Uitspraken

Gedaagde 1, [gedaagde sub 1] , is woonachtig in [woonplaats] , zodat aan de Nederlandse voorzieningenrechter (van de rechtbank Gelderland, locatie Arnhem) rechtsmacht toekomt en hij ook relatief bevoegd is. De voorzieningenrechter heeft op grond van het bepaalde in artikel 8, aanhef en onder 1. van de Herschikte EEX-verordening (EG Verordening nr. nr. 1215/2012) ook rechtsmacht ten aanzien van gedaagde sub 2, [gedaagde sub 2] , die is gevestigd in [land] , nu tussen de vorderingen zo’n nauwe band bestaat ( [gedaagde sub 2] is de hostingprovider van de door [gedaagde sub 1] opgerichte website www. [website] .nl waarvan onder meer verwijdering wordt gevraagd) dat een goede rechtsbedeling vraagt om een gelijktijdige behandeling van de zaak.

[eiser sub 2] en [eiser sub 1] hebben een spoedeisend belang bij hun vorderingen onder I. en II. nu zij een voorziening vragen die ertoe moet strekken een einde te maken aan als stelselmatige inbreuk op een subjectief recht aan te merken handelingen waarvan zij stellen schade te ondervinden.

De vraag die in dit kort geding centraal staat, is of [gedaagde sub 1] onrechtmatig handelt jegens [eiser sub 2] en [eiser sub 1] door op de website www. [website] .nl berichten/uitlatingen over [eiser sub 2] en/of haar bestuurder [eiser sub 1] te plaatsen. Aangezien de uitlatingen over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] op een website op internet zijn geplaatst en derhalve openbaar en voor iedereen toegankelijk zijn gemaakt, dienen deze te worden beschouwd als een publicatie.

Voorop gesteld wordt dat de vorderingen van [eiser sub 2] en [eiser sub 1] in beginsel een beperking inhouden van het in artikel 10 lid 1 van het (Europese) Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) neergelegde grondrecht van [gedaagde sub 1] op vrijheid van meningsuiting. Een dergelijk recht kan slechts worden beperkt indien dit bij de wet is voorzien en noodzakelijk is in een democratische samenleving, bijvoorbeeld ter bescherming van de goede naam en de rechten van anderen (artikel 10 lid 2 EVRM). Van een beperking die bij de wet is voorzien is sprake, wanneer de uitlatingen van [gedaagde sub 1] onrechtmatig zijn in de zin van artikel 6:162 van het Burgerlijk Wetboek (BW). Voor het antwoord op de vraag welk recht - het recht op vrijheid van meningsuiting of het recht op bescherming van eer of goede naam - in dit geval zwaarder weegt, moeten de wederzijdse belangen worden afgewogen. Het belang van [gedaagde sub 1] is dat hij zich in het openbaar kritisch, informerend, opiniërend en waarschuwend moet kunnen uitlaten over misstanden die de samenleving raken. Het belang van [eiser sub 2] en [eiser sub 1] is erin gelegen dat zij niet lichtvaardig worden blootgesteld aan verdachtmakingen en/of voor hen ongewenste publiciteit omtrent haar/zijn (privé)gegevens en (privé)situatie. Welk van deze belangen, die in beginsel gelijkwaardig zijn, de doorslag behoort te geven, hangt af van de omstandigheden van het geval. Ten slotte spelen nog een rol de vraag of de beweringen die worden gedaan op waarheid berusten en de manier waarop die beweringen worden gedaan.

[gedaagde sub 1] heeft ter zitting erkend dat hij degene is die de website www. [website] .nl heeft opgericht en die de onder 2.2. vermelde berichten/uitlatingen daarop heeft geplaatst, zodat hij verantwoordelijk kan worden gehouden hiervoor. Dat de tekst door een derde (een ander slachtoffer volgens [gedaagde sub 1] ) is geschreven, maakt het voorgaande niet anders.

