Uitspraken

De inhoud van de tussenbeschikking van 10 mei 2017 wordt als hier herhaald en ingelast beschouwd. In die beschikking heeft de kantonrechter vastgesteld dat er sprake is van een opzegverbod, omdat [verweerster] ongeschikt is tot het verrichten van haar arbeid wegens ziekte. Derhalve dient beoordeeld te worden of in dit geval het opzegverbod aan een ontbinding van de arbeidsovereenkomst in de weg staat. In verband daarmee is [verweerster] in de gelegenheid gesteld om de re-integratieadviezen van de bedrijfsarts aan het deskundigenoordeel van het UWV te onderwerpen, teneinde te beoordelen of en in hoeverre zij in staat is om, mede gelet op haar psychische gesteldheid, te voldoen aan de haar opgelegde re-integratieverplichtingen, waaronder ook het in acht nemen van normale gedrags- en omgangsnormen, het nakomen van afspraken en het volgen van de juiste medische behandeling.

Uit het bericht van de bedrijfsarts van 21 december 2016 (2.14 tussenbeschikking) volgt dat [verweerster] in staat moet worden geacht zich normaal te kunnen gedragen en zich aan afspraken moet kunnen houden en deze na kan komen en deze visie van de bedrijfsarts wordt bevestigd door het laatstelijk gegeven deskundigenoordeel van het UWV. De kantonrechter is daarom van oordeel dat het handelen van [verweerster] , in het kader van haar re-integratie moet worden aangemerkt als verwijtbaar handelen. [verweerster] heeft immers verzuimd haar re-integratieverplichtingen deugdelijk na te komen, door bij herhaling niet te verschijnen op afspraken die in dat kader zijn gemaakt. De arbeidsdeskundige van het UWV heeft in november 2016 al geconcludeerd dat [verweerster] onvoldoende meewerkte aan haar re-integratie. Vervolgens heeft de loonstaking van GCA, die, na correctie, betrekking had op de periode 28 november 2016 tot 1 december 2016, er evenmin toe geleid dat [verweerster] zich heeft aangepast. Daar komt bij dat [verweerster] zich ongepast heeft gedragen richting medewerkers, toen zij op 14 december 2016 wel verscheen bij het AZC voor het verrichten van aangepaste werkzaamheden. Bij brief van 2 augustus 2016 was [verweerster] al eens uitdrukkelijk aangesproken op haar gedrag (2.6 tussenbeschikking). Het voorval van 14 december 2016 heeft geresulteerd in de ‘laatste officiële waarschuwing en re-integratie’ bij brief van 15 december 2016. Ondanks alle waarschuwingen aan haar adres is [verweerster] op 19 december 2016 en op 21 december 2016 niet op het werk verschenen en heeft zij daarmee opnieuw niet meegewerkt aan haar re-integratie. Bij brief van 20 december 2016 is daarom voor de tweede keer een loonstaking aangekondigd. Ook op het spreekuur van de bedrijfsarts van 12 januari 2017 is [verweerster] niet verschenen. Van een afdoende verklaring van [verweerster] voor het niet verschijnen op afspraken en voor haar onaangepaste gedrag is niet gebleken. Voor zover de reiskosten voor [verweerster] een probleem waren, heeft GCA onweersproken gesteld dat zij daarvoor aan [verweerster] een voorschot heeft verstrekt om dat probleem te verhelpen.

Naar het oordeel van de kantonrechter is de aldus ontstane situatie niet in de eerste plaats aan te merken als een verstoring van de verstandhouding, maar wel als ernstig verwijtbaar handelen van [verweerster] . Het is immers het handelen van [verweerster] zelf, waarvoor zij zelf verantwoordelijk is, dat heeft geleid tot de conclusie dat zij bij herhaling onvoldoende heeft meegewerkt aan haar re-integratie. Dat als gevolg hiervan een onwerkbare situatie is ontstaan, spreekt voor zich. De kantonrechter zal daarom op basis van de e-grond (artikel 7:669 lid 3, onderdeel e, BW) overgaan tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Gelet op hetgeen is bepaald in artikel 7:671b lid 8, onder b, BW wordt de ontbindingsdatum bepaald op 15 september 2017.

GCA heeft onder punt 28 van het verzoekschrift gesteld bereid te zijn aan [verweerster] een transitievergoeding te betalen. Zij is daarvan niet teruggekomen toen zij – subsidiair – ook de e-grond aan haar verzoek ten grondslag legde. De kantonrechter verstaat het standpunt van GCA daarom zo, dat GCA het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar acht dat aan [verweerster] een transitievergoeding wordt onthouden. Dat standpunt heeft [verweerster] niet weersproken. De kantonrechter zal daarom overeenkomstig het verzoek een transitievergoeding toekennen van € 1.624,16 bruto.

ontbindt de tussen partijen bestaan de arbeidsovereenkomst met ingang van 15 september 2017;

kent aan [verweerster] een transitievergoeding toe van € 1.624,16 bruto en veroordeelt GCA tot betaling van dit bedrag;

bepaalt dat iedere partij de eigen kosten draagt;

verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af hetgeen meer of anders is verzocht.