Uitspraken

In het rapport van 23 juni 2014 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

In het rapport van 29 juli 2014 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

In het rapport van 8 september 2014 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

Met ingang van 29 september 2014 heeft [verzoeker] zijn werkzaamheden volledig, in de overeengekomen urenomvang, hervat.

[verzoeker] heeft zich op 24 oktober 2014 opnieuw ziek gemeld.

Naar aanleiding van de ziekmelding van 24 oktober 2014 heeft de bedrijfsarts in een rapport van 29 oktober 2014 het volgende aangegeven:

In het rapport van 10 november 2014 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

In het rapport van 1 december 2014 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

Op 11 december 2014 heeft [verzoeker] het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) verzocht een deskundigenoordeel te geven over de reïntegratieinspanningen van WSD. Naar aanleiding van dit verzoek heeft arbeidsdeskundige E. Oosting op 6 januari 2015 een rapport opgesteld. In dit rapport is het volgende aangegeven:

In het rapport van 30 januari 2015 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

In het rapport van 27 maart 2015 heeft de bedrijfsarts het volgende aangegeven:

Bij e-mail van 3 april 2015 heeft de gemachtigde van [verzoeker] WSD voorgesteld om de arbeidsovereenkomst tussen [verzoeker] en WSD wegens een verstoorde arbeidsrelatie door middel van een vaststellingsovereenkomst te beëindigen, onder in die brief genoemde voorwaarden, teneinde het recht op een werkloosheidsuitkering voor [verzoeker] te waarborgen. Zijdens WSD is niet gereageerd op deze e-mail.

Bij brief van 7 april 2015 heeft WSD [verzoeker] het volgende laten weten:

Op 3 juni 2015 heeft A.A. van der Meer (hierna verder te noemen: Van der Meer), de accountant van WSD, namens WSD vanwege bedrijfseconomische redenen bij het Uwv voor [verzoeker] een ontslagvergunning aangevraagd. Bij brief van 11 juni 2015 heeft Van der Meer, ter onderbouwing van de ontslagaanvraag, nadere informatie verstrekt aan het Uwv, waaronder een resultatenrekening van WSD over de eerste vier maanden van 2015. In de brief is verder aangegeven dat verliezen van WSD door Systems worden gefinancierd.

Bij brief van 26 juni 2015 heeft [verzoeker] verweer gevoerd tegen de gevraagde ontslagvergunning en verzocht deze vergunning niet te verlenen.

WSD heeft tot en met juni 2015 het aan [verzoeker] toekomende salaris voldaan aan [verzoeker] . Vanaf juli 2015 heeft [verzoeker] geen salaris meer ontvangen van WSD.

Bij besluit van 8 juli 2015 heeft het Uwv aan WSD toestemming verleend om de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] op te zeggen, nu naar het oordeel van het Uwv de bedrijfseconomische noodzaak om de loonkosten te verlagen en het aantal arbeidsplaatsen te verminderen aannemelijk was. In het besluit, voor zover verder van belang, heeft het Uwv het volgende aangegeven:

stelt zich op het standpunt dat WSD zich jegens hem niet als een goed werkgever heeft gedragen, omdat WSD zeer nalatig is geweest voor wat betreft het verrichten van reïntegratieinspanningen. WSD heeft telkens de adviezen van de bedrijfsarts om externe hulp en bedrijfsmaatschappelijke werk in te schakelen in de wind geslagen. Daarnaast heeft WSD nimmer inhoudelijk gereageerd op de e-mails van 3 en 9 april 2015. Door deze handelwijze is arbeidsrelatie verstoord, althans is de verstoorde arbeidsrelatie verder geëscaleerd. In verband hiermee dient de arbeidsovereenkomst op een zo kort mogelijke termijn te eindigen, en dus niet pas per 31 december 2015. Van [verzoeker] is van mening dat van hem niet gevergd kan worden dat hij tot laatstgenoemde datum is verbonden aan WSD. Nu duidelijk is dat de verstoring van de arbeidsrelatie in belangrijke mate is te wijten aan WSD is een ontslagvergoeding van € 151.470,00, gebaseerd op een correctiefactor 2, op zijn plaats.

Bij de beoordeling van het ontbindingsverzoek wordt het volgende vooropgesteld. Met toestemming van het Uwv heeft WSD de arbeidsovereenkomst met [verzoeker] opgezegd per 31 december 2015. Deze opzegging heeft in beginsel tot gevolg dat de arbeidsovereenkomst eindigt op 31 december 2015. De arbeidsovereenkomst duurt derhalve voort tot die datum, hetgeen meebrengt dat deze tot die datum nog ontbonden kan worden op de voet van artikel 7:685 BW, indien daartoe grond bestaat. Nu echter de arbeidsovereenkomst als gevolg van de opzegging nog maar een beperkte looptijd heeft, zal de ontbinding slechts voor die beperkte looptijd effect (kunnen) hebben. Dit brengt mee dat voor de toewijsbaarheid van het ontbindingsverzoek van [verzoeker] bepalend is of sprake is van een zodanige verandering in de omstandigheden dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve op een nog eerder tijdstip dan 31 december 2015 behoort te eindigen, en dat ook de ontbindingsvergoeding van artikel 7:685 lid 8 BW bepaald moet worden met inachtneming van het uitgangspunt dat de arbeidsovereenkomst reeds is beëindigd met ingang van 31 december 2015, de datum waartegen is opgezegd (vgl. HR 11 december 2009, ECLI:NL:HR:2009:BJ9069).

