Uitspraken

Het spoedeisend belang is met de aard van de vorderingen voldoende gegeven.

Een contactverbod en een perceelverbod vormen een inbreuk op het aan een ieder toekomende recht zich vrijelijk te bewegen. Voor het toewijzen van een zo ingrijpende maatregel als een contact- en perceelverbod moet sprake zijn van zeer aannemelijke feiten en omstandigheden die tot onrechtmatig gedrag leiden. De voorzieningenrechter overweegt verder dat de procedure in kort geding geen gelegenheid biedt tot uitgebreid onderzoek en tot nadere bewijslevering, maar dat op basis van wat partijen hebben aangevoerd een voorlopig oordeel moet worden gevormd.

Aan de vordering onder 1, het contactverbod, leggen [eiser sub1] en [eiseres sub 2] het volgende ten grondslag. [eiser sub1] en [eiseres sub 2] worden op structurele wijze lastiggevallen door [gedaagde] . Hij beledigt en bedreigt hen, ook met betrekking tot hun zoon en in het bijzijn van hun zoon. Hun zoon durft niet meer goed alleen de deur uit. Daarnaast is [eiseres sub 2] door [gedaagde] mishandeld door een sigaret in haar nek uit te drukken. Ter onderbouwing hiervan hebben [eiser sub1] en [eiseres sub 2] een aantal filmpjes en het proces-verbaal van aangifte tegen [gedaagde] van 1 april 2021 van [eiseres sub 2] overgelegd.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat een contactverbod niet kan worden toegewezen. [gedaagde] betwist dat hij [eiser sub1] en [eiseres sub 2] heeft bedreigd of (mondeling) heeft beledigd. In de filmpjes die de bedreigingen en de beledigingen moeten ondersteunen, is [gedaagde] wel te zien, maar is geen sprake van bedreiging of belediging, althans is niet te horen dat [gedaagde] [eiser sub1] en [eiseres sub 2] bedreigt of beledigt. Het proces-verbaal van aangifte door [eiseres sub 2] betreft alleen de eenzijdige verklaring van [eiseres sub 2] . De bedreiging en beledigingen zijn naar het oordeel van de voorzieningenrechter dan ook niet voldoende aannemelijk geworden om een contactverbod te kunnen toewijzen.

Ook ter onderbouwing van het verbod voor [gedaagde] om vanaf zijn erf met de koplampen op de ‘groot-licht’ stand van zijn auto’s op het erf van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] te schijnen, wordt door [eiser sub1] en [eiseres sub 2] met filmpjes onderbouwd. In deze filmpjes is naar het oordeel van de voorzieningenrechter duidelijk zichtbaar dat [gedaagde] op verscheidene momenten op de oprit staat met de koplampen van de auto gericht op de woning van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] . Dit betreft de beelden van 3 maart 2021, 5 maart 2021 (2 keer), 16 oktober 2021 en één keer op camerabeelden met onbekende datum. Dat daarbij ‘groot licht’ gevoerd wordt, is te zien aan de verschillen in lichtintensiteit en omdat het licht op een gegeven moment minder fel wordt. Er is naar het oordeel van de voorzieningenrechter geen enkele reden om met een stilstaande auto groot licht te voeren, en [gedaagde] heeft daarvoor ook geen reden aangevoerd. Zijn stelling dat hij alleen (groot) licht voert wanneer hij wegrijdt of thuiskomt, wordt door middel van de camerabeelden weerlegd. [gedaagde] staat lange tijd naast zijn auto met de koplampen aan; duidelijk met de enkele bedoeling om in de woning van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] te schijnen en hen zo te treiteren. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is hier sprake van het toebrengen van hinder aan [eiser sub1] en [eiseres sub 2] . Dit gedrag is dan ook als onrechtmatig gedrag aan te merken, waarvan [gedaagde] zich dient te onthouden. Voldoende waarschijnlijk is dat een verbod op dit gedrag ook in een bodemprocedure zal worden toegewezen. Het verbod voor [gedaagde] om vanaf zijn erf met de koplampen op de ‘groot-licht’ stand van zijn auto’s op het erf van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] te schijnen, wordt dan ook toegewezen, zoals hierna te bepalen.

