Uitspraken

Vrijspraak

Ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde

Op basis van de aangifte van [slachtoffer 1] die op wezenlijke delen wordt ondersteund door de verklaring van [slachtoffer 9] stelt de rechtbank vast dat [slachtoffer 1] op enig moment in zijn jeugd op een tafel vastgebonden heeft gelegen, waarna verdachte een draaiende motorkettingzaag in de directe nabijheid van zijn nek heeft gehouden. In de weging van de overige verklaringen in het dossier ziet de rechtbank geen aanleiding om aan deze vaststelling te twijfelen.

Deze feitelijke gedragingen zijn primair als poging doodslag ten laste gelegd. De vraag is dan of er bij verdachte sprake is geweest van – op zijn minst voorwaardelijk – opzet op het doden van zijn zoon [slachtoffer 1] . Uit het dossier blijkt dat verdachte zijn zoon [slachtoffer 1] een lesje wilde leren, hoe afkeurenswaardig de wijze waarop ook, maar niet dat hij hem daadwerkelijk wilde doden. Aldus is geen sprake van vol opzet. In het kader van voorwaardelijk opzet kan er zich in de gegeven situatie een omstandigheid voordoen die verdachte niet in de hand heeft, die maakt dat hij de aanmerkelijke kans dat hij zijn zoon [slachtoffer 1] zou doden bewust zou aanvaarden. De officier van justitie heeft in dat kader aangevoerd dat [slachtoffer 1] , omdat hij bang was, bijvoorbeeld zijn hoofd zou kunnen bewegen of zijn nek zou kunnen uitsteken, dit terwijl verdachte zich met een draaiende motorkettingzaag in de nabijheid van [slachtoffer 1] nek en hoofd zou bevinden. In de verklaringen in het dossier ziet de rechtbank geen aanleiding te oordelen dat sprake was van de aanmerkelijke kans op het daadwerkelijk overlijden van [slachtoffer 1] . [slachtoffer 1] verklaart immers verstijfd op tafel te hebben gelegen en zelfs al zou hij zich hebben bewogen, dan is daarmee nog niet gesteld dat verdachte daarop niet had kunnen anticiperen, namelijk door de kettingzaag verder van [slachtoffer 1] nek te bewegen. In haar overweging heeft de rechtbank meegenomen dat de draaiende kettingzaag minimaal tien centimeter van de nek van [slachtoffer 1] was verwijderd. De rechtbank komt aldus niet tot een bewezenverklaring van de primair ten laste gelegde poging doodslag wegens het ontbreken van opzet daartoe.

Wat betreft het subsidiair en meer subsidiair ten laste gelegde heeft de rechtbank in rubriek 3.1 overwogen dat de feiten in een deel van de tenlastegelegde periode, vóór 1 april 2001, zijn verjaard en dat het Openbaar Ministerie wat betreft dat deel van de tenlastelegging

niet-ontvankelijk dient te worden verklaard. Daarnaast biedt het dossier voor de vaststelling van de precieze leeftijd van [slachtoffer 1] ten tijde van het ten laste gelegde onvoldoende aanknopingspunten. Hierdoor kan niet met voldoende mate van zekerheid worden vastgesteld of de tenlastegelegde feiten na 1 april 2001 hebben plaatsgevonden. Gelet hierop kan de rechtbank evenmin tot een bewezenverklaring van de subsidiair ten laste gelegde poging zware mishandeling of de meer subsidiair ten laste gelegde vrijheidsberoving komen en dient verdachte van het hem onder 1. ten laste gelegde te worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het onder 2. ten laste gelegde

Met de officier van justitie en de raadsman is de rechtbank van oordeel dat niet wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte het onder 2. ten laste gelegde heeft begaan. Daartoe overweegt de rechtbank dat zowel verdachte als het slachtoffer om wie het zou gaan het dichtknijpen van de keel ontkennen en dat ook overigens uit het dossier onvoldoende blijkt dat dit is gebeurd. De rechtbank zal verdachte van het onder 2. ten laste gelegde vrijspreken.

