Uitspraken

JCDecaux Nederland heeft in 2011 aan de rechtsvoorgangster van NS Stations
(NS Poort) kenbaar gemaakt dat zij van mening is dat NS Stations een aanbestedende dienst en/of speciale-sectorbedrijf is en dat zij om die reden reclameconcessies, zoals gegund aan de rechtsvoorgangster van Exterion, door middel van een aanbesteding in de markt diende te zetten. JCDecaux Nederland heeft NS Stations in juni 2011 ook in kort geding gedagvaard, omdat zij van mening was dat NS Stations de toen bijna aflopende reclameconcessie met de rechtsvoorgangster van Exterion door middel van een aanbesteding in de markt diende te zetten. De omstandigheid dat JCDecaux Nederland dit kort geding heeft ingetrokken en daarna geen juridische actie heeft ondernomen, is op zichzelf ontoereikend om de conclusie te dragen dat sprake is van rechtsverwerking in die zin dat JCDecaux Nederland zich er thans niet meer in rechte op kan beroepen dat NS Stations vanaf medio 2011 kwalificeert als een aanbestedende dienst en/of speciale-sectorbedrijf. Daarvoor zijn bijkomende omstandigheden vereist. Bijvoorbeeld de omstandigheid dat JCDecaux Nederland bij
NS Stations het gerechtvaardigd vertrouwen heeft gewekt dat zij vanaf het moment dat zij het hiervoor bedoelde kort geding introk, afstand nam van haar standpunt dat NS Stations een aanbestedende dienst en/of speciale-sectorbedrijf is. Dit gerechtvaardigd vertrouwen kan niet worden ontleend aan de omstandigheid dat JCDecaux Nederland het hiervoor bedoelde kort geding introk. Immers, er kunnen ook andere overwegingen, zoals commerciële en/of zakelijke overwegingen, aan het intrekken van het kort geding door JCDecaux Nederland ten grondslag liggen. Verder wordt in aanmerking genomen dat het doel van JCDecaux Nederland, het mogen meedingen naar een concessieovereenkomst, niet alleen door middel van een gerechtelijke procedure kan worden bereikt, maar ook op andere manieren. NS Stations heeft geen bijkomende omstandigheden aangevoerd die de conclusie zouden kunnen dragen dat zij gerechtvaardigd erop mocht vertrouwen dat JCDecaux Nederland niet langer meer het standpunt innam dat zij een aanbestedende dienst en/of speciale-sectorbedrijf is. Overigens ook indien JCDecaux Nederland in 2011 expliciet afstand van haar standpunt zou hebben gedaan, is nog niet gezegd dat zij daarmee het gerechtvaardigd vertrouwen heeft gewekt dat zij dit standpunt in de toekomst niet meer zal innemen.

NS Stations heeft verder ook geen feiten en omstandigheden aangevoerd die meebrengen dat sprake is van onredelijke benadeling. De door haar aangevoerde omstandigheid dat hiervan sprake is, omdat zij het huidige contract met Exterion moet openbreken wanneer in het kader van deze procedure wordt geoordeeld dat zij vanaf medio 2011 kwalificeert als een aanbestedende dienst is daarvoor ontoereikend. NS Stations was nog voordat zij in december 2011 de reclameconcessie met Exterion sloot ermee bekend dat JCDecaux Nederland het standpunt innam dat zij de reclameconcessie moest aanbesteden en heeft toen zelf ervoor gekozen om toch onderhands deze reclameconcessie te sluiten.

Conclusie is dan ook dat niet is gebleken dat sprake is van rechtsverwerking in de zin van het bepaalde in artikel 6:2 BW.