Gelet op hetgeen hiervoor in 4.5. is overwogen, zal de vordering tot het verbieden van het doen en/of herhalen van beledigende en/of bedreigende mededelingen tegen [eiser sub1] en [eiseres sub 2] en hun zoon worden afgewezen.

In het overgelegde beeldmateriaal is te zien dat [gedaagde] in ieder geval op 15 juni 2021, 4 september 2021 en op een beeld met onbekende datum zijn middelvinger opsteekt naar [eiser sub1] en/of [eiseres sub 2] . [gedaagde] erkent dat hij soms een middelvinger heeft opgestoken naar [eiser sub1] en [eiseres sub 2] , maar dat was naar hij op de mondelinge behandeling heeft verklaard als reactie nadat zij dat ook naar hem deden. Wat daar ook van zij, enkel driemaal een middelvinger opsteken, rechtvaardigt geen verbod.

Ook ter onderbouwing van de vordering om [gedaagde] te verbieden om vanaf zijn erf hinderlijk naar het erf van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] te staren, hebben [eiser sub1] en [eiseres sub 2] camerabeelden overgelegd. Op één van de overgelegde beelden is duidelijk te zien dat [gedaagde] naar de woning van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] staart. [gedaagde] heeft erkend dat hij op dat moment staarde. Naar eigen zeggen deed [gedaagde] dat, omdat er vanuit de woning van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] werd gefilmd. Op de overige beelden is te zien dat [gedaagde] buiten naast zijn auto staat te roken. Hij kijkt om zich heen en kijkt niet enkel naar de woning of het erf van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] . De voorzieningenrechter is van oordeel dat daarbij geen sprake is van ‘staren’ of ‘hinderlijk’ staren. De hiervoor beschreven ene keer dat te zien is dat [gedaagde] wel richting de woning staart, is onvoldoende om een verbod te rechtvaardigen.

[eiser sub1] en [eiseres sub 2] hebben (aantal) camerabeelden overgelegd, waaruit blijkt dat op 19 momenten dat [eiser sub1] en/of [eiseres sub 2] hun woning verlaten, het licht in de woning van [gedaagde] aangaat. Ondanks het feit dat dit 19 keer gebeurt, is niet vast te stellen of [gedaagde] bewust de verlichting aandoet op het moment dat [eiser sub1] en [eiseres sub 2] weggaan of thuiskomen. Ook [gedaagde] heeft recht op verlichting in en rond zijn huis. Daarnaast is onvoldoende gebleken dat dit gedrag hinderlijk is voor [eiser sub1] en [eiseres sub 2] . Van het aandoen van de buitenlamp – waarop dit deel van de vordering ziet, maar waarvan geen beelden zijn overgelegd – geldt hetzelfde. Deze vordering wordt dan ook afgewezen.

De vordering tot het verbieden van – kort gezegd – gedragingen van [gedaagde] die gelet op de omstandigheden kunnen worden gezien als pesterijen, die inbreuk maken op de persoonlijke levenssfeer van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] is te vaag, gaat tot executieproblemen leiden, en is dus niet toewijsbaar. De voorzieningenrechter ziet ook geen aanleiding om – zoals gevorderd onder 7 – andere dan de gevorderde maatregelen op te leggen.

Gelet op het voorgaande zal het gevorderde verbod voor [gedaagde] om vanaf zijn erf met de koplampen op de ‘groot-licht’ stand van zijn auto’s op het erf van [eiser sub1] en [eiseres sub 2] te schijnen, worden toegewezen. De gevorderde dwangsom zal worden toegewezen, maar zal worden gematigd tot € 50,00 per overtreding en het maximum aan te verbeuren dwangsommen zal op € 5.000,00 worden gesteld. De overige vorderingen zullen worden afgewezen.

Beide partijen worden over en weer in het (on)gelijk gesteld. De kosten van deze procedure worden daarom tussen partijen gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.