Uitspraken

Bij beschikking van 19 december 2008 heeft de rechtbank ’s-Hertogenbosch (thans rechtbank Oost-Brabant) tussen de vrouw en de man de echtscheiding uitgesproken, welke beschikking op 20 april 2009 is ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

De rechtbank heeft voorts, voor zover thans van belang, de getroffen onderlinge regelingen, zoals vermeld in het echtscheidingsconvenant d.d. 27 november 2008 (hierna: het echtscheidingsconvenant), opgenomen in de beschikking. De rechtbank heeft bepaald dat de man als bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van [jongmeerderjarige 1] , [jongmeerderjarige 2] , [jongmeerderjarige 3] en [jongmeerderjarige 4] aan de vrouw moet voldoen een bedrag van € 321,- per kind per maand, te vermeerderen met hetgeen in artikel 2.6.4. van het echtscheidingsconvenant is bepaald.

In het echtscheidingsconvenant zijn de vrouw en de man, voor zover thans van belang, het volgende overeengekomen:

Bij beschikking van 12 oktober 2010, verbeterd bij beschikking van 17 januari 2011, heeft de rechtbank Maastricht (thans rechtbank Limburg) de verzoeken van de vrouw om een bijdrage in de kosten van haar levensonderhoud en om wijziging van de bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen afgewezen.

Bij beschikking van 26 mei 2011 heeft dit hof deze beschikking bekrachtigd.

Bij beschikking van 26 maart 2013 heeft de rechtbank Limburg, zittingsplaats Maastricht, op het verzoek van de vrouw, [jongmeerderjarige 1] en [jongmeerderjarige 2] om – kort gezegd – een bijdrage in de kosten van het levensonderhoud van de vrouw en om wijziging van de onderhoudsbijdragen ten behoeve van [jongmeerderjarige 1] , [jongmeerderjarige 2] , [jongmeerderjarige 3] en [jongmeerderjarige 4] , de ten laste van de man komende bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 2] – indien zij in augustus 2013 met haar HBO studie begint – per 1 augustus 2013 gewijzigd in € 415,- per maand. De rechtbank heeft, voor zover thans van belang, het verzoek van [jongmeerderjarige 2] voor het meerdere en de verzoeken van de vrouw en [jongmeerderjarige 1] in het geheel afgewezen.

Bij beschikking van 26 juni 2014 heeft dit hof, voor zover hier van belang, bovengenoemde beschikking van 26 maart 2013 vernietigd, voor zover het de bijdragen in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 1] en [jongmeerderjarige 2] betreft. Het hof heeft het echtscheidingsconvenant en bovengenoemde beschikking van 19 december 2008 gewijzigd, in die zin dat het volgende heeft te gelden aangaande de bijdragen in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 1] en [jongmeerderjarige 2] .

De man zal als bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 1] aan haar voldoen:

De man zal als bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 2] aan haar voldoen een bedrag van € 765,- per maand met ingang van 1 augustus 2013.

Het hof heeft de beschikking van 26 maart 2013 voor het overige bekrachtigd.

De rechtbank heeft voorts bovengenoemde beschikking van dit hof van 26 juni 2014 gewijzigd en de door de man ten behoeve van [jongmeerderjarige 1] te betalen onderhoudsbijdrage bepaald op:

De rechtbank heeft voorts, voor zover nodig, bovengenoemde beschikking van dit hof van 26 juni 2014 gewijzigd en de door de man ten behoeve van [jongmeerderjarige 2] te betalen onderhoudsbijdrage bepaald op:

ALIMENTATIE [jongmeerderjarige 2]

Het geschil beperkt zich tot de vraag of [jongmeerderjarige 2] al dan niet gehouden dient te worden (eventueel) te veel door haar ontvangen bijdragen in de kosten van haar levensonderhoud en studie aan de man terug te betalen.

[jongmeerderjarige 2] kan zich niet in vinden in een dergelijke terugbetaling, welke de man van haar verlangt.

De man heeft gemotiveerd verweer gevoerd.

Het hof overweegt als volgt. De man heeft in eerste aanleg verzocht om verlaging van de bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige 2] met terugwerkende kracht, waarbij hij van [jongmeerderjarige 2] terugbetaling verlangde van het door hem te veel aan haar betaalde.