NS Stations kan verder niet worden gevolgd in haar stelling dat sprake is van “aanbestedingsrechtelijke” rechtsverwerking, zoals die volgt uit de Grossmann-jurisprudentie. Voor Europese en nationale aanbestedingen geldt op grond van jurisprudentie dat een gegadigde/inschrijver zijn rechten om zich erop te beroepen dat de uitgeschreven aanbesteding niet volgens de geldende aanbestedingsregels is verlopen heeft verwerkt, wanneer hij – kort gezegd – niet proactief heeft gehandeld. Van gegadigden en inschrijvers mag volgens deze jurisprudentie een proactieve houding worden verwacht door tijdig voorafgaand aan de gunningsbeslissing dan wel de inschrijvingsdatum gebreken in de procedure aan de aanbestedende dienst/het speciale sectorbedrijf kenbaar te maken, zodat de aanbestedende dienst/het speciale-sectorbedrijf nog de mogelijkheid heeft om, zo daartoe aanleiding bestaat, de door hem uitgeschreven aanbestedingsprocedure aan te passen.

De plicht voor een inschrijver om zich proactief op te stellen kan (indirect) worden afgeleid uit HvJ EU 12 februari 2004 C-230/02 (Grossmann) en vloeit voorts voort uit de precontractuele redelijkheid en billijkheid, die mede de plicht omvatten om de andere partij op de hoogte te stellen van kenbare onregelmatigheden in de te volgen procedure, dit ter voorkoming van onnodige kosten en/ of tijdverlies.
In dit geval is echter geen sprake van een lopende aanbestedingsprocedure. Het verwijt is nu juist dat door NS Stations geen aanbestedingsprocedures worden uitgeschreven, daar waar het volgens JCDecaux Nederland wel had gemoeten. De rechtbank ziet geen aanknopings-punten om de “aanbestedingsrechtelijke” rechtsverwerking op te rekken, in die zin dat
dit ook van toepassing is in gevallen waarin (nog) geen aanbestedingsprocedure is uitgeschreven. Dit geldt temeer daar niet te zeggen valt vanaf welk moment deze onderneming dan proactief moet zijn ofwel moet klagen dat er niet wordt aanbesteed.
Dit is anders bij een lopende aanbestedingsprocedure waar als ijkmoment geldt “voorafgaand aan de gunningsbeslissing/ het indienen van de inschrijving”.

Inhoudelijke beoordeling vorderingen zoals genoemd in 3.2. onder e tot en met l
4.7. Bij de inhoudelijke beoordeling van de vorderingen zoals genoemd in 3.2. onder e tot en met l staat centraal de beantwoording van de vragen of NS Stations in de periode van medio 2011 tot en met heden:
- kwalificeert als een aanbestedende dienst (3.2. onder e),
- kwalificeert als een speciale-sectorbedrijf (3.2. onder f),
- verplicht was/is om overheidsopdrachten, speciale sectoropdrachten en
concessieovereenkomsten aan te besteden (3.2. onder g)
- onrechtmatig tegenover JCDecaux Nederland heeft gehandeld en handelt door
overheidsopdrachten, speciale-sectoropdrachten en concessieovereenkomsten op het
gebied van reclame en straatmeubilair niet conform vigerende regelgeving voor
mededinging open te stellen en daarom schadeplichtig is tegenover JCDecaux Nederland
(3.2. onder h en l),
- verplicht is om JCDecaux Nederland inzicht te geven in alle overeenkomsten die zij op
het gebied van reclame en straatmeubilair heeft gesloten (3.2. onder i),

- verplicht is om overeenkomsten die zij op het gebied van reclame en straatmeubilair heeft
gesloten zonder dat JCDecaux Nederland en anderen daarnaar hebben kunnen meedingen
open te breken en op te zeggen (3.2. onder j en k).

Kwalificeert NS Stations als een aanbestedende dienst (3.2. onder e)?