Ten aanzien van het onder 5. ten laste gelegde

De rechtbank overweegt dat het tweede lid van artikel 342 van het Wetboek van Strafvordering bepaalt dat het bewijs dat verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan niet uitsluitend kan worden aangenomen op de verklaring van één getuige, in dit geval aangeefster. Deze bepaling strekt ertoe de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing te waarborgen, in die zin dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen ingeval de door aangeefster verklaarde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal. Niet is vereist dat dit andere bewijsmateriaal betrekking heeft op de tenlastegelegde delictsgedraging zelf of op de betrokkenheid van verdachte bij deze delictsgedraging. De verklaring van aangeefster dient op specifieke punten steun te vinden in ander bewijsmateriaal, waardoor deze verklaring niet langer op zichzelf staat, maar als het ware wordt ingebed in een concrete context die bevestiging vindt uit andere bron. Hiervoor is niet voldoende dat getuigen – de auditu – verklaren over wat zij (destijds) van aangeefster hebben gehoord. De bron van deze verklaringen blijft dan immers steeds aangeefster. Het door getuigen waarnemen van emoties vlak na het gebeuren kan weer wel worden aangemerkt als ander bewijsmateriaal. Het verband tussen de verklaring van aangeefster en het overige gebezigde bewijsmateriaal mag voorts niet te ver verwijderd zijn.

In dit beoordelingskader neemt de rechtbank hetgeen de officier van justitie heeft aangevoerd mee, namelijk dat de verklaring van aangeefster steun vindt in de verklaring van verdachte dat zij op kantoor samen een gesprek hebben gevoerd. Verder heeft de officier van justitie gewezen op de verklaring van [slachtoffer 5] dat aangeefster één keer tegen hem heeft gezegd dat hij (de rechtbank begrijpt: verdachte) aan haar heeft gezeten en dat zij met hun moeder had afgesproken verdachte met het misbruik te confronteren. [slachtoffer 5] weet niet wanneer aangeefster dit aan hem heeft verteld. De overige gebeurtenissen zouden hebben plaatsgevonden toen aangeefster ongeveer achttien jaar oud was, dit terwijl het misbruik zou hebben plaatsgevonden toen aangeefster tien of elf jaar oud was. De rechtbank is van oordeel dat zich in dit geval niet een situatie voordoet waarbij de concrete context door ander bewijsmateriaal wordt bevestigd. Van belang hierbij is dat het gesprek met verdachte en de gemaakte afspraak tussen aangeefster en haar moeder daarvoor te weinig specifiek en te ver verwijderd van de ten laste gelegde periode zijn. Deze steunbewijsmiddelen bevestigen daarmee onvoldoende de concrete context dat aangeefster, toen zij tien of elf jaar oud was, in het bed van haar vader zou hebben gelegen en dat hij toen aldaar een vinger in haar vagina zou hebben geduwd. Dat zij aan [slachtoffer 5] van het misbruik heeft verteld, is evenmin steunbewijs nu dit zonder verdere context alleen aangeefster als bron heeft. De rechtbank is ook overigens niet gebleken van voldoende steunbewijs voor de verklaring van aangeefster. Nu geen sprake is van voldoende wettig bewijs, dient verdachte van het ten laste gelegde te worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het onder 3. ten laste gelegde

Bewijsmiddelen1

Algemeen

[slachtoffer 1] verklaart dat er geen dag voorbij ging dat er niet werd geslagen.2

[slachtoffer 2] verklaart dat zij niet beter weet dan dat zij van kleins af aan is mishandeld door haar vader.3 Totdat zij achttien jaar was, sloeg hij alle kinderen die toen nog geen twaalf jaar oud waren.4 Als [slachtoffer 13] wordt gevraagd of hij zich kan herinneren wanneer het slaan met de lat is begonnen, antwoordt hij dat dit altijd zo is geweest, zo lang als hij zich kan herinneren.5 [slachtoffer 9] verklaart dat de kinderen vanaf hun tweede jaar werden geslagen en dan tot een jaar of zestien.6 [slachtoffer 4] verklaart dat het slaan meestal stopte als je van school af ging, rond een jaar of twaalf à dertien. Sommigen hebben na hun twaalfde of dertiende jaar nog wel klappen gekregen,7 maar dan moest je wel echt wat gedaan hebben.8 [slachtoffer 7] verklaart dat het stopte toen hij zeventien of achttien jaar oud was. Dan vreet je bepaalde dingen niet meer uit.9 [slachtoffer 6] denkt dat de kinderen om en nabij de tien jaar tot een jaar of vijftien à zestien zijn als ze klappen krijgen.10 Toen hij een jaar of zeventien à achttien was, gebeurde het slaan haast niet meer.11

