Uitspraken

6.1.

Om de geloofwaardigheid van een bekering in het kader van een asielaanvraag te kunnen toetsen richt verweerder zich ingevolge Werkinstructie 2019/18 (WI 2019/18) op drie elementen, te weten: (i) de motieven voor en het proces van bekering, (ii) de kennis van het nieuwe geloof en (iii) de activiteiten, zoals bezoeken aan religieuze bijeenkomsten die een persoon onderneemt binnen de nieuwe geloofsovertuiging en het effect van de veranderingen. De verklaringen van de vreemdeling over deze drie elementen moeten steeds worden bezien in hun onderlinge samenhang, maar ook in het licht van de overige omstandigheden, zoals de overige verklaringen van een vreemdeling en door hem verstrekte gegevens in de eventuele eerdere procedures. Dit betekent dat verweerder een integrale geloofwaardigheidsbeoordeling maakt, waarin alle informatie uit het dossier wordt betrokken en waarbij rekening wordt gehouden met de persoonlijke omstandigheden, achtergrond en leeftijd van de vreemdeling. Primair wordt gekeken naar de eigen verklaringen van de vreemdeling maar ook andere informatie in het dossier (zoals verklaringen van derde partijen) wordt betrokken.

6.2.

Verweerder heeft opgemerkt dat sprake is van een actieve bekering. Dit betekent gelet op WI 2019/18 dat de betrokkene een soort onderzoek heeft verricht en er sprake is van een weloverwogen keuze voor de nieuwe religie. De betrokkene is zelf op zoek naar zingeving. Verweerder heeft in dat kader tegengeworpen dat eiser in algemeenheden verklaart, hij niet kan weergeven wat zijn persoonlijke beweegredenen voor de bekering zijn geweest en onduidelijk is wat de aanleiding voor de bekering tot het christendom is geweest. Volgens verweerder is niet duidelijk waarom eiser openstond voor een nieuw geloof. Verweerder wijst erop dat eiser – blijkens pagina 9 van het nader gehoor – heeft verklaard niet op zoek te zijn naar een religie. Eiser heeft echter in het nader gehoor – samengevat – verklaard dat hij sinds hij zich kan herinneren een conflict met zijn vader heeft gehad, die verslaafd was aan verdovende middelen. Het enige wat voor eisers vader telde waren die verdovende middelen. Eiser heeft nooit gevoeld dat hij een vader had. Hij was eenzaam en depressief. Dit was gelegen in zijn thuissituatie waarbij zijn ouders vaak ruzie hadden, zij besloten om uit elkaar te gaan en ze vaak naar de rechtbank moesten. Vooral na de scheiding ging het slecht met eiser. Eiser voelde dat hij tussenbeide moest komen en maakte ruzie met zijn vader om zijn moeder te verdedigen. Eiser heeft een gesprek met zijn oom gehad, waarbij hij zijn oom heeft verteld over zijn gevoelens. Zijn oom heeft hem een hart onder de riem gestoken (pagina 6 en 7 nader gehoor). Daarbij heeft zijn (christelijke) oom eiser het een en ander meegegeven over het geloof, waarna eiser heeft besloten om zich daarin te verdiepen. In de correcties en aanvullingen op het nader gehoor heeft eiser verder aangegeven dat hij niet bewust op zoek was naar een religie. Eiser heeft daar het volgende aangegeven: ‘Ik was toen niet bewust op zoek naar een religie maar toen mijn oom over het christendom sprak besloot ik me erin te gaan verdiepen want zijn woorden deden mij goed en motiveerden mij. Na verdieping zag ik de schoonheid ervan in wat ik toen miste in mijn leven.’ Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zijn standpunt gelet op deze verklaring van eiser onvoldoende gemotiveerd door slechts te stellen dat deze correctie niet afdoet aan de vaststelling dat eiser niet op zoek was naar een religie. Daarmee is nog niet gemotiveerd waarom eiser niet wordt gevolgd in zijn verklaring. Ter zitting heeft verweerder dat desgevraagd ook niet toegelicht en slechts aangegeven niet in te zien wat het uitmaakt voor de zaak, omdat de bekering hierdoor – gelet op de andere tegenwerpingen – nog niet geloofwaardig wordt. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder hiermee echter nog steeds niet afdoende gemotiveerd waarom eiser niet wordt gevolgd in zijn verklaring en voorts onvoldoende kenbaar gemotiveerd hoe de verklaring van eiser meeweegt in de integrale geloofwaardigheidsbeoordeling. De rechtbank merkt overigens op dat het ook niet onaannemelijk voorkomt dat eiser door de evangelisatie van zijn oom in deze sombere tijd interesse heeft gekregen in religie en zich daarin is gaan verdiepen. Ook heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank in het licht van het voorgaande zijn tegenwerping – dat eiser zijn persoonlijke beweegreden om zich tot het christendom te bekeren niet heeft weergegeven met zijn verklaring dat hij eenzaam en depressief was – onvoldoende gemotiveerd.

