Uitspraken

17 november 2006

Eerste Kamer

Nr. C05/195HR

RM/AS

[Eiseres],

wonende te [woonplaats], Spanje,

EISERES tot cassatie,

advocaat: mr. K. Aantjes,

[Verweerder],

wonende te [woonplaats],

VERWEERDER in cassatie,

advocaat: mr. J. de Bie Leuveling Tjeenk.

Eiseres tot cassatie - verder te noemen: [eiseres] - heeft bij exploot van 3 december 1998 verweerder in cassatie - verder te noemen: [verweerder] - en [betrokkene 1] gedagvaard voor de rechtbank te Rotterdam en gevorderd [verweerder] en [betrokkene 1] hoofdelijk te veroordelen tot betaling van het bedrag van ƒ 80.000,--, te vermeerderen met buitengerechtelijke kosten en de wettelijke rente.

[Verweerder] en [betrokkene 1] hebben de vordering bestreden. [Verweerder] heeft voorts in reconventie gevorderd, voor zover in cassatie van belang:

- [eiseres] te veroordelen om het conservatoir beslag dat zij heeft doen leggen op het pand aan de [a-straat 1] te [plaats], binnen 24 uur na betekening van het te wijzen vonnis op te heffen dan wel [eiseres] te veroordelen genoemd beslag ongedaan te maken, zulks op straffe van verbeurte van een dwangsom van ƒ 10.000,--;

- [eiseres] te veroordelen tot betaling van de schade als gevolg van het onrechtmatig gelegd beslag;

- [eiseres] te veroordelen, gelet op de vordering van [verweerder], zekerheid te stellen in de vorm van een op het Rotterdams Garantieformulier gebaseerde bankgarantie bij een Nederlandse bank.

[Eiseres] heeft de vordering in reconventie bestreden.

De rechtbank heeft bij tussenvonnis van in 1 april 1999 een comparitie van partijen gelast, die op 4 juni 1999 heeft plaatsgevonden. Hierna heeft de rechtbank bij eindvonnis van 11 januari 2001 - in conventie - de vordering van [eiseres] jegens [verweerder] toegewezen en de vordering jegens [betrokkene 1] afgewezen. In reconventie heeft de rechtbank de vordering van [verweerder] afgewezen.

Tegen het eindvonnis heeft [verweerder] hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof te 's-Gravenhage.

[verweerder] heeft bij incidentele memorie een vordering tot zekerheidsstelling (ex art. 54 Rv. (oud), thans art. 235 Rv.) ingesteld. Bij arrest van 15 februari 2002 heeft het hof in het incident de vordering van [verweerder] afgewezen.

Bij tussenarrest van 5 september 2003 heeft het hof [verweerder] toegelaten te bewijzen dat het financieringsvoorbehoud in de koopovereenkomst betrekking had op een aan te vragen financiering van in totaal ongeveer ƒ 550.000,-- tot ƒ 600.000,--. Na getuigenverhoor en verder processueel debat heeft het hof bij arrest van 12 april 2005 het eindvonnis van de rechtbank vernietigd en, opnieuw rechtdoende, de vordering van [eiseres] - in conventie - alsnog afgewezen. In reconventie heeft het hof [eiseres] - op straffe van een dwangsom - veroordeeld tot opheffing van het door haar ten laste van [verweerder] gelegde conservatoire beslag. De zaak is voorts naar de rol verwezen voor uitlating.

Het arrest van het hof is aan dit arrest gehecht.

Tegen het arrest van het hof heeft [eiseres] beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

[Verweerder] heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De zaak is voor partijen toegelicht door hun advocaten.

De conclusie van de Advocaat-Generaal D.W.F. Verkade strekt tot verwerping van het beroep.

De Hoge Raad:

verwerpt het beroep;

veroordeelt [eiseres] in de kosten van het geding in cassatie, tot op deze uitspraak aan de zijde van [verweerder] begroot op € 3.436,34 in totaal, waarvan € 3.324,34 op de voet van art. 243 Rv. te voldoen aan de Griffier, en € 112,-- te voldoen aan [verweerder].