In zijn e-mail van 3 april 2015 heeft de gemachtigde van [verzoeker] gesteld dat de arbeidsrelatie tussen [verzoeker] en WSD is verstoord door toedoen van WSD. Ook in het ontbindingsverzoek, alsmede ter zitting, heeft de gemachtigde van [verzoeker] zich in die zin uitgelaten. WSD heeft de stelling dat sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie op zich zelf niet weersproken. WSD heeft aangegeven dat zij wil meewerken aan het verzoek van [verzoeker] om het dienstverband te doen beëindigen per een eerdere datum dan per 31 december 2015. Onder die omstandigheden moet worden geoordeeld dat het vertrouwen van partijen in elkaar over en weer kennelijk dusdanig gering is, dat in redelijkheid niet te verwachten valt dat partijen tot 31 december 2015 op een behoorlijke en vruchtbare wijze kunnen samenwerken. Daarmee is sprake van een verandering in de omstandigheden die ontbinding van de arbeidsovereenkomst op korte termijn rechtvaardigt, waardoor het dienstverband eerder eindigt dan 31 december 2015. Het daartoe strekkende verzoek is dan ook toewijsbaar.

Vervolgens dient de vraag te worden beantwoord of aan [verzoeker] ter gelegenheid van de ontbinding, per een eerdere datum dan de datum waartegen het dienstverband is opgezegd, een vergoeding dient te worden toegekend. In dat verband is van belang aan wie van partijen het ontstaan van de verandering van omstandigheden (in overwegende mate) te verwijten valt. Daaromtrent oordeelt de kantonrechter als volgt.

De kantonrechter stelt voorop dat van een goed werkgever (artikel 7:611 BW) verwacht mag worden dat hij deskundige adviezen van haar bedrijfsarts ter zake haar werknemers opvolgt dan wel, indien de werkgever dergelijke adviezen naast zich neer wenst te leggen, dat zij voor een dergelijke beslissing goede gronden aandraagt. Naar aanleiding van de ziekmelding van [verzoeker] op 7 april 2014 en zijn ziekmelding later dat jaar, op 24 oktober 2014, heeft de bedrijfsarts in totaal tien rapporten opgesteld. Reeds in het eerste rapport van 9 mei 2014 heeft de bedrijfsarts WSD geadviseerd externe hulp in te schakelen die [verzoeker] kan ondersteunen bij zijn reïntegratie en de bedrijfsarts heeft dat advies in ieder daarop volgend rapport op steeds indringendere wijze herhaald. WSD heeft dit advies telkenmale in de wind geslagen. Ook toen [verzoeker] in oktober 2014 opnieuw uitviel, de bedrijfsarts zijn advies over externe hulp (nog maar eens) herhaalde en het deskundigenoordeel duidelijk negatief was over de weigering van WSD om de adviezen van de bedrijfsarts op te volgen, gaf WSD geen gevolg aan deze adviezen. Ter zitting hebben [A en B] toegelicht dat hun beslissing om het advies van de bedrijfsarts om externe hulp in te schakelen niet op te volgen een gevoelskwestie is en dat zij zich bij het nemen van deze beslissing hebben laten leiden door "een zesde zintuig". Dit is vanzelfsprekend volstrekt onvoldoende om te kunnen rechtvaardigen dat WSD - in de persoon van haar directie [A en B] , die op het terrein van medische zaken en reïntegratie hebben te gelden als leken - de adviezen van de bedrijfsarts, die vanzelfsprekend wel als een deskundige moet worden aangemerkt, mochten negeren. De stelling dat WSD over onvoldoende financiele middelen beschikt(e) om de kosten van externe hulp te kunnen betalen, rechtvaardigt evenmin de beslissing om de adviezen niet op te volgen. [A en B] zijn immers als feitelijke werkgevers van [verzoeker] gehouden om mee te werken aan zijn herstel en een terugkeer naar de eigen werkplek. Hierbij neemt de kantonrechter in aanmerking dat WSD ook niet met de bedrijfsarts in overleg is getreden over een alternatieve, goedkopere, vorm van hulp, nog daargelaten dat door WSD niet is toegelicht hoe hoog de kosten van het voorstel van de bedrijfsarts waren, zodat over de redelijkheid van die afweging reeds om die reden geen oordeel ten voordele van WSD kan worden geveld. Gelet op het voorgaande, kan de kantonrechter niet anders dan concluderen dat WSD - door de opstelling en handelwijze van haar directeuren [A en B] - in ernstige mate haar reïntegratieverplichtingen heeft geschonden. Onder deze omstandigheden kan het [verzoeker] niet kwalijk worden genomen dat hij zich in het gesprek op 30 maart 3015 tegenover [A en B] in negatieve zin heeft uitgelaten over zijn toekomst bij WSD. Deze uitlatingen heeft WSD derhalve niet in stelling mogen brengen ter rechtvaardiging van haar beslissing om in het geheel maar af te zien van het inschakelen van externe hulp, onder het mom " [verzoeker] heeft nu toch geen vertrouwen meer in een toekomst bij WSD". De kantonrechter leidt uit de verschillende rapporten van de bedrijfsarts af dat vanwege de beslissing van WSD om geen externe hulp in te schakelen, een terugkeer van [verzoeker] bij WSD steeds verder uit beeld is geraakt. Het niet reageren op de e-mails van 3 en 9 april 2015 van de gemachtigde van [verzoeker] , het sommeren van [verzoeker] om op 7 april 2015 om 08.00 uur op kantoor te verschijnen, terwijl het voor WSD duidelijk had moeten zijn dat [verzoeker] niet nog klaar was om zijn werkzaamheden volledig te hervatten, het beschuldigen van [verzoeker] van werkweigering en het staken van de salarisbetaling vanaf juli 2015 hebben de verstoring van de arbeidsrelatie verder (nodeloos) doen escaleren. De kantonrechter is dan ook van oordeel dat WSD een zeer ernstig verwijt gemaakt moet worden terzake de verstoorde arbeidsrelatie. Gesteld noch gebleken is dat [verzoeker] op dit punt enig verwijt kan worden gemaakt. Hij is weliswaar op 7 april 2015 niet op kantoor verschenen, maar dit kan, zoals hiervoor is overwogen, [verzoeker] in de gegeven omstandigheden niet worden verweten.

