Uitspraken

Op 15 oktober 2013 hebben [eiser in conventie/verweerder in reconventie] als ‘schuldeiser’ en [naam schuldenaar] als ‘schuldenaar’ een geldleningsovereenkomst gesloten terzake een lening van [eiser in conventie/verweerder in reconventie] aan [naam schuldenaar] ten behoeve van de juwelierszaak voor een bedrag van € 100.000,-. In de geldleningsovereenkomst is – voor zover van belang – het volgende is overeengekomen:

‘(…)

Schuldenaar verklaart hierbij het in lid 1 van dit artikel genoemde bedrag van

EUR 100.000,- (honderdduizend euro), hierna te noemen: “geldlening”, schuldig

te zijn aan schuldeiser.

(…)

Artikel 3 Looptijd en aflossing

De geldlening heeft een looptijd van 2 jaar, 2 maanden en 20 dagen en dient

derhalve te zijn afgelost op uiterlijk 31 december 2015.

(…)

Artikel 5 Opeisbaarheid lening

De geleende geldsom of het resterende gedeelte daarvan zal met de daarover

verschuldigde rente en de eventuele kosten terstond opeisbaar zijn zonder

inachtneming van een termijn en zonder dat enig ingebrekestelling is vereist in de

volgende gevallen:

(a) wanneer schuldenaar het vrije beheer of de vrije beschikking over zijn goederen

of een deel daarvan verliest met name in geval van faillissement, (…);

(…)

Artikel 7 Zekerheden

Als zekerheid voor deze lening wordt een collectie handgemaakte sieraden met

diamant verschaft met een inkoopwaarde van EURO 103.634 conform aan deze

overeenkomst gehechte specificatie.

(…)’

Op 9 mei 2015 zijn de sieraden van [naam schuldenaar] , die [eiser in conventie/verweerder in reconventie] in zijn macht heeft, getaxeerd. In het taxatierapport wordt van elk sieraad een foto getoond waarbij is omschreven om welk sieraad het gaat. De totale waarde van de sieraden wordt vastgesteld op € 28.000,- liquidatiewaarde en op € 46.500,- onderhandse verkoopwaarde.

Voor de sieraden meldde zich een geïnteresseerde koper die de sieraden wilde kopen voor een bedrag van € 38.500,-. Het bedrag van € 38.500,- is gestort op de depotrekening van het kantoor van Vissers’ advocaat.

In een e-mailbericht van 8 september 2015 van mr. I. Lankester (kantoorgenoot van de curator) aan mr. Hoogendoorn deelt mr. Lankester namens de curator – voor zover van belang – het volgende mede:

‘(…)

U heeft aangegeven dat uw cliënt akkoord kan gaan met de verzochte boedelbijdrage van

€ 1.750,- ex. BTW. Namens uw cliënt heeft u verzocht of ermee kan worden ingestemd dat de voornoemde boedelbijdrage wordt voldaan uit de te realiseren verkoopopbrengst.

Er bestaat geen bezwaar tegen dat de boedelbijdrage wordt voldaan uit de te ontvangen verkoopopbrengst op voorwaarde dat de koopsom (incl. boedelbijdrage) wordt gestort op de derdenrekening van uw kantoor of het kantoor van mr. Kramer (…)

Zoals ik in mijn e-mail van 18 augustus jl. al heb aangegeven zal er eerst tussen partijen overeenstemming dienen te zijn over de beoogde wijze van verkoop en de daaraan verbonden voorwaarden voordat de rechter-commissaris om toestemming zal worden verzocht. Naast de ontvangst van de concept-overeenkomst verneem ik in dat geval ook graag schriftelijk van mr. Kramer of zijn cliënte kan instemmen met de beoogde aanpak.