Verdachte heeft verklaard dat hij meerdere van zijn kinderen12 wel eens een paar goede klappen heeft gegeven. Zij waren dan grofdadig uit de bocht gevlogen.13 Als verdachte ze een paar keer had gewaarschuwd, zij dan niet wilden luisteren en zij toch doorgingen met hetgeen waarvoor hij ze had gewaarschuwd, dan kregen ze een paar tikken op de kont. Dit was met de vlakke hand of met de lat. Het ging dan bijvoorbeeld om dingen kapot maken of om gebeurtenissen die niet konden. Als voorbeeld noemt verdachte het in elkaar rijden van een auto een aanleiding om een paar tikken te geven. Verdachte heeft dit tot en met 2006 gedaan.14

Bewezenverklaring per kind of kinderen

[slachtoffer 1] , geboren op [1988]15, [slachtoffer 6] , geboren op [1989]16 en [slachtoffer 7] , geboren op [1992]17

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat iedereen wel klappen heeft gehad, maar dat hij de meeste heeft gekregen.18 [slachtoffer 3] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] , [slachtoffer 6] en [slachtoffer 7] geld hadden gestolen bij de buurman. Zij zijn toen opgesloten in de zeecontainer.19 [slachtoffer 13] heeft verklaard dat hij een jaar of zes was toen [slachtoffer 1] , [slachtoffer 6] en [slachtoffer 7] in de zeecontainer waren opgesloten. Dat ging over het geld dat ze bij de buurman hadden gestolen.20 Zij kregen toen vol op hun donder.21 [slachtoffer 14] heeft verklaard dat hij [slachtoffer 1] en [slachtoffer 7] een broodje heeft gebracht toen zij in de zeecontainer opgesloten hebben gezeten. [slachtoffer 14] was toen zes jaar oud.22 [slachtoffer 14]23 en [slachtoffer 13]24 zijn geboren op [1999] . Zij waren zes jaar oud in de periode van [2005] tot en met [2006] .

[slachtoffer 6] heeft verklaard dat hij wel eens een paar tikken kreeg. Je kreeg dan een pak op je donder. Dit was met een latje op je reet.25 De ene keer kreeg je er tien, de andere keer twaalf, dertien of veertien.26 Toen hij zeventien of achttien jaar oud was, gebeurde het haast niet meer.27 [slachtoffer 6] is zeventien jaar geworden op [2006] . Hij is achttien jaar geweest tot en met [2008] . [slachtoffer 7] heeft verklaard dat hij heeft gezien dat broertjes en zusjes met de lat werden geslagen. [slachtoffer 6] zat daar bij.28

[slachtoffer 7] heeft verklaard dat hij wel eens klappen van zijn vader heeft gehad.29 Als je met de vlakke hand werd geslagen, stelde het niets voor wat je uitgevreten had. Als het wel iets meer voorstelde, dan was het met de lat.30 Hij heeft klappen gehad met een lat die onder een bed vandaan kwam. Dit was in de periode dat hij dertien of31 veertien jaar oud was. Toen [slachtoffer 7] zestien jaar oud was, werd hij niet meer met de lat geslagen.32 [slachtoffer 7] is dertien jaar geworden op [2005] . Hij is zestien jaar geworden op [2008] .

[slachtoffer 2] , geboren op [1993]33

[slachtoffer 2] heeft verklaard dat zij vanaf haar vierde jaar is geslagen. Dat ging door totdat zij twaalf jaar oud was.34 Tot haar twaalfde jaar werd zij ongeveer één keer per week met de lattenbodem geslagen.35 [slachtoffer 2] is in de periode van [2005] tot en met [2006] twaalf jaar geweest.