[gedaagde sub 1] heeft zich op het standpunt gesteld dat hij internet (meer in het bijzonder de website www. [website] .nl) als een goede plaats ziet om zijn mening te uiten. [gedaagde sub 1] ’s onvrede over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] komt voort uit de omstandigheid dat [gedaagde sub 1] voorafgaand aan de behandeling op 20 oktober 2008 niet, dan wel onvoldoende door [eiser sub 2] is voorgelicht over het risico van het ontstaan van een breed onbehaard litteken op zijn achterhoofd. Volgens [gedaagde sub 1] heeft [eiser sub 2] aangegeven dat er een litteken ter grootte van een potlood dun streepje zou ontstaan dat bij een kort kapsel nauwelijks zichtbaar zou zijn. Na de eerste behandeling heeft een littekencorrectie plaatsgevonden en vervolgens nog drie FUE behandelingen. De bedoeling was dat [gedaagde sub 1] een MHP behandeling (het injecteren met permanente inkt) zou ondergaan, maar gaandeweg het traject gaf [eiser sub 2] aan dat dit toch niet de gewenste methode was, omdat de inkt op lange termijn zou verkleuren. Vervolgens werd injectering met niet permanente inkt aangeboden. Toen [gedaagde sub 1] hier meer over wilde weten, gaf [eiser sub 2] aan dat zij nog niet zoveel ervaring daarmee had. Na een geëscaleerd gesprek heeft [eiser sub 1] abusievelijk een mail over [gedaagde sub 1] naar [gedaagde sub 1] in plaats van naar zijn collega verstuurd. [gedaagde sub 1] voelde zich hierdoor niet serieus genomen en stelt dat zijn letsel wordt gebagatelliseerd. De medisch adviseurs van partijen zijn tot de conclusie gekomen dat het verbrede litteken zijn oorzaak vindt in de huideigenschap van [gedaagde sub 1] . Een bekend probleem bij jonge mensen zoals [gedaagde sub 1] . [eiser sub 2] heeft [gedaagde sub 1] verzuimd in te lichten hierover, aldus [gedaagde sub 1] . [eiser sub 2] heeft de aansprakelijkheid van de hand gewezen. Vervolgens is [gedaagde sub 1] via een internetforum in contact gekomen met andere slachtoffers van [eiser sub 2] . [gedaagde sub 1] wil, nu deze andere slachtoffers een zogenaamd zwijgcontract hebben ondertekend, potentiële klanten behoeden voor de werkwijze van [eiser sub 2] en heeft daarom de website opgericht. In het licht van deze feiten kunnen de bewoordingen op de website niet als een aantasting van de eer of goede naam van [eiser sub 2] en/of [eiser sub 1] worden aangemerkt, zo betoogt [gedaagde sub 1] .

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Het is op zichzelf niet ongeoorloofd dat op een particuliere website kritiek wordt geleverd op het handelen van een kliniek/behandelaar of een andere instelling/persoon, althans dat een geschil tussen partijen op een website uiteen wordt gezet. [gedaagde sub 1] is hier evenwel over de grens van het toelaatbare gegaan, nu hij zich niet heeft beperkt tot zakelijke informatie over het geschil tussen hem en [eiser sub 2] , maar zich ook persoonlijk in negatieve zin over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] heeft uitgelaten. De betreffende passages op de website www. [website] .nl zoals opgenomen onder 2.2. van dit vonnis wekken minstgenomen de indruk dat [eiser sub 2] geen betrouwbare haartransplantatiekliniek voor zijn cliënten is en dat (potentiële) cliënten dan ook uiterst waakzaam en alert moeten zijn indien zij een behandeling bij [eiser sub 2] overwegen en/of ondergaan. [gedaagde sub 1] bezigt de volgende bewoordingen als hij het over [eiser sub 2] en/of [eiser sub 1] heeft: ‘vele gruwelijke fouten’, ‘verminkt’, ‘misleid, misbruikt en gemanipuleerd’, ‘malafide praktijk’ en ‘voorproefje van alle leugens en misleidingen’. Tevens heeft [gedaagde sub 1] op de website het volgende vermeld: “Binnenkort zal ik samen met andere [eiser sub 2] slachtoffers mijn verhaal doen over leugens, misleidingen, manipulatie, financiële fraude en misbruik van onzekerheden door [eiser sub 2] (www. [eiser sub 2] .nl).” Het beeldmerk van [eiser sub 2] is hierbij opgenomen, zo blijkt uit het proces-verbaal van constateringen van de deurwaarder van 28 juni 2016.