6.3.

Verweerder werpt eiser tegen dat het niet logisch is dat alle vragen en twijfels die hij had werden weggenomen door gesprekken met zijn oom en een enkel bezoek aan de huiskerk. De rechtbank kan verweerder hierin niet zonder meer volgen. De rechtbank stelt vast dat uit het antwoord van eiser op de vraag hoe zijn twijfels zijn weggenomen, volgt dat hij meerdere gesprekken heeft gevoerd met zijn oom en de voorganger van de huiskerkdienst en van hen uitleg heeft gekregen (pagina 7 en 8 nader gehoor). In beroep heeft eiser zich op het standpunt gesteld dat door verweerder is miskend dat zijn oom veel kennis heeft over het christendom en een satellietkanaal had, waarmee hij het christendom evangeliseerde. Verder heeft eiser ter zitting toegelicht dat hij een langdurig intern proces heeft doorgemaakt, waarbij hij meerdere gesprekken heeft gevoerd met zijn oom, dat zijn oom hem op een gegeven moment aanraadde om de Bijbel te lezen en dat eiser daarna vragen daarover kon stellen aan zijn oom en dat hij vervolgens al na het tweede bezoek aan de huiskerk extern uitte dat hij zich had bekeerd. Het is gelet op het voorgaande niet onaannemelijk dat de vragen en twijfels die eiser had werden weggenomen door de gesprekken met zijn oom en bezoek(en) aan de huiskerk. Verweerder had nader moeten motiveren waarom hij desondanks eisers verklaringen op dit punt niet volgt. Met de tegenwerping van verweerder dat het voorstelbaar is dat de gesprekken met zijn oom eiser troost boden, maar dat dit nog niet wil zeggen dat dit voor hem aanleiding vormde zich te bekeren, heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank – mede gelet op wat daarover hiervoor onder 6.2 is overwogen – onvoldoende gemotiveerd waarom dat niet het geval zou kunnen zijn.

6.4.