[slachtoffer 12] , geboren op [1994]36

[slachtoffer 12] heeft verklaard dat hij zich kan herinneren dat hij vanaf zijn dertiende à veertiende werd geslagen. Dit was met een lat en het waren dan een paar klappen op je reet. [slachtoffer 12] had met [slachtoffer 7] pallets omgegooid. Toen was hij een jaar of zestien à zeventien. Hij heeft toen een paar tikken op zijn reet gehad van zijn vader.37 Dit was met de lat.38 [slachtoffer 12] heeft ook wel eens met sneeuwballen naar auto’s gegooid. Hij heeft toen tikken gehad omdat er schade was aan die auto’s.39 [slachtoffer 13] heeft verklaard dat [slachtoffer 12] en [slachtoffer 7] pallets hadden omgegooid en dat ze toen klappen kregen.40 [slachtoffer 12] is dertien jaar oud geworden op [2007] . Hij is in de periode van [2011] tot en met

[2012] zeventien jaar oud geweest.

[slachtoffer 3] , geboren op [1996]41

[slachtoffer 3] heeft verklaard dat het slaan over het algemeen met de lat was. Er werd ook wel met de hand geslagen. Het gebeurde soms dagelijks, dan was het weer rustiger en gebeurde het wekelijks.42 De laatste drie jaar is [slachtoffer 3] niet meer geslagen.43 [slachtoffer 3] heeft haar verklaring afgelegd op 20 juni 2017.44 [slachtoffer 2] heeft verklaard dat [slachtoffer 3] vanaf haar vierde jaar tot haar twaalfde jaar regelmatig werd geslagen.45 [slachtoffer 3] is vier jaar geworden op [2000] . Zij is in de periode van [2008] tot en met [2009] twaalf jaar geweest.

[slachtoffer 4] , geboren op [1997]46

[slachtoffer 4] heeft verklaard dat zij een jaar of twee à drie was toen zij voor het eerst door haar vader werd geslagen. Vanaf toen is zij soms met de hand geslagen en soms met de lat.47 [slachtoffer 2] heeft verklaard dat [slachtoffer 4] vanaf haar vierde jaar tot in ieder geval haar twaalfde jaar werd geslagen.48 [slachtoffer 4] is twee jaar geworden op [1999] . Zij is in de periode van [2009] tot en met [2010] twaalf jaar geweest.

[slachtoffer 14] , geboren op [1999]49

[slachtoffer 14] heeft verklaard dat het wel eens gebeurde dat je klappen kreeg.50 Je moet dan denken aan de leeftijd van negen of tien jaar. De klappen werden gegeven met de hand of met de lat.51 Als je klappen met de lat kreeg, sloeg zijn vader een stuk of tien keer.52

[slachtoffer 2] heeft verklaard dat zij tot drie jaar geleden heeft gezien dat [slachtoffer 14] regelmatig in elkaar werd geslagen.53 [slachtoffer 2] heeft haar verklaring afgelegd op

7 september 2016.54

[slachtoffer 13] , geboren op [1999]55

[slachtoffer 13] heeft verklaard dat de klappen met een lat werden gegeven, dat er dan een stuk of tien keer werd geslagen en dat dit op je reet gebeurde. Het waren forse tikken.56 Hoe minder erg het was wat je had gedaan, hoe minder erg de klappen waren.57 Als [slachtoffer 13] wordt gevraagd of hij zich kan herinneren wanneer dat is begonnen, antwoordt hij ‘volgens mij altijd wel’. Je kreeg ook wel eens een klap voor je hoofd. Dit was met de hand.58 De laatste keer dat hij klappen heeft gehad was drie jaar geleden. [slachtoffer 13] heeft zijn verklaring afgelegd op 21 oktober 2016.59

