Uitspraken

Een conservatoir beslag kan onder meer worden opgeheven indien summierlijk blijkt dat de vordering ter verzekering waarvan het is gelegd ondeugdelijk is en/of indien de belangen van de beslaglegger bij het beslag niet opwegen tegen de belangen van de beslagene bij opheffing van het gelegde beslag.

De vordering waarvoor beslag is gelegd is door [gedaagde] primair gegrond op artikel 3:45 Burgerlijk Wetboek (BW), de actio pauliana. In artikel 3:45 lid 1 BW is bepaald dat, indien een schuldenaar bij het verrichten van een onverplichte rechtshandeling wist of behoorde te weten dat daarvan benadeling van een of meer schuldeisers in hun verhaalsmogelijkheden het gevolg zou zijn, de rechtshandeling vernietigbaar is en de vernietigingsgrond kan worden ingeroepen door iedere door de rechtshandeling in zijn verhaalsmogelijkheden benadeelde schuldeiser. Indien de rechtshandeling binnen een jaar voor het inroepen van de vernietigingsgrond is verricht, wordt volgens artikel 3:46 lid 1 onder 3º BW vermoed dat men aan beide zijden wist of behoorde te weten dat een zodanige benadeling het gevolg van de rechtshandeling zou zijn, als de rechtshandeling is verricht met een bloedverwant tot in de derde graad, bijvoorbeeld een zoon. De vernietiging loopt terug tot het tijdstip van de rechtshandeling (artikel 3:53 BW).

Dit betoog van [gedaagde] ten aanzien van de bedrijfsovername gaat niet op. Nog los van de vraag of aan de overige vereisten voor een geslaagde vernietiging op grond van artikel 3:45 BW is voldaan, is ten aanzien van de benadeling van [gedaagde] geen begin van bewijs geleverd. De vordering wordt daarom summierlijk ondeugdelijk geacht. De bedragen die met de beweerdelijke bedrijfsovername gepaard zijn gegaan, zijn niet gesteld of gebleken. [eiser] was vanaf 2014 tot in september 2016 niet meer bij zijn vader in dienst. [eiser] heeft met mailberichten aannemelijk gemaakt dat hij vanaf maart 2017 op zoek is gegaan naar bedrijfsruimte om een eigen bedrijf te starten. Hij is vervolgens in augustus 2017 gestart op een andere locatie dan zijn vader, die toen nog in bedrijf was, immers [vader eiser] . heeft pas in juli 2018 zijn bedrijf gestaakt. Pas later, in september 2018, heeft [eiser] het terrein van zijn vader erbij gehuurd om meer auto’s te kunnen stallen. Het feit dat [eiser] eerst een jaar zelf een terrein heeft gehuurd en zijn handel heeft gestart, duidt niet op overname van het bedrijf van vader. Verder heeft [eiser] ter zitting met stukken aannemelijk gemaakt dat hij zijn bedrijf is gestart met eigen geld, dat hij verdiend had met zijn baan bij GCA Transport B.V. Ook heeft hij aan de hand van ter zitting getoonde aan- en verkoopfacturen van auto’s aannemelijk gemaakt dat hij, op naam van zijn eigen bedrijf “ [naam bedrijf zoon] ”, vanaf augustus 2017 auto’s inkocht en met marges van tientallen procenten weer doorverkocht. Dit geldt ook voor de doorverkoop van de drie auto’s die hij van zijn vader heeft overgenomen. Op elk van die auto’s heeft hij ongeveer € 100,- winst gemaakt. Dat deze auto’s voor een te laag bedrag zijn overgenomen is niet komen vast te staan, van benadeling is dus geen sprake.

[gedaagde] beroept zich op onrechtmatige daad doordat [eiser] voordeel heeft getrokken uit de wanprestatie, pauliana of de onrechtmatige daad van vader. De schade van [gedaagde] zou het bedrag zijn dat hij niet van vader heeft kunnen incasseren als gevolg van het door [eiser] onttrekken van vermogensbestanddelen aan verhaal.

[gedaagde] heeft dit standpunt onvoldoende onderbouwd. Weliswaar heeft hij gewezen op de verkoop van de drie auto’s op 29 juni 2018 (zie 2.4), maar gezien de door [eiser] overgelegde bankafschriften en facturen is goed mogelijk dat dit, ook gezien de verkooprijzen, reële transacties zijn. [gedaagde] heeft gesuggereerd dat deze transacties verdacht waren omdat zij vlak na het vonnis van 18 juli 2018 plaatsvonden. Daarbij gaat [gedaagde] echter uit van de onjuiste veronderstelling dat de transacties op 29 juli 2018 in plaats van 29 juni 2018 hebben plaatsgevonden. De conclusie is dat uit deze transacties geen onrechtmatige bevoordeling blijkt. Ook om de in 4.4. genoemde redenen valt die conclusie niet te trekken.

Wat betreft de overeenkomst tot overdracht van de inboedel van vader aan zoon op 27 juli 2018 is met verwijzing naar hetgeen onder 4.5. is overwogen mogelijk dat [eiser] voordeel heeft getrokken uit paulianeus handelen. Gelet op de hoogte van het bedrag dat met deze overdracht is gemoeid en mogelijk te weinig betaald, wordt het beslag voor dit gedeelte niet proportioneel geacht.

Niet aannemelijk is geworden dat [eiser] , indien de vordering tegen hem in de bodemprocedure zou worden toegewezen, zonder het beslag onvoldoende verhaal zou bieden. Er staat immers kennelijk geld op zijn rekeningen, hij heeft nog circa 50 auto’s staan en hij genereert inkomsten door te handelen met flinke marges. [eiser] wordt door het beslag wel in zijn bedrijfsvoering bemoeilijkt. Het beslag is om deze redenen dus ook niet proportioneel.

De slotsom is dat de vordering waarvoor beslag is gelegd gedeeltelijk summierlijk ondeugdelijk is en het beslag voor het overige niet proportioneel wordt geoordeeld, zodat de beslagen zullen worden opgeheven. Een belangenafweging leidt tot een zelfde oordeel.

Nu de voorzieningenrechter het beslag zelf opheft, is oplegging van een dwangsom niet nodig.

[eiser] heeft verder een verbod gevorderd om in de toekomst wederom beslag te leggen. Deze voorziening zal worden geweigerd, omdat niet kan worden voorzien welke nieuwe feiten of omstandigheden in de toekomst een nieuw beslag rechtvaardigen.

[gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij hoofdelijk in de proceskosten worden veroordeeld.