Uitspraken

De vordering en de tegenvordering lenen zich voor gezamenlijke behandeling.

TNR heeft aan Inktvis verkocht en geleverd een software pakket voor de bedrijfsvoering van de drukkerij, genaamd MultiPress. Inktvis heeft de overeenkomst in maart 2017 beëindigd omdat de oplevering veel langer duurde dan zij mocht verwachten en omdat de koppeling met haar boekhoudprogramma Moneybird niet tot stand was gebracht. Inktvis voert aan dat de module Facturering/Financiële export/Basis en de module Facturering/Financiële export/Verkoopfacturen in de offerte zijn opgenomen in verband met deze koppeling en daarvoor door Inktvis zijn aangeschaft. Er is overeengekomen dat de koppeling tot stand zou worden gebracht. Inmiddels blijkt dat het niet lukt om deze koppeling tot stand te brengen, zodat sprake is geweest van dwaling aan de zijde van Inktvis ten tijde van het aangaan van de overeenkomst. TNR had haar immers moeten vertellen dat dit niet mogelijk was en dat MultiPress op meer onderdelen niet aan de wensen van Inktvis kon voldoen. De kantonrechter is van oordeel dat onvoldoende is komen vast te staan dat de koppeling tussen MultiPress en Moneybird niet mogelijk is en evenmin dat MultiPress op de overige door Inktvis genoemde punten niet aan haar wensen zou kunnen voldoen, zodat evenmin kan worden vastgesteld dat sprake is geweest van dwaling. TNR stelt immers dat de koppeling met Moneybird te maken is, maar dat Inktvis niet bereid was daar extra voor te betalen. Indien dat juist is, is geen sprake van een onjuiste veronderstelling aan de zijde van Inktvis en ook geen sprake van dwaling. Het had op de weg van Inktvis gelegen haar stellingen op dit punt nader te onderbouwen, hetgeen zij heeft nagelaten. Dit betekent dat het beroep op dwaling wordt verworpen.

Naar het oordeel van de kantonrechter stelt Inktvis wel terecht dat TNR tekort is geschoten in de nakoming van de overeenkomst. Het standpunt van TNR dat niet was overeengekomen dat de koppeling tot stand zou worden gebracht houdt geen stand. Daartoe is het volgende redengevend.

Uit de door Inktvis overgelegde Whatsapp gesprekken tussen [naam 1] van TNR en [naam 2] van Inktvis, zoals weergegeven onder de feiten hiervoor onder nr. 2.8., blijkt dat [naam 1] bezig is de koppeling tot stand te brengen. TNR heeft daar slechts tegen in gebracht dat [naam 1] niet meer deed dan inventariseren of het mogelijk was een koppeling tot stand te brengen, echter dat vindt geen steun in de gebezigde terminologie. [naam 1] gebruikt immers bewoordingen als “voor de koppeling moet nog wel het een en ander geregeld worden”, “Ik weet vanmiddag meer over de Moneybird koppeling” en “De ontwikkelaar van MultiPress gaat zelf de API nakijken en werkend maken, want het moet gewoon goed werken vanuit MultiPress”. Daarnaast heeft Inktvis ter zitting aangevoerd dat zij in het kader van het totstandbrengen van de koppeling de APR-code van haar Moneybird licentie aan TNR ter beschikking stelde. TNR heeft geen andere verklaring voor het gebruik van deze code door TNR naar voren gebracht, en dat heeft zij ook niet gedaan ten aanzien van de stelling van Inktvis dat de twee door haar extra aangeschafte financiële modules hiervoor bedoeld waren.

Daar komt bij dat TNR wel stelt dat het tot stand brengen van de koppeling maatwerk was en dat zij daarvoor een afzonderlijke offerte heeft uitgebracht, maar dit standpunt vindt geen steun in de stukken en is ook overigens onvoldoende onderbouwd. Tenslotte is van belang dat uit de eigen stellingen van TNR blijkt dat een koppeling met een door haar klanten gebruikt boekhoudprogramma eigenlijk altijd tot stand wordt gebracht. Het pakket MultiPress heeft daarom ook standaard mogelijkheden tot koppelen met 70 verschillende boekhoudprogramma’s. De wens van Inktvis om dit pakket te kunnen koppelen met het boekhoudprogramma dat zij in gebruik had was dus gebruikelijk, hetgeen de verplichting op de leverancier legt om al in de offertefase er expliciet op te wijzen als dit niet mogelijk is dan wel te wijzen op extra kosten of risico’s. Dat betekent dat ook indien de stelling van TNR dat de koppeling met Moneybird niet was inbegrepen in de offerte stand zou houden, dit voor haar rekening en risico komt aangezien niet gesteld of gebleken is dat zij Inktvis heeft gewezen op de (on)mogelijkheden van het koppelen van Moneybird met MultiPress. Aan bewijs op dit punt komt de kantonrechter om die reden niet toe.