[slachtoffer 15] , geboren op [2001]60

[slachtoffer 9] heeft verklaard dat [slachtoffer 15] zowel klappen kreeg met de lat als met de hand van hun vader.61 [slachtoffer 2] heeft verklaard dat zij heeft gezien dat [slachtoffer 15] vanaf haar vierde jaar is geslagen. Dit gebeurde met de lat. Toen [slachtoffer 15] ongeveer twaalf jaar oud was, ging [slachtoffer 2] het huis uit. Zij heeft toen ook gezien dat [slachtoffer 15] met de lat werd geslagen.62 [slachtoffer 13] heeft verklaard dat [slachtoffer 15] wel eens klappen kreeg omdat ze aan het vechten was. Dit was eens per vier maanden.63 [slachtoffer 15] is vier jaar geworden op [2005] . Zij is in de periode van [2013] tot en met [2014] twaalf jaar geweest.

Stelselmatigheid

Verdachte heeft verklaard dat het slaan een stuk van de opvoeding was. In de bijbel staat duidelijk beschreven dat iemand een paar klappen nodig heeft als er dingen gebeuren die niet kunnen. Dit dient om die persoon te verbeteren en om te laten zien dat iets niet mag.64

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat er maar iets hoefde te gebeuren, stel hij (de rechtbank begrijpt: verdachte) kwam thuis en er lag een papiertje op de grond, en dan werd hij al kwaad.65 [slachtoffer 4] kan zich als één van de aanleidingen voor klappen herinneren dat haar zus [slachtoffer 11] tegen hun moeder had gezegd dat [slachtoffer 4] ‘ […] vis’ tegen [slachtoffer 11] had gezegd. [slachtoffer 4] moest toen bij haar vader komen. Haar vader sloeg net zo lang totdat zij zei dat zij dat woord had gezegd, dit terwijl dat helemaal niet zo was.66 [slachtoffer 2] heeft verklaard dat [slachtoffer 16] een keer haar eigen naam zei, maar dat haar vader zei dat [slachtoffer 16] […] zei. Dat lijkt op elkaar. [slachtoffer 16] was toen twee jaar. Haar vader heeft [slachtoffer 16] toen geslagen.67 [slachtoffer 5] heeft verklaard dat zijn vader kwaad werd toen hij zei dat het niet waar was dat [slachtoffer 16] […] zei.68

[slachtoffer 3] heeft verklaard dat de lat uit de lattenbodem van het bed was. Die moesten zij (de rechtbank begrijpt: de kinderen) er zelf uithalen. Het was ook zo dat de lat klaar stond bij de kachel. Als de lat op ons (de rechtbank begrijpt: de kinderen) stuk geslagen was, moest er een andere uit de lattenbodem worden gehaald.69 Dat slaan met de lat gebeurde zo vaak, het werd gewoon normaal dat je werd geslagen.70 Als [slachtoffer 13] een foto van de dag van de doorzoeking wordt getoond waarop een houtkachel en een lat te zien zijn, antwoordt hij: ‘Ja, ja daar stond ie altijd’.71 [slachtoffer 6] heeft de lat wel eens gesloopt, maar dan stond er zo weer een nieuwe.72

[slachtoffer 4] heeft verklaard dat zij tot afgelopen oud en nieuw (de rechtbank begrijpt: de jaarwisseling van 2015 naar 2016) in haar ouderlijk huis heeft gewoond.73 Zij weet niet beter dan dat haar vader alle kinderen in het gezin sloeg.74 [slachtoffer 2] heeft verklaard dat haar vader hen (de rechtbank begrijpt: de kinderen) vanaf 2004 wekelijks sloeg. Totdat de viswinkel er kwam in 2011 heeft hij alle thuiswonende kinderen regelmatig geslagen. Toen was hij vaker en langer van huis waardoor hij hen minder sloeg.75 [slachtoffer 9] heeft verklaard dat er iedere week wel iemand klappen kreeg.76 Niet alle kinderen kregen iedere week klappen, maar iedere week waren er wel één of meer kinderen die klappen kregen.77 [slachtoffer 3] heeft verklaard dat zij wel eens tegen haar broertjes en zusjes heeft gezegd dat het niet normaal is, maar wat moet je zeggen. Je weet niet anders dan dat het normaal is, totdat je ouder wordt en denkt: dit is helemaal niet normaal.78

