Uitspraken

Inleiding

Centraal in het onderzoek Roetnevel staat een vorm van betaalverzoekfraude die ook wel Tikkie-fraude wordt genoemd. Uit de aangiften in het dossier blijkt dat de fraudeur(s) (hierna in enkelvoud) veelal contact zocht(en) via Marktplaats-advertenties van de slachtoffers. De fraudeur toonde interesse in het aangeboden product, waarna de conversatie zich vaak voortzette via WhatsApp. Als het op de betaling van het product aankwam, vroeg de fraudeur aan het slachtoffer of hij hem eerst één cent wilde betalen via een vermeend “Tikkie-betaalverzoek”.1 De fraudeur berichtte vaker te zijn opgelicht en zou op deze manier de (bank)gegevens van de verkoper willen controleren. In werkelijkheid werd het slachtoffer na het klikken op de Tikkie-link naar een phishingwebsite geleid die qua uiterlijk leek op de inlogpagina van zijn of haar bank. Het slachtoffer vulde vervolgens diverse gegevens in zoals gebruikersnaam en wachtwoord van de internetbankierenaccount. Ook vulde het slachtoffer dikwijls een ontvangen (TAN-)code in. De fraudeur heeft de op de phishingwebsite ingevoerde gegevens afgevangen waardoor vervolgens met die gegevens kon worden ingelogd op het internetbankierenaccount van het slachtoffer. Tevens werden op een mobiel toestel van de fraudeur de Mobiel Bankieren App en vaak ook de Mobiel Betalen App (voor contactloos betalen) geïnstalleerd die gekoppeld werden aan de betaalrekening van het slachtoffer. Daarmee zijn diverse betalingen gedaan bijvoorbeeld in MediaMarkt. Een deel van die aankopen werd kort daarna in een andere vestiging geretourneerd tegen contant geld. Daarnaast werden er door middel van genoemde apps soms overschrijvingen (tussen spaar- en betaalrekeningen) gedaan.

Het onderzoek Roetnevel beslaat verschillende zaaksdossiers, waaronder zaaksdossiers Media Markt ( [naam aangever 2] , [naam aangeefster 1] , [naam aangever 3] en [naam aangever 1] ), Kaart ( [naam aangever 4] ), iPad ( [naam aangever 5] ), ING ( [naam aangever 6] , [naam aangever 7] , [naam aangever 8] en [naam aangever 9] ), CD-speler ( [naam aangeefster 2] ), Nike ( [naam aangeefster 6] ), Adidas ( [naam aangeefster 3] ), SNS ( [naam aangeefster 4] ) en Lederen Jas ( [naam aangeefster 5] ).

