van de rechter-commissaris ligt ook de bevoegdheid tot het verrichten van onderzoek aan die voorwerpen besloten (HR 4 april 2017, ECLI:NL:HR:2017:588). Dat betekent dat – ook als sprake is van een onderzoek waarbij een meer dan beperkte of zelfs zeer ingrijpende inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de verdachte is gemaakt – geen sprake is van een vormverzuim in de zin van artikel 359a Sv. De resultaten van het onderzoek in de genoemde telefoons mogen dan ook bijdragen aan het bewijs van de tenlastegelegde feiten. Het verweer wordt verworpen.

Aangeefster [naam aangeefster 6] heeft een Tikkie-link ontvangen via het telefoonnummer [telefoonnummer 7] . Later is er een aankoop ten laste van haar rekening bij MediaMarkt in Den Haag gedaan. Op de camerabeelden is [naam medeverdachte 2] herkend als de persoon die de aankoop doet.

Tijdens een doorzoeking in de woning van [naam verdachte] is de Samsung II aangetroffen met daarin een simkaart met het telefoonnummer [telefoonnummer 7] . [naam verdachte] heeft in zijn verhoor bij de politie verklaard dat de Samsung II van hem is, maar dat die telefoon door anderen wordt gebruikt, door [naam medeverdachte 2] in het bijzonder. Hij was niet op de hoogte van de gepleegde Tikkie-fraude.

De rechtbank acht het echter niet aannemelijk dat [naam verdachte] zijn eigen telefoon niet gebruikte. Hierbij is ook van belang dat er afbeeldingen in de Samsung II zijn aangetroffen waarop een telefoonscherm is te zien met een barst overeenkomstig aan de barst op de iPhone van [naam verdachte] . [naam verdachte] heeft bovendien geprobeerd om de Samsung II (en onder andere zijn iPhone) in de tuin te verstoppen toen zijn woning werd doorzocht. Dit wijst op wetenschap van en betrokkenheid bij het frauduleuze gebruik. De rechtbank gaat er gezien die omstandigheden dan ook van uit dat [naam verdachte] de Tikkie-link aan aangever [naam aangeefster 6] heeft verzonden en nauw en bewust met [naam medeverdachte 2] (en mogelijke andere daders) heeft samengewerkt ten aanzien van de overig ten laste gelegde handelingen in dit zaaksdossier.

In paragraaf 4.3.3.1 heeft de rechtbank vastgesteld dat [naam medeverdachte 2] na contact met [naam aangeefster 5] een bedrag van € 240,- van haar bankrekening heeft overgeschreven naar een bankrekening op naam van [naam verdachte] . [naam verdachte] heeft erkend dat deze bankrekening van hem is en hij zijn bankgegevens aan [naam medeverdachte 2] heeft gegeven, maar heeft ontkend dat hij op de hoogte was van het frauduleuze karakter van de overschrijving. Hij heeft verklaard dat hij nog geld kreeg van een oud-collega [naam medeverdachte 2] , die ook is aangehouden (de rechtbank begrijpt: [naam medeverdachte 2] ). [naam medeverdachte 2] had hem gevraagd naar zijn rekeningnummer, zodat hij het geld kon overschrijven. Dit gesprek met [naam medeverdachte 2] heeft plaatsgevonden via WhatsApp en zou staan op zijn telefoon. Het bedrag dat hij had ontvangen op zijn rekening kwam overeen met het bedrag dat hij nog kreeg, zodat hij ten tijde van de overschrijving niet wist dat het bedrag frauduleus was verkregen.

De rechtbank acht deze verklaring echter niet aannemelijk. In de eerste plaats geldt dat het bedrag vanaf de rekening van [naam aangeefster 5] was overgeschreven, zodat zichtbaar was dat dit niet van [naam medeverdachte 2] afkomstig was. Verder is van belang dat [naam medeverdachte 2] de verklaring van [naam verdachte] op meerdere onderdelen heeft betwist. De verdachte heeft desondanks nagelaten om het WhatsApp-gesprek met [naam medeverdachte 2] aan de politie te tonen dan wel aan de rechtbank te overleggen. Gelet op deze omstandigheden heeft [naam verdachte] geen geloofwaardige uitleg gegeven over de ontvangst van het geldbedrag op zijn bankrekening. De rechtbank gaat er dan ook van uit dat de verdachte op zijn minst voorwaardelijk opzet moet hebben gehad op de samenwerking met [naam medeverdachte 2] ten aanzien van dit zaaksdossier.

