Uitspraken

Inleiding en bevindingen ter plaatse

Op zondag 28 juni 2020 omstreeks 19.00 uur gingen verbalisanten naar de woning aan [adres] te Maastricht in verband met een melding dat de bewoner in zijn woning op zijn buik op de grond zou liggen. Ter plaatse werd door de verbalisanten geconstateerd dat de lamellen van de woning dicht waren en er geen zicht in de woning was. Nadat de verbalisanten zich de toegang tot de woning hadden verschaft, werd de bewoner, het slachtoffer [slachtoffer 1] , op zijn buik op de grond aangetroffen, liggend in een groenige vloeistof. [slachtoffer 1] ademde, maar was buiten bewustzijn. Hij had zichtbare verwondingen, blauwe plekken en zwellingen in zijn gezicht. Hij werd met spoed per ambulance naar het MUMC+ ziekenhuis te Maastricht gebracht.2 Op 17 juli 2020 kwam [slachtoffer 1] in het ziekenhuis te overlijden.3

In de woning van [slachtoffer 1] werd in de nabijheid van de voordeur een Aware knop, behorend bij het persoonsalarm van [slachtoffer 1] , aangetroffen met een kapot koordje.4 [slachtoffer 1] had een persoonlijk alarm in verband met zijn epileptische aanvallen. Verder zagen de verbalisanten dat de televisie van het dressoir ontbrak.5 Voorts bleken een computer, een portemonnee en een smartphone weggenomen.6 De alarmkast van het persoonsalarm van [slachtoffer 1] werd later in een dressoir in de woning van [verdachte] aangetroffen.7 De televisie van [slachtoffer 1] werd tijdens de doorzoeking in de woning van [medeverdachte] aangetroffen.8 De computer werd in de kofferbak van de auto van [verdachte] aangetroffen. 9 De uit de woning van [slachtoffer 1] ontvreemde portemonnee (met daarin onder andere de ABN/AMRO bankpas) evenals de telefoon van [slachtoffer 1] zijn niet meer aangetroffen.10 [medeverdachte] heeft verklaard dat [verdachte] de portemonnee van [slachtoffer 1] heeft weggenomen.11 Volgens [verdachte] heeft [medeverdachte] de portemonnee ontvreemd.12

Forensisch onderzoek

Tijdens het forensisch onderzoek in de woning van [slachtoffer 1] zagen de verbalisanten op diverse locaties op de vloer, rondom de positie waar [slachtoffer 1] werd aangetroffen, sporen van mogelijk bloed en (een combinatie van) lichaamsvloeistof(fen). In de doorgang van de eetkamer naar de zitkamer, ter hoogte van het bankstel, zagen zij een rode ingedroogde vloeistof op de vloer, welke vloeistof bloed bleek te zijn.13 Het DNA-profiel dat werd opgesteld uit het celmateriaal van de bemonstering van dit bloed kwam overeen met het DNA-profiel van [slachtoffer 1] (frequentie van het DNA-profiel kleiner dan één op één miljard).14 De ingedroogde sporen van bloed (bloedspatten) op de vloer voor en onder de bank vallen binnen de hoofdgroep ‘bloedspoorpatronen als gevolg van een uitgeoefende kracht’. De spatten passen bij een krachtinwerking (zoals een veegbeweging) van een voorwerp/lichaamsdeel in het bloed op de vloer. De overige bloedsporen op de vloer voor de bank zijn geclassificeerd als afdruk- en/of veegsporen.15

Tijdens het forensisch onderzoek in de woning van [verdachte] werden onder andere witte schoenen veiliggesteld.16 Op de rechter buitenzijde van de rechterschoen waren twee bloedvlekjes en een langgerekte aftekening van bloed zichtbaar.17 Van de bemonstering van de langgerekte aftekening van bloed werd een onvolledige DNA-profiel verkregen, waarbij de resultaten van het onderzoek meer dan een miljard keer waarschijnlijker wanneer de bemonstering DNA van [slachtoffer 1] bevat dan wanneer de bemonstering DNA bevat van een onbekende, niet verwante persoon.18 Van het celmateriaal uit de bemonstering van de veter van de rechterschoen van [verdachte] werd een DNA-mengprofiel verkregen , waarbij de resultaten van het onderzoek zeer veel waarschijnlijker zijn wanneer de monstering DNA van [verdachte] , [slachtoffer 1] en een onbekende, niet verwante persoon bevat dan wanneer de bemonstering DNA bevat van [verdachte] en twee onbekende, niet verwante personen.19

De verklaringen van [verdachte]