Dadergroep

De verdachte [naam verdachte]2 is aangehouden in een vestiging van de MediaMarkt in Rotterdam op 23 april 2018. Tijdens de aanhouding had [naam verdachte] een Samsung Galaxy J3 smartphone (hierna: de Samsung I) bij zich. Uit het onderzoek van de politie blijkt dat er meerdere aangiften van Tikkie-fraude konden worden gelinkt aan (de informatie uit) die telefoon, te weten de aangiften van [naam aangever 3] , [naam aangeefster 1] , [naam aangever 2] , [naam aangever 1] , [naam aangever 5] , [naam aangever 9] , en [naam aangever 4] . [naam aangever 1] is benaderd door middel van het telefoonnummer [telefoonnummer 1] . Dat telefoonnummer is eveneens gebruikt in de zaak [naam aangeefster 6] en [naam aangeefster 3] , zodat ook sprake is van een verband tussen deze zaken en de eerdergenoemde zaken. Uit de aangiften van ING blijkt dat in hun systemen is vastgelegd dat de eerste klantafwijkende inlogmomenten op de bankrekeningen van de aangevers [naam aangeefster 1] en [naam aangever 3] met de Device-ID3 van de Samsung I plaatsvonden via IP-adres [IP-adres] (hierna ook: het IP-adres). Het IP-adres bleek ook in andere fraudedossiers te zijn gebruikt. De aangiften die daarop zien zijn van [naam aangever 6] , [naam aangever 7] (hierna: [naam aangever 7] ), [naam aangever 8] (hierna; [naam aangever 8] ) en de eerdergenoemde [naam aangever 9] . Bovendien stond het IP-adres ook vermeld op een afbeelding in de Samsung I. Aangeefster [naam aangeefster 1] ontving een Tikkie-link via het nummer [telefoonnummer 2] . Hetzelfde telefoonnummer komt ook voor in de hiervoor beschreven aangiften van [naam aangever 7] en [naam aangever 8] . De verdachte [naam medeverdachte 1] heeft ten laste van aangever [naam aangever 2] de frauduleuze aankopen in de Mediamarkt gedaan. Daarnaast is in de iPhone 8 van [naam medeverdachte 1] een afbeelding van de bankrekeningen van aangever [naam aangever 6] aangetroffen. In een andere telefoon die onder [naam medeverdachte 1] in beslag is genomen (IBN-code D.01.01.001; hierna: Samsung II) staan schermopnamen met daarop bankgegevens van aangever [naam aangeefster 2] . Het telefoonnummer van de Samsung II is gebruikt voor het versturen van een Tikkie-link in de zaak van aangever [naam aangeefster 5] . Tot slot is de bankrekening van [naam medeverdachte 1] gebruikt voor een frauduleuze overschrijving vanaf de bankrekening van aangever [naam aangeefster 4] . Dat betekent dat ook de aangiften van [naam aangeefster 2] , [naam aangeefster 5] en [naam aangeefster 4] in verband staan tot de andere aangiften.

Gelet op de hiervoor beschreven dwarsverbanden tussen de verschillende aangiften, verdachten en onderzoeksresultaten concludeert de rechtbank dat het in deze zaaksdossiers niet gaat om verschillende aangiften tegen daders die toevallig hetzelfde delict plegen, maar dat het gaat om één dader of dadergroep die al dan niet in wisselende samenstelling opereerde.

Betrokkenheid per verdachte

Hierna zal de rechtbank de betrokkenheid per verdachte nader duiden.

Criminele organisatie

Aan alle verdachten is ten laste gelegd dat zij hebben deelgenomen aan een organisatie die tot oogmerk had het plegen van – samengevat – Tikkie-fraude.

Om te kunnen spreken van een organisatie als bedoeld in artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht moeten de bestanddelen organisatie, oogmerk van de organisatie en deelneming aan die organisatie zijn vervuld. Onder organisatie wordt verstaan een samenwerkingsverband, met een zekere duurzaamheid en structuur tussen een verdachte en ten minste één andere persoon. Het oogmerk van die organisatie moet gericht zijn op het plegen van misdrijven. Van deelneming aan de organisatie is pas sprake als de verdachte behoort tot het samenwerkingsverband en een aandeel heeft in, of ondersteunt bij, gedragingen die strekken tot of rechtstreeks verband houden met de verwezenlijking van het oogmerk (tot het plegen van misdrijven).

Uit het voorgaande blijkt dat er in elk geval gedurende bijna twee maanden Tikkie-fraudes hebben plaatsgevonden die door verschillende personen zijn gepleegd. De rechtbank heeft al vastgesteld dat er sprake is van één dadergroep. Verder blijkt uit de eerder geschetste handelswijze dat er verschillende taken moesten worden vervuld om tot een succesvolle Tikkie-fraude te komen. De websites met de daarbij behorende Tikkie-links moesten worden verkregen. Uit een chatgesprek over Tikkie-fraude op de Samsung I blijkt dat er weer nieuwe sites bij een Rus werden ingekocht. De bijbehorende Tikkie-links moesten worden verzonden naar de potentiële slachtoffers of naar de persoon die contact had met deze potentiele slachtoffers. De door de slachtoffers ingevoerde gegevens moesten vervolgens worden afgevangen en gebruikt om in te loggen op de bankrekening van het slachtoffer. Afhankelijk van het saldo op de bankrekening moest er geld van de spaarrekening worden ontspaard of betalingen worden teruggeboekt om voldoende saldo beschikbaar te maken. Aan de rekening moest een Mobiel Bankieren App en soms ook een Mobiel Betalen App worden gekoppeld om (contactloze) betalingen via een mobiele telefoon mogelijk te maken. Ook werden er soms overschrijvingen gedaan. Vervolgens moest er op korte termijn iemand met die telefoon betalingen doen en in veel gevallen de daarmee gefinancierde aankopen daarna weer retourneren om contant geld in ontvangst te nemen.

