Uitspraken

Op 29 januari 2015 is aan AkzoNobel het (nader omschreven) verlof verleend om onder Kirs conservatoir beslag op illegale verfmengsoftware inclusief gegevensdragers te leggen, alsmede om onder Kirs bewijsbeslag te leggen op inbreuken op haar auteursrecht betrekking hebbende bescheiden en gegevensdragers, met aanstelling van een bewaarnemer die de software onder zich zal houden.

Overeenkomstig het verlof heeft op 2 februari 2015 inbeslagneming plaatsgevonden, zoals nader omschreven in het proces-verbaal van de deurwaarder.

Het verweer van Kirs is dat zij ten tijde van de beslaglegging inderdaad beschikte over kopieën van Mix2Win-software, maar dat het louter ging om:

(1e) door haar vervaardigde backups met het oog op door haar te reviseren machines (welk vermenigvuldiging voor eigen zekerheid krachtens de licentie [in dit geval: benutting namens de licentiehouder] is toegestaan) en

(2e) gegevensdragers met daarop Mix2Win-software, welke dragers echter horen bij (meegekomen zijn met) machines die zich ter revisie bij Kirs bevinden.
Kirs weerspreekt dat zij op andere wijze beschikt over Mix2Win-software en deze installeert op ‘lege’ machines die haar ter revisie of onderhoud worden aangeboden. Kirs levert/verkoopt nooit Mix2Win-software, zo stelt zij. Kirs levert veel gereviseerde verfmengmachines zonder software; de klant kan dan zelf kiezen welke software hij van een verfleverancier (bijvoorbeeld AkzoNobel, maar het kan ook een ander zijn) gaat afnemen.

Kirs bepleit afwijzing van de vordering van AkzoNobel, onder veroordeling van die partij in de volledige proceskosten, door Kirs aan haar zijde berekend op € 6.05000.

Als bewijs van haar stelling dat Kirs onrechtmatig handelt met betrekking tot Mix2Win-software, heeft AkzoNobel informatie in het geding gebracht met betrekking tot een mengmachine die door een verfbedrijf uit Sneek aan Kirs voor revisie ter beschikking was gesteld. AkzoNobel had die machine, waarop naar zij stelt geen Mix2Win-software was geïnstalleerd, aan dat verfbedrijf ter hand gesteld juist om bewijs tegen Kirs te verkrijgen. Na teruglevering aan het verfbedrijf in Sneek was de machine voorzien van Mix2Win-software; medewerkers van AkzoNobel hebben (blijkens hun verklaringen) vastgesteld dat die software op de betreffende verfmachine was geïnstalleerd juist in de periode dat deze zich bij Kirs bevond. Die software vermeldt, zo blijkt uit de door AkzoNobel overgelegde screenprints, de aanduidingscode “versie 2.3, build 108, ADO version 2.3” en omvat specifieke mengprogramma’s voor een scala van afnemers: niet alleen schilderbedrijven, maar ook bouwmarkten en bijzondere afnemers als Decokay en Decorette. De software met de code “versie 2.3, build 108, ADO version 2.3” is, aldus AkzoNobel, niet meer courant sinds eind 2008, maar met update-software kan de mengmachine een in 2015 actueel mengprogramma alsnog uitvoeren. AkzoNobel voert voorts aan dat slechts acht van haar werknemers (monteurs) beschikken over het genoemde brede scala van bijzondere toepassingen, opdat zij per verkooppunt de voor deze afnemer bestemde specifieke software kunnen installeren op diens verfmengmachine. AkzoNobel verstrekt deze niet-specifieke software (de multi database) nimmer op deze manier aan een klant, zo stelt zij; die software is ook niet in het legale handelsverkeer verkrijgbaar.

Als bewijs voor haar stelling dat Kirs illegale software installeert bij haar klanten, heeft AkzoNobel ook informatie in het geding gebracht betreffende verfmengmachines in Formido-vestigingen in Elst en Vianen. Beide machines zijn in onderhoud bij Kirs, zo heeft deze erkend. Werknemers van AkzoNobel, zo stelt zij, hebben op beide mengmachines dezelfde Mix2Win-software aangetroffen als op de machine uit Sneek: de software heeft ook de code “versie 2.3, build 108, ADO version 2.3” en omvat eveneens alle specifieke mengprogramma’s voor een scala van afnemers (zoals de bijzondere afnemers Decokay en Decorette). AkzoNobel heeft screenprints in het geding gebracht ter onderbouwing van haar stelling dat in bedoelde Formido-vestigingen door Kirs geïnstalleerde illegale software aanwezig is.