De rechtbank gaat er gelet op het bovenstaande in alle genoemde zaken vanuit dat [naam verdachte] niet slechts gebruikt is door anderen en met wetenschap en opzet op de strafbare feiten heeft gehandeld. De genoemde handelingen van [naam verdachte] waren ook essentieel om de

(Tikkie-)fraude te laten slagen en financieel voordeel te behalen. Daarnaast wordt aangenomen dat de samenwerking met anderen nauw en bewust moet zijn geweest omdat steeds heel kort na het verkrijgen van de gegevens van de slachtoffers en het inloggen op hun bankrekeningen betalingen dan wel overschrijvingen werden gedaan.

[naam medeverdachte 1] :

Bewezenverklaring van het onder 1 en 2 ten laste gelegde waar dat ziet op de aangevers [naam aangever 2] , [naam aangeefster 1] en [naam aangever 3] . Bewezenverklaring voor het onder 3 ten laste gelegde ten aanzien van de aangevers [naam aangever 2] en [naam aangeefster 1] . Partiële vrijspraak van het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde voor zover het de overige aangevers betreft. Bewezenverklaring van het onder 4 en 5 ten laste gelegde.

[naam medeverdachte 3]

Bewezenverklaring van het onder 1, 2 en 3 ten laste gelede waar die feiten zien op aangeefster [naam aangeefster 1] en partiële vrijspraak voor het overige. Bewezenverklaring van het onder 4 ten laste gelegde. Vrijspraak van het onder 5 ten laste gelegde.

[naam medeverdachte 2]

Bewezenverklaring van het onder 1 ten laste gelegde ten aanzien van aangevers [naam aangever 3] en [naam aangeefster 3] . Bewezenverklaring van het onder 2 ten laste gelegde ten aanzien van de aangevers [naam aangever 3] , [naam aangeefster 3] en [naam aangeefster 5] . Bewezenverklaring van het onder 3 ten laste gelegde ten aanzien van [naam aangeefster 3] . Partiële vrijspraak van het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde voor het overige. Bewezenverklaring van het onder 4 en 5 ten laste gelegde.

[naam verdachte]

Bewezenverklaring van het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde ten aanzien van aangevers [naam aangever 1] , [naam aangeefster 6] en [naam aangeefster 2] . Bewezenverklaring van het onder 2 ten laste gelegde ten aanzien van aangeefster [naam aangeefster 5] . Partiële vrijspraak van het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde voor het overige. Bewezenverklaring ten aanzien van het onder 4, 5 en 6 ten laste gelegde.

ING

ING heeft meerdere vorderingen ingediend. De rechtbank heeft hiervoor bewezen verklaard dat de verdachte heeft deelgenomen aan een criminele organisatie, echter op grond van jurisprudentie5 oordeelt de rechtbank dat deelname aan een criminele organisatie op de voet van artikel 140 Sr niet (automatisch) voldoende is voor civielrechtelijke aansprakelijkheid op grond van artikel 6:166 van het Burgerlijk Wetboek (BW) voor alle vanuit de criminele organisatie gepleegde delicten en de daaruit geresulteerde schade. Om die reden zal de rechtbank alleen die delen van de vordering inhoudelijk beoordelen die zien op zaaksdossiers waar de verdachte blijkens het hiervoor bewezen verklaarde directe betrokkenheid bij heeft gehad en de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren voor het overige.

De verdediging heeft bepleit dat de schade van ING niet rechtstreeks uit de feiten is voortgevloeid; het zijn de rekeninghouders die schade hebben geleden en niet ING zelf. De vergoeding van die schades door ING kan niet worden aangemerkt als schade die rechtstreeks voortvloeit uit de feiten.

De rechtbank verwerpt dat verweer en overweegt daartoe het volgende.