Om ontdekking of een blokkade op de rekening te voorkomen was het noodzakelijk om zo kort mogelijk na het afvangen van de gegevens ook daadwerkelijk deze betalingen te doen. Uit het dossier blijkt dat in diverse zaken meerdere personen onderdelen van de Tikkie-fraude hebben gepleegd. De personen die contact hadden met de slachtoffers, de personen die inlogden met de verkregen gegevens en de personen die de aankopen zijn gaan doen, moesten, nu dat niet dezelfde personen zijn, veelvuldig in een nauw verband met elkaar hebben samengewerkt om de opzet te laten slagen.

De eerst gedateerde bewezenverklaring voor Tikkie-fraude is van 13 april 2018. De laatst gedateerde bewezenverklaring is van 28 mei 2018. Ook als de niet ten laste gelegde zaken buiten beschouwing worden gelaten, kan er dus zonder meer gesproken worden van een duurzaam en gestructureerd samenwerkingsverband.

De verdachten [naam verdachte] , [naam medeverdachte 3] en [naam medeverdachte 1] hebben aan deze organisatie deelgenomen in de zin van artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Gelet op de eerder beschreven betrokkenheid bij de verschillende zaken kan worden vastgesteld dat zij hebben behoord tot een op Tikkie-fraude gericht samenwerkingsverband en dat zij daarnaast ook een aandeel hebben gehad in gedragingen die strekten tot de verwezenlijking van het binnen de organisatie bestaande oogmerk om Tikkie-fraude te plegen.

Ten aanzien van [naam verdachte] geldt dat het verweer dat de verdediging heeft gevoerd deels slaagt. Nu de verdachte pas op 29 maart 2018 op vrije voeten kwam en op 23 april 2018 wederom is aangehouden, zal een kortere periode dan ten laste gelegd worden bewezenverklaard. Het door de verdediging gevoerde voorwaardelijke verzoek om onderzoek te (laten) doen naar de datum waarop de onder [naam verdachte] in beslag genomen Samsung I en de daarbij behorende simkaart voor het eerst in gebruik zijn genomen, kan daarmee onbesproken blijven.

Ook ten aanzien van [naam medeverdachte 3] en [naam medeverdachte 1] zal slechts een deel van de ten laste gelegde periode worden bewezenverklaard.

Voor [naam medeverdachte 2] geldt dat hij op 16 april 2018 samen met onder andere [naam verdachte] spullen op rekening van aangeefster [naam aangeefster 1] heeft gekocht en aldus betrokken was bij Tikkie-fraude. Daarnaast kunnen zijn telefoons in de buurt van winkels worden gebracht rond het moment dat er vergelijkbare frauduleuze aankopen zijn gedaan. Dat is verdacht. Zijn deelneming aan de organisatie kan dan ook niet worden uitgesloten, maar zijn bewezen rol is te klein om duurzame samenwerking te bewijzen.

Medeverdachte [naam medeverdachte 4] is per vonnis van gelijke datum eveneens vrijgesproken van deelneming aan een organisatie in de zin van artikel 140 Sr.

