Uitspraken

In dit kort geding moet worden beoordeeld of BRCP onjuist heeft gehandeld door op 29 november 2018 website B te lanceren en deze website niet te verwijderen.

Voorop staat dat website A niet los kan worden gezien van de samenwerking van partijen in het kader van het project. Ook als [eiser] moet worden gezien als de hoofdontwerper van website A, is voldoende aannemelijk dat website A een product is van gezamenlijke inspanningen van [eiser] en de andere leden van het team. Onder meer staat vast dat voor website A gehanteerde oorspronkelijke foto’s en teksten gemaakt zijn door andere teamleden dan [eiser] . Verder is voldoende aannemelijk dat het tot stand komen van website A deel uitmaakte van het project, waarmee BRCP al in 2010 was begonnen en eindverantwoordelijk was. De registratie van de domeinnaam [domeinnaam] door [eiser] op naam van BRCP duidt daar onmiskenbaar op. BRCP moet dan ook, zoals ook in het eerdere kort geding is aangenomen, worden gezien als de rechthebbende op deze domeinnaam.

Vooralsnog wordt dan ook, eveneens overeenkomstig het kortgedingvonnis van 12 september 2018, aangenomen dat website A een gemeenschappelijk goed is, namelijk het resultaat van de scheppende werkzaamheden van de verschillende teamleden, en dat iedere deelgenoot bevoegd is tot het gebruik daarvan. Anders dan [eiser] betoogt moet (ook) BRCP als deelgenoot in de gemeenschap worden aangemerkt, omdat zij partij was in Nijmegen-overeenkomst – waarvan het creëren van een website mogelijk niet rechtstreeks deel uitmaakte, maar daar wel mee samenhing – en als degene aan wie alle teamleden behalve [eiser] hun auteursrechten hebben overgedragen.

Verder geldt tot uitgangspunt dat deelgenoten in een gemeenschap verplicht zijn zich jegens elkaar te gedragen overeenkomstig de eisen van redelijkheid en billijkheid (zie artikel 3:166 lid 3, jo. artikel 6:2 BW).

De samenwerking tussen partijen, waarvan de ontwikkeling van een publiek toegankelijke website dus een onlosmakelijk onderdeel vormde, is uiteindelijk stuk gelopen. Over het antwoord op de vraag wat of wie daarvan de oorzaak is geweest zijn partijen verdeeld. Deze vraag is geen onderwerp van dit kort geding en vooralsnog kan niet een van partijen als schuldige worden aangewezen. Vast staat wel dat [eiser] zonder overleg met, laat staan instemming van BRCP, website A voor het publiek toegankelijk heeft gemaakt en dat partijen het niet eens zijn geworden over een verdere exploitatie van website A. Verder staat buiten kijf dat BRCP groot belang had bij aanpassing van die website, mede met het oog op de huidige tentoonstelling (zie ook het vonnis van 12 september 2018 onder 5.5). De redelijkheid en billijkheid brengen in de gegeven omstandigheden, en bij gebreke aan duidelijke schriftelijke afspraken daaromtrent, mee dat BRCP daarbij ook gebruik moest kunnen maken van de in onderlinge samenwerking tot eind 2016 reeds tot stand gekomen inhoud van de website, ook als deze het resultaat was van de inspanningen van [eiser] . Aannemelijk is dat de vergoeding die [eiser] in de jaren 2014 tot en met 2016 heeft ontvangen deels ziet op deze werkzaamheden. [eiser] heeft immers niet weersproken dat zijn werkzaamheden in het kader van zijn leerstoel vooral bestonden uit (onderzoeks)werkzaamheden ten behoeve van het project.