Kirs weerspreekt, zoals hiervoor aangehaald, dat zij met illegale software opereert. Zij voert meer in het bijzonder aan dat niet is bewezen dat zij op de uit Sneek afkomstige machine Mix2Win-software heeft geplaatst. Het ‘bewijs’ dat AkzoNobel wat betreft die machine aandraagt kan niet overtuigen, zo stelt Kirs. De machine die bij Kirs voor revisie werd afgeleverd, was ten tijde van de aflevering reeds voorzien van Mix2Win-software. AkzoNobel heeft voorafgaande aan en na afloop van de werkzaamheden door Kirs niet een deurwaarder een ambtsedig proces-verbaal doen opmaken; nu liggen er slechts leugenachtige verklaringen van personen die een relatie met AkzoNobel hebben, zo stelt Kirs.

Het ‘bewijs’ aangaande de Formido-vestigingen is gekoppeld aan het ‘bewijs’ aangaande de mengmachine uit Sneek en bouwt daar op voort; de gehele bewijsconstructie van AkzoNobel is gebaseerd op aannames die in dit kort geding niet kunnen worden weersproken, aldus Kirs.

Gelet op het vorenoverwogene is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat allerminst vaststaat dat Kirs (stelselmatig) handelt in strijd met het auteursrecht van AkzoNobel. Het door AkzoNobel aangedragen bewijs is niet sluitend en in belangrijke mate gebaseerd op schriftelijke onbeëdigde verklaringen van aan AkzoNobel verbonden personen. Een kort geding biedt geen gelegenheid om uitgebreide bewijslevering te doen plaatsvinden.

Bovendien is – anders dan AkzoNobel stelt – voorshands niet aannemelijk geworden dat de vervaardiging van backups – gemaakt voor het geval er iets mis zou gaan bij de revisie van machines – reeds een schending van het auteursrecht van AkzoNobel met zich brengt. Het had – mede in het licht van de stelling van Kirs dat zij de gemaakte backups na revisie verwijdert – op de weg van AkzoNobel gelegen van haar stelling nader bewijs voor te brengen. Nu zij dat heeft nagelaten kan aan deze stelling geen verdere betekenis worden toegekend.

De voorzieningenrechter overweegt voorts dat er anderzijds wel degelijk aanwijzingen zijn voor de juistheid van de stellingen van AkzoNobel.

Een belangrijke aanwijzing ligt daarin dat de Mix2Win-software die mogelijk met gedragingen van Kirs in verband te brengen is (de software in de mengmachines te Sneek, Elst en Vianen), dezelfde - kennelijk uit 2008 stammende - code “versie 2.3, build 108, ADO version 2.3” vermeldt, terwijl voor de hand liggend is dat bij verschillende afnemers van Mix2Win-software ook verschillende codes aan de orde zijn, omdat software nu eenmaal veroudert en nieuwe versies elkaar snel plegen op te volgen.

Een andere belangrijke aanwijzing ligt daarin dat genoemde Mix2Win-software die mogelijk aan Kirs te linken is, overduidelijk bestemd lijkt voor heel verschillende groepen van afnemers (bouwmarkten, schildersbedrijven, winkels van Decokay, winkels van Decorette, enzovoorts). Het is niet goed voorstelbaar dat AkzoNobel aan licentiehouders die per definitie ieder slechts een deelmarkt bestrijken, deze volledige (brede) software aanbiedt; het is juist voor de hand liggend dat deze ‘brede’ software alleen in handen is van Akzo zelf (waarmee elk gebruik door een ander daarvan strijdig is met de rechten van Akzo).
De hiervoor omschreven aanwijzingen laten onverlet dat het allerminst is uitgesloten dat het verweer van Kirs terecht wordt gevoerd; alleen in een bodemprocedure kan de waarheid in juridische zin worden vastgesteld.

Er zijn naar het oordeel van de voorzieningenrechter bepaald aanwijzingen voor inbreuk door Kirs op het auteursrecht van AkzoNobel, maar meer dan een zekere aannemelijkheid daarvan is er nu niet.

Omtrent de toewijsbaarheid van de vordering overweegt de voorzieningenrechter, in het licht van het voorgaande, als volgt.

De door AkzoNobel gevorderde maatregelen zijn verregaand; toewijzing van de vorderingen legt aan Kirs een zeer zware last op. Integrale toewijzing is eigenlijk slechts denkbaar bij aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat Kirs onrechtmatig handelt. Bij de twijfels die de voorzieningenrechter nu nog heeft, past – gelet op de wederzijdse belangen – de voorzieningenrechter grote terughoudendheid

De vereiste behoedzaamheid leidt ertoe dat de voorzieningenrechter slechts toewijsbaar acht de volgende vorderingen: i, viii (zij het met een tekst als hierna aangegeven), x, xi en xii.