Uitspraken

Belanghebbende is een fiscale eenheid in de zin van artikel 7, lid 4, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet). Tot belanghebbende behoren twee groepen vennootschappen: [A] N.V. met haar dochtervennootschappen, en [B] N.V. met haar dochtervennootschappen.

Belanghebbende doet voor elk van de twee hiervoor in 2.1.1 bedoelde groepen vennootschappen afzonderlijk aangifte voor de omzetbelasting. Aan haar is door de Inspecteur voor elke groep een van het btw-identificatienummer van belanghebbende afgeleid subnummer toegekend waaronder zij voor elk van de groepen aangifte doet. Blijkens een vaststellingsovereenkomst die de Inspecteur en belanghebbende hebben gesloten met het oog op de gevolgen van de onderhavige procedure voor andere tijdvakken dan het tijdvak waarop deze procedure ziet, maakt belanghebbende daarmee gebruik van de goedkeuring die is opgenomen in onderdeel 5 van het besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 9 november 1982, nr. 282/15703, over de toepassing van artikel 15 van de Wet ten aanzien van het bankbedrijf (hierna: de bankenresolutie). In dat onderdeel 5 is goedgekeurd dat in gevallen waarin binnen een fiscale eenheid voor de omzetbelasting meerdere banken werkzaam zijn, de in de resolutie weergegeven regels met betrekking tot het bepalen van de aftrek van voorbelasting ten aanzien van bancaire prestaties mogen worden toegepast per afzonderlijk bankbedrijf.

De onderhavige procedure betreft omzetbelasting die op aangifte is voldaan voor het bankbedrijf van de groep van [A] N.V. met haar dochtervennootschappen (hierna: de groep).

De groep verricht zowel van omzetbelasting vrijgestelde prestaties als met omzetbelasting belaste prestaties. Alle door de vennootschappen van de groep aangeschafte goederen en diensten worden zowel voor de belaste als voor de vrijgestelde prestaties gebruikt (hierna: gemengd gebruikte goederen en diensten).

In de aangifte voor de omzetbelasting van de groep over het onderhavige tijdvak heeft belanghebbende het voor aftrek in aanmerking komende gedeelte van de voorbelasting ter zake van de door de vennootschappen van de groep gemengd gebruikte goederen en diensten berekend aan de hand van de verhouding tussen de vergoedingen voor de belaste prestaties van de vennootschappen van de groep en het totaal van de vergoedingen voor alle belastbare prestaties van de groep (hierna: de pro rata naar omzetverhouding).

Tegen het op deze aangifte voldane bedrag heeft belanghebbende bezwaar gemaakt. Belanghebbende heeft zich in dit verband onder meer op het standpunt gesteld dat de omvang van de aftrek van voorbelasting van de groep op grond van artikel 11, lid 2, van de Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting 1968 (hierna: de Uitvoeringsbeschikking) moet worden bepaald aan de hand van het werkelijke gebruik van de aangeschafte goederen en diensten (hierna: de pro rata naar werkelijk gebruik). Zij heeft dit gebruik bepaald aan de hand van een bedrijfseconomische analyse van de rentabiliteit per product, waarbij zij de kosten door middel van drie periodiek bepaalde verdeelsleutels heeft gealloceerd aan de diverse productgroepen. De hiervoor bedoelde verdeelsleutels heeft zij bepaald op basis van tijdregistratie, daadwerkelijke productafname en evenredige verdeling.

Het Hof heeft geoordeeld dat toepassing van de pro rata naar omzetverhouding voor de vaststelling van het aftrekbare gedeelte van de omzetbelasting een vertekend beeld laat zien, dat belanghebbende met de door haar overgelegde berekening het werkelijke gebruik van de door de groep gemengd gebruikte goederen en diensten afdoende heeft onderbouwd, en dat die berekening leidt tot een nauwkeuriger bepaling van het aftrekbare bedrag aan omzetbelasting dan de pro rata naar omzetverhouding. Naar het oordeel van het Hof leidt de door belanghebbende gehanteerde berekening van de rentabiliteit per product tot voldoende objectieve en nauwkeurig vast te stellen gegevens, die leiden tot een nauwkeuriger bepaling van het werkelijke gebruik van de door de groep gemengd gebruikte goederen en diensten. Dat bij het opstellen van die berekening verdeelsleutels zijn gehanteerd die zijn gebaseerd op aannames en veronderstellingen, maakt dit volgens het Hof niet anders omdat het – aldus het Hof – niet gaat om het meest nauwkeurige resultaat, maar om een nauwkeuriger resultaat.