Uitspraken

Van der Lugt legt aan deze vorderingen ten grondslag dat de saneringswerkzaamheden onvolledig althans ondeugdelijk zijn uitgevoerd en dat Peters daarvoor uit hoofde van wanprestatie kan worden aangesproken. Omdat Peters en Enzerink weigeren alsnog deugdelijk uit te voeren, moeten zij de kosten vergoeden die gemoeid zijn met het ongedaan maken van de ondeugdelijke werkzaamheden.

Peters heeft betwist dat zij ondeugdelijk werk heeft geleverd. De overeenkomst hield in dat zij de door Koenders geconstateerde asbestverontreiniging moest saneren en dat heeft zij gedaan conform de geldende wetgeving. Op de plaatsen waar nu volgens Van der Lugt asbest is aangetroffen, zijn door Koenders en door de keuringsinstituten na de sanering geen asbestsporen geconstateerd.

Voor zover de asbestinventarisatie niet goed is geweest is Van der Lugt daarvoor verantwoordelijk en dat is zij ook voor de vrijgaveverklaringen. Zij kan niet Peters daarop aanspreken. Peters heeft voorts aangevoerd dat het werk in 2012 is opgeleverd en daarna voor risico van Van der Lugt is. Zou de asbest zo duidelijk aanwezig zijn als Van der Lugt stelt, dan had Van der Lugt die al bij de oplevering kunnen ontdekken. Ook heeft zij een beroep gedaan op de AVA 92 en de Covo en aangevoerd dat op grond van die voorwaarden Van der Lugt in haar vordering niet ontvankelijk is, omdat er meer dan vijf jaar is verstreken na de onderhoudstermijn.

Vooropgesteld wordt dat de overeenkomst met betrekking tot de asbestsanering als een aanneemovereenkomst moet worden aangemerkt, omdat de werkzaamheden zien op het wijzigen (verwijderen van asbest) van een bouwwerk. Uit het feit dat Van der Lugt Enzerink aanduidt als onderaannemer van Peters blijkt dat ook zij de overeenkomst ziet als een aanneemovereenkomst.

Zowel in de offerte als in de overeenkomst staat: “(…) De opdrachtgever verklaart door ondertekening dezes, de AVA 92 te hebben ontvangen en bekend te zijn met de inhoud hiervan. (…)” De overeenkomst is op 17 oktober 2011 door Van der Lugt ondertekend. Anders dan zij heeft aangevoerd is dit geen algemene voorwaarde, maar een tot bewijs bestemde onderhandse akte die tussen partijen dwingend bewijs oplevert, behoudens door de wederpartij te leveren tegenbewijs. Dit volgt overigens ook uit het door Van der Lugt aangehaalde arrest van het gerechtshof Amsterdam van 31 januari 2012. Van der Lugt heeft dat tegenbewijs niet aangeboden, zodat ervan uitgegaan moet worden dat Van der Lugt de AVA 92 heeft ontvangen. Zij kan daarom niet de nietigheid van deze voorwaarden inroepen.

Van der Lugt heeft vervolgens een beroep gedaan op het bepaalde in artikel 13 COVO 2010 en aangevoerd dat daaruit volgt dat bij een ernstig gebrek een verjaringstermijn van 20 jaar geldt. Omdat de asbestvervuiling de loods ongeschikt voor haar bestemming maakt, is er volgens haar sprake van een ernstig gebrek.

Dit beroep op artikel 13 COVO komt Van der Lugt echter niet toe. Zoals zij terecht heeft aangevoerd zijn deze voorwaarden niet van toepassing, omdat er geen sprake is van een consumentenovereenkomst. Van der Lugt heeft gehandeld in de uitoefening van haar bedrijf en is geen natuurlijk persoon.

Volgens de wel van toepassing zijnde AVA 92 is een gebrek slechts dan als ernstig aan te merken indien het de hechtheid van het gebouw of van een essentieel onderdeel daarvan in gevaar brengt. Dat is hier niet het geval, zodat een termijn van vijf jaar geldt.