heeft tijdens zijn tweede verhoor op 8 juli 2020 bij de politie voor het eerst een voor zichzelf belastende verklaring afgelegd. Hij heeft verklaard dat hij nu de waarheid ging vertellen. [verdachte] verklaarde dat hij eerder dat jaar in de buurt had gehoord dat zijn buurman [slachtoffer 1] meisjes had aangerand. Hij dacht ook dat [slachtoffer 1] op een seksuele manier naar zijn dochtertje had gekeken. Naar aanleiding daarvan had [verdachte] de woningbouwvereniging en de wijkagent verzocht om een andere woning, maar zij hadden niets gedaan. [verdachte] had zich vervolgens maandenlang getreiterd gevoeld door [slachtoffer 1] , doordat deze bleef lachen en zwaaien naar [verdachte] dochtertje. [verdachte] verklaarde dat hij op 27 juni 2020 samen met [medeverdachte] terugkwam van een feest waarbij hij drugs (XTC, MDMA en cocaïne) had gebruikt. Zij zaten rond 17.00 uur op het terras voor de woning van [verdachte] bier te drinken. Ook heeft hij nog een lijntje (naar de rechtbank begrijpt: cocaïne) genomen. Rond 17.30 uur zag hij zijn buurman [slachtoffer 1] naar buiten komen lopen. [verdachte] verklaarde dat [slachtoffer 1] geniepig naar hem lachte toen hij terug naar zijn woning liep. Naar eigen zeggen werd het toen “zwart voor zijn ogen”. Hij is over het hek gesprongen en is achter [slachtoffer 1] aan diens woning in gelopen. [medeverdachte] kwam achter hem aan. [verdachte] heeft [slachtoffer 1] met zijn rechtervuist een klap tegen zijn achterhoofd gegeven. Dit gebeurde bij de tussendeur van de gang naar de woonkamer. [slachtoffer 1] viel op de grond tussen de woonkamer en de keuken in. [verdachte] heeft hem toen een schop gegeven. Daarna heeft hij de televisie en alarmkast gepakt. [verdachte] zag [medeverdachte] voor het eerst in de woning van [slachtoffer 1] toen hij de tv in zijn handen had en zich omdraaide. [verdachte] zag dat [medeverdachte] [slachtoffer 1] aan het “stampen” was. [medeverdachte] heeft de computerkast gepakt. [verdachte] heeft verklaard dat ze de woning van [slachtoffer 1] met de televisie, computerkast en alarmkast hebben verlaten. Ze hebben eerst alle spullen in de woning van [verdachte] gezet. Vervolgens heeft [verdachte] zijn auto gehaald op de parkeerplaats en toen zijn de spullen uit de woning in de auto gezet. [medeverdachte] heeft de televisie uiteindelijk mee naar huis genomen.20

Op 9 juli 2020 heeft [verdachte] tijdens zijn verhoor bij de politie nogmaals verklaard dat hij [slachtoffer 1] één klap en één schop heeft gegeven. De schop was tegen het achterhoofd, net boven de nek. Op het moment dat hij de televisie pakte en zich omdraaide, zag hij dat [medeverdachte] [slachtoffer 1] meerdere keren schopte.21

[verdachte] heeft ter terechtzitting verklaard dat het vermeende incident rondom zijn dochter, alsmede het ontbreken van hulp vanuit diverse instanties, ertoe heeft geleid dat het gebeuren op 27 juni 2020 heeft plaatsgevonden. [verdachte] heeft verklaard dat hij eerst slippers aan had, daarna bouwschoenen heeft aangedaan en deze vervolgens heeft verwisseld voor zijn witte sneakers. Op het moment dat [slachtoffer 1] bij zijn woning liep en “het is gebeurd”, droeg [verdachte] de witte sneakers. Verder heeft [verdachte] ter terechtzitting verklaard dat [slachtoffer 1] niets zei en zich niet bewoog toen hij op de grond lag. Ook heeft hij verklaard dat [medeverdachte] tegen de achterkant van het lichaam van [slachtoffer 1] heeft geschopt. Toen de verdachten de woning verlieten hebben zij de televisie, computer en alarmkast uit de woning van [slachtoffer 1] meegenomen.

De verklaring van [medeverdachte]

heeft tijdens zijn verhoor op 20 juli 2020 bij de politie verklaard dat hij [verdachte] op 27 juni 2020 op een feestje tegenkwam. Na het feestje zijn zij samen in [verdachte] auto naar diens woning gereden waarna zij bier hebben gehaald. [medeverdachte] heeft verklaard dat zij voor de deur bij de woning van [verdachte] pilsjes zaten te drinken toen die man (de rechtbank begrijpt: [slachtoffer 1]) uit zijn woning kwam gelopen en naar rechts liep. Voorts heeft [medeverdachte] verklaard dat toen hij de woning van de buurman van [verdachte] binnenliep, waar [verdachte] ook was, hij die eerdergenoemde man op de grond naast de bank zag liggen en zag dat er bloed bij zijn hoofd lag. Ook heeft [medeverdachte] verklaard dat [verdachte] de auto is gaan halen en dat hij ( [medeverdachte] dus) de computerkast van [slachtoffer 1] in de auto van [verdachte] heeft gezet. [verdachte] heeft de televisie van [slachtoffer 1] in de auto geplaatst.22

Medische rapportages

[slachtoffer 1] is op 30 juni 2020 door een forensisch arts onderzocht. [slachtoffer 1] lag op de ‘intensive care’ van het MUMC+ in Maastricht en was buiten bewustzijn. De forensisch arts, die alleen de voorzijde van het lichaam kon onderzoeken, heeft onder andere de volgende letsels geconstateerd: een schaafwond op de linkerzijde van het voorhoofd, een schaafwond op de rechterzijde van het gezicht/hoofd, meerdere oppervlakkige huidletsels op de rechterzijde van het hoofd, een schaafwond op de rechterschouder, een schaafwond aan de voorzijde van de linkerschouder en twee hematomen aan de binnenzijde van de rechterbovenarm. De arts beschrijft een hematoom als “een niet wegdrukbare, matig scherp begrensde verkleuring van de huid als uiting van hieronder liggende bloed- en vochtophoping na beschadiging van bloedvaten en weefsels, die net zoals een zwelling kan ontstaan door uitwendige inwerking van stomp mechanische, botsende of samendrukkende krachten met of tegen een voorwerp op een lichaamsdeel, zoals bijvoorbeeld slaan (al dan niet met een voorwerp), stompen, schoppen, stoten, vallen of bijvoorbeeld knijpen”.23

