Uitspraken

Het onderhavige verzoek is een verzoek op basis van de tweede afdeling van titel IV van de Faillissementswet (Homologatie van een onderhands akkoord, artikel 369 e.v. Fw). Het verzoek ziet op het afkondigen van een – eerste – afkoelingsperiode en het opheffen van beslagen die ten laste van verzoekster zijn gelegd (artikel 376 Fw).

Verzoekster heeft de keuze gemaakt voor een besloten akkoordprocedure en heeft daarbij aangevoerd welke redenen daaraan ten grondslag liggen. Nu verzoekster de keuze heeft gemaakt voor een besloten akkoordprocedure is dit verzoek in raadkamer behandeld. De rechtbank heeft geen aanleiding gezien om derden in de gelegenheid te stellen hun zienswijze te geven op het verzoek.

Verzoekster is statutair gevestigd in Alphen aan den Rijn en oefent daar haar onderneming uit. Op grond van artikel 369 lid 7 sub b Fw juncto artikel 3 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering heeft de Nederlandse rechter rechtsmacht. De rechtbank Den Haag is op grond van artikel 369 lid 8 Fw relatief bevoegd om het verzoek in behandeling te nemen.

De besloten akkoordprocedure en de bevoegdheid van de rechtbank liggen hiermee voor de verdere akkoordprocedure vast.

Verzoekster heeft op 2 maart 2021 een verklaring als bedoeld in artikel 370 lid 3 Fw gedeponeerd ter griffie van de rechtbank. Verzoekster heeft toegezegd dat zij binnen een termijn van twee maanden een akkoord als bedoeld in artikel 370 lid 1 Fw zal aanbieden. Verzoekster kan dan ook worden ontvangen in haar verzoek om afkondiging van een afkoelingsperiode.

Uit artikel 376 lid 4 Fw volgt dat een dergelijk verzoek zal worden toegewezen indien summierlijk blijkt dat (i) een afkoelingsperiode noodzakelijk is om de door schuldenaar gedreven onderneming tijdens de voorbereiding van een akkoord te kunnen blijven voortzetten, en dat (ii) redelijkerwijs valt aan te nemen dat de belangen van de gezamenlijke schuldeisers hierbij gediend zijn en (iii) dat de in artikel 376 lid 2 Fw bedoelde derden, beslagleggers en schuldeiser die het faillissement heeft ingediend, niet wezenlijk in hun belangen worden geschaad.

Verzoekster is actief bezig met het voorbereiden van een akkoord. Door verhaalsacties van de schuldeisers, waaronder een (inmiddels ingetrokken) faillissementsverzoek, gelegde beslagen en mogelijke uitwinning van zekerheden door de huisbankier, zal het herstructureringsproces worden verstoord, of zelfs onmogelijk worden gemaakt. Om het aanbieden van een akkoord mogelijk te maken is continuering van de bedrijfsvoering nodig. Dit maakt dat de rechtbank van oordeel is dat summierlijk is gebleken dat een afkoelingsperiode noodzakelijk is om de door verzoekster gedreven onderneming tijdens de voorbereiding van en de onderhandelingen over een akkoord te kunnen blijven voortzetten.

Op grond van hetgeen door verzoekster in geding is gebracht oordeelt de rechtbank dat summierlijk is gebleken dat een afkoelingsperiode in het belang is van de gezamenlijke schuldeisers, nu verzoekster daarbij tot uitgangspunt neemt dat de schuldeisers ingeval van een akkoord meer zullen ontvangen dan in een faillissement. De beslagleggers en de pandhouder worden door een afkoelingsperiode niet wezenlijk in hun belangen geschaad.

Ter zitting heeft verzoekster verklaard dat een afkoelingsperiode voor de duur van drie maanden voldoende zal zijn om de akkoordprocedure te kunnen doorlopen. Dit tezamen met hetgeen hiervoor is overwogen en met inachtneming van hetgeen hierna wordt overwogen over de aanstelling van een observator, leidt er toe dat de rechtbank een afkoelingsperiode zal afkondigen voor de duur van drie maanden.

Verzoekster verzoekt tevens opheffing van beslagen die zijn gelegd door [beslaglegger 1] en [beslaglegger 2].

Door [beslaglegger 1] is beslag gelegd op een tweetal auto’s. Verzoekster heeft onvoldoende gesteld om tot het oordeel te kunnen komen dat opheffing van dit beslag noodzakelijk is. Verzoekster heeft aangevoerd dat de auto’s voor de normale uitoefening van haar onderneming worden gebruikt en nodig zijn voor de bedrijfsvoering. Om gebruik te kunnen (blijven) maken van de auto’s is niet noodzakelijk dat het beslag wordt opgeheven. Het verzoek tot opheffing van het door [beslaglegger 1] gelegde beslag zal worden afgewezen.

[Beslaglegger 2] heeft beslag gelegd op roerende zaken, waaronder de voorraden van verzoekster. Verbruik van de voorraad is noodzakelijk voor de voortzetting van de onderneming en het gelegde beslag staat daaraan in de weg. De rechtbank zal dit beslag dan ook opheffen.

De rechtbank acht het nodig om ter beveiliging van de belangen van de schuldeisers een observator aan te stellen. Hierbij wordt de duur van de afkoelingsperiode in aanmerking genomen, alsmede het gegeven dat de in de startverklaring vermelde adviseur (mogelijk) als extern financier zal optreden. Ook neemt de rechtbank in dit verband in overweging dat de (indirect) bestuurders van verzoekster niet alleen als zodanig optreden, maar tevens schuldeisers zijn en ten aanzien van de bankfinanciering hoofdelijk schuldenaar en borg zijn.