Conclusie

Samenvattend betekent het voorgaande per verdachte het volgende.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 tot en met 5 ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

1.

hij op tijdstippen in de periode van 16 april 2018 tot en met 23 april 2018 in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen,

(telkens) opzettelijk en wederrechtelijk in (een) (gedeelte van) één of meer geautomatiseerd(e) werk(en), te weten

een server en/of netwerk van de ING Bank is binnengedrongen, althans een deel daarvan, doordat verdachte en/of zijn mededader(s) (telkens)

“Tikkie” link(s), heeft/hebben verzonden naar [naam aangever 3] (zaak Mediamarkt) en [naam aangeefster 1] (zaak Mediamarkt) en [naam aangever 1] (zaak Mediamarkt) , waarbij die [naam aangever 3] en [naam aangeefster 1] (zaak Mediamarkt) en [naam aangever 1] (zaak Mediamarkt) , naar phishing website(s) werden geleid, waardoor (inlog)gegevens van de bankrekeningen van voornoemde personen zijn opgevangen/afgevangen en/of achterhaald,

waarna verdachte en/of zijn mededader(s) vervolgens (telkens) inlogden met die aldus verkregen gegevens (al dan niet met behulp van mobiel bankieren betaal-apps van de ING Bank) op voornoemde geautomatiseerde werken, waarin hij verdachte en/of zijn mededader(s) zich wederrechtelijk bevond(en) , althans betalingen mee hebben verricht;

2.

hij op tijdstippen in de periode van 16 april 2018 tot en met 23 april 2018 in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen,

(telkens) één of meerdere toegangscode(s) en/of daarmee vergelijkbaar gegeven, waardoor toegang kon worden gekregen tot een (deel van een) geautomatiseerd(e) werk(en)

heeft verworven, en voorhanden heeft gehad, met het oogmerk dat daarmee een misdrijf als bedoeld in artikel 138ab, eerste lid, 138b of 139c Wetboek van strafrecht werd gepleegd, door één of meerdere TAN codes en/of (inlog)gegevens ( van

[naam aangever 3] (zaak MediaMarkt) en [naam aangeefster 1] (zaak MediaMarkt) en [naam aangever 1] (zaak MediaMarkt) ), althans toegangscodes(waarmee kon worden ingelogd op een server en/of website van de ING Bank, althans bankrekeningen van [naam aangever 3] en [naam aangeefster 1] en [naam aangever 1] (zaak MediaMarkt) ) voorhanden heeft gehad;

3.

hij op tijdstippen in de periode van 16 april 2018 tot en met 23 april 2018 in Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen,

met het oogmerk om zich en (een) ander(en) wederechtelijk te bevoordelen (telkens) door het aannemen van een valse hoedanigheid ING Bank (telkens) heeft bewogen tot de afgifte van één of meer geldbedrag(en),

hebbende verdachte en/of zijn mededader(s) toen aldaar (telkens) met vorenomschreven oogmerk –zakelijk weergegeven- valselijk en/of listiglijk en/of bedrieglijk en/of in strijd met de waarheid , inlog- en/of accountgegevens en/of gebruikersgegevens van (ING) bankrekening(en) van [naam aangever 3] (zaak Mediamarkt) en [naam aangeefster 1] (zaak Mediamarkt) , heimelijk en zonder toestemming verworven en/of (vervolgens)

met die gegevens (van de ING bankrekeningen van die in de voorgaande alinea genoemde personen) ingelogd op de server en/of website en/of een netwerk, althans een deel daarvan, van voornoemde ING Bank, als zijnde hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) die in de voorgaande alinea genoemde personen en (vervolgens)

(al dan niet met behulp van een mobiel bankieren app van de ING Bank op naam van de in de vierde alinea genoemde personen) (digitaal) één of meerdere goederen aangekocht/betaalt,

waardoor de ING Bank werd bewogen tot bovenomschreven afgifte;

4.

hij op 16 april 2018 te Rotterdam, tezamen en in vereniging met anderen,

met het oogmerk van wederrechtelijk toe-eigening heeft weggenomen één geldbedrag (€ 2.482,22,=), toebehorende aan [naam aangeefster 1] , waarbij verdachte en zijn mededaders het weg te nemen goed onder hun bereik hebben gebracht door middel van een valse sleutel, te weten door met een ING mobiel bankieren app (op naam van voornoemde [naam aangeefster 1] en welke mobiel bankieren app was geïnstalleerd op een telefoon van verdachte en/of die van zijn, verdachtes, mededaders) waartoe hij verdachte en zijn mededaders niet gerechtigd waren meerdere mobiele telefoons, en goederen aangekocht bij de MediaMarkt aan het Binnenwegplein te Rotterdam, te betalen;