[slachtoffer 6] heeft verklaard dat hij wc-papier in zijn onderbroek heeft gedaan. Dat hielp want dan voelde je niets. Hij liep dan lachend de deur uit.79 Als [slachtoffer 12] wordt gevraagd hoe het voelde als zijn vader hem sloeg, antwoordt hij: ‘Daar hadden we wel wat trucjes voor, onder andere wc-papier of boek in je broek stoppen’. Dat was een manier die je onderling met elkaar besprak.80 [slachtoffer 12] hoorde dit van oudere kinderen. Als de officier van justitie hem voorhoudt dat die dan ook eerder geslagen moeten zijn omdat zij anders geen reden hadden om dat te doen, antwoordt [slachtoffer 12] dat dit klopt.81

Bewijsoverwegingen

Op grond van bovengenoemde feiten en omstandigheden in onderling verband en samenhang bezien acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het onder 3. ten laste gelegde, het stelselmatig mishandelen van zijn kinderen, heeft begaan. Uit de bewijsmiddelen volgt reeds dat het verweer van de raadsman dat verdachte na 2006 zou zijn gestopt met het mishandelen van zijn kinderen dient te worden verworpen. De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het deel van de tenlastelegging dat ziet op de kinderen

[slachtoffer 9] , [slachtoffer 10] , [slachtoffer 5] , [slachtoffer 11] en

[slachtoffer 8] . Ten aanzien van [slachtoffer 5] en [slachtoffer 11] overweegt de rechtbank dat op basis van het dossier kan worden vastgesteld dat deze kinderen door verdachte zijn mishandeld, echter is gebleken dat dit vóór de tenlastegelegde periode is gebeurd. Van [slachtoffer 9] kan niet vastgesteld worden dat zij is mishandeld. Wat betreft [slachtoffer 10] overweegt de rechtbank dat als al kan worden vastgesteld dat zij is mishandeld, dat dit dan eveneens vóór de tenlastegelegde periode moet hebben plaatsgevonden. [slachtoffer 10] heeft immers in 2003 het ouderlijk huis verlaten. Ten aanzien van [slachtoffer 8] overweegt de rechtbank dat hoewel in haar geval op basis van het dossier kan worden vastgesteld dat zij is mishandeld, er geen aanknopingspunten zijn die maken dat kan worden bepaald of dit in de tenlastegelegde periode is gebeurd of niet. De rechtbank zal verdachte ook vrijspreken van het tenlastegelegde mishandelen met een voegbord. [slachtoffer 1] heeft verklaard dat hij twaalf jaar was toen dit gebeurde. Als bewezen kan worden verklaard dat dit opzettelijk is gebeurd, dan nog zal dit vóór de tenlastegelegde periode zijn gebeurd. De rechtbank ziet in het dossier onvoldoende aanknopingspunten om te kunnen oordelen dat verdachte bepaalde kinderen in de tenlastegelegde periode heeft geschopt. Verdachte zal ook hiervan worden vrijgesproken. Tot slot is niet gebleken dat verdachte het ten laste gelegde tezamen en in vereniging met een ander heeft begaan. Aldus zal hij ook van dit deel van de tenlastelegging worden vrijgesproken.

Ten aanzien van het onder 4. ten laste gelegde

Bewijsmiddelen

[slachtoffer 1] op de zolder in de schuur

[slachtoffer 1] heeft verklaard dat hij een keer een week op zolder opgesloten heeft gezeten. Hij kreeg een emmer mee waar hij zijn behoefte op kon doen. De reden voor het opsluiten was dat hij naar bed was geweest met [D] .82 Daarna werd hij door zijn vader naar

Zuid-Afrika gestuurd.83 Dit was ongeveer anderhalve week voordat hij achttien jaar werd.84 [slachtoffer 1] is achttien jaar geworden op [2006] .85