Op 28 juni 2020 is van de schedel van [slachtoffer 1] een CT-scan gemaakt, waaruit is gebleken dat zich rechts op het hoofd een uitgebreide induratie (zwelling) met bloedingen in de onderhuidse wekedelen bevond, van boven het rechteroog tot achter het oor en van de kruin tot het oor, alsmede een kleine bloeding tussen het harde hersenvlies en het spinnenwebvlies ter hoogte van de slaapkwab aan de rechterzijde van het hoofd.24 Diezelfde dag is een CT-scan gemaakt van de wervelkolom van [slachtoffer 1] , waaruit is gebleken dat zich in de onderhuidse wekedelen van de rechter bovenarm, juist onder de oksel, zwellingen bevonden.25

Uit de MRI-scan van het brein van [slachtoffer 1] op 30 juni 2020 is gebleken dat zich zwellingen in de onderhuidse wekedelen van de rechterwang en in de onderhuidse wekedelen van de rechterzijde van het hoofd bevonden. In een deel van de kleine hersenen en in de verbinding tussen de kleine hersenen en de hersenstam waren zwellingen en bloedingen aanwezig. Voorts waren er puntvormige bloedingen ter hoogte van de slaapkwab aan de rechter zijde van het hoofd en aan de voorzijde van het hoofd. Ook op de MRI-scan was de kleine bloeding tussen het harde hersenvlies en het spinnenwebvlies aan de rechterzijde van het hoofd ter hoogte van de slaapkwab te zien.26

Voornoemde letsels zijn door de radioloog, prof. dr. P.A.M. Hofman, als volgt geïnterpreteerd: “De zwellingen van de onderhuidse wekedelen van de bovenarm zijn het gevolg van stompe externe geweldsinwerking op de rechter bovenarm. De zwellingen van de onderhuidse wekedelen van het hoofd zijn met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het gevolg van heftig stomp externe geweldsinwerking op de rechterzijde van het hoofd. De bloeding tussen het harde hersenvlies en het spinnenwebvlies, en de bloedingen in de hersenen, zijn met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid veroorzaakt door heftige stomp externe geweldsinwerking op het hoofd”. Volgens de radioloog is er sprake van minimaal 2 geweldsinwerkingen, te weten één op de rechter bovenarm en één op de rechterzijde van het hoofd. Er kan sprake zijn geweest van meerdere geweldsinwerkingen.27

De radioloog heeft op 12 oktober 2020 opnieuw gerapporteerd. In dat rapport heeft de radioloog de bevindingen en radiologische beeldvorming zoals weergegeven in het rapport van 7 juli 2020 (betreffende de antemortale scans van 28 juni 2020) vergeleken met de postmortale CT-scan en MRI-scan die beide op 18 juli 2020, de dag na het overlijden van [slachtoffer 1] , hebben plaatsgevonden. De radioloog heeft geconstateerd dat aan de onderrand van het rechter schildkraakbeen genezingsweefsel is ontstaan dat niet zichtbaar was op de antemortale opname, zodat dit letsel zeer waarschijnlijk is ontstaan in de 2 tot 4 weken vóór 18 juli 2020. De locatie van het letsel maakt het zeer onwaarschijnlijk dat dit het gevolg is van medisch handelen. Het is zeer veel waarschijnlijker dat dit het gevolg is van stompe externe geweldsinwerking. Voorts heeft de radioloog gerapporteerd dat er op minimaal drie punten (de rechter bovenarm, rechts op de hals en op de rechterzijde van het hoofd) externe stompe geweldsinwerking heeft plaatsgevonden. Ten gevolge van het stomp extern inwerkend geweld op het hoofd hebben diffuse bloedingen in de hersenen plaatsgevonden, die leidden tot functiestoornissen van de hersenen en bewustzijnsverlies. De functiestoornissen van de hersenstam uitten zich onder andere in stoornissen in de vitale functies, waaronder ademhaling, de regulatie van bloeddruk en hartslag, alsmede slikstoornissen. De vastgestelde tekenen van inademing van vocht en dense structuren en het vastgestelde hersenletsel maakt dat het zeer waarschijnlijk is dat de dood is ingetreden door functiestoornissen van de hersenen gevolgd door ziekelijke verwikkelingen door deze functiestoornissen (waaronder de inademing van vocht). Hierdoor zijn de functiestoornissen van de longen ontstaan. De combinatie van de functiestoornissen van de hersenen en die van de longen hebben met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid geleid tot het intreden van de dood.28

Forensisch patholoog dr. J. Fronczek van het Nederlands Forensisch Instituut (hierna: NFI) heeft in het voorlopig sectierapport d.d. 20 juli 2020 gerapporteerd dat hij aan het lichaam van [slachtoffer 1] tekenen van bij leven ingewerkt uitwendig mechanisch stomp botsend geweld op het hoofd heeft vastgesteld, welke letsels ontstaan kunnen zijn door bijvoorbeeld vallen of slaan.29 De forensisch patholoog heeft in het rapport van 26 november 2020 geconcludeerd dat [slachtoffer 1] , na doorgemaakt geweld op het hoofd, ernstige hersenfunctiestoornissen heeft ontwikkeld met de noodzaak tot ziekenhuisopname, waarbij een uitzichtloze situatie is ontstaan die het uiteindelijke overlijden tot gevolg heeft gehad.30

Forensisch arts en patholoog drs. B.G.H. Latten heeft op 22 februari 2022 gerapporteerd dat het geheel aan letsels niet verklaard kan worden door één simpele val, met dien verstande dat het niet (meer) mogelijk is te achterhalen of alle letsels op hetzelfde moment zijn opgetreden. [slachtoffer 1] was bekend met epilepsie met onder andere tonisch-clonische aanvallen. Dat zijn episodes waarbij men ‘schokt’ met het lichaam. Volgens de arts/patholoog is het mogelijk dat een deel van de letsels bij [slachtoffer 1] is verergerd door een tonisch-clonische aanval, maar dit zal vermoedelijk geen noemenswaardige bijdrage hebben geleverd aan het uiteindelijke overlijden.31