Een en ander betekent dat er sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst en dat Inktvis gerechtigd was op basis daarvan de overeenkomst te ontbinden. De vraag of er al dan niet sprake was van een fatale opleveringstermijn en of Inktvis al dan niet zelf voor vertraging heeft gezorgd kan daarmee buiten beschouwing blijven.

Het standpunt van TNR dat de e-mail van Inktvis van 14 maart 2017 gezien moet worden als een opzegging van een overeenkomst van opdracht en dat tegen die achtergrond geen ontbinding meer mogelijk is, snijdt geen hout. Inktvis heeft in een gesprek met [naam 1] van 28 februari 2017 aangegeven niet verder te willen met TNR. Vervolgens is op uitdrukkelijk verzoek van [naam 1] in een e-mail een bevestiging daarvan gekomen. Als Inktvis dit als een opzegging van een overeenkomst van opdracht had bedoeld, dan had zij ook het aanbod van [naam 1] om de samenwerking te beëindigen en uitsluitend de openstaande facturen te crediteren geaccepteerd. Dat heeft zij echter uitdrukkelijk niet gedaan, zij heeft wekenlang aangedrongen op een reëel voorstel van TNR. Dit betekent dat de beëindiging van de overeenkomst door Inktvis niet uitgelegd kan worden als een opzegging in de zin van artikel 7: 408 lid 1 BW zoals TNR betoogt. Daarbij is ook relevant dat sprake is van een gemengde overeenkomst. Er wordt immers een softwarepakket en licentie verkocht, en daarnaast worden diensten (implementatie en service) verleend. Uit het feit dat Inktvis direct gestopt is met het gebruik van het software programma blijkt veeleer dat zij daarmee heeft bedoeld de overeenkomst te ontbinden. Gezien de tekortkoming aan de zijde van TNR op een belangrijk onderdeel van de overeenkomst, was zij daartoe ook gerechtigd. Voor zover daar nog onduidelijkheid over heeft bestaan bij TNR was de brief van 13 juli 2017 van de rechtsbijstandsverzekeraar van Inktvis op dat punt in ieder geval duidelijk. Een ingebrekestelling was voorts niet nodig omdat TNR blijkens al het voorgaande van oordeel was dat zij de koppeling niet tot stand hoefde te brengen, zodat op grond van artikel 6:83c BW een ingebrekestelling niet nodig was. TNR was immers niet van plan op dit punt de overeenkomst na te komen.

TNR vordert in de zaak van de tegenvordering betaling van de openstaande facturen ad € 3.676,44. Aangezien Inktvis echter de overeenkomst met TNR, zoals hiervoor is overwogen, rechtsgeldig heeft ontbonden, kan TNR geen aanspraak meer maken op betaling van deze facturen. Dit deel van de vordering van TNR zal dus worden afgewezen.

De conclusie is dat Inktvis de overeenkomst in ieder geval op 13 juli 2017 rechtsgeldig buitengerechtelijk heeft ontbonden. Voor zover er aan haar zijde verplichtingen tot ongedaanmaking zijn ontstaan, heeft zij daaraan voldaan. Zij heeft immers het gebruik van de software gestaakt. Nu de overeenkomst tussen partijen rechtsgeldig is ontbonden, heeft Inktvis recht op terugbetaling van de door haar aan TNR betaalde bedragen. De vordering tot betaling van een bedrag van € 12.393,33 inclusief btw zal dus ook worden toegewezen. De gevorderde ontbinding van de overeenkomst zal echter worden afgewezen, nu de overeenkomst reeds op 13 juli 2017 is ontbonden.

De wettelijke rente is met ingang van 28 juli 2017 toewijsbaar. Anders dan Inktvis vordert, is er geen grondslag voor toewijzing van de wettelijke handelsrente, aangezien art. 6:119a BW niet van toepassing is op de uit de wet voortvloeiende verbintenis tot ongedaanmaking. De kantonrechter zal derhalve slechts de wettelijke rente ex art. 6:119 BW toewijzen.

Ingevolge artikel 6:74 BW is TNR gehouden aan Inktvis de schade te vergoeden die zij heeft geleden als gevolg van de toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst. Inktvis vordert een bedrag van € 3.551,60. Dit deel van de vordering zal als onvoldoende onderbouwd worden afgewezen. TNR heeft betwist dat Inktvis deze kosten heeft gemaakt en Inktvis heeft niet aan de hand van stukken of anderszins voldoende concreet gesteld dat zij dergelijke kosten daadwerkelijk heeft gemaakt.

veroordeelt TNR tot betaling aan Inktvis van € 12.399,33 inclusief btw, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 28 juli 2017 tot aan de dag van de gehele betaling;

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

wijst de vordering af;

veroordeelt TNR tot betaling van de proceskosten, die de kantonrechter aan de kant van Inktvis tot en met vandaag vaststelt op nihil.