vonnis
RECHTBANK AMSTERDAM
zaaknummer: 8004353 CV EXPL 19-18550
vonnis van: 19 maart 2020
fno.: 560
vonnis van de kantonrechter
[eiser] ,
wonende te Amsterdan,
eiser,
nader te noemen: [eiser] ,
gemachtigde: mr. M.E. Zweers,
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid [gedaagde] BV
gevestigd te Amsterdam,
gedaagde,
nader te noemen: [gedaagde] ,
gemachtigde: mr. D.N. Allick.
VERLOOP VAN DE PROCEDURE
Feiten
1. Als gesteld en niet (voldoende) weersproken staat het volgende vast:
1.1.
[eiser] heeft met ingang van 1 februari 2017 een huurovereenkomst gesloten met [betrokkene] (hierna: [betrokkene] ). De huurovereenkomst betrof de woning aan de [adres] in Amsterdam (hierna ook: de woning). De huurovereenkomst is aangegaan voor de duur van één jaar. In de huurovereenkomst is een huurprijs overeengekomen van € 750,00 per maand. Daarnaast is overeengekomen dat [eiser] per maand een bedrag van € 50,00 aan elektra betaalt, alsmede een bedrag van € 30,00 aan “suppletie”.
1.2.
De eigendom van de woning is op 14 juli 2017 overgegaan op [gedaagde] .
1.3.
Op 28 juli 2017 heeft [eiser] een verzoek ingediend bij de huurcommissie. [eiser] heeft onder meer aan de huurcommissie verzocht om te beoordelen of de aanvangshuurprijs van de woning redelijk was.
1.4.
De huurcommissie heeft op 8 november 2017 uitspraak gedaan, welke uitspraak op 10 november 2017 is verzonden. In die uitspraak heeft de huurcommissie geoordeeld dat:
- de maximaal redelijke huurprijs van de woning € 661,13 is en dat dit de aanvangshuurprijs per maand is;
- de woning een aantal zeer ernstige gebreken heeft en dat de huurprijs daarom met ingang van 1 februari 2017 tijdelijk wordt verlaagd tot € 264,65 per maand.
1.5.
Partijen hebben naar aanleiding van de uitspraak van de huurcommissie geen uitspraak van de kantonrechter verzocht op de punten waarover de huurcommissie heeft beslist.
1.6.
Per brief van 15 december 2017 heeft [gedaagde] aan [eiser] bericht dat zij naar aanleiding van de uitspraak van de huurcommissie een bedrag van € 2.154,08 zullen terugbetalen aan [eiser] . Dit bedrag is de teveel betaalde huur over de periode 15 juli 2017 tot 1 december 2017. Voormeld bedrag is aan [eiser] betaald.
1.7.
[eiser] heeft [gedaagde] gesommeerd om ook de teveel betaalde huur over de periode 1 februari 2017 tot 15 juli 2017 aan hem (terug) te betalen. [gedaagde] is hiertoe niet overgegaan.
1.8.
De huurovereenkomst is op 1 februari 2018 geëindigd.
Vordering
2. [eiser] vordert dat [gedaagde] bij uitvoerbaar bij voorraad te verklaren vonnis veroordeeld zal worden tot betaling aan [eiser] van:
a. € 2.649,42 aan hoofdsom, te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 5 augustus 2019;
b. € 389,94 aan buitengerechtelijke incassokosten;
c. de proceskosten.
3. [eiser] vindt dat [gedaagde] ook het bedrag dat [eiser] door de uitspraak van de huurcommissie teveel aan huur heeft betaald over de periode 1 februari 2017 – 15 juli 2017 aan hem moet terugbetalen. Volgens [eiser] is de uitspraak van de huurcommissie 8 weken na verzending daarvan bindend geworden tussen partijen. Toen was pas duidelijk dat een deel van de huur onverschuldigd was betaald en ook pas toen was dat bedrag dat teveel is betaald op grond van onverschuldigde betaling opeisbaar. Dit moment ligt na het moment dat [gedaagde] eigenaar is geworden van de woning en daarom moet [gedaagde] de teveel betaalde huur terug betalen. [eiser] beroept zich in dit verband op het bepaalde in artikel 7:226 Burgerlijk Wetboek (BW).