Van der Lugt heeft nog aangevoerd dat een beroep op de AVA 92 naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Nu zij echter hiervoor geen andere feiten en omstandigheden heeft gesteld dan dat de werkzaamheden niet goed zijn uitgevoerd, moet dit beroep als onvoldoende onderbouwd worden verworpen.

Ervan uitgaande dat de afgifte van het certificaat door Fibrecourt op 25 juni 2012 geldt als het moment van oplevering, is de onderhoudstermijn op 30 juli 2012 geëindigd. De rechtsvordering is verjaard op 30 juli 2017. Niet gesteld of gebleken is dat de verjaring is gestuit, zodat de vordering van Van der Lugt jegens Peters zal worden afgewezen.

De vorderingen jegens Enzerink

Van der Lugt baseert haar vorderingen jegens Enzerink op de stelling dat Enzerink onrechtmatig heeft gehandeld doordat zij onvoldoende rekening heeft gehouden met de belangen van de opdrachtgever. Enzerink had moeten beseffen dat zij door het onzorgvuldig (laten) uitvoeren van de saneringswerkzaamheden, grote kans loopt schade te berokkenen aan de opdrachtgever en dat die schade aanzienlijk kan zijn. Enzerink is daarom hoofdelijk naast Peters aansprakelijk, aldus Van der Lugt.

Enzerink heeft betwist dat zij als onderaannemer van Peters betrokken is geweest bij de uitvoering van de verbintenis tussen Van der Lugt en Peters. Zij is alleen betrokken geweest bij de totstandkoming van de overeenkomst. Zij werd door Peters benaderd om de asbestsanering uit te voeren en heeft samen met Van der Lugt en Peters de loods opgenomen. Aan de hand daarvan en van het rapport van Koenders heeft zij de offerte opgesteld. Ook heeft zij maanden voor de werkzaamheden de sloopvergunning aangevraagd. Voor de uitvoering van de werkzaamheden had zij echter onvoldoende capaciteit en zij heeft daarom op verzoek van Peters een andere saneerder, Polman Milieu B.V. (Polman), benaderd. Polman heeft het werkplan voor de sanering opgesteld en van stond af aan tot het einde toe de werkzaamheden uitgevoerd. De inspecties zijn in opdracht van Polman verricht. Zij, Enzerink, is er tussen uit gevallen.

Voor het verweer dat niet Enzerink maar Polman de werkzaamheden heeft uitgevoerd, is steun te vinden in de inspectierapporten van 9 mei 2012 en 27 juni 2012. In beide rapporten staat Polman als opdrachtgever vermeld. In het door Fibrecount uitgegeven certificaat eindcontrole na asbestverwijdering conform NEN-2990 van 25 juni 2012 staat Polman vermeld als klant en als verwijderingsbedrijf. De vermelding van het verwijderingsbedrijf is van belang omdat op grond van de regelgeving de asbestsaneerder niet ook de asbestinventarisatie en eindcontrole mag doen.

Van der Lugt heeft na dit door stukken onderbouwde verweer haar stelling dat Enzerink heeft gesaneerd onvoldoende nader onderbouwd. Zij onderschrijft de verklaring dat Enzerink aanwezig was bij de opname ter plaatse, maar heeft geen feiten of omstandigheden gesteld waaruit afgeleid zou kunnen worden dat Enzerink de werkzaamheden heeft uitgevoerd. Omdat zij onvoldoende heeft gesteld, zal zij niet worden toegelaten tot bewijs van haar stelling.

Het enkele feit dat Polman de werkzaamheden in opdracht van Enzerink zou hebben uitgevoerd (wat niet is komen vast te staan), is onvoldoende om tot het oordeel te komen dat Enzerink jegens Van der Lugt onrechtmatig heeft gehandeld.

Ook de vorderingen jegens Enzerink zijn niet voor toewijzing vatbaar.

Kosten