Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officieren van justitie achten het feit wettig en overtuigend bewezen. Zij baseren de bewezenverklaring op de navolgende feiten en omstandigheden. Verdachte wordt niet gehouden aan zijn andersluidende verklaring ter terechtzitting, daar aan die verklaring geen enkel geloof wordt gehecht. Verdachte heeft bij de politie wisselende verklaringen afgelegd en op wezenlijke punten wordt verdachte daaraan gehouden. Blijkens de vastgestelde objectieve telefoongegevens kan het verhaal dat verdachte bij de politie heeft afgelegd niet kloppen. Verdachte heeft verklaard dat hij niet naar het nummer van de advertentie ge-sms't te hebben, terwijl de historische verkeersgegevens aantonen dat er 18 sms’jes over en weer zijn gestuurd. Verdachte heeft gezegd vroeg in de middag naar Valkenburg te zijn geweest, terwijl uit de historische verkeersgegevens kan worden afgeleid dat hij die dag nog om 16.11 uur in Maastricht was. Pas daarna verplaatste verdachte zich naar Valkenburg. Verdachte zegt dat hij voordat hij naar Valkenburg is gegaan, een telefoontje heeft gekregen van een onbekende man met het verzoek om naar Valkenburg te komen. Ook dit telefoontje is niet gevonden in de historische verkeersgegevens.

Er is volgens de officieren van justitie maar één reden denkbaar waarom verdachte kennelijk leugenachtig verklaart dat hij het meisje niet heeft getroffen en dat is om te verhullen dat hij wel degelijk een strafbaar feit heeft gepleegd, namelijk het plegen van ontucht met het slachtoffer. De vastgestelde telecomdata past precies binnen het vaste patroon van contact zoeken met het slachtoffer, er naartoe gaan, auto parkeren, een laatste sms’je, gebruik maken van haar diensten en dan weer vertrekken.

De verklaring van het slachtoffer dat veel klanten met haar seks hebben gehad, de bevestiging daarvan door haar pooier, de vastgestelde telecomgegevens en de leugenachtige verklaring van verdachte maken dat het tenlastegelegde feit bewezen kan worden verklaard.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman stelt zich op het standpunt dat verdachte van het tenlastegelegde feit dient te worden vrijgesproken. Er is alleen sms-verkeer geweest en verdachte is in Valkenburg geweest. Meer is er niet. Er is geen DNA van verdachte aangetroffen, er is geen getuige die over verdachte verklaart, verdachte wordt niet door het meisje omschreven en er zijn geen beelden. Kortom er bestaat geen enkel concreet bewijsmiddel waaruit kan worden vastgesteld dat verdachte ontucht heeft gepleegd met het meisje. Overigens kan uit het dossier niet worden afgeleid dat de naam en het nummer van verdachte waren opgeslagen in de werktelefoon van het meisje, terwijl zij heeft verklaard dat zij de telefoonnummers van de klanten die haar hadden bezocht opsloeg onder vermelding van hun naam.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft ter terechtzitting een andersluidende verklaring afgelegd dan bij de politie. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij gereageerd heeft op een advertentie op internet. Hij heeft sms-verkeer gehad met het nummer dat op de advertentie stond vermeld. Verdachte heeft een afspraak gemaakt en is naar Valkenburg gereden, naar [hotel 2] . Verdachte heeft verder verklaard dat hij de auto op de parkeerplaats zette in de nabijheid van het hotel. Hij zag een man vanuit de deuropening van een kamer van het hotel een wenkende beweging naar hem maken. Verdachte is naar de kamer van het hotel gelopen. De hotelkamer bevindt zich op de begane grond. Toen verdachte bij de kamer aankwam, had hij zicht op de kamer. Verdachte verklaart dat hij geen meisje in de kamer zag zitten. Er bekroop hem een gevoel dat er iets niet klopte. Hij pakte zijn gsm en deed net alsof iemand hem belde. Verdachte keerde terug naar de parkeerplaats en is na een tijdje vertrokken. Verdachte heeft ten slotte verklaard dat hij het meisje op geen enkel moment heeft gezien.

De officieren van justitie stellen zich op het standpunt dat de verklaringen van verdachte, afgelegd bij de politie en ter terechtzitting als kennelijk leugenachtig dienen te worden aangemerkt.

De rechtbank volgt de officieren van justitie niet in dit standpunt vanwege het navolgende. Verdachte heeft ter terechtzitting een verklaring afgelegd die past binnen de resultaten van de telecomgegevens die zich in het dossier bevinden. Hoewel de rechtbank ernstige twijfels heeft over het waarheidsgehalte van de diverse verklaringen die verdachte heeft afgelegd kan niet gezegd worden dat de ter zitting afgelegde verklaring als een kennelijk leugenachtige verklaring kan worden aangemerkt. Een dergelijk oordeel zal namelijk voldoende grondslag moeten vinden in vastgestelde feiten en omstandigheden, vervat in een of meer andere voor het bewijs gebezigde bewijsmiddelen. De verklaring van verdachte dat hij tot aan de deur van de hotelkamer van [hotel 2] is geweest, valt niet te weerleggen en past zoals eerder gezegd binnen de resultaten van het telecomonderzoek. En behalve dat het meisje verklaard heeft dat er mannen bij haar zijn geweest die vervolgens onverrichter zaken zijn vertrokken heeft zij ook verklaard dat er mannen, reeds bij het zien van de inmiddels veroordeelde hoofdverdachte, zijn vertrokken. Bovendien is het nummer noch de naam van verdachte in de werktelefoon van het meisje aangetroffen.

Dat verdachte bij de politie om hem moverende redenen wisselend en niet naar waarheid heeft verklaard, maakt het oordeel niet anders, al blijft het voor de rechtbank moeilijk te begrijpen waarom verdachte niet eerder met zijn verhaal is gekomen.

Kortom, er zijn onvoldoende bewijsmiddelen om te kunnen vaststellen dat verdachte in de tenlastegelegde periode ontucht heeft gepleegd met het meisje. Verdachte zal daarom van dit feit worden vrijgesproken.