Op voorhand kan niet worden uitgesloten dat deze bewoordingen en passages, die nodeloos grievend van aard zijn (want eventuele kritiek op [eiser sub 2] en [eiser sub 1] had ook in meer zakelijke bewoordingen vervat kunnen worden) negatieve gevolgen kunnen hebben voor [eiser sub 2] en [eiser sub 1] . Dit terwijl [gedaagde sub 1] in dit kort geding onvoldoende duidelijk heeft kunnen maken op welke concrete feiten of gebeurtenissen hij zijn uitlatingen over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] doet steunen. Immers volgens de door [gedaagde sub 1] ingeschakelde medisch adviseur (zie de brief van 22 juni 2016 van [medisch adviseur] ) zijn er geen aanwijzingen dat in technische zin sprake is geweest van onzorgvuldige of foutieve uitvoering van de behandeling en was de littekenvorming niet te voorzien. Dat sprake zou zijn van verminking, leugens, misleiding, gruwelijke fouten, misbruik en/of manipulatie is niet aannemelijk geworden, behoudens dan dat [eiser sub 2] [gedaagde sub 1] mogelijk niet volledig zou hebben voorgelicht. Daarover dient de rechter zich evenwel nog uit te spreken in het door [gedaagde sub 1] aanhangig gemaakte deelgeschil. Wat hier verder ook van zij, dit rechtvaardigt evenwel nog niet het gebruik van voornoemde termen op de website.

Voor de bewering dat de niet permanente inkt waarmee [eiser sub 2] [gedaagde sub 1] wilde behandelen via een malafide praktijk uit Italië zou zijn geïmporteerd, bestaat geen enkel aanknopingspunt, zodat ook deze bewoordingen niet toelaatbaar zijn. Weliswaar is/was het kennelijk mogelijk om bij [eiser sub 2] zonder factuur een lager bedrag voor een behandeling te betalen, maar dat maakt nog niet dat sprake zou zijn van financiële fraude. Evenmin is aannemelijk geworden dat talloze slachtoffers iets soortgelijks is overkomen. [gedaagde sub 1] heeft ter zitting gesproken over hooguit twee ontevreden klanten, waarbij het overigens gaat om niet vergelijkbare behandelingen en omstandigheden.

Voorshands geoordeeld moet het er daarom voor gehouden worden dat [gedaagde sub 1] geen enkele feitelijke grond heeft voor zijn gewraakte uitlatingen en dat hij de grenzen van zorgvuldigheid die hij jegens [eiser sub 2] en [eiser sub 1] in acht had moeten nemen, heeft overschreden. Voldoende aannemelijk is dan ook geworden dat sprake is van laster. Daarnaast is het handelen van [gedaagde sub 1] jegens [eiser sub 2] en [eiser sub 1] als onrechtmatig te kwalificeren. Het belang van [eiser sub 2] en [eiser sub 1] om gevrijwaard te worden van ongefundeerde verdachtmakingen en beschuldigingen dient tegen deze achtergrond dus zwaarder te wegen dan het belang dat [gedaagde sub 1] kennelijk stelt te hebben bij zijn uitlatingen. Dat [gedaagde sub 1] zijn oorspronkelijk op de website geplaatste uitlatingen heeft aangepast maakt het voorgaande niet anders. Immers er wordt nog steeds door [gedaagde sub 1] op een ongenuanceerde en onnodig grievende wijze bericht gedaan van zijn ervaringen met [eiser sub 2] en [eiser sub 1] .