Verdachte heeft verklaard dat hij [slachtoffer 1] een week op de zolder van de schuur heeft opgesloten omdat hij heeft liggen rollebollen met [D] . In het begin was de deur van de zolder niet op slot. [slachtoffer 1] bleef echter wel op de zolder omdat verdachte dat had gezegd.86 Hij mocht er niet af.87 Toen verdachte [slachtoffer 1] zag praten met [D] heeft hij de deur van de zolder op slot gedaan.88

[slachtoffer 1] , [slachtoffer 6] en [slachtoffer 7] in de zeecontainer

[slachtoffer 7] heeft verklaard dat hij één keer in de zeecontainer heeft gezeten.89 Dit was een dag of twee dagen.90 [slachtoffer 1] zat er ook bij en [slachtoffer 6] ook. Dit was voordat [slachtoffer 1] naar Zuid-Afrika was gegaan.91

[slachtoffer 3] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] , [slachtoffer 6] en [slachtoffer 7] geld hadden gestolen bij de buurman. Zij zijn toen dagen opgesloten geweest in de zeecontainer buiten. Ze kwamen er tussendoor niet uit. Ze moesten poepen en plassen op een emmer.92

[slachtoffer 14] heeft verklaard dat hij [slachtoffer 1] en [slachtoffer 7] een broodje heeft gebracht toen zij in de zeecontainer opgesloten hebben gezeten. De deur zat dicht93 met een touwtje aan de buitenkant.94 Ze zaten er een paar dagen. [slachtoffer 14] was toen zes jaar oud.95

[slachtoffer 13] heeft verklaard dat hij een jaar of zes was toen [slachtoffer 1] , [slachtoffer 6] en [slachtoffer 7] in de zeecontainer waren opgesloten. Dat ging over het geld dat ze bij de buurman hadden gestolen.96 [slachtoffer 14]97 en [slachtoffer 13]98 zijn geboren op [1999] . Zij waren zes jaar oud in de periode van [2005] tot en met [2006] .

[slachtoffer 8] en [slachtoffer 2] op de zolder in de schuur en woning

[slachtoffer 2] heeft verklaard dat het plan was dat zij zou weglopen, daarna [slachtoffer 8] zou bellen en dat zij dan zouden worden opgehaald. Doordat haar moeder hier te vroeg achter kwam, is zij weer mee terug genomen en op de zolder boven het huis opgesloten.99 [slachtoffer 8] is op de zolder van de schuur opgesloten. Het heeft een aantal dagen geduurd. Er zat een paar dagen tussen het moment dat [slachtoffer 8] van de schuur was gesprongen en het moment dat [slachtoffer 2] vrij kwam.100 Op de kamer werd een emmer gezet waarop [slachtoffer 2] haar behoeften kon doen. [slachtoffer 2] was ongeveer vijftien jaar oud en [slachtoffer 8] was toen zeventien jaar oud.101 [slachtoffer 2] is op [2008] vijftien jaar geworden. Dit is zij geweest tot [2009] .102

[slachtoffer 8] heeft verklaard dat zij opgesloten is geweest op de zolder van de schuur. Dit heeft een dag geduurd. [slachtoffer 8] is van de zolder afgekomen door naar beneden te springen. [slachtoffer 8] was toen zestien of zeventien jaar oud.103 [slachtoffer 8] is op [2006] zestien jaar geworden. Zij is in de periode van [2007] tot [2008] zeventien jaar geweest.104

[slachtoffer 4] heeft verklaard dat [slachtoffer 2] in huis op de zolder opgesloten heeft gezeten en dat [slachtoffer 8] op de zolder in de schuur opgesloten heeft gezeten. Er is een lang gesprek gevoerd met [slachtoffer 2] en [slachtoffer 8] en daarna zijn ze opgesloten. [slachtoffer 4] heeft gezien105 dat die ouwe (de rechtbank begrijpt: haar vader, verdachte) de deuren op slot deed van de zolders. [slachtoffer 8] is naar beneden gesprongen. [slachtoffer 2] zat toen nog op de andere zolder.106

Verdachte heeft verklaard dat [slachtoffer 8] op de zolder van de schuur heeft gezeten. [slachtoffer 2] zat toen op de zolder van het huis. Zij zaten daar omdat ze wilden weglopen. Dit duurde een halve dag of een dag. Als verdachte de kinderen had opgesloten, was het niet de bedoeling dat ze zelf uit die ruimte kwamen. Ze zaten daar als straf.107