Beoordeling
5. Het gaat in deze zaak om de vraag wie bij een tussentijdse overdracht van eigendom van een verhuurde woning, een bedrag dat teveel aan huur is betaald omdat de huur door een uitspraak van de huurcommissie met terugwerkende kracht is verlaagd, aan de huurder moet terugbetalen. Is dit de verhuurder waarmee de huurovereenkomst is gesloten ( [betrokkene] ), of de opvolgend eigenaar/verhuurder ( [gedaagde] )?
6. De kantonrechter ziet aanleiding om eerst nader in te gaan op de vraag wat er feitelijk gebeurt als de huurcommissie de huur (tijdelijk) met terugwerkende kracht verlaagt. Indien de huur van een woning tijdelijk wordt verlaagd door een uitspraak van de huurcommissie en huurder en verhuurder zich bij die uitspraak neerleggen, dan worden huurder en verhuurder geacht te zijn overeengekomen wat de huurcommissie heeft besloten. Als de huurcommissie bijvoorbeeld oordeelt dat de huur die gold ten tijde van het indienen van het verzoek bij de huurcommissie tot een bepaalde datum met terugwerkende kracht wordt verlaagd, heeft dit tot gevolg dat dat verhuurder en huurder over een bepaalde periode feitelijk een lagere huur zijn overeengekomen dan waar ze eerder vanuit zijn gegaan. Dit is geregeld in artikel 7:262 lid 1 BW. Door dit gevolg van het wettelijk systeem, is een deel van de huur dan zonder rechtsgrond, dus onverschuldigd betaald. Dat betekent dat de grondslag voor terugbetaling onverschuldigde betaling is. Een verbintenis uit onverschuldigde betaling is een verbintenis uit de wet (artikel 6:203 BW).
7. Partijen hebben voor de beantwoording van de onder 5. genoemde vraag het juridische debat gevoerd onder verwijzing naar artikel 7:226 BW. In artikel 7:226 BW is geregeld dat de rechten en verplichtingen van de verhuurder uit de huurovereenkomst, die na een eigendomsoverdracht van de verhuurde zaak opeisbaar worden, over gaan op de verkrijger van de verhuurde zaak. Uit het voorgaande blijkt echter dat de verbintenis tot terugbetaling (de verplichting van in dit geval de verhuurder) niet voortvloeit uit de huurovereenkomst, maar uit de wet. Dit betekent dat het bepaalde in artikel 7:226 BW op dit geval niet van toepassing is.
8. In artikel 6:203 lid 1 BW is bepaald dat diegene die een ander zonder rechtsgrond een goed heeft gegeven, gerechtigd is dit van de ontvanger als onverschuldigd betaald terug te vorderen. Daaruit volgt dat de onverschuldigd betaalde huur (het bedrag dat teveel aan huur is betaald) kan worden teruggevorderd van diegene aan wie dat bedrag is betaald. Dit betekent dat enkel de huur die vanaf 15 juli 2017 aan [gedaagde] onverschuldigd is betaald, van haar kan worden teruggevorderd.
9. De conclusie is dat [gedaagde] niet tot terugbetaling van de teveel betaalde huur, berekend tot 15 juli 2017, is gehouden. De vordering zal worden afgewezen.
10. [eiser] wordt als de in het ongelijk gestelde partij met de proceskosten belast.
BESLISSING
veroordeelt [eiser] in de proceskosten, die aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot worden op € 420,00 aan salaris van de gemachtigde, voor zover van toepassing, inclusief btw;
veroordeelt [eiser] in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 60,00 aan salaris gemachtigde, te verhogen met een bedrag van € 68,00 en de explootkosten van betekening van het vonnis, een en ander voor zover van toepassing inclusief btw, onder de voorwaarde dat [eiser] niet binnen veertien dagen na aanschrijving volledig aan dit vonnis heeft voldaan en betekening van het vonnis pas na veertien dagen na aanschrijving heeft plaatsgevonden;
verklaart de kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.
Dit vonnis is gewezen door mr. I.H.J. Konings, kantonrechter, en in het openbaar uitgesproken op 19 maart 2020 in tegenwoordigheid van de griffier.
.jpg?width=50&height=55)
.jpg?width=50&height=55)