Een publiekrechtelijke instelling is volgens het Bao (artikel 1 sub q) en de Aanbestedingswet 2012 (artikel 1.1.) een instelling:
1. die specifiek ten doel heeft te voorzien in behoeften van algemeen belang, anders dan
van industriële of commerciële aard, en
2. die rechtspersoonlijkheid bezit, en
3. waarvan:
a. de activiteiten in hoofdzaak door de staat, een provincie, een gemeente, een
waterschap of een andere publiekrechtelijke instelling worden gefinancierd,

b. het beheer is onderworpen aan toezicht door de staat, een provincie, een gemeente, een
waterschap of een andere publiekrechtelijke instelling of
c. de leden van het bestuur, het leidinggevend of toezichthoudend orgaan voor meer dan
de helft door de staat, een provincie, een gemeente, een waterschap of een andere
publiekrechtelijke instelling zijn aangewezen.

Deze drie voorwaarden zijn overeenkomstig de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van cumulatieve aard (zie in die zin het arrest van 10 april 2008, Aigner, ECLI:EU:2008:213 (hierna: arrest Aigner), punt 36, waarin wordt verwezen naar arrest van 1 februari 2001, Commissie/Frankrijk, C-237/99, punt 40 en aldaar aangehaalde rechtspraak). Dit betekent dat alleen sprake is van een publiekrechtelijke instelling indien aan al deze drie vereisten is voldaan.

Ten aanzien van het vereiste onder 3 (overwegende mate van overheidsinvloed) geldt dat daaraan is voldaan wanneer aan één van de drie (alternatieve) vereisten zoals vermeld onder a tot en met c is voldaan.

Het begrip “publiekrechtelijke instelling” moet bovendien functioneel worden uitgelegd
(zie arrest Aigner, punt 37, waarin wordt verwezen naar het arrest van 13 december 2007, Bayerischer Rundfunk e.a., C-337/06, punten 36 en 37 en de daarin aangehaalde rechtspraak).

Blijkens het bepaalde in artikel 2 van de statuten van NS Stations is NS Stations opgericht met als doel “het exploiteren en beheren van treinstations”.

De door JCDecaux Nederland gemotiveerd betwiste stelling van NS Stations dat “exploiteren en beheren” moet worden gelezen als “exploiteren” en dat het woord “beheren” in feite zinledig is, overtuigt niet en wordt gepasseerd.

De statuten zijn opgesteld door een professional, namelijk een advocaat, die geacht kan worden te weten dat het bij het formuleren van juridische stukken, zoals statuten van een onderneming, aankomt op precieze en duidelijke bewoordingen die niet voor meerdere uitleg vatbaar zijn. Het ligt daarom voor de hand dat wanneer het doel van NS Stations alleen het exploiteren van treinstations zou zijn geweest, en niet ook het beheren daarvan, dit duidelijk en ondubbelzinnig in de tekst van de statuten tot uitdrukking zou zijn gebracht door alleen het woord “exploiteren” te gebruiken. Er zijn geen concrete aanknopingspunten dat het woord “beheren” abusievelijk in de tekst is vermeld dan wel als zinledig moet worden aangemerkt, dan wel dat het doel na het opstellen van de statuten in de feitelijke situatie is gewijzigd in die zin dat het “beheren” van treinstations niet langer tot het doel van NS Stations zou behoren.
Daarbij wordt in aanmerking genomen dat NS Stations op de vraag van de rechtbank wat onder beheren van stations moet worden verstaan, heeft geantwoord dat daaronder dient te worden verstaan het “in stand houden” van stations, wat een verder strekkende reikwijdte heeft dan het exploiteren (ontwikkelen/uitbaten) van stations.
Het voorgaande leidt tot de conclusie dat NS Stations mede is opgericht met als doel het beheren (in stand houden) van stations en dus niet alleen met als doel het (commercieel) exploiteren van de stations.

Onder het station dient volgens de rechtbank te worden verstaan: het gehele gebouw of werk dat toegang geeft tot de perrons en de sporen. Het stationsgebouw/de stationshal maken, voor zover aanwezig, samen met de hallen, tunnels, (rol)trappen en liften die rechtstreeks toegang geven tot het stationsgebouw/stationshal, de perrons en de sporen (ook wel aangeduid als: de transferruimte) onderdeel uit van het station en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De rechtbank ziet zich hierbij gesteund door de definitie van station zoals vermeld in artikel 26 lid 3 Spoorwegwet, welke definitie als volgt luidt:

“een gebouw of werk dat blijkens zijn constructie en inrichting geheel of gedeeltelijk is bestemd voor aankomst en vertrek van spoorvoertuigen met het oog op het
in-, uit- of overstappen van reizigers.”