De rechtbank stelt vast dat eiser onweersproken heeft aangegeven dat hij erg veel moeite heeft om over zijn gevoelens te verklaren. Naar het oordeel van de rechtbank had het daarom op de weg van verweerder gelegen om kenbaar in zijn besluitvorming te motiveren om welke reden hij eiser onder verwijzing naar eisers verklaringen op pagina 8, 9, 14 en 15 van het nader gehoor desondanks tegenwerpt dat hij met deze verklaringen niet persoonlijk heeft gemaakt hoe zijn eenzaamheid en depressiviteit door de gesprekken en de Bijbel werden weggenomen. Dat geldt ook ten aanzien van verweerders overweging dat eiser – door op de vraag hoe hij door het christendom wel liefde ontving te antwoorden dat God zijn zoon naar de aarde stuurde, waar hij werd gekruisigd voor onze verlossing en ook met zijn toelichting in de zienswijze – niet heeft verklaard wat liefde persoonlijk voor hem betekent. De stelling van verweerder ter zitting dat het verhaal over de liefde van God en Jezus die op aarde kwam standaard naar voren werd gebracht, is daartoe niet voldoende. De rechtbank volgt verweerder niet zonder meer in zijn ter zitting onder verwijzing naar WI 2019/18 ingenomen standpunt dat een vreemdeling over zijn gevoelens moet kunnen verklaren. In die werkinstructie staat in paragraaf 4 over de beoordeling van de geloofwaardigheid van een bekering immers dat uiteraard rekening dient te worden gehouden met het referentiekader van de vreemdeling en het gegeven dat niet iedere vreemdeling gewend is om over zijn persoonlijke gevoelens te vertellen. In paragraaf 5 over het horen staat dat bij het stellen van vragen ook rekening moet worden gehouden met de mate waarin vreemdelingen hun nieuw verworven geloof in woorden kunnen vatten, omdat dit per persoon zal verschillen. Bovendien is niet iedere vreemdeling gewend om over zijn persoonlijke ervaringen en gevoelens te praten. Ter zitting heeft eiser bovendien verklaard dat hij niet eerder een gehoor over zijn leven had gehad en tijdens het nader gehoor (p. 10) heeft hij aangegeven dat het voor iemand die afkomstig is uit de Iraanse maatschappij enorm moeilijk was om over gevoelens te praten. Het had daarom op de weg van verweerder gelegen om kenbaar rekening te houden met de moeite die eiser aangaf te hebben met spreken over zijn gevoelens. Zo nodig had verweerder eiser hierover bijvoorbeeld opnieuw kunnen horen, hetgeen verweerder niet heeft gedaan.

6.5.

Verweerder heeft verder tegengeworpen dat eiser niet persoonlijk kan maken wat vergeving voor hem betekent. Eiser heeft aangegeven berouw te willen tonen vanwege zijn zondegevoel, maar gevraagd naar dat zondegevoel, heeft eiser een algemeen antwoord gegeven, namelijk dat hij de ware weg en verlossingsweg had gevonden (pagina 9 nader gehoor), aldus verweerder.

6.8.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen heeft verweerder zijn standpunt over de geloofwaardigheid van de gestelde bekering niet deugdelijk gemotiveerd. Verweerder zal met inachtneming van het voorgaande en volgens WI 2019/18 opnieuw een integrale geloofwaardigheidsbeoordeling moeten maken.

7.1.

Verweerder heeft overwogen dat in het voornemen is geconstateerd dat eiser de gestelde problemen naar aanleiding van huiskerkbijeenkomsten niet heeft onderbouwd met documenten en verweerder heeft zijn asielrelaas daarom beoordeeld aan de hand van zijn verklaringen. De rechtbank stelt vast dat eiser heeft aangegeven een filmpje te hebben, waarin is te zien dat hij illegaal de grens moest oversteken waarbij werd geschoten, op grond waarvan hij stelt zijn asielrelaas en gegronde vrees voor vervolging te hebben onderbouwd. Verweerder heeft hier, ook desgevraagd ter zitting, geen standpunt over kunnen of willen innemen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder gelet daarop onvoldoende kenbaar gemotiveerd of en hoe hij het filmpje heeft betrokken in de integrale geloofwaardigheidsbeoordeling en onvoldoende gemotiveerd waarom hij zich desondanks op het standpunt stelt dat eiser zijn gestelde problemen niet met documenten heeft onderbouwd. De rechtbank merkt daarbij nadrukkelijk op dat het aan verweerder en niet aan de rechtbank is om hierover een standpunt in te nemen.

7.2.

