Uitspraken

[eiseres] heeft aangegeven dat zij nog tijdens de looptijd van het non-concurrentiebeding belang heeft bij nakoming daarvan door [gedaagde] . Hiermee is het spoedeisend belang bij haar vorderingen gegeven.

De vorderingen van [eiseres] zijn alleen toewijsbaar, indien voldoende aannemelijk is geworden dat een bodemrechter het concurrentiebeding niet (geheel of gedeeltelijk) zal vernietigen. De kantonrechter zal dan ook beoordelen of aannemelijk is dat de bodemrechter tot dat oordeel zal komen.

[gedaagde] voert allereerst aan dat het concurrentiebeding niet geldig is omdat het strijdig is met het belemmeringsverbod van artikel 9a lid 1 Waadi. Dit artikel verbiedt degene die arbeidskrachten ter beschikking stelt belemmeringen in de weg te leggen voor de totstandkoming van een arbeidsovereenkomst tussen de ter beschikking gestelde arbeidskracht en degene aan wie hij ter beschikking is gesteld. Omdat [gedaagde] nooit ter beschikking is gesteld (daar zijn partijen het over eens), is artikel 9a lid 1 Waadi niet van toepassing in dit geschil. Bovendien is volgens het tweede lid van deze bepaling de sanctie op overtreding van dit belemmeringsverbod nietigheid en daarvoor leent een kort geding zich niet.

[gedaagde] voert verder aan dat hij het concurrentiebeding niet overtreedt met zijn indiensttreding bij [bedrijfsnaam] . Allereerst omdat het beding in strijd is met het recht van vrije arbeidskeuze. Het beding is te ruim geformuleerd en te verstrekkend. Daarnaast is [bedrijfsnaam] geen concurrent van [eiseres] . Zo heeft [bedrijfsnaam] op een vernieuwende wijze invulling gegeven aan het werkgever-werknemerschap, werken werknemers van [bedrijfsnaam] , anders dan bij [eiseres] , niet voor specifieke sectoren of markten maar vanuit hun expertise en bedient [eiseres] een breder klantenpallet dan [bedrijfsnaam] waardoor er slechts een geringe overlap is.

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter kunnen [eiseres] en [bedrijfsnaam] wel degelijk beschouwd worden als concurrenten. Zo is gebleken dat beide bedrijven zich bezighouden met het verzorgen van software oplossingen van hun klanten door het ter beschikking stellen van IT-professionals, waarbij sommige klanten dezelfde zijn. De kantonrechter acht dan ook aannemelijk dat de activiteiten van [bedrijfsnaam] op zijn minst als aanverwant aan die van [eiseres] zijn aan te merken. De indiensttreding van [gedaagde] bij [bedrijfsnaam] levert dan ook in beginsel een overtreding van het concurrentiebeding op.

Beoordeeld dient vervolgens te worden of de bodemrechter het concurrentiebeding op grond van artikel 7:653 lid 3 sub b BW geheel of gedeeltelijk zou vernietigen op de grond dat, in verhouding tot het te beschermen belang van de werkgever, de werknemer door dat beding onbillijk wordt benadeeld. De belangen van de werkgever en de werknemer dienen dus tegen elkaar afgewogen te worden.

Aan de kant van de werkgever gaat het daarbij primair om bescherming van het bedrijfsdebiet, waarbij met name de vrees voor benadeling, doordat de werknemer kennis draagt van bedrijfsgeheimen en persoonlijk contact heeft (gehad) met klanten en/of andere relaties een belangrijke te beoordelen factor vormt. Aan de kant van de werknemer gaat het om bescherming van diens grondwettelijke recht op vrije arbeidskeuze, waarbij elementen als positieverbetering, duur van het dienstverband en de mate waarin de werknemer door het beding benadeeld wordt bij het vinden van een passende werkkring een belangrijke rol spelen.

[eiseres] stelt dat haar belang bij het overeengekomen concurrentiebeding is gelegen in het beschermen van gedane investeringen (opleiding van [gedaagde] ) en haar bedrijfsdebiet (relaties en opdrachten) en om het voorkomen van oneigenlijke concurrentie en precedentwerking.