Vooropgesteld moet worden dat een benadeelde partij een vordering tot schadevergoeding kan indienen als er sprake is van schade die rechtstreeks aan haar is toegebracht door het bewezenverklaarde feit (art. 361 en 51f, eerste lid, Sv). Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad blijkt dat deze eis niet te strikt moet worden uitgelegd.6 Er moet worden gekeken naar de concrete omstandigheden van het geval, waarbij de vraag of het slachtoffer is geraakt in het belang dat de geschonden norm beschermt, niet doorslaggevend is (vergelijk voornoemd arrest). Niet uitgesloten is dat de schade weliswaar niet het rechtstreekse gevolg is van de bewezen verklaarde gedraging als zodanig, maar dat - gelet op de uit de bewijsvoering blijkende gedragingen van de verdachte - de door de benadeelde partij geleden schade in zodanig nauw verband staat met het bewezen verklaarde feit, dat die schade redelijkerwijs moet worden aangemerkt als rechtstreeks aan de benadeelde partij door dat feit te zijn toegebracht, zoals bedoeld in voornoemde wetsartikelen.

Kijkend naar de concrete omstandigheden van het geval is naar het oordeel van de rechtbank sprake van een zodanig nauw verband. De verdachte is veroordeeld voor Tikkiefraude en heeft aankopen betaald met de rekeningen van de aangevers. Voor zover ING hun klanten heeft gecompenseerd voor de schade (zie hierna) is dat in het maatschappelijke verkeer een voorzienbare reactie en het rechtstreekse gevolg van een fraude die zich richt op klanten van een bank.

Nu is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij ING door de onder 1, 2 en 3 bewezen verklaarde strafbare feiten, rechtstreeks materiële schade is toegebracht ten aanzien van rekeninghouders [naam aangever 1] en [naam aangeefster 6] en de vordering genoegzaam is onderbouwd, zal deze worden toegewezen.

Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat het deel van de vordering dat ziet op de onderzoekskosten deels onvoldoende is onderbouwd. Dat ING onderzoekskosten heeft gehad is aannemelijk gemaakt. Uit de vordering blijkt echter niet waarom de onderzoekskosten niet per geval gelijk zijn. Onderzoek naar de omvang van de onderzoekskosten per geval levert een onevenredige belasting van het strafgeding op; er zal daarom één onderzoeksuur per geval worden toegewezen.

Nu de verdachte de strafbare feiten ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met mededaders heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Indien en voor zover de mededaders de benadeelde partij betalen is de verdachte in zoverre jegens de benadeelde partij van deze betalingsverplichting bevrijd.

De benadeelde partij heeft gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 13 april 2018 ten aanzien van rekeninghouder [naam aangever 1] en vanaf 30 april 2018 ten aanzien van rekeninghouder [naam aangeefster 6] .

Nu de vordering van de benadeelde partij gedeeltelijk zal worden toegewezen en gedeeltelijk niet-ontvankelijk zal worden verklaard, bepaalt de rechtbank dat de benadeelde partij en de verdachte ieder de eigen kosten dragen.

[naam benadeelde 2]

De benadeelde partij [naam benadeelde 2] zal in haar vordering niet-ontvankelijk worden verklaard omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd. De rechtbank is van oordeel dat een nader onderzoek naar de gegrondheid van de vordering en de omvang daarvan een onevenredige belasting van het strafproces zou vormen. De vordering kan daarom slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Nu de benadeelde partij niet-ontvankelijk zal worden verklaard, zal de benadeelde partij worden veroordeeld in de kosten door de verdachte ter verdediging van de vordering gemaakt, welke kosten tot op heden worden begroot op nihil.

[naam benadeelde 1]

De benadeelde partij [naam benadeelde 1] zal in zijn vordering niet-ontvankelijk worden verklaard omdat de onderbouwing van de vordering zich beperkt tot een opsomming van kosten zonder dat er bewijsstukken in het geding zijn gebracht waaruit de omvang van die kosten kan blijken. Zo heeft de benadeelde partij bijvoorbeeld nagelaten om een uitdraai van een routeplanner of een kopie van zijn loonstrook bij zijn vordering te voegen. De rechtbank is van oordeel dat een nader onderzoek naar de gegrondheid van de vordering en de omvang daarvan een onevenredige belasting van het strafproces zou vormen. De vordering kan derhalve slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Nu de benadeelde partij niet-ontvankelijk zal worden verklaard, zal de benadeelde partij worden veroordeeld in de kosten door de verdachte ter verdediging van de vordering gemaakt, welke kosten tot op heden worden begroot op nihil.