Uitspraken

[appellant] heeft inhoudelijk bezwaar gemaakt tegen het bestreden vonnis en vordert alsnog toewijzing van zijn vorderingen.

Het begrip publicatie wordt hierbij ruim opgevat en kan zien op iedere openbaarmaking, ook als die niet in de pers is gedaan. In het onderhavige geval gaat het om een publicatie van [geïntimeerde3] op de website van het AD (zie hiervoor onder 3.12) en om uitlatingen op het Facebookaccount van [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] (zie hiervoor onder 3.7, 3.8, 3.9 en 3.13). Bij de beoordeling van deze zaak gaat het hof uit van de teksten zoals hiervoor onder 3 opgenomen.

De vraag of de gevorderde rectificatie toewijsbaar is, moet worden beoordeeld aan de hand van een belangenafweging van het recht van [appellant] op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en bescherming van de goede naam en reputatie (artikel 8 EVRM), door niet op lichtvaardige wijze te worden blootgesteld aan ernstige verdachtmakingen en beschuldigingen die gebaseerd zijn op onjuiste dan wel onvolledige feiten of suggestie en het recht van [geïntimeerden] c.s. op vrijheid van meningsuiting (artikel 7 van de Grondwet en artikel 10 EVRM).

Bij de beantwoording van de vraag of de uitlatingen van [geïntimeerden] c.s. al dan niet onrechtmatig zijn geweest tegenover [appellant] , dienen de wederzijdse belangen te worden afgewogen. Deze belangenafweging dient in één keer te geschieden, waarbij het oordeel dat één van beide rechten, gelet op alle terzake dienende omstandigheden, zwaarder weegt dan het andere recht, meebrengt dat de inbreuk op het andere recht voldoet aan de noodzakelijkheidstoets van artikel 8 lid 2 dan wel artikel 10 lid 2 EVRM. In het kader van de belangenafweging zijn onder meer de volgende omstandigheden relevant:
i) de inhoud van uitlatingen, ii) de ernst van de daarin opgenomen beschuldigingen en de gevolgen daarvan voor [appellant] , en iii) de feitelijke juistheid van die beschuldigingen.

Bij de beoordeling van de vordering tot rectificatie door [geïntimeerde3] en het AD is het volgende van belang. Duidelijk is dat in de publicatie verslag is gedaan van de rechtszaak tegen [geïntimeerde4] naar aanleiding van de aangifte van smaad door [appellant] en de beschuldigingen aan het adres van [appellant] die daarbij een rol spelen. [geïntimeerde3] heeft ter zitting in hoger beroep aangegeven dat de informatie in de publicatie is overgenomen uit de openbaar toegankelijke agenda van de rechtbank. Daarnaast heeft [geïntimeerde3] contact opgenomen met de manager van [de band] ( [manager] ) en heeft hij diens uitlatingen opgetekend. [appellant] heeft niet betwist dat [geïntimeerde3] op grond van deze informatie tot deze publicatie kon komen. Bij deze stand van zaken moet het ervoor worden gehouden dat [geïntimeerde3] niet meer heeft gedaan dan het overnemen van informatie uit de openbare agenda van de rechtbank en het citeren van uitlatingen door [manager] . In zoverre bevat de publicatie dan ook geen onjuiste informatie.

Voor zover door het op zichzelf juiste citaat van [manager] een onware suggestie zou worden gewekt dat [appellant] ondanks de vrijspraak betrokken zou zijn bij de diefstal, geldt dat dat citaat duidelijk als opinie van [manager] wordt gepresenteerd.

Evenmin is sprake van een door onvolledigheid misleidende publicatie van gegevens. Weliswaar is er niet meer aandacht besteed aan de vrijspraak van [appellant] en zijn visie op de zaak, maar het ontbreken daarvan leidt er niet toe dat het artikel als zodanig misleidend is.

