Uitspraken

Het uitgangspunt is het kort geding vonnis van 27 mei 2020, waarin de voorzieningenrechter heeft gememoreerd dat hij de ter zitting van diezelfde dag aanwezige partijen heeft voorgehouden dat – gelet op de informatie van de aanwezige functionarissen van Veilig Thuis, de overgelegde stukken en daarop gegeven toelichting – het hem aannemelijk voorkomt dat de inhoud van de veelvuldig aan de vrouw gezonden spraakberichten door de vrouw als bedreigend zijn ervaren. De vrouw heeft daarbij aangevoerd dat zij tevens een contactverbod vroeg, omdat de kinderen momenteel geen contact willen met de man en met name de jongste angstig voor hem is. De voorzieningenrechter heeft de man toen gevraagd of deze zich kon voorstellen dat oplegging van een contactverbod onder die omstandigheden de vrouw rust zou kunnen geven. De man heeft gezegd dat hij zich dat kon voorstellen en heeft vervolgens ingestemd met de oplegging van een verbod voor de duur van 3 maanden, indien daaraan geen dwangsom zou worden verbonden. De man is daarbij wel akkoord gegaan met een constructie waarbij de vrouw gemachtigd zou worden de hulp van de politie in te roepen indien de man het na te noemen contactverbod zal overtreden. Bij voornoemd vonnis heeft de voorzieningenrechter de man dan ook een contactverbod opgelegd voor de duur van drie maanden, zonder oplegging van een dwangsom.

Vast staat dat de man het contactverbod vrijwel onmiddellijk heeft overtreden door het versturen van spraakberichten naar (onder meer) de telefoon van de vrouw en door het achterlaten van briefjes in de brievenbus van haar woning. De vrouw ervaart dat als ongewenst contact. Omdat de man in weerwil van het eerder opgelegde contactverbod toch contact heeft opgenomen met de vrouw, vordert zij thans ook een straatverbod.

Bij een straatverbod, zoals de vrouw vordert, staat twee belangen tegenover elkaar. Aan de ene kant is daar het belang van de vrouw – en de kinderen – om zich veilig te weten in hun eigen leefomgeving. De voorzieningenrechter sluit niet uit dat de man zonder nader ingrijpen het contactverbod opnieuw zal overschrijden. In dat geval heeft de vrouw niet voldoende middelen om de man door politie en justitie te laten verwijderen. Dat is dan ook het belang van de vrouw bij het gevorderde straatverbod. Dat belang moet worden afgewogen tegen het belang van de man zich vrijelijk te mogen verplaatsen in en om [plaats] .

Een straatverbod vormt een inbreuk op het aan een ieder toekomend recht om zich vrijelijk te verplaatsen. Voor het toewijzen van een zo ingrijpende maatregel moet sprake zijn van in hoge mate aannemelijke feiten en omstandigheden die zo'n inbreuk kunnen rechtvaardigen. Daarvan is in het onderhavige geval sprake. Ter zitting heeft de man immers erkend dat hij het contactverbod reeds daags na het kortgedingvonnis van 27 mei jl. heeft overtreden. De voorzieningenrechter maakt daaruit op dat het eerder opgelegde contactverbod kennelijk niet (voldoende) indruk heeft gemaakt op de man. Gelet op het feit dat het grensoverschrijdende gedrag van de man nog altijd voortduurt, is de voorzieningenrechter van oordeel dat naast een contactverbod nu ook een straatverbod nodig is.

Het genoemde belang van de vrouw bij een straatverbod afwegend tegen het belang van de man zijn familie te kunnen bezoeken, zal het verbod worden beperkt tot een straal van 100 meter rond de woning van de vrouw aan de [adres] te [plaats] . Het verbod is door de vrouw voldoende in duur beperkt om proportioneel te zijn.

Ook de gevorderde dwangsom is toewijsbaar, nu gebleken is dat de man het eerdere vonnis niet heeft gerespecteerd. De man heeft verweer gevoerd tegen de hoogte van de op te leggen dwangsom en gevraagd deze te beperken tot een bedrag van € 25,- per overtreding. De essentie van een dwangsom is echter dat deze een prikkel tot nakoming moet vormen en daarom een beetje ‘pijn’ moet doen. Een dwangsom van € 25,- doet dat onvoldoende. De dwangsom zal dan ook worden toegewezen als hierna te melden.

Duidelijkheidshalve zal ook het contactverbod bij dit vonnis voor de gehele periode van 3 maanden opnieuw worden opgelegd.

Gelet op de relatie tussen partijen zullen de proceskosten tussen hen worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.