De vordering van [eiser sub 2] en [eiser sub 1] onder I. dat [gedaagde sub 1] de website www. [website] .nl dient te verwijderen en verwijderd dient te (doen) houden, zal dan ook worden toegewezen. Dit geldt daarmee ook voor het zich daarop bevindende beeldmerk van [eiser sub 2] ten aanzien waarvan [eiser sub 2] heeft gesteld dat verwijdering van dat beeldmerk onder de vordering sub I. dient te worden geschaard. Het is [gedaagde sub 1] immers niet toegestaan om dit beeldmerk te gebruiken. Door dit wel te doen handelt hij in strijd met artikel 2.20 lid 1 sub d van het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom (BVIE).

Tevens zal het [gedaagde sub 1] worden verboden om zich op enigerlei wijze via internet of enig ander openbaar medium over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] uit te laten op een vergelijkbare wijze zoals hij dat heeft gedaan op de website www. [website] .nl, bijvoorbeeld op Facebook. [gedaagde sub 1] heeft ook een Facebookpagina met als naam [website] aangemaakt, die toegankelijk is voor gebruikers van Facebook. Uit de overgelegde stukken is niet duidelijk wat thans daarop is geplaatst. Indien hierop uitlatingen over [eiser sub 2] en [eiser sub 1] worden gedaan vergelijkbaar met hetgeen is vermeld op de website, is dat niet toegestaan.

Aan beide veroordelingen zal een dwangsom worden verbonden die zal worden beperkt en gemaximeerd.

[eiser sub 2] en [eiser sub 1] hebben voorts nog een voorschot op geleden en te lijden schade gevorderd ten bedrage van € 50.000,00 voor gederfde winst, € 2.500,00 voor kosten van rechtsbijstand en € 3.500,00 voor immateriële schadevergoeding. Een geldvordering is in kort geding alleen toewijsbaar, indien voldoende aannemelijk is dat de vordering in een eventuele bodemprocedure zal worden toegewezen en indien van de eisende partij niet gevergd kan worden dat hij de afloop van de bodemprocedure afwacht. Aan dit criterium is hier niet voldaan. [eiser sub 2] en [eiser sub 1] hebben nagelaten te stellen wat het spoedeisend belang bij de geldvorderingen is. Bovendien is de omvang van de schade onvoldoende aannemelijk geworden om afgedaan te kunnen worden in het bestek van een kort geding. De vorderingen onder III. t/m V. zullen dan ook worden afgewezen.

Nu de vorderingen ten aanzien van gedaagde sub 1 zullen worden toegewezen en de vorderingen ten aanzien van gedaagde sub 2 slechts zijn ingesteld onder de voorwaarde dat de vorderingen ten aanzien van gedaagde sub 1 worden afgewezen, komt de voorzieningenrechter niet toe aan de beoordeling van de vorderingen onder VII. t/m XIII. Weliswaar worden de geldvorderingen ten aanzien van [gedaagde sub 1] afgewezen, maar er bestaat voorshands geoordeeld reeds om dezelfde redenen geen aanleiding om diezelfde geldvorderingen jegens [gedaagde sub 2] wel toe te wijzen.

[gedaagde sub 1] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Er bestaat geen aanleiding voor een volledige proceskostenveroordeling ex artikel 1019h Rv. De vordering onder I. is slechts voor een heel beperkt deel gegrond op artikel 2.20 BVIE. Bovendien wordt in het petitum een verbod op grond van dat artikel niet expliciet gevorderd. De kosten aan de zijde van [eiser sub 2] worden begroot op:

- dagvaarding € 96,01

- griffierecht 1.929,00

- salaris advocaat 816,00

Totaal € 2.841,01

[eiser sub 1] en [eiser sub 2] zullen als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten ten aanzien van [gedaagde sub 2] worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Oce.com worden begroot op nihil.