[appellant] klaagt nog over de wijze van verslaglegging, meer in het bijzonder het achterwege laten van anonimisering, het onnodig herhalen en benadrukken van scheldwoorden en de vette tussenkop met het citaat van [manager] in een groot lettertype. Dit valt echter onder de journalistieke vrijheid van [geïntimeerde3] en het AD en maakt, ook in samenhang met de overige door [appellant] aangevoerde punten, niet dat het privacybelang van [appellant] voorgaat op het publicatiebelang van [geïntimeerde3] en het AD.

Uit het voorgaande volgt dat niet kan worden aangenomen dat door de publicatie een onjuist of door onvolledigheid misleidend beeld is ontstaan dat door rectificatie recht gezet dient te worden. Overigens heeft [appellant] evenmin aannemelijk gemaakt dat hij een (spoedeisend) belang heeft bij rectificatie. In de omstandigheden van dit geval, waarbij het hof ook betrekt dat het online artikel inmiddels is aangepast (in die zin dat is toegevoegd dat de betreffende medewerker begin februari 2020 werd vrijgesproken) en is geanonimiseerd, is niet aannemelijk geworden dat rectificatie een proportioneel en doelmatig doel is tot herstel en/of voorkoming van verdere schade terwijl evenmin voldoende gesteld is om aan te nemen dat een dermate urgente grond voor ingrijpen bestaat dat een bodemprocedure niet kan worden afgewacht.

Voor een veroordeling tot rectificatie van de publicatie in het AD bestaat dus geen aanleiding, ook al zal de publicatie [appellant] onaangenaam getroffen hebben.

De van [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] gevorderde rectificatie zal het hof ook niet toewijzen. Ter zitting in hoger beroep hebben [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] aangegeven dat de berichten van 16 en 21 september 2018 op het Facebookaccount van [geïntimeerde4] en de berichten van 10 februari 2020 op het Facebookaccount van [geïntimeerde1] inmiddels zijn verwijderd, althans niet meer terug te lezen zijn. [appellant] heeft dat niet weersproken. Daardoor is het belang van [appellant] bij rectificatie van deze berichten komen te ontvallen en in ieder geval niet langer gerechtvaardigd. Of de uitlatingen in deze berichten onrechtmatig zijn en of [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] als gevolg daarvan schadeplichtig zijn, laat het hof in het midden omdat de vorderingen van [appellant] in dit kort geding zich hierop niet richten.

De vorderingen van [appellant] zijn ook niet toegesneden op het filmpje dat op 18 oktober 2018 op het Facebookaccount van [geïntimeerde4] is geplaatst. Overigens zijn de uitingen in dat filmpje ook niet zodanig dat rectificatie aangewezen is. Daarbij is van belang dat [geïntimeerde4] uiting mag geven aan de achtergrond van het tussen partijen gerezen geschil en zijn standpunt daarin.

Naast rectificatie vordert [appellant] een verbod aan [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] om verder enige uiting in de media te doen over (de kwestie met) [appellant] . Het gaat dan om soortgelijke uitingen als waar [appellant] in dit kort geding tegen opkomt. [appellant] heeft echter onvoldoende aannemelijk gemaakt dat zich een situatie heeft voorgedaan of in de toekomst zal voordoen waarin [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] zich opnieuw in soortgelijke zin hebben uitgelaten of zullen uitlaten over [appellant] . Dat [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] die intentie zouden hebben is voor het hof niet aannemelijk geworden, terwijl evenmin is gebleken dat [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] berichten van gelijke strekking via enige vorm van media hebben geopenbaard. Het hof ziet reeds daarom geen aanleiding om op dit punt een voorziening te treffen, zodat deze vordering zal worden afgewezen.

[appellant] vordert tot slot nog de veroordeling van [geïntimeerde4] en [geïntimeerde1] tot medewerking aan verwijdering van (doorgeplaatste) artikelen op internet over de kwestie met [appellant] . Deze vordering ontbeert enige onderbouwing en is ook onvoldoende gespecifieerd en in te ruime bewoordingen geformuleerd om te kunnen worden toegewezen.