Uitspraken

De spoedeisendheid van de vordering vloeit voldoende uit de stellingen van Lizard Apps voort.

In de kern genomen komt het onderhavige geschil neer op de vraag of het Haerst na beëindiging van haar samenwerking met Lizard Apps op dit moment nog is toegestaan om de door Lizard Apps ontwikkelde software te (blijven) gebruiken. Lizard Apps is van mening dat dit niet het geval is. Zij stelt daartoe dat de samenwerkingsovereenkomst met Haerst op 3 april 2017 is beëindigd en dat daarmee tevens de onlosmakelijk met die overeenkomst samenhangende licentieovereenkomst en Service Level Agreement per dezelfde datum zijn beëindigd. Lizard Apps stelt dat op de door haar ontwikkelde software auteursrechten rusten en dat Haerst inbreuk op deze rechten maakt door de software, ondanks dat zij daarvoor geen licentie meer bezit, ook na 3 april 2017 te blijven gebruiken en ook aan derde partijen ter beschikking te stellen. Haerst voert verweer. Zij voert aan dat de samenwerking met Lizard Apps weliswaar bij e-mailbericht van 3 april 2017 is opgezegd, maar dat de licentieovereenkomst nog onverminderd voortduurt. Haerst voert aan dat zij door het bestaan van de licentieovereenkomst op dit moment gerechtigd is gebruik te maken van de door Lizard Apps ontwikkelde software en dat, nu de software noodzakelijk is om de camera te laten functioneren, deze software ook door derde partijen mag worden gebruikt, ten minste tot het moment dat in opdracht van Haerst nieuwe vervangende software is ontwikkeld. Autodidact voert zelfstandig verweer, welk verweer afzonderlijk zal worden besproken en beoordeeld.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Vaststaat dat Haerst met Lizard Apps en Autodidact heeft samengewerkt bij de ontwikkeling van een diagnostische camera. Partijen zijn het erover eens dat ten behoeve van deze samenwerking nimmer een expliciete drie-partijenovereenkomst op schrift is gesteld en door partijen is ondertekend. Lizard Apps stelt weliswaar dat de drie-partijenconstructie nader is geconcretiseerd en vastgelegd in de subsidieaanvraag die medio 2016 namens haarzelf, Haerst en Autodidact is opgesteld en bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland is ingediend, maar de daarin vervatte mededelingen en taakverdelingen zijn door een derde en niet door partijen zelf vorm gegeven. In dit kort geding kan niet worden vastgesteld dat tussen partijen over al deze afspraken wilsovereenstemming bestond, zodat partijen elkaar aan de inhoud van de subsidieaanvraag onderling dan ook niet (zonder meer) kunnen houden. Aannemelijk is dan ook dat Lizard Apps haar werkzaamheden in het kader van het project niet op basis van een drie-partijenovereenkomst heeft uitgevoerd, maar op basis van verschillende overeenkomsten van opdracht in de zin van artikel 7:400 BW die met Haerst tot stand zijn gekomen. Vaststaat immers dat Lizard Apps voor de verschillende projectfases telkens afzonderlijke offertes aan Haerst heeft gestuurd en dat Haerst deze offertes vervolgens heeft geaccepteerd, waarna Lizard Apps de desbetreffende fase ging uitvoeren en Lizard Apps daarvoor geheel of gedeeltelijk door Haerst is betaald. Vaststaat dat Haerst de samenwerking met Lizard Apps bij e-mailbericht van 3 april 2017 heeft opgezegd, zodat deze samenwerking tot een einde is gekomen.

Naast bovengenoemde overeenkomst van opdracht is tussen Lizard Apps en Haerst in één document, het contract van 27 januari 2015, zowel een zogenaamde Service Level Agreement als een licentieovereenkomst tot stand gekomen. De voorzieningenrechter is van oordeel dat deze overeenkomsten vanwege hun aard en inhoud los van elkaar en ook los van de samenwerkingsovereenkomst kunnen worden gezien. Ten aanzien van de Service Level Agreement bestaat tussen partijen geen geschil, zodat deze overeenkomst verder onbesproken zal blijven. Ten aanzien van de licentieovereenkomst heeft te gelden dat de stelling van Lizard Apps dat met het einde van de samenwerkingsovereenkomst van rechtswege tevens een einde aan die overeenkomst is gekomen niet houdbaar is. De voorzieningenrechter is van oordeel dat deze overeenkomst kwalificeert als een duurovereenkomst voor onbepaalde tijd. Partijen kwalificeren deze overeenkomst in het document van 27 januari 2015 als mantelovereenkomst en ten aanzien van de duur is overeengekomen dat deze de verschillende fases overstijgt en voor een initiële duur van twaalf maanden is aangegaan en telkens met eenzelfde periode zou worden verlengd indien niet rechtsgeldig werd opgezegd.