(…)’

[eiser in conventie/verweerder in reconventie] vordert samengevat –:

I. Primair, de curator te gebieden te gehengen en gedogen dat [eiser in conventie/verweerder in reconventie] zijn pandrecht uitoefent onder de in het petitum onder I. a), b) en c) genoemde voorwaarden;

II. Subsidiair, de curator te verbieden om de sieraden op te eisen en te verkopen tot het moment dat een bodemrechter zich zal hebben uitgelaten over de alsdan door [eiser in conventie/verweerder in reconventie] in een bodemprocedure in te stellen vordering, inhoudende een verklaring voor recht dat de curator onder de gegeven omstandigheden misbruik van recht maakt door de sieraden op te eisen, onder de bepaling dat [eiser in conventie/verweerder in reconventie] aan zulk een veroordeling alleen rechten zal kunnen blijven ontlenen indien [eiser in conventie/verweerder in reconventie] binnen veertien dagen na dit vonnis de dagvaarding in de bodemzaak aan de curator heeft laten betekenen, in welke dagvaarding de eerst dienende datum niet verder mag liggen dan 18 dagen na het moment van betekening;

III. met veroordeling van de curator in de kosten van deze procedure, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de vijftiende dag na de datum van dit vonnis.

Aan zijn vorderingen heeft [eiser in conventie/verweerder in reconventie] – zakelijk weergegeven – het volgende ten grondslag gelegd.

[eiser in conventie/verweerder in reconventie] had op het moment van faillietverklaring van [naam schuldenaar] de sieraden al in vuistpand gekregen en is dus separatist in het faillissement van [naam schuldenaar] . [eiser in conventie/verweerder in reconventie] had in juni van dit jaar een koper gevonden zodat de sieraden onderhands konden worden verkocht. In plaats van een verzoek in te dienen bij de voorzieningenrechter streefde [eiser in conventie/verweerder in reconventie] er naar de sieraden onderhands te verkopen met medewerking van de curator. Deze gaf aan in te kunnen stemmen met de onderhandse verkoop, onder de voorwaarde dat tussen [eiser in conventie/verweerder in reconventie] en de Rabobank overeenstemming zou bestaan over de wijze van verkoop en de daaraan verbonden voorwaarden. Ook nadat de curator met toepassing van artikel 58 lid 1 Fw. een termijn had gesteld zag het er naar uit dat [eiser in conventie/verweerder in reconventie] en de Rabobank tot overeenstemming zouden komen maar uiteindelijk is die overeenstemming er niet gekomen. Nadat bekend was dat de door de curator op grond van artikel 58 lid 1 Fw. gestelde termijn niet verlengd zou worden heeft de curator de sieraden opgeëist.

Door op deze wijze te werk te gaan maakt de curator misbruik van de aan hem op grond van voornoemd artikel 58 Fw. toekomende bevoegdheid. De bevoegdheid van de curator strekt puur tot een voortvarende afwikkeling van de boedel. De curator heeft geen verplichting om tot uitoefening van het pandrecht over te gaan en dient bij een verzoek tot verlenging van de termijn het belang van de pand- of hypotheekhouder af te wegen tegen het belang van een voortvarende afwikkeling van de boedel. Bij de belangenafweging had de curator mee moeten wegen dat er in dit geval geen boedelbelang is omdat de sieraden onder het vuistpandrecht van [eiser in conventie/verweerder in reconventie] vallen of onder het door de Rabobank geclaimde stille pandrecht.

Voorts staat vast dat de waarde van de sieraden lager is dan de vordering van [eiser in conventie/verweerder in reconventie] en dan de vordering van de Rabobank. Van een restwaarde na verkoop van de sieraden waaruit een surplus voor de boedel zou kunnen ontstaan is dus geen sprake.

Gelet hierop dient van het uitgangspunt dat het verstrijken van de op de voet van artikel 58 lid 1 Fw. ingestelde termijn, dat de curator bevoegd is de goederen op te eisen en de pand- of hypotheekhouder zijn positie als separatist verliest, te worden afgeweken.

De curator vordert samengevat – [eiser in conventie/verweerder in reconventie] te veroordelen:

• om binnen 48 uur na de datum van dit vonnis de sieraden (zoals opgenomen in

het taxatierapport, overgelegd als productie 3 bij dagvaarding) tijdens

kantooruren af te geven aan de curator of een door de curator aan te wijzen

persoon en/of medewerking te verlenen aan het afhalen van die sieraden

(eveneens tijdens kantooruren) bij [eiser in conventie/verweerder in reconventie] door de curator of een door de curator

aan te wijzen persoon, op straffe van de in de dagvaarding genoemde dwangsom;

• om te gehengen en gedogen dat de curator de sieraden opeist en vervreemdt, op

straffe van verbeurte van een dwangsom zoals in de dagvaarding genoemd;

• in de kosten en de nakosten van deze procedure, te vermeerderen met de

wettelijke rente bij niet tijdige betaling.