5.

hij in de periode van 16 april 2018 tot en met 23 april 2018 in Nederland,

heeft deelgenomen aan een organisatie die werd gevormd door hem, verdachte, en/of [naam medeverdachte 1] en/of [naam medeverdachte 3] en/of één of meer anderen,

welke organisatie tot oogmerk had het plegen van misdrijven, te weten (onder meer)

het plegen van computervredebreuk (artikel 138ab Wetboek van Strafrecht) en

het plegen van oplichting (artikel 326 Wetboek van Strafrecht) en

het plegen van diefstal door middel van een valse sleutel (artikel 311 Wetboek van Strafrecht.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de bewezenverklaarde tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. De verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd de in beslag genomen voorwerpen genummerd 3 en 4 te onttrekken aan het verkeer en de voorwerpen genummerd 1 en 2 terug te geven aan de verdachte.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft verzocht om teruggave van voorwerp nummer 3.

Beoordeling

Ten aanzien van de in beslag genomen voorwerpen genummerd 1, 2 en 3 zal een last worden gegeven tot teruggave aan de verdachte. Nu de onder 3 genummerde mobiele telefoon en de inhoud daarvan niet is onderzocht, kan niet worden vastgesteld dat is voldaan aan de vereisten voor onttrekking aan het verkeer.

Het in beslag genomen voorwerp genummerd 4 zal worden onttrokken aan het verkeer.

De bewezen feiten 1 tot en met 4 zijn met betrekking tot dit voorwerp begaan.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot toewijzing van de vordering(en) van ING inclusief de interestvergoeding, voor zover de verdachte wordt veroordeeld voor directe betrokkenheid bij dat desbetreffende zaaksdossier. Per zaak dient slechts één uur aan onderzoekskosten te worden toegewezen.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vorderingen omdat er vrijspraak is bepleit. Subsidiair heeft de verdediging zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Beoordeling

ING heeft meerdere vorderingen ingediend. De rechtbank heeft hiervoor bewezen verklaard dat de verdachte heeft deelgenomen aan een criminele organisatie, echter op grond van jurisprudentie5 oordeelt de rechtbank dat deelname aan een criminele organisatie op de voet van artikel 140 Sr niet (automatisch) voldoende is voor civielrechtelijke aansprakelijkheid op grond van artikel 6:166 van het Burgerlijk Wetboek (BW) voor alle vanuit de criminele organisatie gepleegde delicten en de daaruit geresulteerde schade. Om die reden zal de rechtbank alleen die delen van de vordering inhoudelijk beoordelen die zien op zaaksdossiers waar de verdachte blijkens het hiervoor bewezen verklaarde directe betrokkenheid bij heeft gehad en de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren voor het overige.

Ter zitting heeft de verdediging van één van de medeverdachten bepleit dat de schade van ING niet rechtstreeks uit de feiten is voortgevloeid; het zijn de rekeninghouders die schade hebben geleden en niet ING zelf. De vergoeding van die schades door ING kan niet worden aangemerkt als schade die rechtstreeks voortvloeit uit de feiten.

De rechtbank verwerpt dat verweer en overweegt daartoe het volgende.