Een duurovereenkomst voor onbepaalde tijd is in beginsel opzegbaar, tenzij partijen hebben afgesproken dat deze niet opzegbaar is of dat de niet-opzegbaarheid uit de aard van de overeenkomst voortvloeit. Gesteld noch gebleken is dat partijen op enig moment zijn overeengekomen dat de overeenkomst per definitie niet opzegbaar is, zodat ervan moet worden uitgegaan dat de overeenkomst dat wel is. Tussen partijen staat vast dat Haerst nimmer tot opzegging van de licentieovereenkomst is overgegaan. Hoewel Lizard Apps dit bij brief van haar advocaat aan Haerst van 2 juli 2017 wel stelt te hebben gedaan, is de voorzieningenrechter van oordeel dat de aard van de overeenkomst zich tegen een rechtsgeldige opzegging van de overeenkomst door Lizard Apps verzet. In dat verband is van belang dat partijen al vanaf 2015 bezig zijn met de ontwikkeling van een diagnostische camera en dat de camera uitsluitend functioneert met gebruik van software. Vaststaat dat de enige bruikbare software op dit moment de software van Lizard Apps is en dat de camera dus uitsluitend kan worden gebruikt met die specifieke software. Lizard Apps heeft voor de ontwikkeling van de software alle door haar gedeclareerde uren van Haerst vergoed gekregen, ook waar deze de eerder geoffreerde uren (flink) te boven gingen. Het gaat dan ook niet aan om het gebruik van de software door het enkele beëindigen van de samenwerking tussen partijen te verbieden, juist op het moment dat de camera na jarenlang werk op de markt is gebracht en aan derde partijen is verkocht en geleverd en de kosten voor dat werk ook steeds aan Lizard Apps zijn vergoed. De voorzieningenrechter is van oordeel dat het Haerst in de gegeven omstandigheden dan ook moet worden toegestaan om de software gedurende enige tijd te blijven gebruiken, zodat zij door een ander bedrijf vervangende software kan laten ontwikkelen. Aannemelijk is dat het Haerst daardoor ook was toegestaan om intussen de software van de serverruimte van TransIP te kopiëren om de functionaliteit van de camera te waarborgen. Dit temeer omdat niet in geschil is dat Haerst (nog altijd) bereid is daarvoor het overeengekomen tarief van € 10,00 per camera per maand aan Lizard Apps te (blijven) voldoen. Nu voorts evenmin in geschil is dat de camera zonder software niet kan worden gebruikt, is het verschaffen van sublicenties daarvoor aan derde partijen die de camera gebruiken onontbeerlijk en handelt Haerst ook daarmee niet onrechtmatig jegens Lizard Apps.

Dit alles leidt tot de slotsom dat Haerst de door Lizard Apps ontwikkelde software niet op onrechtmatige wijze gebruikt en dat van een inbreuk op auteursrechten zoals Lizard Apps stelt geen sprake kan zijn. Het antwoord op de vraag of de door Lizard Apps ontwikkelde software kwalificeert als auteursrechtelijk beschermd werk in de zin van de Auteurswet kan daarom in het midden blijven. De vordering in kort geding strekkende tot het aanstonds staken van het maken van inbreuk zal worden afgewezen.

Nu van inbreuk op auteursrechten geen sprake is, bestaat evenmin grond voor veroordeling van Haerst tot het verstrekken van de gegevens van de afnemers van de camera en tot het versturen van een brief aan haar klanten als opgenomen onder vordering III, zodat ook deze vorderingen zullen worden afgewezen. Voor het verwijderen van de bij Haerst en haar klanten aanwezige door Lizard Apps ontwikkelde software bestaat gelet op het voorgaande ook geen deugdelijke juridische grondslag, zodat deze vordering eveneens zal worden afgewezen.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. De vordering van Lizard Apps strekt tot betaling van een geldsom. Voor toewijzing van een dergelijke vordering is in kort geding slechts dan plaats, als het bestaan en de omvang van de vordering voldoende aannemelijk zijn en uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening vereist is. Bij de afweging van de belangen van partijen wordt mede betrokken het risico dat niet kan worden terugbetaald. Gelet op het door Haerst gevoerde verweer, staan het bestaan en de omvang van het thans gevorderde bedrag aan schadevergoeding in deze kort gedingprocedure niet vast. Daarom is voor toewijzing van deze vordering in dit geding geen plaats en zal deze vordering worden afgewezen.