In het dictum van de bestreden beschikking is geen terugbetalingsverplichting voor [jongmeerderjarige 2] opgenomen. De rechtbank heeft afgewezen het meer of anders verzochte. Hieronder moet worden begrepen het verzoek van de man om een terugbetalingsverplichting op te leggen. Dit temeer nu de rechtbank expliciet een overweging heeft gewijd aan het verzoek van de man om een terugbetalingsverplichting op te leggen. De rechtbank concludeert in rechtsoverweging 5.11. dat het in het overwogene aanleiding ziet om het verzoek van de man strekkende tot een terugbetalingsverplichting af te wijzen.

De man is niet in hoger beroep gekomen tegen de afwijzing van zijn verzoek om een terugbetalingsverplichting op te leggen.

PARTNERALIMENTATIE

Wijziging van omstandigheden

Ingangsdatum wijziging

Behoefte en behoeftigheid vrouw

Behoefte vrouw

Voor de bepaling van de huwelijksgerelateerde behoefte van de vrouw is het netto besteedbaar gezinsinkomen van de man en de vrouw ten tijde van het huwelijk van belang. Voor de vaststelling hiervan neemt het hof het besprekingsverslag van de mediator van 9 oktober 2008 en het echtscheidingsconvenant tot uitgangspunt.

In genoemd besprekingsverslag wordt gesproken over een netto besteedbaar inkomen van de man ten tijde van het huwelijk van € 4.572,- per maand (exclusief fiscaal voordeel).

In het echtscheidingsconvenant blijkt van een uitkering van de vrouw van € 14.418,- inclusief vakantietoeslag over 2007 en € 1.224,02 bruto exclusief vakantietoeslag in juli 2008. Het hof becijfert het netto besteedbaar inkomen van de vrouw ten tijde van de huwelijk gelet hierop op € 1.054,- per maand.

Het netto besteedbaar gezinsinkomen van de man en de vrouw ten tijde van hun huwelijk komt daarmee uit op € 5.626,- per maand.

Per 1 januari 2015 zou naar analogie van artikel 1:402a lid 1 BW de geïndexeerde huwelijksgerelateerde behoefte van de vrouw afgerond € 2.600,- per maand bedragen.

Het hof dient op dit bedrag evenwel in mindering te brengen een bedrag aan uitgespaarde woonlasten, nu de man onbetwist heeft gesteld dat de vrouw geen woonlasten heeft, aangezien zij van de overbedelingsuitkering die zij in 2008 heeft ontvangen een woning heeft aangekocht. Het hof brengt – uitgaande van het door de man genoemde en door de vrouw niet betwiste aankoopbedrag van € 165.000,- voor die woning en uitgaande van een forfaitair bedrag aan eigenaarslasten van € 95,- per maand – een bedrag van € 400,- netto per maand in mindering.

De huwelijksgerelateerde behoefte van de vrouw komt daarmee in 2015 uit op € 2.200,- netto per maand.

Behoeftigheid vrouw

De aanvullende behoefte van de vrouw is aldus te stellen op € 815,- netto per maand, ofwel € 1.540,- bruto per maand.

Draagkracht man

Gezien het inkomen van de man en gezien het feit dat de man nog altijd de helft van de variabele looncomponenten aanwendt ten behoeve van bijdragen voor zijn kinderen, is het hof van oordeel dat van een wanverhouding tussen hetgeen de vrouw en de man bij het sluiten van het echtscheidingsconvenant voor ogen heeft gestaan en wat zich in werkelijkheid heeft voorgedaan, geen sprake is.

Dit laat onverlet dat het hof bij een wijziging van omstandigheden dient te onderzoeken of er inmiddels een verandering is opgetreden die ruimte voor partneralimentatie oplevert. Zoals het hof hierboven heeft overwogen is sprake van een wijziging van omstandigheden die een hernieuwde beoordeling van de partneralimentatie rechtvaardigt.

A. Inkomen van de man

Voor het inkomen van de man gaat het hof als gezegd uit van een ‘basissalaris’ van € 88.980,- bruto per jaar. Het hof houdt, gelet op hetgeen daaromtrent is overwogen in rechtsoverwegingen 3.24 en 3.25 geen rekening met de variabele looncomponenten van de man.

