Uitspraken

De vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is of [gedaagde] aansprakelijk is voor de schade die [eiser] geleden heeft omdat hij onderverzekerd was voor de muntenverzameling.

De vraag is allereerst of de muntenverzameling van [eiser] verzekerd was onder de bijzondere kostbaarhedenverzekering bij AON. Na de mondelinge behandeling heeft [eiser] productie 20 overgelegd. Dat is een e-mail van AON van 11 januari 2022 aan de toenmalige advocaat van [eiser] waaruit blijkt dat de muntenverzameling niet gedekt is onder de kostbaarhedenpolis bij AON. [gedaagde] heeft de inhoud van deze e-mail niet betwist. Hiermee staat vast dat de muntenverzameling niet via AON verzekerd was. Het daarop gerichte verweer van [gedaagde] gaat dus niet op.

Partijen verschillen van mening of [gedaagde] zijn zorgplicht als assurantietussenpersoon ten opzichte van [eiser] heeft geschonden omdat hij niet jaarlijks, middels een onderhoudsgesprek, heeft gecontroleerd of de verzekerde sommen nog juist waren.

De vraag of een jaarlijks onderhoudsgesprek vereist is, kan naar het oordeel van de rechtbank onbeoordeeld blijven. Als namelijk al vast zou komen te staan dat een jaarlijks onderhoudsgesprek tot de verplichtingen van [gedaagde] behoort, dan heeft [eiser] onvoldoende gesteld om te kunnen concluderen dat de muntenverzameling dan aan de orde zou zijn gekomen en onderverzekering van de muntenverzameling zou zijn voorkomen. De rechtbank licht dit oordeel als volgt toe.

[eiser] wist, althans wordt geacht te weten, dat de verzekerde waarde van de inboedel op 1 augustus 2006 met behulp van de inboedelmeter is vastgesteld. Dit staat namelijk vermeld op het polisblad van de inboedelverzekering die gold van 1 oktober 2018 tot 1 oktober 2019. Daarop staat eveneens dat het verzekerd bedrag voor huisraad is vastgesteld op € 241.120,00.

ASR heeft bij e-mail ASR van 16 december 2021 aan de toenmalige advocaat van [eiser] bericht dat in de inboedelmeter onder punt 8 wordt gevraagd of verzekerde meer dan € 15.000,00 aan antiek, kunst, verzamelingen en instrumenten bezit. Als hier geen bedrag voor is ingevuld, is dit het maximaal verzekerde bedrag. Als hier wel een extra bedrag was opgegeven kwam dit op het polisblad te staan. Dat er een hoger bedrag dan € 15.000,00 aan [eiser] is uitgekeerd, namelijk € 27.000,00, heeft ermee te maken dat zijn polis in 2019 is omgezet naar een nieuw administratiesysteem waarbij onduidelijkheid is ontstaan over het maximaal te vergoeden bedrag.

Bij productie 15 van [eiser] is een inboedelmeterformulier gevoegd. Hieruit blijkt wat ASR daarover in haar e-mail van 16 december 2021 heeft opgemerkt. [eiser] heeft geen ondertekende versie van het inboedelmeterformulier uit die tijd in het geding gebracht, maar de rechtbank houdt het ervoor dat het overgelegde formulier (ook) in 2006 gold en dat dit destijds door hem is ingevuld. [eiser] diende er dus zelf op bedacht te zijn dat een verzameling met een hogere waarde dan € 15.000,00, voor wat betreft die hogere waarde, niet onder het verzekerd bedrag viel en dat hij daarvan alsdan melding diende te maken. Het verzekerde bedrag is na 1 augustus 2006 echter nooit meer aangepast.

Op welk moment de muntenverzameling van [eiser] een waarde van € 15.000,00 oversteeg, weet de rechtbank niet. Was dit voor of nadat hij zijn andere kostbaarheden bij AON had ondergebracht? Daarover stelt [eiser] niets. Vaststaat wel dat hij nooit aan [gedaagde] heeft gemeld dat hij over een muntenverzameling beschikte. Ook niet toen die verzameling in de loop van de tijd aanzienlijk in waarde toenam. Hij heeft deze verzameling nooit ondergebracht in een aparte kostbaarhedenverzekering. Dit terwijl hij dat wel met zijn overige kostbaarheden had gedaan, waarvan hij tussentijds de waardevermeerderingen doorgaf.

[eiser] is niet op de mondelinge behandeling verschenen. Daardoor is niet toegelicht waarom hij wel spontaan AON tussentijds geïnformeerd heeft over de toegenomen waarde van de kostbaarheden die hij bij AON verzekerd had, terwijl hij
[gedaagde] niet spontaan geïnformeerd heeft over de (toegenomen waarde van de) muntenverzameling. Waarom deze muntenverzameling wel door hem gemeld zou zijn tijdens een jaarlijks onderhoudsgesprek, is door hem niet althans niet toereikend toegelicht. Overigens is het nog maar de vraag of zo’n gesprek met [eiser] zelf zou hebben plaatsgevonden. Gebleken is immers dat [eiser] de verzekeringskwesties overliet aan zijn personeel en of zijn personeel van (de toegenomen waarde van) deze muntenverzameling op de hoogte was, is niet gesteld of gebleken. Voor [gedaagde] bestond er in elk geen aanleiding naar een muntenverzameling te vragen, omdat hij daar geen weet van had. [gedaagde] hoefde daar, zonder uitdrukkelijke vragen/mededelingen daarover van [eiser] , niet op bedacht te zijn, zeker niet nu hij wist dat [eiser] elders, bij AON, een kostbaarhedenverzekering had.

De conclusie is dat niet is komen vast te staan dat met jaarlijkse controle-gesprekken de onderverzekering van de muntenverzameling zou zijn voorkomen. Er kan dus geen causaal verband tussen het (eventueel) schenden van een zorgplicht en de gestelde schade worden vastgesteld. De rechtbank wijst de vordering daarom af.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op:

- griffierecht 937,00

- salaris advocaat 2.785,00 (2.5 punten × tarief € 1.114,00)

Totaal € 3.722,00