Lizard Apps heeft jegens Autodidact dezelfde vorderingen ingesteld als jegens Haerst. Autodidact heeft zich afzonderlijk tegen deze vorderingen verweerd. Autodidact voert aan dat zij nimmer een (samenwerkings)overeenkomst met Lizard Apps is aangegaan en dat zij het gebruik van de door Lizard Apps ontwikkelde software voor de camera op eerste verzoek van Lizard Apps heeft beëindigd. Ten aanzien van de samenwerkingsovereenkomst op basis waarvan Lizard Apps haar werkzaamheden heeft uitgevoerd is reeds geoordeeld dat dit een overeenkomst is waarbij Autodidact geen contractspartij is, zodat de vorderingen gebaseerd op deze overeenkomst jegens Autodidact zullen worden afgewezen. Nu Lizard Apps voorts niet heeft weersproken dat Autodidact het gebruik van de software heeft beëindigd en dat gebruik niet zal hervatten indien zij daartoe niet gerechtigd blijkt te zijn, zullen ook de overige vorderingen, die allen betrekking hebben op het maken van inbreuk op auteursrechten, worden afgewezen.

Nu het gevorderde verbod op gebruik van de software wordt afgewezen, bestaat geen belang bij toewijzing van een termijn voor het instellen van een eis in een bodemzaak als bedoeld in artikel 1019i Rv, zodat deze vordering zal worden afgewezen.

Lizard Apps zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Haerst vordert vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten voor juridische bijstand op de voet van artikel 1019h Rv. In dit artikel is kort gezegd bepaald dat de in het ongelijk gestelde partij desgevorderd kan worden veroordeeld in redelijke en evenredige gerechtskosten en andere kosten die de in het gelijk gestelde partij heeft gemaakt, tenzij de billijkheid zich daartegen verzet. Haerst vordert een fixed fee van € 6.000,00 zoals opgenomen in de indicatietarieven IE voor kort gedingen van eenvoudige aard. Nu Haerst echter in het geheel geen uren- en kostenspecificatie in het geding heeft gebracht, kan de voorzieningenrechter niet vaststellen dat het bedrag van € 6.000,00 aan advocaatkosten redelijk en evenredig is zoals bedoeld in artikel 1019h Rv. Daarom zal slechts het gebruikelijke liquidatietarief worden toegewezen. Met inachtneming daarvan worden de proceskosten aan de zijde van Haerst tot op heden begroot op:

- griffierecht € 1.924,00

- salaris advocaat € 816,00

Totaal € 2.740,00

Ook Autodidact vordert op de voet van artikel 1019h Rv vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten voor juridische bijstand. Autodidact heeft een uren- en kostenspecificatie overgelegd en vordert een bedrag van € 6.000,00 aan advocaatkosten. Hoewel Lizard Apps zich ter zitting tegen toewijzing van deze kosten heeft verweerd, acht de voorzieningenrechter de hoogte van de kosten gelet op de onderbouwing van Autodidact en de omvang van het onderhavige geschil redelijk en evenredig. Dit bedrag aan advocaatkosten zal daarom worden toegewezen. De proceskosten aan de zijde van Autodidact worden met inachtneming daarvan tot op heden begroot op:

- griffierecht € 1.924,00

- salaris advocaat € 6.000,00

Totaal € 7.924,00

Haerst vordert in reconventie veroordeling van Lizard Apps tot afgifte van twee camera’s die zij, ondanks de beëindiging van de onderlinge samenwerking, nog niet aan Haerst heeft geretourneerd. Nu Lizard Apps geen verweer heeft gevoerd tegen deze vordering, zal de vordering worden toegewezen.

De gevorderde dwangsom zal op de voet van artikel 611a Rv eveneens worden toegewezen als na te melden.

Lizard Apps zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Deze kosten worden aan de zijde van Haerst tot op heden begroot op (0,5 punt x tarief € 816,00 =) € 408,00 aan salaris advocaat.

De gevorderde nakosten zullen worden toegewezen als na te melden.