Daarbij komt dat de hiervoor gegeven definitie van het begrip station, gelet op het spraakgebruik, ook de maatschappelijke realiteit is.

Stations vormen een belangrijk onderdeel van het gehele openbaar vervoersysteem.
Voor reizigers zijn stations de toegangspoort tot het openbaar vervoer per spoor (OV). Stations dienen een comfortabel en sociaal veilig knooppunt voor reizigers te zijn.
Zij dienen ertoe om reizigers met logische en overzichtelijke looproutes een veilige en adequate toegang te verlenen tot perrons en treinen; stations hebben met andere woorden een transferfunctie. Het waarborgen van deze transferfunctie betreft een taak die onder de reikwijdte van het beheren van stations valt. NS Stations dient als (mede) beheerder van de stations deze transferfunctie te waarborgen.

De door JCDecaux Nederland als productie 25 tot en met 27 overgelegde stukken bieden een ondersteuning hiervoor. Het gaat daarbij om de volgende stukken:
- de brief van de Staatsecretaris van Infrastructuur en Milieu van 9 juli 2014,
Tweede Kamer, vergaderjaar 2013-2014, 29 984, nr. 527, productie 25,
- de brief van de Staatsecretaris van Infrastructuur en Milieu van 21 januari 2015,
Tweede Kamer, vergaderjaar 2013-2014, 33 965, nr. 9, productie 26,
- de brief van de Staatsecretaris van Infrastructuur en Milieu van 9 juli 2014, waarbij het
onderzoeksrapport van [naam onderzoeksbureau] naar de gevolgen van veranderingen in de posities van
NS en andere relevante partijen op stations wordt aangeboden aan de voorzitter van de
Tweede Kamer, productie 26,
- de brief van de Staatsecretaris van Infrastructuur en Milieu van 29 april 2016,
Tweede Kamer, vergaderjaar 2015-2016, 29 984, nr. 665.

NS Stations heeft daartegen niets ingebracht. Zij stelt zich alleen op het standpunt dat zij niet verantwoordelijk is voor het waarborgen van de transferfunctie, omdat niet zij, maar ProRail (economisch/juridisch) eigenaar is van de transferruimte (zoals is omschreven in 4.19. van dit vonnis). Dit standpunt gaat echter niet op. De vraag of NS Stations economisch/juridisch eigenaar is van de stations, althans het volledig gedeelte daarvan, is niet doorslaggevend voor de beantwoording van de hier aan de orde zijnde vraag, namelijk of NS Stations in het kader van het beheer van stations activiteiten verricht die voorzien in behoeften van algemeen belang anders dan van industriële of commerciële aard. Het gaat erom dat NS Stations belast is met het beheer van de stations en in dat verband mede met het waarborgen van de transferfunctie als hiervoor bedoeld, al dan niet samen met ProRail. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de transferfunctie niet beperkt is tot de transferruimte, maar ook ziet op het stationsgebouw/de stationshal voor zover aanwezig. Immers, reizigers kunnen de perrons en sporen alleen bereiken via het stationsgebouw/de stationshal. Zij zullen daar doorheen moeten lopen om bij de transferruimte te komen en de perrons en sporen te bereiken. Het stationsgebouw/de stationshal en de transferruimte zijn, zoals hiervoor al is overwogen, onlosmakelijk met elkaar verbonden en vormen samen het station.