Vooropgesteld moet worden dat een benadeelde partij een vordering tot schadevergoeding kan indienen als er sprake is van schade die rechtstreeks aan haar is toegebracht door het bewezenverklaarde feit (art. 361 en 51f, eerste lid, Sv). Uit de jurisprudentie van de Hoge Raad blijkt dat deze eis niet te strikt moet worden uitgelegd.6 Er moet worden gekeken naar de concrete omstandigheden van het geval, waarbij de vraag of het slachtoffer is geraakt in het belang dat de geschonden norm beschermt, niet doorslaggevend is (vergelijk voornoemd arrest). Niet uitgesloten is dat de schade weliswaar niet het rechtstreekse gevolg is van de bewezen verklaarde gedraging als zodanig, maar dat - gelet op de uit de bewijsvoering blijkende gedragingen van de verdachte - de door de benadeelde partij geleden schade in zodanig nauw verband staat met het bewezen verklaarde feit, dat die schade redelijkerwijs moet worden aangemerkt als rechtstreeks aan de benadeelde partij door dat feit te zijn toegebracht, zoals bedoeld in voornoemde wetsartikelen.

Kijkend naar de concrete omstandigheden van het geval is naar het oordeel van de rechtbank sprake van een zodanig nauw verband. De verdachte is veroordeeld voor Tikkiefraude en heeft aankopen betaald met de rekeningen van de aangevers. Voor zover ING hun klanten heeft gecompenseerd voor de schade (zie hierna) is dat in het maatschappelijke verkeer een voorzienbare reactie en het rechtstreekse gevolg van een fraude die zich richt op klanten van een bank.

Nu is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door de onder 1, 2 en 3 bewezen verklaarde strafbare feiten, rechtstreeks materiële schade is toegebracht ten aanzien van rekeninghouders [naam aangeefster 1] en [naam aangever 3] en de vordering genoegzaam is onderbouwd, zal deze worden toegewezen.

Met de officier van justitie is de rechtbank van oordeel dat het deel van de vordering dat ziet op de onderzoekskosten deels onvoldoende is onderbouwd. Dat ING onderzoekskosten heeft gehad is aannemelijk gemaakt. Uit de vordering blijkt echter niet waarom de onderzoekskosten niet per geval gelijk zijn. Onderzoek naar de omvang van de onderzoekskosten per geval levert een onevenredige belasting van het strafgeding op; er zal daarom één onderzoeksuur per geval worden toegewezen.

Nu de verdachte de strafbare feiten ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met mededaders heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Indien en voor zover de mededaders de benadeelde partij betalen is de verdachte in zoverre jegens de benadeelde partij van deze betalingsverplichting bevrijd.

De benadeelde partij heeft gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 16 april 2018 ten aanzien van rekeninghouder [naam aangeefster 1] en vanaf 21 april 2018 ten aanzien van rekeninghouder [naam aangever 3] .

Nu de vordering van de benadeelde partij gedeeltelijk zal worden toegewezen en gedeeltelijk niet-ontvankelijk zal worden verklaard, bepaalt de rechtbank dat de benadeelde partij en de verdachte ieder de eigen kosten dragen.

Conclusie

De verdachte moet de benadeelde partij ING een schadevergoeding betalen van € 5.143,- vermeerderd met de wettelijke rente als hieronder in de beslissing vermeld.

Vonnis waarvan tenuitvoerlegging wordt gevorderd

Bij arrest van 17 januari 2018 van het gerechtshof in Den Haag is de verdachte ter zake van een poging tot zware mishandeling en overtreding van de artikelen 8 en 107 van de Wegenverkeerswet 1994 veroordeeld voor zover van belang tot een gevangenisstraf van 6 maanden, waarvan een gedeelte groot 1 maand voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar. De proeftijd is ingegaan op 1 februari 2018.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat last zal worden gegeven tot tenuitvoerlegging van het voorwaardelijke strafdeel.

Standpunt verdediging

De verdediging heeft verzocht om af te zien van tenuitvoerlegging en de proeftijd met een jaar te verlengen.

Beoordeling

De hierboven bewezen verklaarde feiten zijn na het wijzen van dit arrest en voor het einde van de proeftijd gepleegd. Door het plegen van de bewezen feiten heeft de verdachte de aan het arrest verbonden algemene voorwaarde, dat hij voor het einde van de proeftijd geen nieuwe strafbare feiten zou plegen, niet nageleefd.

Daarom zal de tenuitvoerlegging worden gelast van het voorwaardelijk gedeelte van de bij dat arrest aan de verdachte opgelegde straf.