Uitspraken

Het onderhavige verzoek is gegrond op de tweede afdeling van titel III van de Faillissementswet (homologatie van een onderhands akkoord). Het verzoek ziet op het afkondigen van een afkoelingsperiode (artikel 376 Fw).

Verzoekster heeft de keuze gemaakt voor een besloten akkoordprocedure en heeft daarbij aangevoerd welke redenen daaraan ten grondslag liggen. Nu verzoekster de keuze heeft gemaakt voor een besloten akkoordprocedure is dit verzoek in raadkamer behandeld. De rechtbank heeft geen aanleiding gezien om derden in de gelegenheid te stellen hun zienswijze te geven op het verzoek.

Bij de behandeling van het verzoek is summierlijk gebleken dat een afkoelingsperiode noodzakelijk is om de door verzoekster gedreven onderneming tijdens de voorbereiding van en de onderhandelingen over een akkoord te kunnen blijven voortzetten. Zo is er een schuldeiser die heeft gedreigd om het faillissement van verzoekster aan te vragen. Daar komt bij dat als crediteur [crediteur] op de hoogte komt van (het voornemen) tot het aanbieden van een akkoord en beschikt over een titel voor executie van haar vordering op verzoekster, hij mogelijk over zal gaan tot verkoop van de beslagen zaken waardoor verzoekster haar bedrijfsvoering niet voort kan zetten. Dit kan als gevolg hebben dat het akkoord geen doorgang kan vinden. Voorwaarde voor de financiering van het akkoord is immers dat het bedrijf na homologatie kan worden voortgezet. Als er geen inventaris of bedrijfsmiddelen meer zijn, of als er geen inkomsten meer zijn om het afmaken van (winstgevend) onderhanden werk te financieren, dan moet het bedrijf noodgedwongen worden gestaakt en is een faillissement onvermijdelijk.

Uit de stellingen van verzoekster volgt dat indien de onderneming kan worden gecontinueerd het aan te bieden akkoord kan worden gefinancierd uit (winstgevend) onderhanden werk. Daarnaast kunnen de voor het akkoord benodigde gelden beschikbaar worden gesteld door een andere vennootschap van de heer [bestuurder], te weten [bedrijf 2] of door de bestuurder zelf. Uit hetgeen door verzoekster ter zitting naar voren is gebracht volgt dat met een akkoord een hogere uitkering aan de schuldeisers zal kunnen plaatsvinden dan ingeval van een faillissement, dat zonder totstandkoming van een akkoord onafwendbaar zal zijn. Dit alles maakt dat de rechtbank van oordeel is dat summierlijk is gebleken dat op dit moment de belangen van de gezamenlijke schuldeisers gediend zijn met het gelasten van een afkoelingsperiode, die noodzakelijk is ter voorbereiding van een akkoord dat in het belang van de gezamenlijke schuldeisers is. Het verzoek tot het afkondigen van een afkoelingsperiode zal dan ook worden toegewezen met de hierna te noemen beperking.

[crediteur] heeft een openbaar pandrecht verkregen op een vordering. Over de betalingen op deze vorderingen hebben partijen afspraken gemaakt in de pandakte. [crediteur] is daarmee op dit moment de enige bekende schuldeiser met een voorrangspositie. Gelet op de positie van een pandhouder in faillissement, zal [crediteur] ook in het geval van totstandkoming van een akkoord zich op basis van de pandakte kunnen verhalen. Een gevolg van de afkoelingsperiode is daarom uitdrukkelijk niet dat de bevoegdheid van [crediteur] die volgen uit de pandakte worden beperkt. [crediteur] behouden dus de bevoegdheid om de vordering te innen op de wijze als in de pandakte omschreven. Voor zover nodig zal de rechtbank het bereik van de afkoelingsperiode bovendien beperken in die zin dat [crediteur] zich vervolgens ook mag voldoen uit het geïnde, op de in artikel 7 van de pandakte omschreven wijze.

Hoewel verzoekster voor dit moment voldoende heeft onderbouwd op dat aanbieding van een akkoord mogelijk is, valt op dat verzoekster nog weinig concreet is in haar plannen voor reorganisatie. De rechtbank zal daarom bepalen dat verzoekster de rechtbank uiterlijk 21 februari 2021 moet informeren over de voortgang van de (voorbereidingen van) de akkoordprocedure. Dit dient te gebeuren door middel van een schriftelijk verslag waaruit ten minste moet blijken welke acties verzoekster heeft ondernomen om tot een akkoord te komen, in hoeverre is voldaan aan de vereisten die de wet stelt aan het indienen van een akkoord (onder meer artikel 374 en 375 Fw) en wanneer een akkoord aan de schuldeisers zal worden voorgelegd. Daarnaast wenst de rechtbank bij dit volgende informatiemoment een concreter plan met zicht op financiering van het akkoord te zien en een lijst van in het akkoord betrokken schuldeisers met vermelding van de vorderingen van die schuldeisers.