Verweerder heeft eiser niet ten onrechte tegengeworpen dat hij niet zeker weet waarom de autoriteiten hem zoeken en dat het, voor zover sprake was van een ruis in de vertaling, op zijn weg had gelegen dit te corrigeren in de correcties en aanvullingen. Ten aanzien van de stelling van eiser dat het woord ‘waarom’ vertaald is met het Farsi woord ‘chetor’, dat zowel ‘hoe’ als ‘waarom’ kan betekenen, stelt de rechtbank vast dat aan eiser de vraag is gesteld waarom de agenten bij zijn ouderlijk huis aan de deur kwamen (rapport nader gehoor, p. 20). Eiser heeft hierop geantwoord dat niet zeker te weten, maar te vermoeden dat [persoon B] gemarteld is en daarbij zijn naam heeft genoemd. Naar het oordeel van de rechtbank is het op grond van dat antwoord niet evident dat eiser de vraag verkeerd heeft opgevat vanwege de dubbele betekenis. De stelling van eiser dat hij het tijdens zijn gehoor al bij andere vragen heeft verklaard, maakt dat niet anders, nu hij hierbij niet heeft gespecificeerd op welke verklaringen hij doelt.

7.3.

Verweerder heeft eiser tegengeworpen dat wat hij heeft aangevoerd over waarom hij wordt gezocht en de arrestatie van [persoon B] op zijn veronderstelling berust en dat hij vaag en niet gedetailleerd heeft verklaard over de problemen naar aanleiding van de huiskerkbezoeken. De rechtbank stelt vast dat eiser heeft verklaard dat hij werd gebeld dat hij niet moest komen, maar vluchten, dat al het contact tussen hemzelf en [persoon A] en [persoon B] en tussen zijn oom en diens vriend is verbroken en dat de autoriteiten bij zijn moeder zijn geweest (rapport nader gehoor, p. 19 en 20). Hoewel het zoals verweerder ter zitting heeft gesteld in de eerste plaats aan eiser is om zijn asielrelaas met zijn verklaringen aannemelijk te maken, ziet de rechtbank gelet op de hiervoor genoemde verklaringen van eiser niet in op welk punt hij vaag heeft verklaard en wat eiser hier nog meer over had kunnen en moeten verklaren. Verweerder heeft dit ook desgevraagd ter zitting niet toegelicht.

7.4.

Gelet op hetgeen hiervoor onder 7.1. en 7.3. is overwogen heeft verweerder zijn standpunt ten aanzien van de geloofwaardigheid van de problemen naar aanleiding van huiskerkbijeenkomsten niet deugdelijk gemotiveerd. Verweerder zal met inachtneming van het voorgaande opnieuw een integrale geloofwaardigheidsbeoordeling moeten maken.

8.1.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder zich niet ten onrechte op het standpunt gesteld dat niet uit de verklaringen van eiser is gebleken dat hij door de afwending van de islam problemen heeft ondervonden en dat hij niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij bij terugkeer naar Iran een gegronde vrees heeft voor vervolging vanwege zijn afvalligheid. Anders dan eiser stelt, heeft verweerder zijn digitale activiteit betrokken door zich op pagina 7 van het voornemen onder verwijzing naar een uitspraak van de Afdeling van 24 april 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:1336) afdoende gemotiveerd op het standpunt te stellen dat niet aannemelijk is dat eiser enkel hierdoor zal worden vervolgd. Eiser heeft met zijn verwijzing naar zijn Facebookpagina en met de toelichting van zijn gemachtigde ter zitting dat zij zelf door de Iraanse autoriteiten op de vingers is getikt vanwege haar werkzaamheden als advocaat, niet aannemelijk gemaakt dat hij daarmee in de negatieve belangstelling van de Iraanse autoriteiten is komen te staan, dan wel bij terugkeer zal komen te staan. Redengevend daartoe is dat niet is gebleken dat de Iraanse autoriteiten elke Facebookpagina van elke willekeurige Iraniër in Nederland, dan wel de Facebookpagina van eiser in het bijzonder, in de gaten houden en dat de problemen die de gemachtigde van eiser heeft ondervonden zien op haar werkzaamheden als advocaat en niet op het specifieke geval van eiser.

8.2.

De beroepsgrond faalt.