Over de vraag of website A auteursrechtelijk beschermde werken van [eiser] bevat, zijn partijen verdeeld. Wat de ‘curtain viewer’, door [eiser] zelf een ‘uitvinding’ genoemd en het stitchen en registreren betreft, kan vooralsnog worden aangenomen dat het veeleer gaat om een werkwijze – het hanteren van bepaalde technieken, mogelijk door middel van via open source beschikbare software – dan om auteursrechtelijk beschermde werken. Bovendien is aannemelijk dat de eerdere samenwerking in het project en het bestaan van de gemeenschap het gebruik door BRCP daarvan – al dan niet tegen een nadere vergoeding – impliceerde. Dit is wellicht anders ten aanzien van de beelden die [eiser] heeft gesticht, de codes en de gebruikersinterface. Van de beelden kan echter niet zonder meer worden aangenomen dat [eiser] daarop als enige auteursrechten heeft, aangezien aan deze beelden foto’s van [naam 10] ten grondslag liggen. Dat deze foto’s niet als een ‘werk’ in de zin van het auteursrecht zouden kunnen worden aangemerkt, zoals [eiser] heeft gesteld, kan niet zonder meer als vaststaand worden aangenomen. Mogelijk is ook ten aanzien van die beelden, maar ook de codes en de gebruikersinterface, sprake van een gemeenschappelijk (auteurs-)recht.

Hoe dan ook echter, tegen de achtergrond van het onder 4.2 en 4.3 overwogene brengen de eisen van redelijkheid en billijkheid in de gegeven omstandigheden mee dat het BRCP niet kan worden verboden om ten behoeve van website B de onder de voormalige samenwerking tot stand gekomen onderdelen van website A, ook als deze werken bevat waarvan [eiser] als de maker moet worden aangemerkt en zelfs als deze (deels) auteursrechtelijk beschermd zijn, te kunnen gebruiken. Daarbij wordt meegewogen dat voldoende aannemelijk is geworden dat BRCP noodgedwongen website B in de lucht heeft moeten brengen aan de vooravond van de tentoonstelling “Jheronimus Bosch en de Aanbidding der Koningen”, omdat op 29 november 2018 nog geen overeenstemming tussen partijen was bereikt over (de aanpassing van) website A. Slaafse nabootsing is gezien het voorgaande niet aan de orde. Dat het ontbreken van overeenstemming met name te wijten zou zijn aan een onredelijke opstelling van BRCP heeft [eiser] niet aannemelijk gemaakt. Ook de stelling van [eiser] dat zijn persoonlijkheidsrechten in het geding zijn, staat een gebruik van BRCP van website B niet in de weg. BRCP heeft de naam van [eiser] vermeld en verwezen naar website A. Dat website B verminkte [eiser] beelden zou bevatten en/of anderszins afbreuk zou doen aan diens reputatie, is voorshands onvoldoende aannemelijk geworden.

Daarbij komt dat BRCP er groot belang bij heeft dat website B minimaal tot en met 10 maart 2019 (de einddatum van de huidige tentoonstelling) voor het publiek beschikbaar blijft en dat op afzienbare termijn de comparitie tussen partijen in de bodemprocedure zal plaatsvinden. De belangen van [eiser] bij de gevraagde bevelen onder A tot en met D wegen in dit verband niet op tegen de belangen van BRCP bij het voorlopig onverkort beschikbaar blijven van website B.

De gevorderde rectificatie onder E is gebaseerd op de stelling dat BRCP inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van [eiser] . Nu uit het voorgaande voortvloeit dat het gebruik van de ‘werken’ van [eiser] vooralsnog is toegestaan, en van inbreuk dus geen sprake is, wordt ook deze vordering afgewezen.

[eiser] heeft ook gevorderd dat de mededelingen op website B, inhoudend dat de image processing is gedaan door de heer [naam 12] en dat de Getty Foundation de ontwikkeling van de web-applicatie die gevonden kan worden op website A heeft ondersteund, worden gerectificeerd, omdat deze onjuist zouden zijn. BRCP heeft echter voldoende aannemelijk gemaakt dat [naam 12] betrokken was bij de image processing, na de beëindiging door [eiser] van zijn werkzaamheden en dat de Getty Foundation daadwerkelijk subsidie heeft verleend ten behoeve van de totstandkoming van een website. Voor een rectificatie bestaat daarom geen grond. Dat BRCP de besteding van de subsidie niet nader heeft gespecificeerd aan [eiser] en dat de bedragen wellicht niet aan hem ten goede zijn gekomen – wat daarvan ook zij – legt in dit verband geen gewicht in de schaal.

Voor veroordeling van BRCP tot betaling van een voorschot op door [eiser] te lijden en/of geleden schade is evenmin aanleiding, aangezien enige inbreuk op zijn rechten of onrechtmatig handelen jegens hem, zoals uit het hiervoor overwogene volgt, voorshands onvoldoende aannemelijk is.