Tapgesprekken en Facebook Messenger berichten

Op 3 juli 2020 heeft [verdachte] via de telefoon contact gehad met een persoon waarvan het telefoonnummer op naam staat van [naam 1] . Tijdens dit gesprek, dat middels een “telefoontap” is afgeluisterd, heeft [verdachte] onder andere het volgende gezegd:

Op de vraag van [naam 3] wie “die 47-jarige” is die ook is opgepakt, antwoordde [verdachte] : “Die [medeverdachte] ? (..) Ja, die is er achteraan gevlogen en die heeft de roof gedaan. Die is naar binnen toe gegaan. Die heeft alles meegenomen. Uh, voor mij was alleen de bedoeling om hem een lesje te leren. Maar ik wist niet dat het zo uit de hand liep”.

Op de vraag van [naam 3] “of ze wel alles weten”, antwoordde [verdachte] : “Ja, ze weten, ik heb alles eerlijk toe moeten geven. Ik moest wel (..)”.33

[medeverdachte] maakte gebruik van meerdere Facebookaccounts, waarvan de meest actuele [medeverdachte] . [medeverdachte] .9 betrof. Dit account is na 6 juli 2020 verwijderd.34 In de Facebook Messenger chat van 1 juli 2020 tussen ‘ [medeverdachte] ’ en ‘ [verdachte] [naam 2] ’ staan de volgende door ‘ [medeverdachte] ’ verzonden berichten “Deisje nhe” en “1stttttttrt”, waarop [verdachte] antwoordde “Ja pik”. Het contact ‘ [medeverdachte] ’ heeft hierop “Wahahahahah” verstuurd. ‘ [verdachte] [naam 2] ’ antwoordde hierop “Hahahaha” en “Molio maas die”, waarop door ‘ [medeverdachte] ’ werd geantwoord met de berichten “Schijt” “Wahahahaha”.35

Getuigenverklaringen

Getuige [naam 4] heeft op 29 juni 2020 verklaard dat zij op 28 juni 2020 rond 18.30 uur thuis was en dat de buurman van 130A op de deur klopte. Ze hoorde dat hij zei: “Gisterenavond rond half 7 kwamen er twee jongens naar buiten bij [slachtoffer 1] met een tv. Volgens mij ligt hij op de grond en hebben ze hem flink afgeranseld”. Op de vraag van [naam 4] waarom hij de politie niet had gebeld, antwoordde [verdachte] : “Ik bel pas als ik hem ruik”.36

Getuige [naam 5] heeft op 1 juli 2020 verklaard dat zij gisteren hoorde dat die man die naast [slachtoffer 1] woont, genaamd [verdachte] , zei: “KRKRRK KRKRRK, hij is dood”. Verder klapte hij in zijn handen en zei: “Zo, die is dood”.37

Getuige [naam 6] heeft verklaard dat [verdachte] op 30 juni 2020 tegen hem zei: “hij is dood, hij is dood, hij is dood. Zijn we van hem af. Kan hij niet meer naar mijn dochtertje kijken”. 38

Getuige [naam 7] heeft verklaard dat [slachtoffer 1] door de directe buurman werd bedreigd en dat [slachtoffer 1] bang voor hem was.39

Getuige [naam 8] heeft verklaard dat zij de man die op de hoek woont, genaamd [verdachte] , tijdens de corona tijd heeft horen zeggen: “Ik maak je hartstikke kapot”. Op een ander moment, in ieder geval na de uitspraak dat hij [slachtoffer 1] hartstikke kapot zou slaan, heeft de getuige gehoord dat [verdachte] zong: “Op 130A woont een pedofiel”.40

Getuige [naam 9] heeft verklaard dat de buurman die rechts naast [slachtoffer 1] woont heel fel tegenover [slachtoffer 1] was en dat de buurman ongeveer twee maanden geleden een paar keren had gezegd dat als hij de kans kreeg om [slachtoffer 1] te pakken, hij dat zou doen.41

Getuige [naam 10] heeft verklaard dat hij vaak vanaf zijn balkon heeft gehoord dat buurjongen [verdachte] schreeuwde en dreigde met woorden zoals: “Heb je je deur open staan vuile teringlijder, ik ruik je hier al. Eerstdaags maak ik je af”, en “Ik zal je een keer kapot maken”.42

Tussenconclusies

De rechtbank stelt op basis van de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen vast dat [slachtoffer 1] op 27 juni 2020 in zijn woning is aangevallen. [slachtoffer 1] is zwaargewond achtergelaten en bijna 3 weken later in het ziekenhuis aan zijn verwondingen overleden. Vanuit de woning van [slachtoffer 1] zijn een computer, televisie, alarmkast en een portemonnee met inhoud weggenomen.

De rechtbank stelt eveneens vast dat [verdachte] in tapgesprekken met anderen over de bewuste dag heeft gesproken. Uit verklaringen van de beide verdachten en uit die tapgesprekken leidt de rechtbank af dat beide verdachten op die dag ter plekke zijn geweest en dat beide verdachten in de woning van [slachtoffer 1] zijn geweest.