Achter de woning gelegen aan de [adres] te [woonplaats]108 is een schuur gesitueerd.109 Naast de schuur staat een zeecontainer.110

Bewijsoverwegingen

Ten aanzien van [slachtoffer 1] , [slachtoffer 8] en [slachtoffer 2]

De rechtbank overweegt dat slechts uitzonderlijke omstandigheden kunnen meebrengen dat gedragingen die door de wetgever strafbaar zijn gesteld niettemin gerechtvaardigd kunnen worden geacht. De verdediging heeft een beroep gedaan op het bestaan van een noodtoestand. Voor een geslaagd beroep op noodtoestand is vereist dat de pleger van het feit, staande voor de noodzaak te kiezen uit onderling strijdige plichten en belangen, de zwaarstwegende terecht heeft laten prevaleren. Uit de stukken van het dossier en hetgeen namens verdachte is aangevoerd, is niet gebleken dat sprake is geweest van een dergelijke noodzaak. Niet aannemelijk is geworden dat verdachte alles in het werk heeft gesteld wat redelijkerwijs van hem kon worden gevergd om te voorkomen dat hij zijn kinderen wederrechtelijk van hun vrijheid zou beroven. Het verweer tot het aannemen van een noodtoestand als rechtvaardiging voor het begaan van een deel van het ten laste gelegde wordt aldus verworpen.

Ten aanzien van de onder 4. ten laste gelegde wederrechtelijk vrijheidsberoving

Op grond van bovengenoemde feiten en omstandigheden in onderling verband en samenhang bezien acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de onder 4. ten laste gelegde wederrechtelijke vrijheidsberovingen heeft begaan. Voor zover de verdediging heeft betoogd dat het handelen van verdachte jegens zijn kinderen vooral is ingegeven door pedagogische motieven is de rechtbank van oordeel dat aan dat verweer voorbij dient te worden gegaan. Het is niet strafbaar om een kind in het kader van de opvoeding zo nu en dan naar zijn of haar kamer te sturen. In zo’n geval is geen sprake van wederrechtelijke vrijheidsberoving. In onderhavig geval zijn de kinderen echter niet naar hun kamer, maar naar een zolder in de woning, een zolder in de schuur en een zeecontainer gestuurd en hebben deze opsluitingen steeds een dag of langer geduurd. Sommige kinderen zijn opgesloten geweest doordat de deur met een sleutel was afgesloten, andere kinderen hebben zich in ieder geval opgesloten gevoeld nu zij wel wisten dat zij niet uit de ruimte mochten komen, zoals door verdachte ter terechtzitting is verklaard. In alle gevallen hadden de kinderen geen grip op de situatie in die zin dat zij vooraf niet wisten hoelang zij opgesloten zouden blijven. Meerdere kinderen hebben verklaard over het moeten doen van hun behoeften op een emmer.

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het deel van de tenlastelegging dat ziet op

[slachtoffer 5] en het opsluiten in het aardappelhok. Hoewel op basis van het dossier kan worden vastgesteld dat [slachtoffer 5] in ieder geval eenmaal in het aardappelhok opgesloten is geweest, namelijk toen hij tien jaar was (1996), geldt dat dit ofwel vóór de tenlastegelegde periode heeft plaatsgevonden ofwel in het deel van de tenlastegelegde periode waarin het Openbaar Ministerie door verjaring niet-ontvankelijk in de vervolging van verdachte is verklaard. Voorts is niet gebleken dat verdachte het ten laste gelegde tezamen en in vereniging met een ander heeft begaan. Aldus zal hij ook van dit deel van de tenlastelegging worden vrijgesproken.

Ten aanzien van de onder 4. ten laste gelegde benadeling van de gezondheid

De rechtbank ziet in het dossier onvoldoende aanwijzingen om te oordelen dat sprake is geweest van de benadeling van de gezondheid van de tenlastegelegde kinderen. Verdachte zal hiervan worden vrijgesproken.