Gelet op al het vorenoverwogene, in onderlinge samenhang beschouwd en bezien, is de kantonrechter van oordeel dat met toepassing van een correctiefactor van 1,5 een vergoeding van (afgerond) bruto € 115.000,00 op zijn plaats is. Een vergoeding van die omvang doet naar het oordeel van de kantonrechter recht aan de mate van verwijtbaarheid aan de zijde van WSD. Bij de beoordeling van de hoogte van de vergoeding heeft de kantonrechter betrokken dat WSD heeft te gelden als een kleine werkgever.

Ter zitting hebben [A en B] aangevoerd dat WSD niet beschikt over de financiële middelen om aan [verzoeker] enige vergoeding te betalen. De kantonrechter verwerpt dit "habe nichts-verweer" en overweegt daartoe als volgt. Zoals hiervoor is overwogen, zijn WSD en FPE voor 100% dochters van Systems en vormen [A en B] de directie van zowel WSD alsook Systems. Daarnaast zijn [A en B] werknemers van FPE. Verder is [B] werknemer van WSD. Voorts zijn WSD, FPE en Systems gevestigd op hetzelfde adres, in hetzelfde gebouw. Weliswaar zijn de werkzaamheden van WSD en FPE van elkaar gescheiden, maar in voorkomende gevallen verricht een werknemer van WSD werkzaamheden voor FPE en/of verricht een werknemer van FPE werkzaamheden voor WSD. [verzoeker] heeft ter zitting onweersproken gesteld dat hij als [functie], in dienst van WSD, ook werkzaamheden heeft verricht voor FPE. [A en B] hebben in reactie hierop gesteld dat in een dergelijk geval WSD een factuur stuurt aan FPE of vice versa. Dit doet naar het oordeel van de kantonrechter evenwel niets af aan de kennelijke feitelijke samenhang en verwevenheid van de betreffende vennootschappen. Tegen deze achtergrond moeten WSD, FPE en Systems voor wat betreft de beoordeling van het "habe nichts-verweer" naar het oordeel van de kantonrechter als één geheel worden beschouwd. In het kader van de ontslagprocedure bij het Uwv heeft de accountant van WSD aan de hand van de resultatenrekening over de jaren 2012, 2013, 2014 en 2015 (tot april) uiteengezet dat de financiële situatie van WSD niet rooskleurig is. Onder meer op basis van deze gegevens heeft het Uwv besloten de gevraagde ontslagvergunning te verlenen. Ter zitting hebben [A en B] gesteld dat FPE en Systems alleen maar schulden hebben en, zo begrijpt de kantonrechter deze stelling, evenmin over financiële middelen beschikken om enige vergoeding aan [verzoeker] te betalen. Anders dan ten aanzien van WSD, hebben [A en B] deze stelling echter niet met gegevens gestaafd. Derhalve is niet aannemelijk geworden dat WSD, via PFE en/of Systems, niet beschikt over de financiële middelen om een ontslagvergoeding te betalen aan [verzoeker] .

Aan [verzoeker] dient een termijn te worden gegund om het verzoek in te trekken.