Voorts constateert de rechtbank dat het Facebook Messenger gesprek tussen ‘ [verdachte] [naam 2] ’ en ‘ [medeverdachte] ’ slechts enkele dagen na het geweldsincident heeft plaatsgevonden. De rechtbank gaat er hierbij vanuit dat ‘ [medeverdachte] ’ [medeverdachte] betreft, nu door [medeverdachte] geen andersluidende verklaring is gegeven na hierover ter terechtzitting te zijn bevraagd. Zoals reeds ter terechtzitting besproken constateert de rechtbank dat de woorden ‘deisje nhe’ volgens de website www.mijnwoordenboek.nl/dialect/Bargoens vanuit het Bargoens dialect betekenen ‘rustig zijn/niet praten he’. Het woord ‘molio’ betekent ‘dood’, en het woord ‘maas’ betreft het werkwoord ‘zijn/ben’, zodat de woorden ‘molio maas die’ naar het oordeel van de rechtbank niet anders betekenen dan ‘die is dood’.

Feitelijke geweldshandelingen

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld welke feitelijke geweldshandelingen op 27 juni 2020 jegens [slachtoffer 1] hebben plaatsgevonden. Voorts ziet zij zich voor de vraag gesteld of beide verdachten geweldshandelingen hebben gepleegd en zo ja, welke geweldshandelingen.

Het onderzoek ter terechtzitting heeft grotendeels in het teken gestaan van de vraag welke verklaringen van de verdachten betrouwbaar genoeg zijn om te gebruiken voor het bewijs van de door de [verdachte] en/of [medeverdachte] gepleegde feitelijke geweldshandelingen.

De verdediging heeft betoogd dat aan het door [verdachte] geschetste scenario de meeste waarde moet worden gehecht. Dit scenario is gebleken tijdens de reconstructie die met medewerking van [verdachte] op 24 februari 2021 is uitgevoerd en moet uitgangspunt zijn bij de beoordeling van de zaak. Dat scenario komt er in de kern op neer dat [verdachte] [slachtoffer 1] één klap tegen het achterhoofd heeft gegeven en vervolgens tegen zijn bovenbeen heeft getrapt. Daarna zou [slachtoffer 1] ten val zijn gekomen en zou [medeverdachte] twee stampen tegen de achterzijde van het bovenlichaam van [slachtoffer 1] hebben gegeven.

De rechtbank overweegt als volgt.

[verdachte] heeft op 8 juli 2020 verklaard dat hij [slachtoffer 1] met zijn vuist een klap op/tegen zijn achterhoofd heeft gegeven en hem daarna, toen [slachtoffer 1] op de grond lag, heeft geschopt. Op 9 juli 2020 heeft hij verklaard dat die schop tegen het achterhoofd van [slachtoffer 1] was, net boven de nek.

De rechtbank zal déze verklaringen, en niet de verklaring van [verdachte] tijdens de eerst op 24 februari 2021 uitgevoerde reconstructie, als uitgangspunt nemen. Immers, deze verklaringen zijn het kortst na het gebeuren afgelegd en [verdachte] belast zichzelf daarin in de meest verstrekkende mate. Dat maakt dat de meest waarschijnlijk reden voor deze verklaring is, dat het inderdaad zo heeft plaatsgevonden. In het tapgesprek met zijn ex-vriendin [naam 3] van 18 juli 2020 geeft [verdachte] over déze verklaringen aan dat ze (naar de rechtbank begrijpt: de politie) alles weten en dat hij alles eerlijk heeft verteld.

De rechtbank leidt uit deze verklaringen af dat door [verdachte] twee geweldshandelingen tegen het hoofd van [slachtoffer 1] hebben plaatsgevonden. De rechtbank overweegt dat in voornoemde verklaringen van [verdachte] alsmede in de tapgesprekken een rode draad is af te leiden omtrent hetgeen op 27 juni 2020 heeft plaatsgevonden. De verklaringen van [verdachte] wisselen weliswaar op detailniveau, maar in de kern blijft [verdachte] zichzelf belasten door zichzelf als initiator van het geweld aan te wijzen én neemt hij de verantwoordelijkheid voor de ernstigste geweldshandelingen, namelijk die tegen het hoofd van [slachtoffer 1] . De door [verdachte] beschreven geweldshandelingen passen bij de geconstateerde letsels aan en bloedingen in het hoofd van [slachtoffer 1] , die volgens de radioloog zijn ontstaan door heftige stomp externe geweldsinwerking op de rechterzijde van het hoofd. De zwellingen aan de bovenarm van [slachtoffer 1] zijn volgens de radioloog het gevolg van stompe externe geweldsinwerking op de rechter bovenarm, hetgeen betekent dat er minimaal twee geweldsinwerkingen hebben plaatsgevonden, te weten aan het hoofd en aan de rechter bovenarm. De geweldsinwerking aan de rechter bovenarm van [slachtoffer 1] past naar het oordeel van de rechtbank bij de verklaring van [verdachte] dat ook [medeverdachte] [slachtoffer 1] heeft geschopt. De verklaringen van [verdachte] hierover zijn op dit punt in de kern telkens consistent gebleven, namelijk dat [medeverdachte] ook in de woning van [slachtoffer 1] is geweest was en dat hij iets tegen het lichaam van [slachtoffer 1] heeft gedaan. In zijn bekennende verklaringen van 8 en 9 juli 2020 heeft [verdachte] daar meer precies over verklaard dat [medeverdachte] [slachtoffer 1] schopte toen deze op de grond lag. Verder heeft [verdachte] het in het tapgesprek van 3 juli 2020 met [naam 1] over “ons”, hetgeen de betrokkenheid van een mededader impliceert.