Verder geldt dat NS Stations, uitgaande van haar eigen stellingen omtrent de eigendom van de stations en het daarvan deel uitmakende stationsgebouw/de daarvan deel uitmakende stationshal, in ieder geval is belast met het beheer van het stationsgebouw/de stationshal.
Zij zal in het kader van haar beheerstaak de transferfunctie voor deze ruimten dienen te waarborgen.
Overigens valt uit het in opdracht van de Rijksoverheid uitgevoerde rapport van [naam onderzoeksbureau] van
2 juli 2014 op te maken dat NS Stations ook (mede) is belast met het beheer van de transferruimte (zie tabel 2.2. in het rapport, p.18).

Kwalificeert NS Stations als een speciale-sectorbedrijf (3.1. onder f)?

JCDecaux Nederland stelt zich op het standpunt dat NS Stations vanaf medio 2011 ook kwalificeert als een speciale-sectorbedrijf.

NS Stations voert daartegen gemotiveerd verweer. Zij betwist dat zij een
speciale-sectorbedrijf is en stelt zich op het standpunt dat JCDecaux Nederland geen voldoende belang heeft bij de door haar gevorderde verklaring voor recht dat NS Stations vanaf medio 2011 een speciale-sectorbedrijf is.

De rechtbank overweegt hierover het volgende.
Op 1 april 2013 is de Aanbestedingswet 2012 in werking getreden. Vóór die tijd was het Besluit aanbestedingen speciale sectoren (hierna: Bass) van kracht. Het toetsingskader voor de beantwoording van de vraag of een instelling/onderneming als een speciale-sectorbedrijf moet worden aangemerkt, is hetzelfde. Aan de beoordeling van de tussen partijen ter discussie staande vraag of NS Stations kwalificeert als een speciale-sectorbedrijf wordt echter niet toegekomen. Daartoe is het volgende redengevend.
Uit het voorgaande volgt dat NS Stations vanaf medio 2011 kwalificeert als een aanbestedende dienst. De beantwoording van de vraag of NS Stations daarnaast ook kwalificeert als een speciale-sectorbedrijf is van belang voor de beoordeling van de vraag welk aanbestedingsrechtelijk regime van toepassing is.
Wanneer NS Stations kwalificeert als een speciale-sectorbedrijf dan is in het geval dat zij een speciale-sectoropdracht in de markt wil zetten het speciale en lichtere regime zoals is neergelegd in het Bass (tot 1 april 2013) en zoals is neergelegd in deel 3 Aanbestedingswet 2012 (vanaf 1 april 2013) van toepassing. Dit lichtere regime geldt niet indien NS Stations een andere opdracht dan een speciale-sectoropdracht in de markt wil zetten. In dat geval geldt het gewone, zwaardere, regime zoals dat volgt uit de in de periode vanaf medio
april 2011 tot en met heden geldende aanbestedingsrecht (het Bao en de Aanbestedingswet 2012).

De discussie over de vraag of NS Stations naast een aanbestedende dienst ook een

speciale-sectorbedrijf is, heeft – zoals JCDecaux Nederland in punt 46 van haar ter comparatie voorgedragen pleitaantekeningen zelf aanvoert – per saldo dan ook weinig relevantie. Het is immers vooral NS Stations die daarbij belang heeft, omdat in het geval zij als een speciale-sectorbedrijf kan worden gekwalificeerd én een speciale-sectoropdracht in de markt wil zetten het lichtere aanbestedingsrechtelijke regime geldt. Wanneer NS Stations geen speciale-sectorbedrijf is dan kan zij daarop niet terugvallen en zal zij, omdat zij zoals hiervoor is geoordeeld een aanbestedende dienst is, gebonden zijn aan de gewone, zwaardere regels van het aanbestedingsrecht. NS Stations beroept zich er niet op dat zij een speciale-sectorbedrijf is en dat het daarvoor geldende lichtere regime van toepassing is.

In dit licht bezien, valt, zonder nadere toelichting van JCDecaux Nederland, die ontbreekt, niet in te zien dat zij belang heeft bij de door haar gevorderde verklaring voor recht. De vordering zoals weergegeven in 3.2. onder f zal daarom bij gebrek aan voldoende belang worden afgewezen.

