Uitspraken

De behoefte van de vrouw van € 6.348,- per maand netto is niet in geschil en staat daarmee vast.

De rechtbank heeft geoordeeld dat de vrouw kan voorzien in haar behoefte, uitgaande van een (rendement op het haar in het kader van de verdeling toevallende) vermogen van ongeveer € 2.000.000,- en een verdiencapaciteit van € 2.268,90 bruto per maand. Daarbij heeft de rechtbank overwogen dat de vrouw dit (rendement uit) vermogen tevens kan aanwenden om de periode als werkzoekende te overbruggen.

De vrouw is het daar niet mee eens en voert in het beroepschrift het volgende aan, er van uitgaande dat de vrouw in Portugal blijft. De vrouw heeft weliswaar administratieve werkzaamheden voor de onderneming van de man verricht, maar is bijna 55 jaar, heeft geen diploma’s of certificaten op het administratieve gebied en spreekt, anders dan de man stelt, geen Portugees. Daarnaast is de werkeloosheid in Portugal erg hoog en het inkomen lager dan in Nederland. De vrouw moet een termijn worden gegund van drie jaren voor het zoeken van een baan met een maximaal inkomen van € 1.000,- bruto per maand. Verder is de vrouw nog niet volledig beschikbaar voor werkzaamheden doordat zij haar zoon nog naar school moet brengen en ophalen. Daarnaast is de verdeling van de huwelijksgemeenschap nog niet vastgesteld door de rechtbank en de procedure daarover kan nog lang duren. Ook als de verdeling heeft plaatsgevonden, heeft de vrouw behoefte aan een bijdrage van de man. Het rendement uit vermogen, zowel met als zonder eigen arbeidsinkomen, is onvoldoende om te voorzien in de behoefte van de vrouw. De vrouw zal een woning moeten kopen van circa € 700.000,-, zodat er een bedrag van € 1.300.000,- resteert. De vrouw heeft geld moeten lenen van haar moeder en een bedrag opgenomen uit de onderneming voor haar vertrek uit de echtelijke woning. Deze bedragen zal zij moeten terugbetalen aan haar moeder en de onderneming. Het is niet terecht dat de vrouw zou moeten interen op haar vermogen in de periode dat zij nog geen werk heeft. Als laatste voert de vrouw aan dat de rechtbank ten onrechte de draagkracht van de man tot het betalen van partneralimentatie niet heeft vastgesteld en meegewogen in haar beslissing.

De man voert daartegen gemotiveerd verweer.

Het hof stelt voorop dat voor het antwoord op de vraag of sprake is van behoeftigheid bij de vrouw (degene die vaststelling van een partneralimentatie verzoekt), niet alleen haar inkomen maar ook haar vermogen van belang is. Of van degene die vaststelling van een partneralimentatie verzoekt, kan worden gevergd dat zij inteert op haar vermogen, hangt af van de omstandigheden van het geval (vgl. HR 12 december 2008, ECLI:NL:HR:2008:BF7412).

Het hof begrijpt dat de vrouw op dit moment nog niet beschikt over liquide middelen, omdat de procedure met betrekking tot de verdeling van de huwelijksgemeenschap nog niet is afgerond. De vrouw verzoekt daarom de partneralimentatie te verdelen in een bedrag voor en een bedrag na de verdeling. Het hof ziet daartoe geen aanleiding aangezien de rechtbank ongeveer gelijktijdig met de uitspraak van dit hof uitspraak zal doen met betrekking tot de verdeling van de huwelijksgemeenschap. Het ligt op de weg van partijen om vervolgens zo spoedig mogelijk gezamenlijk uitvoering aan die verdeling te geven.

Gelet op het voorgaande, behoeft de draagkracht van de man geen bespreking meer.

Ter zitting heeft de man verklaard dat hij alle woonlasten voor de woning in Portugal voor zijn rekening zal nemen en de helft niet op de vrouw zal verhalen, zodat het voorwaardelijke verzoek van de vrouw om een gebruiksvergoeding geen bespreking meer behoeft.

Gelet op de familierechtelijke aard van de procedure zal het hof de proceskosten in hoger beroep compenseren.