Tussenconclusie over de feitelijke geweldshandelingen

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, gebruikt de rechtbank de verklaringen van [verdachte] zoals afgelegd op 8 en 9 juli 2020 voor het bewijs van de door beide verdachten gepleegde feitelijke geweldshandelingen, zoals hiervoor ook weergegeven bij de bewijsmiddelen. Voorts passen deze verklaringen bij het bij [slachtoffer 1] geconstateerde letsel. De rechtbank neemt de hiervoor genoemde verklaringen alsmede de medische rapportages omtrent [slachtoffer 1] en de inhoud van de tapgesprekken, in onderlinge samenhang bezien, dan ook als basis voor de vaststelling dat de door [verdachte] toegepaste geweldshandelingen (tenminste) hebben bestaan uit het toedienen van één klap en één trap tegen het hoofd van [slachtoffer 1] . Het door [medeverdachte] toegepaste geweld heeft eruit bestaan dat hij [slachtoffer 1] heeft geschopt tegen de achterzijde van het lichaam toen deze al op de grond lag.

Causaal verband geweldshandelingen en overlijden

De verdediging heeft betoogd dat er onvoldoende zekerheid bestaat omtrent het causaal verband tussen de geweldshandelingen van [verdachte] en het overlijden van [slachtoffer 1] . Volgens de raadsman kan niet worden uitgesloten dat [slachtoffer 1] na het gewelddadig handelen van [verdachte] uit eigen beweging is opgestaan, maar op enig moment weer is gevallen als gevolg van een epileptische aanval. Het bij leven ingewerkt uitwendig mechanisch stomp botsend geweld dat het letsel heeft veroorzaakt, kan volgens het sectierapport ook zijn ontstaan door vallen.

De beantwoording van de vraag of causaal verband bestaat tussen het overlijden van [slachtoffer 1] en door [verdachte] verrichte gedragingen, dient te geschieden aan de hand van de maatstaf of het overlijden redelijkerwijs als gevolg van de gedragingen aan [verdachte] kan worden toegerekend.

Zoals hierboven genoemd gaat de rechtbank bij de vaststelling van de door [verdachte] gepleegde geweldshandelingen uit van één klap en één trap tegen het hoofd van [slachtoffer 1] . Verder stelt de rechtbank op basis van de medische stukken vast dat [slachtoffer 1] tekenen van bij leven ingewerkt heftig uitwendig mechanisch stomp botsend geweld op het hoofd vertoonde en dat deze letsels tot ernstige hersenfunctiestoornissen hebben geleid, die werden gevolgd door ziekelijke verwikkelingen waardoor tevens functiestoornissen van de longen zijn ontstaan. De combinatie van voornoemde functiestoornissen zijn met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de doodsoorzaak bij [slachtoffer 1] geweest. De forensisch arts en patholoog drs. B.G.H. Latten heeft gerapporteerd dat het geheel aan letsels niet verklaard kan worden door één simpele val en dat het mogelijk is dat een deel van de letsels zijn verergerd door een epileptische aanval, maar dat dit vermoedelijk geen noemenswaardige bijdrage zal hebben geleverd aan het uiteindelijke overlijden van [slachtoffer 1] .

De rechtbank leidt uit deze omstandigheden af dat het jegens het hoofd van [slachtoffer 1] gepleegde geweld met een zekere mate van kracht moet hebben plaatsgevonden. De rechtbank heeft reeds vastgesteld dat [verdachte] [slachtoffer 1] tegen zijn hoofd heeft geslagen waardoor [slachtoffer 1] ten val is gekomen, waarna [verdachte] [slachtoffer 1] tegen zijn hoofd heeft geschopt. Op basis van de hiervoor opgenomen bewijsmiddelen en overwegingen stelt de rechtbank tevens vast dat deze geweldshandelingen van heftige aard waren en aldus met kracht moeten zijn geschied, zodat het overlijden van [slachtoffer 1] verklaard kan worden uit het jegens hem toegepaste geweld door [verdachte] . [slachtoffer 1] is bijna drie weken later aan zijn verwondingen overleden. De rechtbank heeft, gelet op de medische stukken, geen enkele aanleiding om aan te nemen dat [slachtoffer 1] ook zou zijn overleden als [verdachte] geen geweldshandelingen jegens zijn hoofd had verricht. De rechtbank kan niet uitsluiten dat [slachtoffer 1] in de tijd tussen het geweld en het aantreffen door de politie nog een epileptische aanval heeft gehad en/of in die periode nog is gevallen, maar dat neemt niet weg dat het door [verdachte] uitgeoefende geweld de hoofdoorzaak is geweest van het overlijden van [slachtoffer 1] . De rechtbank komt dan ook tot het oordeel dat het overlijden van [slachtoffer 1] door de gedragingen van [verdachte] is veroorzaakt, waarmee het overlijden redelijkerwijs als gevolg van de gedragingen van [verdachte] aan hem kan worden toegerekend.

3.3.2.1 De juridische kwalificatie van de handelingen van [verdachte]

Het opzet

De raadsman heeft gesteld dat [verdachte] geen opzet had op de dood van [slachtoffer 1] en heeft daartoe het volgende aangevoerd. [verdachte] handelde in een opwelling en had niet de bedoeling om [slachtoffer 1] van het leven te beroven. Evenmin heeft [verdachte] door het slaan tegen het hoofd van [slachtoffer 1] willens en wetens de aanmerkelijke kans op het overlijden van [slachtoffer 1] willen aanvaarden. De raadsman heeft aangevoerd dat niet gezegd kan worden dat de gedragingen van [verdachte] naar hun uiterlijke verschijningsvorm slechts uit te leggen zijn als handelingen met de intentie om [verdachte] om het leven te brengen, omdat het toegepaste geweld relatief te beperkt van aard en omvang is geweest.

De rechtbank overweegt hierover het volgende.

