Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken. Hoewel op basis van het filmpje kan worden geconcludeerd dat verdachte zodanig geïrriteerd was dat hij besloot een klap te geven en het proces-verbaal van aanhouding op dat punt dus valselijk is opgemaakt, kan de voorgeschiedenis tot een ander oordeel leiden. Gelet op die voorgeschiedenis was de opzet van verdachte er vanaf het begin op gericht om aangever weg te krijgen, waardoor de opzet op de valsheid van de verklaring ontbreekt.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte moet worden vrijgesproken. De opzet van verdachte was erop gericht om aangever weg te krijgen. Daarnaast wordt de aangifte van [aangever] niet ondersteund door het filmpje of de overige bewijsmiddelen in het dossier.

Bij de beoordeling van de vraag of sprake is van meineed is - naast de vaststelling dat de tenlastegelegde passage uit het proces-verbaal van aanhouding in strijd met de feitelijke toedracht en dus onjuist is - vereist dat verdachte (voorwaardelijk) opzet had op het afleggen van een onjuiste verklaring. Voor een bewezenverklaring van valsheid in geschrift is daarnaast vereist dat bij verdachte het oogmerk bestond om die verklaring als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken.

De rechtbank overweegt als volgt.

Aangever [aangever] heeft verklaard dat hij zag dat een motoragent een boete uitschreef en dat hij daarbij ging kijken.2 Aangever ging ervoor staan, waarop de agent zei dat hij weg moest gaan. Toen aangever vroeg waarom de agent een boete uitschreef, kreeg hij geen antwoord. Aangever heeft de agent vervolgens om zijn badgenummer gevraagd. Toen de agent dat niet wilde geven, zei aangever dat hij zou gaan filmen omdat hij de situatie niet terecht vond.3 Aangever stapte dichterbij de motoragent, waarna de motoragent de telefoon uit zijn handen sloeg.4

Verdachte (de motoragent) heeft op 16 mei 2019 in Amsterdam op ambtseed een proces-verbaal van aanhouding met nummer [nummer] opgemaakt en ondertekend.5 Hierin heeft verdachte onder meer verklaard dat aangever zich steeds bleef bemoeien met het gesprek. Verder heeft verdachte in dit proces-verbaal verklaard: “Ik heb hierop de betrokkene gemaand te vertrekken. Daarbij gaf ik met mijn hand de richting van het vertrekken aan. Kennelijk heb ik daarbij de telefoon van betrokkene per ongeluk uit zijn handen gestoten dan wel geslagen.”6

Op de zitting is verdachte bij deze verklaring gebleven.

Aangever heeft een gedeelte van het incident gefilmd. Dit filmpje is (vertraagd) afgespeeld op de zitting. Verdachte heeft op de zitting verklaard dat hij zichzelf op het filmpje herkent.7

De rechtbank heeft op de zitting geconstateerd dat op het filmpje te zien is dat verdachte zijn eigen telefoon van zijn rechterhand overpakt naar zijn linkerhand. Vervolgens maakt verdachte met zijn rechterarm een snelle beweging links voor zijn lichaam in de richting van aangever en valt de telefoon van aangever op de grond.8

De rechtbank is van oordeel dat op basis van het filmpje geen andere conclusie kan worden getrokken dan dat verdachte de telefoon van aangever uit zijn handen slaat, nu te zien is dat verdachte met kracht uithaalt en dat de telefoon vervolgens op de grond valt. De tenlastegelegde passage “Ik heb hierop de betrokkene gemaand te vertrekken. Daarbij gaf ik met mijn hand de richting van het vertrekken aan. Kennelijk heb ik daarbij de telefoon van betrokkene per ongeluk uit zijn handen gestoten dan wel geslagen” uit bovengenoemd proces-verbaal van aanhouding is dan ook in strijd is met de waarheid en dus onjuist. Dat verdachte aangever op een eerder moment zou hebben gemaand te vertrekken, kan aan die onjuistheid niet afdoen.

Verder is de rechtbank van oordeel dat verdachte deze verklaring opzettelijk valselijk heeft opgemaakt, nu het niet anders kan dan dat verdachte wist dat de passage uit zijn verklaring niet klopt. Verdachte heeft hiermee dan ook bewust tot doel gehad een andere voorstelling van zaken te geven dan zich in werkelijkheid heeft afgespeeld.

De rechtbank komt tot de conclusie dat het eerste cumulatief/alternatief tenlastegelegde, de meineed, kan worden bewezen. Hetgeen hierboven is overwogen leidt daarnaast tot het oordeel dat bij verdachte het oogmerk bestond om zijn verklaring als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, zodat ook het tweede cumulatief/alternatief tenlastegelegde, de valsheid in geschrift, kan worden bewezen. Ten aanzien van de feiten is sprake van eendaadse samenloop.