De man heeft recht op de volgende heffingskortingen:

B. Lasten van de man

Normbedrag Participatiewet

Het hof houdt rekening met het op de Participatiewet gebaseerde normbedrag, exclusief de ondergrens woonkostencomponent, voor een zelfstandig wonende alleenstaande, ter voorziening in de noodzakelijke kosten van levensonderhoud.

Woonlasten

Het hof maakt uit de stukken uit eerste aanleg op dat tussen de man en de vrouw de hoogte van de maandelijkse hypotheekrente van € 1.656,- op zichzelf niet in geschil is.

De vrouw voert aan dat de helft van de woonlasten aan de partner van de man dienen te worden toegerekend en bij de beoordeling van de draagkracht van de man derhalve slechts de helft van de woonlasten in aanmerking dienen te worden genomen.

De man voert aan dat zijn partner geen bijdrage kan leveren in de woonlasten, waartoe hij een verklaring van hemzelf en zijn partner heeft overgelegd.

Het hof is van oordeel dat de man niet althans onvoldoende heeft aangetoond dat zijn partner geen bijdrage kan leveren in de woonlasten, terwijl het uitgangspunt is dat een partner in elk geval een deel van de woonlasten voor zijn/haar rekening neemt. Het hof zal ervan uitgaan dat de partner van de man de helft van de woonlasten voor haar rekening neemt, zodat het hof bij de beoordeling van de draagkracht van de man met de helft van de woonlasten rekening zal houden. Nu de vrouw in haar berekening over 2015 wel rekent met het volledige forfaitaire bedrag aan overige eigenaarslasten van € 95,- per maand zal het hof wel dit volledige forfaitaire bedrag aan overige eigenaarslasten in aanmerking nemen.

Het hof houdt rekening met de navolgende maandelijkse lasten:

€ 828,- aan hypotheekrente;

€ 98,- aan hypotheekaflossing/premie levensverzekering;

€ 95,- aan (forfaitaire) overige eigenaarslasten.

Ziektekosten

Het hof houdt rekening met de navolgende maandelijkse lasten:

€ 108,- aan basispremie ZVW en € 30,- aan aanvullende premie;

€ 31,25 aan verplicht eigen risico;

minus € 39,- zijnde het in het normbedrag Participatiewet begrepen nominale deel premie ZVW voor een alleenstaande.

Het hof acht het redelijk het verplichte eigen risico in aanmerking te nemen, zoals de man ook doet in zijn berekening.

Rente en aflossing schulden

De man en de vrouw verschillen van mening over de vraag of rekening dient te worden gehouden met een aflossing door de man van € 160,- per maand op een schuld, welke de man zou zijn aangegaan om zijn woning op te knappen.

De vrouw voert aan dat van de man verwacht had mogen worden dat hij deze schuld, die jaren geleden is aangegaan, inmiddels had afgelost.

De man voert aan dat hij nog niet in de gelegenheid is geweest de betreffende schuld af te lossen, omdat hij – als gevolg van alle procedures – steeds met nieuwe kosten wordt geconfronteerd.

Het hof is – gegeven ook de uitleg van de man waarom hij nog niet in de gelegenheid is geweest de desbetreffende schuld af te lossen – van oordeel dat de schuld thans nog in aanmerking dient te worden genomen.

Advocaatkosten

De man en de vrouw verschillen van mening over de vraag of rekening dient te worden gehouden met een bedrag van € 114,- per maand aan advocaatkosten.

Het hof ziet in het betoog van de man, waarbij ook zijn uitleg waarom hij nog niet is toegekomen aan de aflossing van eerder genoemde schuld, geen aanleiding om bij de bepaling van de draagkracht van de man afzonderlijk rekening te houden met een bedrag aan advocaatkosten, welke kosten in casu niet kunnen worden beschouwd als een noodzakelijke last die voorrang heeft boven de onderhoudsverplichting.

Vaststelling van de alimentatie

Betaalde partneralimentatie is geheel aftrekbaar voor de inkomstenbelasting. Het fiscaal voordeel dat de man door deze aftrek geniet, komt geheel ten goede aan de vrouw. Rekening houdend met dit te realiseren fiscaal voordeel, heeft de man de draagkracht om € 343,- per maand te betalen als bijdrage in de kosten van levensonderhoud van de vrouw.

Met het betalen van deze onderhoudsbijdrage is de grens van de draagkracht van de man bereikt.

Conclusie