Is NS Stations verplicht om overheidsopdrachten, speciale sectoropdrachten en concessieovereenkomsten aan te besteden (3.2. onder g)?
4.27. JCDecaux Nederland vordert dat voor recht wordt verklaard dat NS Stations – als aanbestedende dienst en/of speciale-sectorbedrijf – vanaf medio 2011 gehouden was en is om overheidsopdrachten, speciale-sectoropdrachten en concessieovereenkomsten op grond van vigerende regelgeving aan te besteden.

Deze vordering is te ruim en daarmee onvoldoende concreet geformuleerd, althans JCDecaux Nederland heeft onvoldoende gemotiveerd onderbouwd toegelicht dat zij voldoende belang bij deze vordering heeft, hetgeen gelet op het bepaalde in artikel 3:303 BW is vereist. Daarbij wordt het volgende in aanmerking genomen.

Ook de met [bedrijfsnaam 2] gesloten overeenkomst dient naar het oordeel van de rechtbank als zodanig te worden gekwalificeerd aangezien deze overeenkomst dezelfde kenmerken als een overheidsopdracht voor diensten (de levering van een dienst, namelijk digitale schermen met bijbehorende service) heeft en de tegenprestatie voor de te verrichten diensten bestaat uit het recht de dienst te exploiteren. Dat de overeenkomst in het kader van een pilot, wat daaronder ook moet worden verstaan, is gesloten, maakt – anders dan NS Stations meent – niet dat deze overeenkomst niet aanbestedingsplichtig zou kunnen zijn. De wet kent deze uitzondering niet.

Exterion
4.36.1. De door haar aangevoerde omstandigheden dat de waarde van deze concessie inzake de kleine reclamedragers aanzienlijk is en dat het grondgebied van deze concessie heel Nederland betreft, en dat deze concessie daarom ook aantrekkelijk is voor Europese marktpartijen, is daarvoor ontoereikend.

Dit is immers enkel hypothetisch, hetgeen volgens de hiervoor genoemde rechtspraak van het Hof van Justitie EU onvoldoende is.
Er dienen concrete aanwijzingen te zijn dat er daadwerkelijk sprake is van belangstelling van Europese marktpartijen voor deze concessie.

JCDecaux Nederland voert aan dat zij als Europese marktpartij moet worden aangemerkt, omdat zij moet worden vereenzelvigd met haar Franse moeder, JCDecaux SA.
JCDecaux SA heeft juist omdat de Europese markt voor concessies van reclamedragers zo interessant is allerlei dochtervennootschappen in Europa, onder wie JCDecaux Nederland, opgericht, aldus nog steeds JCDecaux Nederland. JCDecaux Nederland kan niet in deze stelling worden gevolgd.

Het is niet gesteld of gebleken dat de Franse vennootschap JCDecaux SA JCDecaux Nederland speciaal heeft opgericht om mee te doen aan deze concessie. JCDecaux Nederland heeft dan ook als een Nederlandse marktpartij te gelden en niet zoals zij betoogt een Europese marktpartij. Haar belangstelling voor de concessie, is dus irrelevant bij de beoordeling van de vraag of er sprake is van concrete belangstelling van Europese marktpartijen.

Met betrekking tot de concessieovereenkomst inzake [bedrijfsnaam 2] geldt volgens de eigen stellingen van NS Stations dat deze overeenkomst (nadat deze voor het eerst is gesloten in juni 2015) één of meerdere keren is verlengd. Wanneer deze overeenkomst
nà 1 juli 2016 is verlengd dan kan het zo zijn dat NS Stations dit niet had mogen doen, omdat zij dit had moeten aanbesteden overeenkomstig het bepaalde in deel 2a van de Aanbestedingswet 2012. De rechtbank heeft echter onvoldoende informatie om te beoordelen of dit het geval is. Zij heeft nadere informatie nodig over de tijdstippen
waarop de overeenkomst is verlengd en de inhoud van de afspraken die NS Stations met
[bedrijfsnaam 2] heeft gemaakt. Zij zal NS Stations daarom met toepassing van
artikel 21 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) opdragen om deze informatie gemotiveerd onderbouwd met stukken alsnog bij akte te verstrekken.
Het is NS Stations daarbij toegestaan om de prijzen weg te lakken, aangezien dit concurrentiegevoelige informatie betreft. Voor zover er bij NS Stations nog andere bezwaren bestaan tegen het overleggen van de hiervoor bedoelde stukken dan dient zij dit bij akte gemotiveerd kenbaar te maken.

