Uitspraken

In het tussenarrest heeft het hof overwogen dat [erenotaris] erenotaris is en dat hij in deze procedure stelt de gevolmachtigde te zijn van de erfgenamen [naam erflaatster] (met uitzondering van [appellant] ). Hij is ook de boedelnotaris maar procedeert niet in die hoedanigheid. Voor zover [erenotaris] in de akte na tussenarrest verwijst naar zijn hoedanigheid van boedelnotaris, waaruit kan worden afgeleid dat hij in die hoedanigheid wenst te procederen, kan dat niet. Een eenmaal aangenomen hoedanigheid kan tijdens de procedure niet gewijzigd worden. Daar komt bij dat de feitelijke onderbouwing dat [erenotaris] daadwerkelijk de boedelnotaris is - wat [appellant] betwist - onvoldoende is. Hetzelfde geldt voor de stelling dat [erenotaris] zaakwaarnemer zou zijn.

Omdat [appellant] heeft betwist dat [erenotaris] de erfgenamen van [naam erflaatster] als gevolmachtigde vertegenwoordigt, heeft het hof na kennisneming van het toepasselijk Belgisch recht op dit punt geoordeeld dat de enkele verklaring van [erenotaris] dat hij naar Belgisch recht gevolmachtigde is, niet volstaat. [erenotaris] moest aantonen dat hij bevoegd is alle erfgenamen (behalve [appellant] ) te vertegenwoordigen.

[erenotaris] heeft bij akte 12 volmachten in het geding gebracht om zijn bevoegdheid aan te tonen. Er zijn echter (inmiddels) 129 erfgenamen van wie moet blijken dat ze hem hebben gemachtigd. Dat dat zo is, heeft [erenotaris] niet aangetoond. Omdat [erenotaris] ook heeft medegedeeld dat het vrijwel onmogelijk zal zijn om van alle erfgenamen een volmacht te verkrijgen (veel erfgenamen zijn “onvindbaar, onbereikbaar of wantrouwig”), ziet het hof geen aanleiding om [erenotaris] nogmaals in de gelegenheid te stellen om (aanvullend) volmachten over te leggen. Daarbij merkt het hof op dat [erenotaris] vanaf de zitting op 15 juli 2021 de tijd heeft gehad om schriftelijke volmachten te verkrijgen. Het hof ziet verder niet in hoe een getuigenverhoor de ontbrekende volmachten kan aanvullen en [erenotaris] heeft dat ook niet voldoende specifiek toegelicht. De verklaring van [erenotaris] zelf als getuige is niet voldoende, zoals het hof al in het tussenarrest overwoog. Bij het aanbod de nog levende erfgenamen te laten verklaren over mondelinge machtigingen heeft [erenotaris] verzuimd concreet toe te lichten wie bereid zijn te getuigen - in weerwil van het feit dat er maar 12 bereid bleken een volmacht af te geven -, voor welke erfgenamen zij spreken en dat dit kan leiden tot de vereiste bevoegdheid voor alle 129 erfgenamen.

Voor zover is aangevoerd dat [erenotaris] mogelijk op andere gronden (al dan niet naar Nederlands recht) bevoegd is, ziet dat voorbij aan de leer van de bindende eindbeslissing. Het hof heeft in het tussenarrest zonder voorbehoud naar Belgisch recht beslist dat [erenotaris] (met stukken) moest aantonen dat hij bevoegd is alle erfgenamen (behalve [appellant] ) te vertegenwoordigen. In wat [erenotaris] in zijn akte heeft aangevoerd ziet het hof geen aanknopingspunt om van die bindende eindbeslissing terug te komen.

Omdat zijn bevoegdheid niet is aangetoond, moet het hof [erenotaris] niet-ontvankelijk verklaren. Het principaal hoger beroep slaagt, zodat het hof het vonnis van de pachtkamer zal vernietigen. Aan het incidenteel hoger beroep komt het hof niet toe. Als de in het ongelijk te stellen partij zal het hof [erenotaris] in de kosten van beide instanties veroordelen.

De kosten van [appellant] van de eerste aanleg stelt het hof vast op
nihil omdat de gemachtigde zich pas na de zitting heeft gesteld en in eerste aanleg geen verrichtingen heeft gedaan. De kosten voor het hoger beroep van [appellant] stelt het hof vast op € 135 aan explootkosten, € 332 aan griffierecht en op € 3.342 aan salaris advocaat voor beide hoger beroepen (3 punten x tarief II, waarvan 0,5 punt voor het incidenteel hoger beroep). Als niet weersproken zal het hof ook de gevorderde nakosten en de wettelijke rente over de proceskosten toewijzen zoals hierna vermeld.

De erfgenamen [naam erflater] waren in eerste aanleg gedaagden en in hoger beroep zijn zij geïntimeerden. Zij hebben een zelfstandige positie en strijden niet aan de zijde van [appellant] , maar ook niet aan de zijde van [erenotaris] . Omdat zij ook in hoger beroep niet zijn verschenen, hebben zij geen kosten gemaakt. Zij worden evenmin in de kosten veroordeeld.