Uitspraken

Voor de feiten en het gevorderde wordt verwezen naar het gestelde in de aangehechte kopie van de dagvaarding.

De voorzieningenrechter van deze rechtbank is op grond van de artikelen 95 lid 1 en 96 aanhef en sub a en 97 lid 1 en 103 van Verordening (EG) 207/2009 inzake het Gemeenschapsmerk en artikel 3 van de betreffende Uitvoeringswet bevoegd kennis te nemen van de vorderingen gegrond op de ingeroepen Gemeenschapsmerken, aangezien [gedaagde] in Nederland woonachtig is.

Voor zover de vorderingen gebaseerd zijn op de Beneluxmerkrechten geldt het volgende. In een arrest van het Gerechtshof Den Haag1is geoordeeld dat de bevoegdheidsregeling van de Verordening (EG) 44/2001 van de Raad betreffende de rechterlijke bevoegdheden, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (EEX-Vo oud), voor zover die regeling in materieel, formeel en temporeel opzicht van toepassing is, prevaleert boven artikel 4.6 van het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom (merken en tekeningen of modellen) (BVIE) (r.o. 34 van dat arrest). Er is geen reden om aan te nemen dat dit met het van kracht worden van Verordening (EU) 1215/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2012 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (EEX II-Vo) anders is geworden. Uitgaande van het oordeel van het hof is de voorzieningenrechter internationaal bevoegd kennis te nemen van de vorderingen op grond van artikel 4 EEX II-Vo, nu [gedaagde] woonachtig is in Nederland, althans, voor zover artikel 4 EEX II-Vo de internationale bevoegdheid niet uitputtend zou regelen, op grond van artikel 4 EEX II-Vo jo artikel 4.6 lid 1 BVIE. In het midden kan blijven of de relatieve bevoegdheid dient te worden vastgesteld op basis van nationaal of Beneluxrecht, nu zowel op grond van artikel 102 Rv als op grond van artikel 4.6 lid 1 BVIE de rechtbank relatief bevoegd is omdat de gestelde inbreuk onder meer in het arrondissement Den Haag plaatsvindt.

Op grond van artikel 4 EEX II-Vo bestaat tevens internationale bevoegdheid voor zover Disney aan haar vorderingen haar auteursrechten ten grondslag legt. De voorzieningenrechter van deze rechtbank komt relatieve bevoegdheid toe uit hoofde van artikel 102 Rv op dezelfde grond als hiervoor overwogen.

De voor een in kort geding te treffen voorlopige voorziening noodzakelijke spoedeisendheid volgt uit de gestelde voortdurende inbreuk op de ingeroepen merk- en auteursrechten.

Disney vordert een volledige proceskostenveroordeling overeenkomstig artikel 1019h Rv. De proceskosten worden in een verstekprocedure gelet op de eisen van een goede procesorde slechts overeenkomstig het bepaalde in artikel 1019h Rv begroot, indien zij bij dagvaarding reeds zijn opgegeven en gespecificeerd dan wel, indien zij pas na dagvaarding worden opgegeven en gespecificeerd, aan de niet-verschenen gedaagde kenbaar zijn gemaakt. Als de (aanvullende) kostenopgave niet is betekend, zal daarom bewijs beschikbaar moeten zijn waaruit blijkt dat de gedaagde daadwerkelijk heeft kennisgenomen van de (aanvullende) proceskostenopgave.

In de dagvaarding is ter onderbouwing van de vordering tot vergoeding van de volledige proceskosten verwezen naar een als productie 16 in het geding gebrachte kostenspecificatie. De producties 1 tot en met 16, waaronder deze kostenspecificatie, zijn door de deurwaarder bij exploot van 21 april 2015 aan [gedaagde] betekend. Bij e-mail van 1 mei 2015 heeft mr. B.J. Visser aan mr. Kingma bevestigd dat hij, zoals hij telefonisch reeds had aangegeven, de belangen behartigt van [gedaagde]. Mr. Kingma heeft mr. Visser op 8 mei 2015 per e-mail een aangepast proceskostenoverzicht gezonden, bijgewerkt tot en met de dag van de mondelinge behandeling. Vervolgens hebben de raadslieden namens Disney en [gedaagde] afspraken gemaakt ter beëindiging van het geschil waarbij onder meer is afgesproken dat de mondelinge behandeling van 12 mei 2015 doorgang zou vinden, dat [gedaagde] noch mr. Visser zou verschijnen en dat Disney een verstekvonnis zou vragen.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is voldoende gebleken dat niet alleen de als productie 16 betekende proceskostenspecificatie kenbaar is gemaakt aan [gedaagde] maar ook – via haar advocaat - de aanvullende kostenspecificatie van 8 mei 2015. De kosten aan de zijde van Disney zullen conform specificatie worden begroot op een bedrag van € 5.836,46 aan salaris advocaat, vermeerderd met de vertaalkosten voor de dagvaarding van € 680,-, reiskosten van € 19,80, het griffierecht van € 613,- en € 154,39 aan explootkosten, in totaal derhalve op € 7.303,65.