Uitspraken

Voor zover de man zich, eerst ter zitting, op het standpunt heeft gesteld dat zijn draagkracht verlaagd dient te worden vanwege ziekte per 1 februari 2021 en/of reiskosten gaat het hof daaraan voorbij. De man heeft dienaangaande onvoldoende (onderbouwd) gesteld. Ten aanzien van de gestelde gewijzigde inkomenssituatie van de man geldt dat het verschil met de eerdere inkomenssituatie gering lijkt te zijn, draagkrachtberekeningen ter onderbouwing van de stelling ontbreken en niet anders is gebleken dan dat de gewijzigde inkomenssituatie van de man van tijdelijke aard is. Voor de reiskosten, die samenhangen met het contact tussen de kinderen en de niet-verzorgende ouder, geldt dat deze verdisconteerd zijn in de al dan niet te verzilveren zorgkorting. In beginsel wordt in de systematiek bij het berekenen van de kinderalimentatie niet afzonderlijk rekening gehouden met reiskosten. In dat wat de man heeft gesteld, mede gezien de reactie van de vrouw, ziet het hof onvoldoende aanleiding om van dit vaste uitgangspunt af te wijken.

Gelet op het hiervoor overwogene zal het hof de beschikking van 2 december 2020 vernietigen wat betreft de kinderalimentatie en, opnieuw rechtdoende, bepalen dat de man met ingang van 14 mei 2019 een kinderalimentatie aan de vrouw dient te voldoen van € 247,- per kind per maand.

De rechtbank heeft de ingangsdatum van de partneralimentatie vastgesteld op de datum van inschrijving van de echtscheidingsbeschikking, zijnde 24 februari 2020. Volgens de man moet vanaf die datum de door hem berekende (lagere) partneralimentatie gelden. De vrouw stelt zich echter op het standpunt dat de door de rechtbank bepaalde partneralimentatie moet gelden vanaf datum inschrijving echtscheidingsbeschikking tot aan datum indiening hoger beroepschrift, vanaf welk moment vervolgens de in hoger beroep berekende (lagere) partneralimentatie in moet gaan. De vrouw voert wederom ter onderbouwing van haar standpunt aan dat de man in eerste aanleg heeft nagelaten financiële stukken in te dienen en dat dit de consequentie dient te zijn.

Gelet op de herkansingsfunctie, zoals benoemd in 5.2, ziet het hof aanleiding te bepalen dat de partneralimentatie zal gelden per datum inschrijving van de echtscheidingsbeschikking. Dit is het gebruikelijke uitgangspunt. In wat de vrouw heeft aangevoerd ziet het hof onvoldoende redenen om hiervan af te wijken. Nu ook ter zitting ten aanzien van de partneralimentatie is gebleken dat de man geen bijdrage heeft voldaan, komt het hof ook hier niet toe aan een beoordeling of een terugbetaling van te veel betaalde partneralimentatie van de vrouw kan worden gevergd.

De vrouw heeft verzocht de man te veroordelen in de proceskosten in hoger beroep omdat hij vanaf de echtscheiding tot aan het hoger beroepschrift geweigerd heeft inzage te geven in zijn financiële positie, terwijl hij hiertoe gehouden was. De man heeft hiertegen verweer gevoerd.

Naar het oordeel van het hof heeft de man in strijd gehandeld met uit de wet voortvloeiende verplichtingen door pas in hoger beroep zijn financiële stukken in het geding te brengen. Als gevolg hiervan is er tussen partijen in hoger beroep in de kern slechts een geschil over de ingangsdatum, welk discussie anders in eerste aanleg had kunnen worden beslecht. De vrouw heeft door de handelwijze van de man onnodig kosten moeten maken. De man zal daarom, anders dan gebruikelijk is in familierechtelijke procedures, veroordeeld worden in de proceskosten van het hoger beroep. De kosten voor de procedure in hoger beroep aan de zijde van de vrouw zullen worden vastgesteld op € 338,- aan griffierecht en op € 2.228,- voor salaris van de advocaat volgens het liquidatietarief (2 punten, tarief II).