Zoals hierboven is beschreven in paragraaf 3.3.2 heeft de rechtbank vastgesteld dat [verdachte] [slachtoffer 1] een klap tegen zijn hoofd heeft gegeven en daarna, toen [slachtoffer 1] al op de grond lag, tegen zijn hoofd heeft geschopt. Ook heeft de rechtbank vastgesteld dat deze geweldshandelingen van heftige aard waren en deze aldus met de nodige kracht moeten zijn gebeurd. Het is algemeen bekend dat het hoofd een zeer kwetsbaar en uiterst vitaal deel van het menselijk lichaam is.

Uit de diverse getuigenverklaringen naar aanleiding van het buurtonderzoek leidt de rechtbank af dat [verdachte] zijn frustratie en haatgevoelens jegens [slachtoffer 1] maandenlang heeft opgekropt en dat hij herhaaldelijk heeft geuit [slachtoffer 1] kapot te willen maken. Ook uit [verdachte] eigen verklaringen en mededelingen over de telefoon blijkt dat die voorgeschiedenis tot de geweldsuitbarsting op 27 juni 2020 heeft geleid, op een moment waarop [verdachte] behoorlijk onder invloed van alcohol en diverse harddrugs was. Volgens [verdachte] werd het hem “zwart voor de ogen” op het moment dat [slachtoffer 1] terug kwam gelopen naar zijn woning en (in de beleving van [verdachte] “geniepig”) naar hem lachte. Dat [verdachte] op dat moment behoorlijk onder invloed van alcohol en diverse harddrugs was, staat aan ‘vol opzet’ op de dood naar het oordeel van de rechtbank niet in de weg. Uit de verklaringen van [verdachte] , alsmede de tapgesprekken en uitlatingen achteraf blijkt naar het oordeel van de rechtbank dat [verdachte] [slachtoffer 1] wilde doden en dat hij meende dat het door hem jegens [slachtoffer 1] uitgeoefende geweld daartoe ook had geleid.

De rechtbank concludeert dat het handelen van [verdachte] naar de uiterlijke verschijningsvorm, in combinatie met zijn veelvuldig geuite wens om [slachtoffer 1] te doden vanwege diens vermeende pedofiele gerichtheid, zodanig gericht is geweest op de dood van [slachtoffer 1] dat hieruit valt af te leiden dat [verdachte] met vol opzet heeft gehandeld en willens en wetens heeft gehandeld om [slachtoffer 1] te doden. De omstandigheden dat [verdachte] zijn buurvrouw een dag later de politie heeft laten bellen, dat [verdachte] ter terechtzitting heeft verklaard spijt te hebben van hetgeen er is gebeurd en dat hij moeite heeft met het feit dat [slachtoffer 1] is overleden, neemt niet weg dat [verdachte] op 27 juni 2020 opzet had op de dood van [slachtoffer 1] en maakt het oordeel van de rechtbank hieromtrent dan ook niet anders. Met de officier van justitie is de rechtbank aldus van oordeel dat [verdachte] , op het moment dat hij [slachtoffer 1] tegen het hoofd sloeg en trapte, vol opzet had op de dood van [slachtoffer 1] .

Moord of doodslag?

Voorts ziet de rechtbank zich voor de vraag gesteld of [verdachte] met voorbedachte raad [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd. De rechtbank stelt voorop dat voor een bewezenverklaring van het bestanddeel ‘voorbedachte raad’ moet komen vast te staan dat [verdachte] zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden op het genomen besluit en dat hij niet heeft gehandeld in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling, zodat hij de gelegenheid heeft gehad na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad en zich daarvan rekenschap te geven.

Met de officier van justitie en de verdediging is de rechtbank van oordeel dat voorbedachte raad op de dood van [slachtoffer 1] niet wettig en overtuigend bewezen kan worden. Weliswaar zijn er, zoals hiervoor ook is opgemerkt, aanwijzingen dat [verdachte] [slachtoffer 1] “naar het leven stond”, en verklaren getuigen dat hij herhaaldelijk heeft gezegd dat hij [slachtoffer 1] dood wilde hebben en leek hij blij te zijn toen hij dacht dat [slachtoffer 1] dood was. Dit is echter niet voldoende om tot bewezenverklaring van moord te kunnen komen. Daarvoor is een daadwerkelijk “besluit” nodig om iemand te doden én moet er enige tijd en gelegenheid zijn geweest om na te denken over dat besluit, de betekenis en de gevolgen daarvan. Daarvan is in dit geval niet gebleken. Uit de verklaringen van [verdachte] valt af te leiden dat hij, overmand door frustratie en boosheid, en onder invloed van alcohol en diverse harddrugs, achter [slachtoffer 1] aan is gegaan toen hij zag dat [slachtoffer 1] terug kwam gelopen naar zijn woning en in [verdachte] beleving “geniepig” naar hem lachte. Tussen het moment dat [verdachte] [slachtoffer 1] zag en het moment waarop hij de woning van [slachtoffer 1] binnendrong en hem fysiek aanviel, hebben slechts enkele seconden gezeten. Naar het oordeel van de rechtbank betreft dit een dermate korte tijdspanne dat niet vastgesteld kan worden dat sprake is geweest van een kalm beraad. De rechtbank stelt dan ook vast dat [verdachte] in een gemoedsopwelling heeft gehandeld en aldus geen sprake was van voorbedachte raad. Hij dient hiervan dan ook partieel te worden vrijgesproken. Naar het oordeel van de rechtbank is wel bewezen dat [verdachte] doodslag heeft gepleegd.

Medeplegen

Van medeplegen van doodslag is sprake indien [verdachte] en [medeverdachte] het feit gezamenlijk hebben gepleegd, waarbij sprake moet zijn geweest van een nauwe en bewuste samenwerking tussen hun beiden. Die samenwerking is gericht op de totstandkoming van het strafbare feit. Aan de totstandkoming van dit feit dient de medepleger een substantiële bijdrage te leveren om als zodanig te kunnen worden aangemerkt.