JCDecaux Nederland zal daarop dan bij antwoordakte mogen reageren, waarna de rechtbank een beslissing met betrekking tot de bezwaren zal nemen.

JCDecaux Nederland zal bij antwoordakte mogen reageren op de door NS Stations bij akte overgelegde stukken.

Rust op NS Stations de verplichting om JCDecaux Nederland inzicht te geven in alle overeenkomsten die zij vanaf medio 2011 tot en met heden op het gebied van straatmeubilair en reclame(concessies) heeft gesloten? (3.2. onder i)
4.40. JCDecaux Nederland vordert op basis van artikel 843a Rv dat NS Stations inzicht geeft in alle overeenkomsten die zij vanaf medio 2011 tot en met heden op het gebied van straatmeubilair en reclame(concessies) heeft gesloten.

De vorderingen zoals weergegeven in 3.2. onder a tot en met d baseert
JCDecaux Nederland – kort gezegd – op de stelling dat NS Stations in 2011 aan
JCDecaux Nederland heeft toegezegd dat zij mocht meedingen naar reclamecontracten die NS Stations zou gaan gunnen, waaronder de concessie aangaande kleine reclamedragers die per 1 januari 2016 zou worden gegund en de opdracht voor digitale schermen op de stations, die na de pilot met [bedrijfsnaam 2] zou worden aanbesteed.

Volgens JCDecaux Nederland wijzen de stukken die zij als productie 21 a tot en met o heeft overgelegd erop dat deze door haar gestelde toezegging is gedaan.

Uit deze stukken valt alleen op te maken dat JCDecaux Nederland aan (de rechtsvoorgangster van) NS Stations te kennen heeft gegeven dat zij graag zaken met NS Stations wil doen, dat zij daarover met elkaar in gesprek zijn gegaan, en dat door NS Stations hoogstens de suggestie is gewekt dat zij in de toekomst reclamecontracten door middel van concurrentie in de markt wil gaan zetten en dat zij JCDecaux Nederland daarvoor zal uitnodigen. Dit wordt als volgt nader toegelicht.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de vorderingen van JCDecaux Nederland zoals weergegeven in 3.2. onder a tot en met d moeten worden afgewezen.

Slotsom
4.48. Ten aanzien van het merendeel van de vorderingen (3.2. onder a tot en met g en i) geldt dat de rechtbank hierover een eindbeslissing heeft genomen. Deze vorderingen zullen met uitzondering van de vordering zoals genoemd onder 3.2. onder e (verklaring voor recht dat NS Stations vanaf medio 2011 tot en met heden een aanbestedende dienst is) worden afgewezen.
Alleen ten aanzien van de vorderingen zoals genoemd in 3.2. onder h, l, n en k geldt dat de rechtbank nog nadere informatie nodig heeft om daarover volledig te kunnen te beslissen. Ten aanzien van deze vorderingen geldt dat de rechtbank al grotendeels afwijzend heeft beslist en dat alleen nog beoordeeld zal moeten worden of NS Stations met betrekking tot de verlengde concessieovereenkomst met [bedrijfsnaam 2] aanbestedingsplichtig was.
NS Stations zal zoals in 4.37. is overwogen, worden opgedragen om daarover bij akte informatie te verstrekken, waarna JCDecaux Nederland in de gelegenheid zal worden gesteld om bij antwoordakte daarop te reageren.