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter is niet aannemelijk geworden dat [eiseres] door de indiensttreding van [gedaagde] bij [bedrijfsnaam] in haar bedrijfsdebiet wordt aangetast op een wijze die bescherming verdient. Daarbij is van belang dat [gedaagde] een schoolverlater was en nauwelijks zijn interne training bij [eiseres] had afgerond toen hij aankondigde zijn dienstverband bij [eiseres] te willen beëindigen. Verder is hij, zo heeft [eiseres] zelf gesteld, nooit gedetacheerd geweest en nooit aan een klant ter beschikking gesteld. Er bestaat dan ook geen risico dat [eiseres] door het vertrek van [gedaagde] een klant aan [bedrijfsnaam] zal verliezen. Ook is niet aannemelijk dat [gedaagde] tijdens zijn korte dienstverband bedrijfsgeheimen of andere bedrijfsgevoelige kennis heeft opgedaan waarmee hij, door die met de concurrent te delen, [eiseres] in de bescherming van haar bedrijfsdebiet zou kunnen schaden. Dat hij in juni 2018 bij een bedrijfspresentatie aanwezig is geweest waar ook enkele financiële aspecten ter sprake zijn gekomen, is daarvoor onvoldoende. Bij dergelijke presentaties is meestal sprake van algemene informatie bedoeld voor een grote groep werknemers, welke informatie ook in de jaarverslagen terug te vinden is. Voor zover er tijdens die presentatie wel bedrijfsgeheimen zijn gepresenteerd, heeft [eiseres] dat niet concreet gemaakt.

Wat betreft het belang om de kosten, tijd en energie die [eiseres] in [gedaagde] heeft geïnvesteerd te beschermen, merkt de kantonrechter op dat over het algemeen iedere werkgever zal investeren in haar medewerkers en extra in nieuwe medewerkers. Het is dan uiteraard jammer als die investering zich niet ‘uitbetaalt’ doordat de door de werkgever opgeleide werknemer al snel het bedrijf verlaat of, wat ook mogelijk is, niet goed blijkt te functioneren. Maar daarmee is dat nog niet een belang dat de wetgever heeft beoogt te beschermen met het concurrentiebeding. Dat een investering in een werknemer (of anderszins) niet het beoogde resultaat oplevert is een risico dat hoort bij het werkgeverschap.

Uit het voorgaande volgt dat het door het concurrentiebeding te beschermen belang van [eiseres] in dit geval zeer beperkt is. Hiertegenover staat het belang van [gedaagde] om onbelemmerd gebruik te kunnen maken van zijn in artikel 19 lid 3 van de Grondwet neergelegde recht op vrijheid van arbeidskeuze; in dit geval het belang om in dienst te kunnen blijven van [bedrijfsnaam] . Het beperkte te beschermen belang van [eiseres] weegt niet op tegen dit belang van [gedaagde] .

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter levert handhaving van het concurrentiebeding daarom onbillijke benadeling op van [gedaagde] . De kantonrechter acht dan ook voldoende aannemelijk dat het beding in een eventuele bodemprocedure zal worden vernietigd voor zover het in de weg staat aan de indiensttreding van [gedaagde] bij [bedrijfsnaam] , waardoor onwaarschijnlijk is dat de bodemrechter de vorderingen van [eiseres] zal toewijzen.

De vorderingen van [eiseres] zullen dan ook worden afgewezen. De overige door [gedaagde] gevoerde verweren behoeven dan ook geen verdere bespreking.

Aan de voorwaardelijke vordering in reconventie is de voorwaarde verbonden dat deze vordering wordt ingesteld, indien de vordering in conventie zou worden toegewezen. Hiervan is geen sprake. De voorwaarde van de vordering in reconventie is dan ook niet ingetreden, zodat aan de beoordeling van deze vordering niet wordt toegekomen.

Gelet op de uitkomst van de vordering in conventie zal de onvoorwaardelijke vordering in reconventie tot schorsing van het overeengekomen concurrentiebeding worden toegewezen. De schorsing geldt vanaf het moment dat [gedaagde] in dienst is getreden bij [bedrijfsnaam] , dus vanaf 1 november 2018, tot de beslissing in de bodemprocedure.

[eiseres] is zowel in conventie als in reconventie in het ongelijk gesteld. Zij wordt daarom in de proceskosten veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden in conventie begroot op € 720,- aan salaris gemachtigde en in reconventie op € 480,- aan salaris gemachtigde. Vanwege de samenhang met de vordering in conventie hanteert de kantonrechter hier het tarief voor een eenvoudige zaak. De grondslag voor de nakosten is met deze veroordeling gegeven. Deze zullen niet apart worden toegewezen.