De rechtbank is van oordeel dat niet wettig en overtuigend is bewezen dat [verdachte] zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van doodslag op [slachtoffer 1] . Uit het dossier en het onderzoek ter terechtzitting is immers niet gebleken van een nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachten bij de geweldshandelingen die tot de dood van [slachtoffer 1] geleid hebben.

Uit de bewijsmiddelen is immers komen vast te staan dat het [verdachte] is geweest die, overmand door emoties op het moment dat [slachtoffer 1] (in [verdachte] beleving “geniepig”) naar hem lachte, achter [slachtoffer 1] aan zijn woning is binnengerend en hem aldaar tegen zijn hoofd heeft geslagen om hem vervolgens, toen [slachtoffer 1] op de grond lag, tegen zijn hoofd te schoppen. [slachtoffer 1] lag vervolgens bewegingsloos op de grond, aldus [verdachte] .

[verdachte] heeft vervolgens de televisie van [slachtoffer 1] gepakt en toen hij zich omdraaide zag hij ook [medeverdachte] in de woning. Er heeft aldus enige (zij het korte) tijd gezeten tussen de door [verdachte] gepleegde geweldshandelingen en de aanwezigheid van [medeverdachte] in de woning. Het moet [medeverdachte] duidelijk zijn geweest dat [verdachte] geweld jegens [slachtoffer 1] had uitgeoefend. Hij zag [verdachte] immers achter [slachtoffer 1] aan naar binnen rennen en trof daarna [slachtoffer 1] binnen aan, die bewegingsloos op de grond lag met bloed bij zijn hoofd. Desondanks kan uit de bewijsmiddelen niet worden afgeleid dat [medeverdachte] op de hoogte was van de aard en ernst van de door [verdachte] uitgeoefende geweldshandelingen.

Als vaststaand kan wel worden aangenomen dat [medeverdachte] niet heeft ingegrepen noch anderszins zich om [slachtoffer 1] heeft bekommerd, integendeel, ook hij heeft [slachtoffer 1] vervolgens geschopt (tegen de achterzijde van het lichaam) toen die bewegingsloos op de grond lag en ook hij heeft hem voor dood achtergelaten. Daarvan kan naar het oordeel van de rechtbank echter niet worden gezegd dat hij een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan het fatale letsel noch dat hij de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat [slachtoffer 1] door zijn (na)schoppen het leven zou laten. Op basis van het dossier kan niet worden gezegd dat [medeverdachte] er rekening mee hoefde te houden dat de door het handelen van [verdachte] ontstane verwondingen van [slachtoffer 1] van dien aard waren, en dat de (door hem immers mogelijk niet waargenomen) geweldshandelingen door [verdachte] dusdanig waren, dat [slachtoffer 1] zou komen te overlijden. Van een bewuste en nauwe samenwerking bij het plegen van geweldshandelingen, gericht op de dood van [slachtoffer 1] , is naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen sprake.

Nu naar het oordeel van de rechtbank is gebleken dat alleen [verdachte] verantwoordelijk is voor de dood van [slachtoffer 1] , dient hij van het ten laste gelegde ‘medeplegen’ te worden vrijgesproken.

Het oordeel van de rechtbank ten aanzien van feit 1 (parketnummer 03/176368-20)

Op grond van vorenstaande acht de rechtbank bewezen dat [verdachte] op 27 juni 2020 in Maastricht opzettelijk . [slachtoffer 1] van het leven heeft beroofd door hem met kracht tegen zijn hoofd te slaan en te schoppen.

Het oordeel van de rechtbank ten aanzien van feit 2 (parketnummer 03/176368-20)

De rechtbank acht op basis van de bewijsmiddelen, in onderlinge samenhang bezien, eveneens bewezen dat [verdachte] op 27 juni 2020 in Maastricht samen met [medeverdachte] een televisie, een computer, een alarmkast en een portemonnee met inhoud heeft gestolen van [slachtoffer 1] . Naar het oordeel van de rechtbank blijkt uit het dossier onvoldoende dat de mobiele telefoon van [slachtoffer 1] is weggenomen. Deze telefoon is weliswaar niet gevonden bij de doorzoeking, maar er is geen bewijs dat één van de verdachten deze telefoon heeft meegenomen.

Wat de overige goederen betreft is de rechtbank van oordeel dat uit de bewijsmiddelen genoegzaam blijkt dat de verdachten die samen, in de betekenis van medeplegen, uit de woning van [slachtoffer 1] hebben gestolen.

(Vanaf hier zal [verdachte] als “de verdachte” worden aangeduid.)

Parketnummer 03/027122-20 43

Feit 1

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte op 16 januari 2020 in Eckelrade een portemonnee (met inhoud) van [slachtoffer 2] heeft gestolen, gelet op:

-het proces-verbaal van aangifte [slachtoffer 2] d.d. 21 januari 2020;44

-de bekennende verklaring van de verdachte, zoals afgelegd tijdens zijn verhoor bij de politie d.d. 31 januari 2020.45

Feit 2

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte op meerdere tijdstippen op 16 januari 2020 in Maastricht geld heeft gestolen van [slachtoffer 2] door onbevoegd gebruik te maken van haar pin-/betaalpas, gelet op:

-het proces-verbaal van aangifte [slachtoffer 2] d.d. 21 januari 2020;46

-de bekennende verklaring van de verdachte, zoals afgelegd tijdens zijn verhoor bij de politie d.d. 31 januari 2020.47